Zanim zdąrzyłam usłyszeć COKOLWIEK na temat tej rodziny usłyszałam niski męski głos:
-Podać jeszcze coś do picia?-bez dwóch zdań był to barman.
-Um... nie.-spojrzałam w miejsce gdzie wcześniej siedzieli ci ludzie.
No i ich ni ma.
Pov. Nevra
W kwaterze był już ranek. Wszyscy zaczęli wstawać i odwalać swoją poranną rutynę. Ja po ubraniu zamast nadrabiać poprzednie obowiązki od razu ruszyłem na stołówkę po coś do jedzenia. Wziąłem tace i usiadłem do stolika. Uważnie obserwując kotłujące się istoty chodzące w tą i we w tą. Spokojnie pałaszowałem swoje jedzenie podczas gdy reszta była czymś bardzo zajęta
Po zakończeniu posiłku wstałem i ruszyłem do pracy. Star miała mi dziś pomóc, ale najwidoczniej jeszcze nie wstała z łóżka. Ruszyłem wolnym i spokojnym kroczkiem w strone jej pokoju. Przy jej drzwiach zauważyłem Ezarela.
-Jak nie otworzysz to nie wiem co ci zrobie!-walił w drzwi.-Skretyniała idiotka!
-Co jest Eziuuuu?-wyraźnie przeciągnąłem ostatnie słowo.
-Nie Eziu, a dla ciebie PAN EZAREL.-odkreślił dwa ostatnie słowa patrząc na mnie krytycznym wzrokiem.
-No dobrze więc. Dlaczego drogi panie Ezarelu krzyczysz jak nie wiem i walisz w bogu ducha winne drzwi.-ukłoniłem się przed nim.
-Bo ta idiotka miała mi pomóc i nie otwiera!-chyba jego grafik jebnął w planach.
-Mam klucz.-uśmiechnąłem się złowieszczo.
-Dawaj!-nie miał zamiaru mnie skarcić jak to miał w zwyczaju.
Szybko otworzyłem drzwi i wparowaliśmy do środka.
-NIE MA JEJ?!-panu Ezarelowi chyba puściły chamulce.-NIE WIERZE! TO JA MARNUJE CZAS, A JEJ NIE MA?!
-Ty się uspokój bo ci żyłka pęknie.-omiotłem pokój spojrzeniem.
Nie ma większości jej rzeczy, rzeczy jej chowańca i wszystko jest w nieładzie.
-Chodź.-odwróciłem się.
Też byłem poddenerwowany, ale cóż.
-Gdzie?-najwidoczniej już się uspokoił.
-Trzeba to zgłosić Miiko.-wyszedłem z pustego pomieszczenia i ruszyłem w stronę kryształowej sali. No to nieźle.