Yusuf'un anlatımından...
"Mete nasılsın kardeşim ?"
şirkette, odamda dosyalar ile uğraşıyordum bu gün önemli bir toplantı vardı fakat aklım Selen'deydi o yüzden Mete'yi aramıştım.
"İyıyim abi bildiğin gibi sen nasılsın ?"
"iyiyim ben de işler güçler işte. Selen ne yapıyor iyi mi ? ben geleceğim zaten, bir toplantıya gireceğim şimdi, sonra hemen geliyorum. söyleme ama sen ona."
Mete'den uzun süre ses gelmeyince telefonu kulağımdan çekip kapanmışmı diye baktım. kapanmamıştı.
"Mete kulağına su mu kaçtı kardeşim duymuyor musun ?"
"A-abi siz, Selen abla ve sen... beraber değil misiniz ? niye bana Selen ablayı soruyorsun ?"
nasıl yani Selen orda değil miydi ?
"Mete eğer bunları sana Selen söyletiyorsa döverim seni doğruyu söyle lan bana !"
sesim tüm odayı inletirken ayağı fırladım.
"Abi böyle bir şeye nasıl yalan söyleyeyim ? Selen abla burda değil. Başına bir şey mi geldi ? neler oluyor ?"
derin bir nefes alarak sakin kalmaya çalıştım.
çıldırmanın eşiğindeydim.
"Mete, biz tartıştık Selen topladı bavulunu istanbula diye gitti . ben de bu gün gelecektim. ama gelmemiş..."
Mete'ye olan biteni anlatıp hemen buraya gelmesini söyledikten sonra telefonu kapattım.
Selen nerdeydi ?
***
Selen'in anlatımından...
"Giray ben biraz kararsızım vazgeçsek mi ne yapsak ?"
Giray belki de ellinci kez gözlerini devirip elini alnına vurdu.
"Selen yol boyunca bana bunu sorduğunun farkında mısın ? bak çok heyecanlı olacak, Yusuf delirecek, seni benim yanımda görmeye dayanamayacak ve onun seni gerçekten sevip sevmediğini anlayacağız... şimdi sakin ol ve ciddi duruşunu bozma. Tamam mı ?"
Giray dün akşamdan sonra beni bir otele yerleştirip sabah erkenden geleceğini söyleyerek gitmişti.
şu an ise şirkete Giray'ın asistanı olarak gidiyordum ve içim içime sığmıyordu.
Yusuf'un tepkisi ne olacaktı acaba.
"Hadi geldik."
Giray arabadan inip anahtarları görevliye park etmesi için verdikten sonra, bana bir bakış attı ve ilerlemeye başladı ben de arkasından gidiyordum.
"Benim odam ve Yusuf'un odası karşılıklı. senin odan ise benim odamın yanında. Asistanlığı biliyorsun değil mi ?"
"Barda çalışıyordum diye beni küçümsüyor musun sen ? ben bu alanı okudum bir kere ! gidiyorum ben ya..."
arkamı dönmüş gidecekken Giray sabır dilenerek beni tutup asansörün içine soktu.
"Ya allah Ya muhammed ! kızım sen beni niye sürekli yanlış anlıyorsun özel günlerinde falan olabilir misin acaba ?"
gözlerimi kısıp bakışlarımı kapanacak olan asansör kapısına diktim.
kapandıktan sonra ise Giray'a çok sert olmayan bir tokat attım.
"Terbiyesiz insan ! bir kıza sorulur mu böyle bir şey ? dağda mı yaşadın sen ?"
Giray şaşkınlıkla gülüyor bir yandan da yanağını tutuyordu.
"Bağışıklık kazandım herhalde tokatlarına karşı baksana canım acımıyor."
gözlerimi devirip kollarımı birbirine doladım.
çok gergindim ve bunu Giray'dan çıkarıyordum.
yazık çocuğun daha ilk günden sayemde başına gelmedik kalmamıştı.
