Season Of Rainbow

When The Sun Sets

When the Sun Sets

Written By : ani_mhiee11

Ramdam ko ang lakas ng bawat suntok at sipa saking katawan. Dahil nadin sa sobrang kalasingan kayat wala na akong lakas pa para panatilihing mulat ang aking mga mata.

'H*y*p ka! Pati syota ko tinalo mo.'

Tch. Kasalanan ko bang lumapit sakin ang syota nya? Palay na ang lumapit bakit di ko pa tutukain? As if naman napakaganda ng babaeng hipon nayon.

Nagpatuloy sila sa pambubugbog sakin hanggang sa nakuntento sila at iniwan ako. Sunod sunod ang aking mura dahil sa sakit na naramdaman ko, para akong sinagasaan ng truck.

Mukhang dito na matatapos ang buhay ko well wala din naman kwenta mabuhay ee. Puro hirap lang din naman dito sa mundo pero dahil sa kasalanan ko baka makipag-kumpetensya pako kay Lucifer sa Impyerno.

'Hoy kuya? Buhay kapa ba?'

Huling tanong na narinig ko. Sa ganda ng boses nya para bang Angel. Gustuhin ko man imulat ang aking mga mata upang masilayan ang Angel ngunit di na talaga kinaya pa at tuluyan na akong nawalan ng malay.

...

'Mamsh, ang pogi naman netong papa na inuwi mo.'

Rinig kong wika ng isang bakla kayat pinilit kong imulat ang aking mata na sana hindi ko nalang ginawa.

Bakit andito si Valak?

'Ayy gising na si Pogi!'

Excited pang sabi nito. Agad naman lumapit samin ang kasama nya.

'Kumusta pakiramdam mo?'

Dahil sa ganda ng tinig nya kayat di ko napigilan ang pagmasdan sya.

Kailan pa pinayagan sa langit ang magkulay ng buhok?

Bigla nitong sinalat ang aking noo at kapag kuwan ay ngumiti.

'Mabuti naman at wala ka nang lagnat.'

Hindi ko alam kung bakit pero nang ngumiti sya ay parang biglang nagliwanag ang paligid.

'Sino ka?'

Iyon lamang ang aking nasabi sa kabila ng mga nais kong sabihin. Nakakabighani ang kanyang anyo. Ganito pala ang itsura ng mga Angel.

Pero kung langit ito bat may multo kanina?

'Ako nga pala si Sunny 😀 at sya naman si Chara.'

Muli na namang nagliwanag ang paligid dahil sa ngiti nyang iyon.

'Napulot kita kanina habang pauwi ako at dahil Im a good citizen of the Philippines kayat tinulungan kita.'

So wala pa pala ako sa langit? Akala ko pa naman matatapos na ang paghihirap ko.

Ilang saglit pa may tumawag kay Sunny mula sa kusina upang ibigay ang mainit na sopas. Nakilala ko rin ang kanyang mga magulang na katulad nya ay mukhang walang problema dahil sa mga ngiting pinapakita nila. Nalaman ko rin na lalaki pala si Sunny, sirena daw to be exact sabi narin mismo nito. Mas matanda ako sa kanya ng isang taon ngunit hindi nya na ipinagpatuloy ang kolehiyo dahil sa kapos din sila sa pera.

'Bakit mo nga pala hinayaang bugbugin ka ng mgla iyon? Gusto mo bang matigok ng maaga?"

Masungit nitong tanong. He looks like a nagging wife. Nang hindi ako kumibo sa tanong nyang iyon naningkit ang kanyang mga mata.

'Kung alam ko lang dapat di na kita tinulungan.'

Dahil sa sinabi nyang iyon ako ay muling naguluhan.

'You wont stop me?'

I asked.

'Why would i? Desisyon mo yun thats your life kahit pa pigilan kita in the end ikaw padin magdedecide. I just hate people like you."

Hindi ako kumibo sa sinabi nyang iyon it was different. Everyone whom i shared this feeling all stopped me hanggang sa parang wala na ding sense yung sinasabi nila.

"I hate people na sinasayang ang buhay nila. Yes maraming problema sa mundo but there are people na gagawin lahat madugtungan lang ang buhay nila."

