- სტეისი,ჩვენ ის ვიპოვეთ,როგორც შეგპირდი, - ამელი მისი დაქალის საფლავთან იჯდა,რომლის წინ წითელი ყვავილები დაეწყო. - მაპატიე,რომ ვერ გაგიფრთხილდი, - გოგონამ თავი დახარა.
- ამელი, - ხმა გაისმა.იუნგი უკნიდან მიუახლოვდა და გოგონას მხარზე ხელი დაადო. - წავიდეთ?ჯინმა დამირეკა...მხოლოდ ჩვენ გველოდებიან.
- კი,ახლავე, - ამელიმ ცრემლები მოიწმინდა.
- ეი,რა მოხდა? - მინმა წარბები შეჭმუხნა და გოგონას გვერდით მიუჯდა.ბიჭი დაიჭყანა და მუცელზე ხელი დაიდო.
- იუნგი?
- ყველაფერი რიგზეა, - ბიჭმა გოგონას დამშვიდება დაიწყო და ნელა ამოიხვნეშა.იუნგი 2 კვირის წინ გამოწერეს,მაგრამ ჭრილობა ხანდახან თავს ახსენებდა.
- არ მჯერა,რომ ეს საქმე დავხურეთ, - ამელიმ თავი ჩახარა.
- ცხვირი რას ჩამოუშვი?ყველა გველოდება,წავედით, - იუნგი ადგა და გოგონას ხელი გაუწოდა.ამელიმ ბიჭს ქვემოდან ზემოთ ახედა და გაიღიმა.მან მისი პატარა ხელი ბიჭის დიდს დაადო და წამოდგა...ისინი ჯინის აგარაკისკენ გაემართნენ.იუნგის გამოჯამრთელების და საქმე <<შავი ძაფის>> დახურვის აღნიშვნა გადაწყვიტეს.
* * *
იუნგი და ამელი დიდ,აგარაკის სახლს მიუახლოვდნენ,სადაც ჯინი იდგა...მას დიდი ჭიშკარი გაეღო,და მინმაც მანქანის დაპარკინგება შესძლო.
- გამარჯობა! - ამელი ავტომობილიდან გადმოხტა და კიმს ჩაეხუტა.ბიჭს გაეცინა და გოგონას ხელები მოხვია.
- კარგი სახლია, - წარმოთქვა იუნგიმ,სოკჯინს მიუახლოვდა და ხელი ჩამოართვა.მალე ყველა სახლში შევიდა სადაც მათ ნამჯუნი ელოდა.
- აქ რას წამოგორიალებულხარ? - ჯინმა მეგობარს ბალიში ესროლა. - წავედით ხორცი შევწვათ.
- დედა? - გაოცდა ამელი,როდესაც სამზარეულოში შევიდა.
- იუნგიმ დამპატიჟა, - მისის პაკმა გაიღიმა და ქალიშვილს ჩაეხუტა. - კარგი ბიჭია.
- იუნგი? - პაკმა წარბი ჩატეხა და ბიჭისკენ შებრუნდა.როდის მოასწრეს გაცნობა?
- წავალ,ხორცს შევწვავ,- შავთმიანმა გაიცინა და გაიქცა.
- არ შემეძლო მეცადა,თვითონ როდის გამაცნობდი, - ჩაიცინა ქალმა.მაგრამ საუბარი გოგონამ შეაწყვეტინათ,რომელიც ოთახში შემოვიდა.მას ბოსტნეულით სავსე პაკეტი ეკავა.
- გამარჯობა, - საყვარლად გაიღიმა გოგონამ.
- გამარჯობა...და შენ ვინ ხარ?
- მე სან ნიკი ვარ - ჯონგუკის შეყვარებული,უფროსწორად,საცოლე.
- ძალიან სასიამოვნოა, - ამელი მოიღუშა,რადგან მიხვდა,რომ მის გამო მოკლეს სტეისი,მაგრამ არავის დადანაშაულება არ უნდოდა,ამიტომაც გაიღიმა და გოგონას ხელი გაუწოდა. - კარგი,მე რა გავაკეთო? - ჰკითხა პაკმა დედას.
- სალათი...ნიკი,შენ ბოსტნეულის რაგუ მოამზადე,მე კი რამე დესერტს გავაკეთებ, - მისის პაკმა გაკნარგულება გასცა.