"Of Giray... bakma bana sen, Yusuf'u göreceğim ya ondan çok heyecanlıyım."
Giray yüzünü buruşturup bana yandan bir bakış attı.
komik olmuştu.
Gülüp omzuna hafifçe vurdum.
omzunu tutup kaşlarını çattı.
"ya niye bana şiddet uyguluyorsun sürekli ? müge anlıya çıkacağım şiddete maruz kalıyorum diye."
Gülüp önüme gelen saçımı düzelttim ve ona baktım.
"Sana eskisi kadar gıcık olmuyorum artık."
dediğimde kaşlarını kaldırdı.
"Bu bana aşık olabileceğin anlamına geliyor mu ?"
derin bir nefes alıp saçmalama der gibi ona baktığımda ağzına fermuar çeker gibi yaptı.
Giray ile iyi anlaşıyorduk fakat ben bana karşı olan duygularını bitirmesini istiyordum.
onunla Mete, Ege ve deniz ile nasılsam öyle olmak istiyordum.
sonunda asansör durduğunda Giray'ı takip etmeye başladım.
adının yazılı olduğu odaya girdiğimizde masasında olan dosyaların hepsini elime tutuşturup kendi de ceketini askıya asıp bana baktı.
"E ben de çıkarsaydım üzerimi allah rızası için ?"
Gülüp elimdekileri aldı.
"çıkar hadi."
üzerimdekileri çıkarıp ben de askıya astım.
"Şu saatten sonra resmi olarak asistanımsın bana Giray bey diyeceksin. Söyle bakayım ?"
resmen bu durum onu çok eğlendiriyordu.
dil çıkarıp elindeki dosyaları aldım.
"Hadi gidelim Giray Geç kaldık."
***
Giray ile Toplantı odasının önüne geldiğimizde birbirimize baktık.
"Başlıyoruz..."
dedi Giray ve kapıyı açtı.
Yusuf uzun ve büyük olan masanın en başında oturuyordu. ellerini başının arasına almış hiç kimseyi dinlemiyordu.
Sunum yapan kız yarıda kesip bize baktı.
"Geç kaldık kusura bakmayın."
dedi Giray.
"Ne zaman dakik oldun ki zaten ?"
Yusuf hiç başını kaldırmadan söylemişti bunu Giray'a.
görmemişti daha beni.
"Olsun çok geç kalmadım zaten, Selen Dosyaları bana verebilirsin."
adımı biraz yüksek sesle söylediğinde Yusuf duyar duymaz hızla başını kaldırmıştı.
göz göze geldiğimizde yüzündeki şaşkınlık ve adlandıramadığım bir ifade vardı.
bakışlarımı ondan çekip elimdeki dosyaları Giray'a verdim.
Giray masanın diğer başına oturduğunda ben de yanına oturmuştum.
bu arada sunum yapan kişi de devam etmeye başlamıştı.
"Toplantıyı burada sonlandırıyoruz Sunumun benim için yeterli değil daha çok çalış."
herkes şaşkınlıkla Yusuf'a bakarken yusuf sinirle nefes aldı.
"Herkes çıksın !"
bağırması herkesi korkuturken Giray sırıtıyordu. ben de ciddi ifademi bozmamaya çalışıyordum.
ben de ayağı kalktım.
"Sen bir yere gitmiyorsun Selen !"
tek kaşımı kaldırdım ve elimle insanları işaret ettim.
"Herkes çıksın dedin ?"
sinirle ayağı kalkıp yaklaştı ve karşıma dikildi.
"Sen herkes misin ?"
sinirle ben de ona yaklaştım ve başı mı kaldırıp dik, dik ona. baktım.
"Değil miyim ?"
yutkunup sinirli ifadesini bozmadı.
"Sen beni delirtecek misin Selen ! Mete'yi aradım gelmedi dedi. aklım çıktı sana bir şey oldu zannettim. üstelik senin Giray'la ne işin var ?"
yükses sesi kulaklarımı çınlatmaya başlamıştı artık.