For the first time i saw sadness in his eyes. Hindi ko alam kung bakit pero kusang napapansin ng mga mata bawat kilos at reaksyon nya.

"I hate myself too thats why dying is better that living a life w/ sin."

Thats right ano ba ang silbi ng buhay ko. I deserve death because of what i did.

"Loosen up. Kung ano man yon its not your fault at all. Kung talagang ayaw mo nang mabuhay. Give me your life.'

Nabigla ako sa huli nyang sinabi and various thoughts entered my mind.

"Dahil sa sinagip ko ang buhay mo kaya utang mo yan sakin. Susundin mo lahat ng utos ko for the last 3 months of this year. After Christmas pwede mo nang gawin lahat ng gusto mo."

Hindi ko alam kung bakit pero natagpuan ko nalang ang sarili kong sumasang ayon sa kanya. Siguro dahil wala din naman akong magawa. We shake our hands to honour the deal at agad kong napansin ang maninipis nitong daliri.

I stayed in his house for another couple of hours at nang maramdaman kong kaya ko nang maglakad nagpaalam na ako para makauwi. Ipinipilit pa sana nilang ihatid ako but i declined.

"Punta ka dito sa Saturday ah may lakad tayo. 6 am sharp ayoko sa late. Mag suot ka ng damit na magiging komportable ka."

Sunny said before bidding goodbye.

Sakay ng taxi nagpahatid ako sa mismong bahay namin. Papasok palang ako ng gate ng marinig ko ang boses ng sarili kong ama.

"Ang kapal ng mukha mo para umuwi sa pamamahay ko!"

Nilingon ko hindi and i wasnt even shocked nang makita kong may kasama itong babaeng halos kasing edad ko lang din.

"This is also my house Dad.'

I replied. Nakita ko kung paano ako tignan ng babaeng kasama nya. She was trying to seduce me I think.

'Tsk. Walang kwenta!"

Sigaw nito sabay hila sa babaeng kasama nya.

Laging ganun ang eksena namin ng tatay ko sa tuwing magkikita kami at wala paring pagbabago hanggang ngayon. I understand where his anger for me coming from at wala kaming ibang sinisisi kundi ang sarili ko. If only I could turn back time. Kahit pa buhay ko ang maging kapalit if only i could turn it back para hindi ko nagawa ang bagay nayun. I will do it. That wish cant never come true.

Agad kong tinungo ang kwarto ko to get some clothes. Mas makabubuti nga sigurong doon muna ako sa condo ng tita ko tumira tutal willing naman syang ipagamit iyon sakin dahil sa ibang bansa naman na sya nagtatrabaho.

Napapagpatuloy ko parin ang pag aaral ko because of the money my father sends. Kahit pa gaano kalaki ang galit nya sakin ay patuloy parin syang nagbibigay ng sustento.

Aftet i put my clothes in the bag kinuha ko narin ang susi ng motor ko na matagal konaring hindi ginagamit. I dont want to use this because its a memory of her but i dont have any choice. I can save money riding this that taking a cab.

Weekdays continued boring as always. Going to school, chatting w/ some people & making out w/ girls until the promised date. I receive a text from Sunny na sunduin ko raw sya para sa magiging lakad namin its all because of our deal. I know na pwede din akong tumanggi pero dahil wala din akong ginagawa kaya pumayag ako. Just to kill some time.

Using my motorcycle maaga akong dumating sa bahay nila Sunny to fetch him. Naabutan ko sa labas ang Tatay nya at agad ako nitong nginitian nang mapansin ako.

'Buti naman Iho at magaling kana. Ikaw pala ang kasama ng anak namin. Ingatan mo sya para samin ah."

Bilin nito. Lumabas naman ang Nanay ni Sunny na may dalang isang malaking bag.

'Nak, may nilagay akong tatlong pares ng pamalit dito tsaka dalwang tuwalya pati anim na panyo. May nilagay din akong mga sandwiches at vegetables salad. Nandun nadin lahat ng vitamins mo. May label na yun kung anong oras mo iinumin. May payong na rin at sombrero para kapag umulan o mainit. Ano pa ba kakailanganin mo?'

Napanganga ako sa Nanay ni Sunny na si Tita Sarah dahil sa dami ng binanggit nito.