- რა ხმაურია? - იკითხა ამელიმ და მინის კარებიდან გაიხედა,საიდანაც უკანა ეზო მოჩანდა,სადაც ბიჭები ხორცს წვავდნენ. - ჰოსოკ?თეჰიონ? - გაოცდა გოგონა.მან დაიყვირა და გარეთ გაიქცა. - ბიჭებო! - ყვიროდა ამელი და ორივეს ჩაეხუტა.
-ამელი! - ჯონს და კიმს გაეღიმა და გოგონას მოეხვია.
- აქ რა გინდათ?
- იუნგიმ დაგვპატიჟა...აი,მე და თეჰიონმა ჩამოსვლა გადავწყვიტეთ...საქმის დახურვის აღსანიშნავად.
- დღეს ყველას დაპატიჟება გადაწვიტა?მეტს ვერაფერს ვიტყვი, - ნაწყენივით ამოიხვნეშა ამელიმ და ბიჭს გახედა,რომელიც ჯონგუკთან და ნამჯუნთან იდგა და ხორცს ჭრიდა.
- ნუთუ ეს მას შენთვის არ უთქვამს? - იკითხა თეჰიონმა.
- რა უნდა ეთქვა?
- ის,რომ მოვიდოდით, - დაასწრო ჰოსოკმა და კიმს მუჯლუგუნი გაჰკრა.
- არა...მაშ კარგი,მე წავალ, - ამელიმ გაიღიმა და სახლისაკენ წავიდა.
- ეს ხომ სურპრიზია, - ჯონმა თვალები აატრიალა.
- დამავიწყდა,ეს უბრალოდ ისეთი ამაღელვებელია!
- ოჰ,კარგი.ნახშირი წამოიღე, - ჰოუფს გაეცინა და ბიჭებისკენ გაემართა.
* * *
საღამოსთვის ყველაფერი მზად იყო.ნამჯუნმა ვერანდაზე დიდი მაგიდა აიტანა,ხოლო გოგონებმა მას სტოლსაფალი გადააფარეს.
- ყველაფერი მზად გვაქვს! - დაიყვირა ნიკიმ ბიჭების მხარეს.მალევე ყველა დიდ მაგიდასთან შეიკრიბა.
- გადასაფარებელი შეიძლება? - იკითხა მისის ლიმ და პალტოში გაეხვია.
- ახლავე მოგიტანთ, - ჯინი წამოხტა და სახლში შევიდა.
- ჩვენც მოგვიტანე! - დაიყვირა ამელიმ და ნიკიმ.
- შამპანური ვის გინდათ? - იკითხა იუნგიმ და ბოთლი ხმაურიანად გახსნა.მხიარული ყვირილი გაისმა და ყველამ ჭიქები მაღლა აწია.
- აი ადიელაც, - ჯინმა 3 თბილი გადასაფარებელი მოიტანა.გოგონებს მისცა და მისის პაკს მხრებზე მოაფარა.
- მადლობა, - გაუღიმა ქალმა.
- მინდა სიტყვა ვთქვა, - ნამჯუნი წამოდგა...ყველა მიჩუმდა და მზერა ბიჭზე გადაიტანეს. - მიხარია,რომ ისეთებთან მომიწია მუშაობა,როგორებიც თქვენ ხართ, - კიმმა გაიღიმა და ყველას თვალი მოავლო. - თქვენთან ერთად შევძელი საქმე დაგვეხურა,რომელიც 20 წლის მანძილზე გრძელდებოდა,ან იქნებ უფრო დიდხანსაც.ამ საქმის გამო ამელის დაკარგვა შეგვეძლო,რომელმაც ყველას გამო თავი გაწირა, - ნამჯუნმა გოგონას გახედა,რომელიც მორცხვად იღიმოდა და ადიელაში უფრო გაეხვია. - შეგვეძლო დაგვეკარგა იუნგი,რომელიც ამელის გადასარჩენად წავიდა...გვეშინოდა,რომ ვერ გადარჩებოდი,მაგრამ გვჯეროდა,რომ ძლიერი იყავი, - სიჩუმე ჩამოწვა.
- მეგობრებო,მე კი მინდა თქვენ გადღერგრძელოთ,რადგან საქმე <<შავი ძაფი>> რომ არა,იუნგის და ამელის ვერც ვერასდროს შევხვდებოდით, - თეჰიონიც ადგა. - ახლა საერთოდ აქაც არ ვიჯდებოთ,ამიტომაც გაგიმარჯოთ მეგობრებო! - ბიჭმა ბოკალი მაღლა აწია...ყველა ადგა,გაიღიმა და ჭიქები ერთმანეთისას მიუჭახუნეს.