"Selen'in artık benimle çok işi var sevgili Kuzenim, çünkü..."
deyip Giray beni belimden tutup yanına çektiğinde bozuntuya vermemeye çalışmıştım.
Yusuf olmasa çoktan tokadı yemişti ve o da bunun farkındaydı.
"o artık benim özel asistanım."
Yusuf pür dikkat Giray'ın belimdeki eline bakarken gözü seğiriyordu.
Bu iyiye işaret değildi.
"Selen benimle geliyorsun konuşacağız."
dedi Yusuf sakin olmaya çalışarak.
sesi titriyordu.
"Üzgünüm kuzen Selen'in dosyaları incelemesi gerekiyor."
Yusuf aniden Giray'ın yakasına yapıştığında şok olmuştum.
"Seni gebertirim Giray, benim sinirlerimle oynaması gereken son kişisin."
dedikten sonra Onu itmişti.
Giray gülmeye devam edip yakasını düzeltti.
Giray'ın iyi olup olmadığını anlamak için yanına gidecekken Yusuf beni bileğimden tutarak odanın çıkışına doğru sürüklemeye başladı.
o arada Giray'a baktığımda bana göz kırpıp baş parmağını kaldırdı ve iyi olduğunu işaret etti.
Yusuf beni kendi odasına götürüp kapıyı kilitledikten sonra üzerime yürümeye başlamıştı ben ise geriye doğru gidiyordum.
"Sen gerçekten benden uzaklaşabileceğini falan mı düşünüyorsun ?"
geriye doğru adımlarken çalışma masasına çarptığımda ve üzerindeki bir kaç şey yere düşüp kırıldığında, durmak zorunda kalmıştım.
ellerini iki yanıma masaya dayayıp başını benim hizama getirdiğinde nefesin nerden alınacağını unutmuştum.
gerçekten unutmuştum..
"istediğin kadar uzaklaş. Sen ne kadar uzaklaşırsan, ben de bir o kadar yakınında olacağım."
yutkunup onu ittim.
yerinden bile oynamamıştı.
"Benim aklımı karıştırmana izin vermeyeceğim Yusuf. Ben artık kendime yeni bir sayfa açtım."
sinirle elini masaya vurduğunda irkilmiştim.
"Neden beni dinlemek yerine çekip gitmeyi tercih ettin Selen ?"
gözlerinin içine buruk bir gülümseme ile baktım.
"Neden biliyor musun ? iki yıldır yoruldum artık Yusuf."
bir süre gözlerini yumup öylece durdu. sonra gözlerini açıp pişmanlık dolu bakışlarını gözlerimle tekrar buluşturdu.
"Selen ben Demet-"
"Demet ile nasıl sarıldığınızı gördüm Yusuf. Bu benim çok canımı yaktı. artık ben de mutlu olmak istiyorum."
dedikten hemen sonra boşluğundan faydalanarak hızlıca masa ile arasından çıktım.
"iki yılımız çok mu kötüydü ? tabiki değildi. aksine çok güzeldi ama tek taraflı bir yere kadarmış. Görüşürüz Yusuf."
kapıyı açıp çıkacakken sesi ile durdum.
"Gerçekten dediklerine inanıyor musun ?"
bir süre durup başımı ona çevirdim.
"Hem de hiç inanmadığım kadar."
***
ertesi gün eşyalı bir ev bulup hemen oraya yerleşmiştim.
Sivas alışması zor bir şehirdi.
Şirkete gitmek için hazırlanıyordum ve biraz geç kalmış olabilirdim.
hızlıca çantamı ve montumu alıp girişte ayakkabılarımı giyip kapıyı açtım.
kapıyı açmamla Yusuf'u görmem bir olmuştu.
binanın merdivenlerinde sızmış uyuyordu.
yutkunup yanına gittim.
yüzü rahatsız olduğunu belli ediyordu.
ne yani Tüm gece burda mıydı ?
evimi nerden öğrenmişti ki ?
derin bir nefes alarak olduğum yere çöküp onu incelemeye başladım.