'Ma, diko kelangan ng napakaraming dadalhin isang araw lang po ako mawawala. Uuwi din po ako mamayang hapon.'

Rinig kong sabi ni Sunny mula sa loob ng bahay.

'Mabuti na yung sigurado. Basta kapag may mangyari tawagan mo kami agad. Wag kang masyadong magpapagod dun alam mo namang bawal yun----'

'Mahal, hayaan mo na si Sunny yan ang nagpapasaya sa kanya ee.'

Titi Matt cut her off doon napatingin sakin si Tita.

'Nak, bilisan mo andito na si Lexus.'

Pagkatapos sabihin iyon ni Tita nakita ko ang papalabas na bulto ni Sunny pero di tulad kahapon na blue ang buhok ngayon ay dilaw naman.

'Sara mo bibig mo dadaan ang dyosa.'

Sunny said as he sway his hips & wave like a beauty queen. His parents clap their hands. I really envy them cause they are so close w/ each other.

'Ang gwapo mo ah! Ready kana sa pupuntahan natin?'

'Nagagwapuhan ka sakin?'

I coudnt help but ask.

'Syempre naman.'

He look at his Mom.

'Ma, diba gwapo si Lexus?'

'Aba oo naman pero bawal ka pang mag boyfriend kaya kaibiganin mo muna.'

Tita said kayat diko naiwasang mamula. God i seem like an idiot.

Medyo mahaba pang paalamanan bago kami tuluyang umalis. Ilang beses rin nilang pinaalala saming mag ingat. They even got my number para raw makontak nila ako if something happens. I honestly think na medyo overacting si Tita but its understandable, Sunny is her son afterall.

Nakarating kami sa Manila Bay ng mas maaga than the time we expected.

'Sunny!!'

It was a voice coming from a guy wearing a glasses. He has this idiotic smile for Sunny & its making me irritated. He was about to hug him but i pull Sunny before he could thats when i got his attention.

'Oh may kasama ka pala.'

'Si Lexus, tutulungan nya tayo. Lexus sya si Anthony isa sa mga kasama ko sa org.'

Sunny introduce us. Pinakilala nya din ako sa iba pang nandun & I found out na isa silang Organization for Youth Volunteers. Their agenda today is cleaning Manila bay.

Having no choice because of our deal I helped cleaning but when I saw Sunny happily doing it I seem to enjoy it now. Yes it was tiring but it was fun too.

'Lexus, bilis upo ka dito!'

Sunny said at tinapik ang batong katabi ng inuupuan nya.

'Ito yung best part ng paglilinis natin ng Manila Bay.'

As if on cue it was already time for Sunset. It was breathtakingly beautiful at mas lalo iyong tila gumanda nang makita kong titig na titig si Sunny doon.

'Halatang gustong gusto mo ang sunset ah.'

Tumango sya sa sinabi ko.

'Sunset represents Ends.'

'Mali ka. Sunset represents a beautiful ending & a new beginning. Its like its telling me to look forward on a new tomorrow.'

Sagot nito.

'A new beginning huh? Seems like a thing not for someone like me.'

I couldn't help saying those words.

'Everyones deserves a new beginning. Hindi ko alam kung ano man pinagdadaanan mo but you shouldn't waste your life.'

'Are you afraid of dying?'

I dont know why but it came naturally from my mouth but to my surprise ngumiti lang sya sakin.

'Im more afraid of being forgotten because when a person dies they become a memory. A memory that could easily be forgotten. I want to be like the sunset. It always has a beautiful ending.'

He has this far away look. For me he'sike a mystery thats so hard to figure out. After a minute nakita kong may mga kinuha syang tablets sa bag at ininom iyon.

'Thats a lot of tablets.'

'Hhmm, Vitamins na pabaon ni Nanay baka magalit yun kapag nakalimutan ko ee.'

He said. I really envy his relationship w/ his parents because I used to have that kind of family too. Not until I messed up.

After cleaning the Manila Bay nag aya na si Sunny baka daw kase mag alala si Tita kapag nalate sya kahit one hour lang.

'Dito kana kumain.'

Sunny asked me. Tita said that she always cook early para daw maaga din makapagpahinga and because she's a magnificent cook kayat doon na ako kumain. We enjoyed our meal like a big family. Nagpaalam na ako para umuwi and tita insisted na pavaunan pa ako ng pagkain para daw kapag magutom ako. Hinatid din ako ni Sunny hanggang sa labas ng gate nila.