- ხორცთან რა ხდება? - იკითხა ნიკიმ და ჯონგუკს გახედა.
- ახლავე მოვიტან, - ჯონგუკი წამოხტა და იმ მაგიდასთან მივიდა,სადაც ხორცით სავსე თეფში იდო.
- ამელი,მოდი გავიდეთ,ა? - ჩასჩურჩულა იუნგიმ და ჯონზე დაკვირვება დაიწყო,რომელიც უკვე მაგიდასთან ბრუნდებოდა.
- სად?ხორცის გასინჯვა მინდა, - გააქნია თავი გოგონამ,რის გამოც ნამჯუნის და თეჰიონის მზერა შენიშნა.
- მერეც გასინჯავ,წავიდეთ,სანამ ბოლომდე არ დაღამებულა, - მინი ადგა და პაკს დახედა.
- თუ ეს მე არ დამაინტერესებს,მაშინ არ ვიცი,რას გიზამ, - ჩაიბურტყუნა ამელიმ და ადგა.
- სად მიდიან? - იკითხა ნიკიმ.
- იუნგის მაინც არ უყვარს პუბლიკა,ეჰ...სამწუხაროა, - მოიღუშა თეჰიონი.
* * *
- სად მივდივართ? - დაინტერესდა ამელი,რომელიც იუნგის მიყვებოდა.ბიჭი სახლიდან გავიდა და მდელოსაკენ გაემართა. - უკვე საკმაოდ შორს წავედით, - გოგონა აქეთ-იქეთ იხედებოდა და ხეებს ათვალიერებდა,რომელსაც ყველა ფოთოლი ჩამოსცვენოდა.
- კიდევ ცოტაც, - იუნგი მდელოს გაცდა და ხის,თეთრ ხიდზე დადგა,რომელიც აქა-იქ ჩამტვრეულიყო.შორს თვალმიუწვდენელი მდინარე მოჩანდა,რომელზეც მზის სხივები ლამაზად ჩანდა.წყალს სუსტი სიო არხევდა,ხოლო ხეებიდან,ყვითელი,წითელი და მწვანე ფოთლები ცვიოდა.
- რა ლამაზია, - გაოცდა გოგონა და მოაჯირებთან მივიდა.- აქ რა სიმშვიდეა, - სახეზე ღიმილი გამოესახა.იუნგიმ ერთი მოძრაობით ჯიბიდან ცეფი ამოიღო,რომელზეც ნიშნობის ბეჭედი იყო ჩამოკიდებული.მან ამელის გახედა,რომელიც მზის ჩასვლით და ფოთოლცვენით ტკბებოდა. - ეს რა არის? - ამელი ბიჭისკენ სახით შებრუნდა და მის მკერდს შეეჯახა.
ამელიმ გაკვირებულად შეხედა იუნგის,რომელსაც სახეზე სუსტი ღიმილი ჰქონდა.მინმა თხელი თითებით ქურთუკი შეიხსნა და ზუსტად ისეთივე ცეფი ამოიღო,სადაც მამაკაცის ნიშნობის ბეჭედი იყო ჩამოკიდებული.
- ხელის თხოვნას ასე აპირებ? - ფრთხილად იკითხა გოგონამ,რადგან ატმოსფეროს დარღვევის ეშინოდა,მაგრამ პასუხის მაგივრად უბრალოდ ჩაცინება მიიღო.
- უკვე გთხოვე.
- და ჩემი თანხმობა? - ამელი იუნგის თავდაჯერებულობის გამო გაოცებული იყო.
- ვიცი...არა...ვგრძნობ,რომ თანახმა ხარ.
- და ცეფებზე რატომ?
- არ მიყვარს ბეჭდების ტარება, - ბიჭმა გოგონას ხელი აიღო და მის გულზე დაადებინა, - მითუმეტეს,ის აქ იქნება...ჩემს გულთან ახლოს, - იუნგიმ გაიღიმა,ამელის ჩაეხუტა და ცხვირი მის თმებში ჩარგო,თან კი მდინარეში მოტივტივე ფოთლების ყურება განაგრძო...