Neden bunu yapıyordu ?
bir an yanağını okşayıp ona sıkıca sarılmak istesem de bunu yapamayacağımı biliyordum. bu sefer gururum daha ön plandaydı.
ayağı kalkıp boğazımı temizledim.
"Yusuf !"
bağırmamla olduğu yerde sıçrayıp bana baktı.
"Selen ?"
deyip kolundaki saatine baktığında yüzünü bir endişe ifadesi kaplamıştı.
"Selen geç kaldım dünki iptal edilen toplantı saat Ondaydı !"
ve saat on buçuktu.
hemen telefonunu çıkarıp bir numaraya bastı ve aramaya başladı.
"Giray toplantıyı saat on bire al, yarım saate ordayım."
deyip telefonu kapadığında bana baktı.
"Niye burdasın ?"
diye sorduğumda bir şey demeyip başını yere eğmişti.
"Evimi nerden öğrendin Yusuf ?"
yüzünü ovuşturup tekrar bana baktı.
"senin aldığın her nefesten haberim var Selen. Bu saçma soruları sorma istersen sabah sabah."
kızgınlıkla ona baktım.
"Tüm gece merdivenlerde mi uyudun ?"
Merdivenlere bakıp belini tuttu.
tutulmuş olmalıydı.
üzgünlüğümü belli etmemem gerekiyordu.
"öyle oldu. Uyuya kalmışım."
kapımı kilitledim mı diye kontrol ettikten sonra yine ona doğru döndüm.
"Niye peki ?"
Neden burdaydı tüm gece ?
"içim rahat değil Selen çünkü. Sen benden uzakken sanki başına bir şey gelecekmiş gibi hissediyorum. bununla başa çıkamıyorum."
bir süre ona baktıktan sonra hafifçe gülümsedim.
"başa çıksan iyi edersin çünkü ben artık senden çok uzak olacağım Yusuf Aktaş."
gülmemek için kendini zor tutarken birden kahkaha atmıştı.
Niye gülüyordu şimdi bu ?
"öyle mi ? Aktaş şirketinde çalışmaya başlayarak mı uzak durma eylemine devam ediyorsun. Süper bir başlangıç tebrik ediyorum."
buna gülmek istemiştim çünkü haklıydı.
bir kaç kez dudaklarımı bir şeyler söylemek için aralamıştım ama diyecek bir şey bulamadigim için sadece sinirle nefes almıştım.
"saat kaç oldu gidiyorum ben."
deyip merdivenlerden inmeye başladım.
o da peşimden geliyordu.
hemen caddenin karşısında olan taksi durağına giderken Yusuf kolumdan tutmuştu.
"Zaten Şirkete gidiyoruz benimle gel."
gözlerimi devirip kolumu kurtardım.
"Gelmek istemiyorum seninle falan ben. Ama Demet istiyordur bence bi de şansını onda dene."
Yusuf kötü kötü bana bakıp birden beni omzuna aldığında çığlık atıp bağırmaya başladım.
"indir beni öküz müsün sen ! imdat adam kaçırıyorlar !"
ne kadar bağırsamda beni kendi arabasına bindirip kapıyı da kilitlemişti.
"Sen nasıl bir insansın ya beni zorla bindiriyorsun Arabana !"
ben bağırıp çağırırken o çoktan arabaya binip sürmeye başlamıştı bile.
kollarımı birbirine bağlayıp somurtarak bir an önce Şirkete varmayı düşünmeye başlamıştım ben de.
ondan uzak durmaya çalıştıkça hep kendimi onunla yan yana buluyordum...
***
okuyan herkes beğenmeyi unutmasın lütfen. bir dahaki bölümde görüşmek üzere.
bu arada Yusuf'un yeni albümü yı-kı-lı-yor. ❤😭