'Thank you sa tulong ha 😃. Mas bumilis gawa namin dahil sa dagdag tulong mo.'

Sunny said w/ his pretty smile.

'Nah. I enjoyed it anyway.'

I dont know what got me but i cant stop staring at him. He was like a magnet that pulls the iron me.

'Do you have something that i can help tomorrow?'

I asked at biglang nagliwanag ang kanyang mukha.

'Actually balak naming pumunta sa isang Aeta Community kaso alam kong hindi papayag si Mama dahil medyo malayo yun gusto mo sumama?'

He asked w/ a mischievous smile.

'In short you want me to ask Tita for you?'

Biglang lumiwanag ang mukha nito.

'Sabihin mong malapit lang ang pupuntahan natin at safe ako dahil kasama kita.'

'You think I'm gonna lie for you?'

Tanong ko but he suddenly made a puppy eyes so I sighed w/ defeat.

'Fine but you need to stick to me.'

Sunod sunod ang naging pagtango nito.

Tulad nga ng napag-usapan ako ang nagsabi kay Tita at mahaba pang paliwanagan ang nangyari bago sya pumayag and same as yesterday napakarami nya ulit pinadala kay Sunny.

Sunny told me na may van kaming sasakyan and yes Anthony is w/ us again. May mga bigas at de-latang pagkain. We arrive at our destination after hours and I was surprised nang biglang magtakbuhan palapit sa van ang mga batang Aeta. They are all smiling widely showing their white teeth.

It turns out na once a month pumupunta sila dito to distribute some groceries & teach the kids. The Org is well loved by them especially Sunny. Nagkatay pa sila ng manok para sa amin. Sunny played w/ the kids hanggang sa mapansin kong hinihingal ito. Linapitan ko sya para punasan pati narin likod nya. I noticed his face getting red making me smile.

Rest first mukhang napagod ka ng sobra para ka kasing bata ee.'

'Haha. Sorry naman ngayon nalang kase ako nakapaglaro ulit.'

Hinihingal paden nitong sabi but still look so happy.

Gabi na kami natapos kayat late na talaga kami nakauwi at pagdating namin sa bahay nila Sunny mukha nila Tito at Tita na nag aalala ang sumalubong samin. Agad itong tumakbo palapit samin nang makita kami nitong palapit.

'Dyos ko! Bakit ngayon lang kayo dis-oras na ng gabi alam nyong mag aalala kami.'

She exclaimed.

'Sorry Tita nag enjoy po kasi kami kayat di namin napansin ang oras.'

Pinagsabihan pa kami nila Tito at Tita but in the end they were thankful that we are safe. Nagpaalam nadin ako umuwi but before that I ask Sunny where to go next Saturday.

'Ooyyyy excited sya hahaha. Sama ka ulit?'

I nod.

'Sa isang DSWD Center kung saan dinadala yung mga babies na inaabanduna ng sarili nilang magulang.'

Theres a sad tone on what he said kaya kinurot ko yung pisngi nya to cheer him up.

When I came back to the Condo I came back to being alone again. Back to that lonely feeling. I hope one day I'll be able to move on & smile just like a Sun that shines. I wish to be just like Sunny.

Remembering his name put a smile on me and thats enough to have a good sleep. Weekday started & once again it became a boring one but unlike before I tried to learn something.

Pauwi na dapat ako when i saw a familiar face kayat hinintuan ko sya. Pasilip silip pa ito sa gate ng bahay.

'Mukha kang magnanakaw jan.'

Napaigtad pa ito dahil sa gulat.

'Lexus? Anung ginagawa mo dito?'

He asks pero pasilip silip padin sa may gate.

'Ako dapat nagtatanong nyan. Bakit pasilip silip ka jan?'

He suddenly pulled me nang may lumabas na babae dun sa pinto at napatingin samin. She looks just like Sunny. Then bigla nalang naglakad paalis si Sunny.

'Hey! San ka pupunta?'

'Uuwe na.'

His voice sounded sad. Kayat inalok ko syang ihatid nalang at kaagad naman itong pumayag pero bago kami tuluyang umuwi dumaan muna kami sa isang fastfood.

'Wala akong pera.'

'My treat.'

Nagpasalamat sya pagkatapos kong iabot ang Chicken 🍗, fries🍟,burger 🍔 & sundae🍦. Tuwang tuwa naman sya habang kinakain lahat ng ito.

'Feeling better?'

Tumango lang ito at ngumiti.

'Sino nga pala yung sinisilip mo kanina?'

'Mama ko.'

Natigilan ako sa pagsubo nang marinig ko ang sinabi nya. Sadness is visible in his eyes.

'Mama mo?'

I ask making sure & he nodded.

'Hhmm, inampon lang ako nila Nanay nalaman ko lang yun 3 years ago. Tinanong ko sila Nanay kung papano ako napunta sa kanila pero sinabi nya lang na bigay ako ni Lord. Kelan ko lang din nalaman kung saan nakatira ang totoong Mama ko.'

He replied. Tinanong ko rin kung bakit hindi nya lapitan ito upang magpakilala but he just keep saying that its not the right time yet.

Sunny asked me to keep it a secret from Tito & Tita dahil hindi daw nito alam na pinupuntahan nya ang totoong nanay nya. I drove him towards their house at nakipag kwentuhan pa sa mga magulang ni Sunny. Doon na rin ako nag dinner bago umuwi.

Dumating ang araw ng Sabado at katulad ng dati sinundo ko si Sunny. Kung nung una Blue pagkatapos yellow ang kanyang buhok ngayon naman ay Violet kayat nagtataka na talaga ako kung bakit paiba-iba sya ng kulay ng buhok. I dont know if its just me pero parang pumayat sya kumpara nung huli ko syang makita. Nagtataka man pero ipinagsawalang bahala ko nalang ito.

Maybe he's on a diet.

When we arrive at the DSWD Center di katulad ng inaasahan kong maingay dahil nga puro babies ang naroon ay nakakapagtakang tahimik ang mga ito at hindi nagrereklamo. Nagtanong ako kung bakit ganun pero si Sunny na ang sumagot.

'Dahil sanay na sila. In their baby stage they are used to it. Na kahit anong iyak ang gawin nila ay walang kakarga o magpapakain sa kanila. Thats why hindi nalang sila umiiyak.'

After he said those words kinarga nya ang isang baby at nilaro laro ito.

Marami pa kaming napuntahan ni Sunny at bawat lakad namin ay ibat ibang kulay talaga ang buhok nito. Its like his trade mark. Marami rin akong mahahalagang bagay na natutunan dahil sa kanya because of him I learned to try moving on from the past & start looking forward to the future.

3 months was down to 3 weeks before Christmas.

I thought it was just like any other day but it wasn't. It became a day that started to change everything.

Galing kami sa Home for the Agent. We enjoyed every moment with the Lolo's & Lola's pero maaga kaming umuwi dahil sa biglang sumama ang pakiramdam ni Sunny. Nasa pinto palang kami nang marinig naming may kausap sila Tito at Tita, halata sa tono ng mga boses nila ang hindi pagkakasundo. Pareho kaming natigilan nang makilala kung sino ang nandun at maging ang mga ito. The first one to recover from shock was the lady, Sunny's real mom. Lumapit ito samin at may sobreng inaabot kay Sunny.

NAGTATAKA kong kinuha ang sobreng inaabot sakin ng taong nagluwal sakin sa mundong ito. Laman ng sobre ang libohing pera kayat nagtataka ko itong tinignan.

'Huwag kana ulit lalapit sakin at sa bahay namin. Siguro naman enough nayan para tumahimik ka.'

Masakit para sakin ang mga binitawan nyang salita kayat inabot kong muli ito sa kanya.

'Nakukulangan ka pa ba? Magkano ba gusto mo?'

Nang iinsulto nitong sabi dahilan para mas lalong kumirot ang puso ko.

'Bakit nyo po ako pinamigay?'

Bigla kong naitanong.

'Pinamigay?'

Nagtataka nitong sabi kayat nagkaron ng munting pag-asa ngunit agad itong nadurog sa mga salitang sunod nyang binitawan.

'Hindi ba nila sinabi sayo? Napulot ka nila sa basurahan!'

'Sunny anak wag mo syang pakinggan!'

Sigaw ni Nanay pero nagpatuloy si Mama.

'Pagkatapos mong lumabas sa sinapupunan ko tinapon na kita sa basurahan! Hindi ko nga alam bakit nabuhay ka pa eh. Malas ka sa buhay ko! Pati sa mga taong nakapaligid sayo! Malas ka!'

Sigaw nito. Nagpatuloy pa sya sa kanyang sinasabi. Narinig ko rin ang pag sigaw ni Nanay pero wala akong maintindihan. Wala akong maintindihan pero meron akong nararamdaman at yun ay walang kapantay na sakit.

Napahawak ako saking dibdib dahil sa sobrang kirot nakaramdam narin ako ng pagkapos ng aking hininga pero wala parin akong marinig sa paligid.

Nasa ganoon akong posisyon nang may mahigpit akong yakap na naramdaman. May mga salita syang sinabi na unti unting nagpakalma sakin hanggang sa ipikit ko ang aking mga mata at balutin akong muli ng kadiliman.

One week has passed already na hindi ko nakikita si Sunny kapag pumupunta ko sa bahay nila laging walang tao. I dont know why but not seeing him makes me restless it feels like a storm is coming.

A week before Christmas nagbaka sakali akong pumunta and got lucky nang makita kong kadarating lang nila Tita. I was about to call them nang makita ko kung sino ang buhat buhat ni Tito Matt palabas ng sasakyan.

He changed so much already from just a few weeks. When they look at me mas lalo kong natitigan ang itsura nya it was like million of spear pierce my heart but he shoved it off w/ his warmest smile.

Just like the sun .

'Its Lymphoma on its last stage.'

I didn't even ask but he still told me w/ a smile. Napatingin ako sa buhok nyang tila nalagas na.

'Pangit na ba ako sa paningin mo? Nalagas ang buhok ko dahil sa chemo at radio therapy. This is my last Christmas & I'm hoping na makaabot pa sa New Year.'

'Stop it!'

I dont want to hear anything. I dont want to hear it.

'Mamatay nako.'

After what he said I just lost it. Ang tanging nasa isip ko lang ay ang yakapin sya nang mahigpit until I heard his cry.

I felt every pain in his cry so i just let him hanggang sa makatulog sya dahil dun.

It was Tito Matt who explained it all to me na ikinawala ng pag asa ko.

Theyve done all they could and it ends on Sunny losing his life.

Another important person that will be gone from me.

'Tulungan mo kaming mapasaya sya sa mga huling araw nya. Please Lexus.'

Tita Sarah beg w/ tears. That day I decided to go home.

I saw my Dad holding my Mom's photo.

'Im sorry Dad.'

I uttered those words and to my surprise pinalapit lang ako ni Dad sa kanya.

'Im sorry too Son. Im sorry for blaming you for a long time already. If not for your friend scolding me I woudlnt realize how idiotic I've been as a father to you.'

Turned out kinausap pala sya ni Sunny. He made him realize something.

He who always want to help others needs help right now yet I cant do even a thing. I dont even know how to help him at all.

Days passed at araw araw akong dumadalaw sa bahay nila. Gustuhin nya mang magsimba pero hindi na kinaya ng kanyang katawan so we just watch it on tv.

Christmas Eve came.

Nagluto ng madaming pagkain si Tita. Tito made sure that the decoration is perfect. I made sure that the venue is already prepared. Nagpresenta ako na buhatin si Sunny na halos kasing gaan na lmang ng unan. Dinala ko sya sa covered court ng Barangay kung saan nag aantay ang maraming bisita na gusto syang makita.

Kahit alam kong nahihirapan sya ay pinilit nya paring magpakita ng ngiti sa kanilang lahat.

'Sunny we are happy that we got to meet you! You let us experience how fun it is to help than to do nothing. Thank you for coming to our lives.'

Anthony said.

'Kuya Sunny! Maraming salamat po!'

Sabay sabay na sabi ng mga batang Aeta.

'Salamat Sunny Apo!''

It was the Grandparents for Home for Golds.

Lahat ng naroon nagpasalamat sakanya hanggang sa si Tito at Tita naman ang magsasalita.

'Sunny anak, salamat dahil binigay ka samin ng Dyos. Ikaw ang dahilan kung bakit kami muling nabigyan ng pag asang maging magulang. Hindi kaman nagmula samin pero para samin anak ka namin. Mahal na mahal ka namin anak.'

I saw tears fell from their eyes. Sunny teared up.

'Salamat po sa pagpunta nyong lahat. Tay Nay salamat sa pagiging the best na magulang. Thank you dahil inalagaan at pinalaki nyo ako ng maayos. Sorry'

A tear fell from his eyes.

'Sorry kase diko na masusuklian lahat ng iyon. Pero huwag nyo pong kalimutan na mahal na mahal ko kayo.'

Hindi na naiwasan ng lahat ang maluha but Sunny showed hia smile.

'Just Smile! No matter what awaits just welcome it w/ your best smile. Everything will be alright.'

With what he said everyone showed their best smile and so the party began. We eat, sing then dance in our hearts content.

Just a few minutes left until its Christmas at magkatabi kami ngayon sa upuan ni Sunny.

'Thank you Lexus.'

He said out of nowhere .

'Thank you for coming to my life.'

'It should be me thanking you. You made me realize a lot of thing. You taught me that life should be live on.'

'Sa totoo lang medyo natatakot akong mamatay. The thought of leaving my parents scare me the most but i know theyre just gonna be fine. Nanghihinayang lang ako na hindi kita nakilala ng mas maaga.'

He said &while looking at me.

'Me too. In a short time I know that I fell for you Sunny at masakit dahil sa katotohanang mawawala ka parin sakin.

I held his hand.

'I just lov---'

'Dont say it. Kapag narinig ko ang sasabihin mo mas mahihirapan lang ako. Pareho tayo ng nararamdaman but we're not meant to be. Makakakilala kapa rin ng taong masasamahan ka habang buhay. Kapag namiss mo ako tignan mo lang ang paglubog ng araw..'

I felt his grip on my hand tighten. I couldn't hold myself back any longer so I did what my heart telling me. I kissed his lips like my life depends on it.

As we stayed w/ each other waiting for sunrise.

'Thank you for everything Lexus.'

He said w/ his best smile as he close his eyes. His hand loosened on mine .

I couldn't hold back the tears that keeps on falling. The first person that I fell inlove is not breathing anymore . I couldnt even say how much I Love him.

'Rest well my Sunlight.'

Those were the words I could manage to say followed by cries of all the people who dearly loves him.

...

'Sa tingin ko para sayo to Lexus.'

Tita Sara said & handed me a letter. Today is the last day of burial and they decided to cremate his body as prior of his request na isaboy ito sa Manila Bay where his favorite sunset is.

Lexus,

Im really happy na makilala ka ng gabing yun. Dahil sayo nagkaron ulit ng munting pag asa sa puso ko at nahiling ko pang humaba ang buhay ko. Pero hindi ganon kadali ang lahat, alam kong mawawala parin ako kayat mas pinili kong pigilan ang pagmamahal ko sayo. I dont want to say it kase ayokong iwan ka ng salitang diko mapapanindigan.

Kung dumating man ang araw na mawala ako please dont cry & move on. Lagi kitang babantayan kung san man ako naroon.

I will die but I will not.

I love you Lexus and Goodbye.

Sunny 😊

Once again my tears fell but i promise it would be the last.

'I love you too Sunny. My beautiful sunset.'

10 years later.....

'Papa! Matagal ka pa po jan? Mommy said we need to go!'

I look at the little girl wearing a sundress.

'Just a minute Baby I'll just bid goodbye.'

She just smiled & go back to the car.

'Goodbye Sunny! Merry Christmas!'

I said as i look at the Sunset.

10 years after his death I have my own family now. A loving wife & a daughter named Sunshine. It was hard after his death but true to his words I knew he was guiding me on the right path.

Im now a successful business man at naipagpatuloy ko rin kung ano man ang nasimulan nya.

Naitayo namin nila Tito Matt, Tita Sara, at Anthony ang Sunset Foundation marami narin kaming natulungan and a miracle happened. Tita got Pregnant at the age of 48. She said it was a gift from Sunny.

Sunny taught us a lot of things.

The Sun might set and it'll become dark but a new beginning awaits as the Sun Rises.