Chapter 33
Naalimpungatan naman ako mga madaling araw.
Napahikab pa ako at napangiwi nang makitang tulog na tulog si Andrei.
Pero kalaunan ay napangiti nalang rin ako at saka siya mabilisang hinalikan sa tungki ng ilong niya.
Dahan-dahan naman akong umalis sa kama saka nag-stretching.
Namamanhid kasi ang mga binti ko.
Papungas-pungas pa ako habang naglalakdad palabas ng kwarto nang makita ko ang magulang ni Andrei na nasa may veranda.
Napatigil tuloy ako.
Akala ko hindi nila ako napansin nang lumingon ang ina ni Andrei sa akin.
Hindi ko tuloy maiwasang hindi mapalunok.
Dapat pala hindi nalang ako tumigil ano?
Ngumiti lang ako sa kanila saka bahagyang nag-bow.
Pero hindi pa rin nito inaalis ang titig sa akin kaya nanatili lang rin akong nakatayo roon.
Nakita ko namang napabuntong-hininga ito saka dahan-dahang naglakad papalapit sa akin.
"Kanina ka pa namin hinihintay, can we talk?"
Ani ng Mommy ni Andrei kaya tumango naman ako.
Pumunta naman kami sa may sofa at doon naupo.
May nakita akong tatlong tasa, ang dalawa ay mukhang kape habang ang isa ay hot chocolate.
May cookies pa.
Mukhang alam yata nilang lalabas ako ngayon.
"Tungkol po saan ang pag-uusapan natin?"
Tanong ko at nakita ko namang mas lalong naging seryoso ang mga itsura nila.
Hindi ko tuloy maiwasang hindi kabahan.
Pero nanatiling seryoso ang mukha ko at hindi pinahalatang kinakabahan ako.
"We don't like you for our son."
Sabi ng Daddy niya kaya napangiti ako.
Tumango naman ako kaya nagpatuloy siya sa pagsasalita.
Eh sa alam ko naman talagang ayaw nila sa akin.
"We don't like you but we don't have a choice since buhay niya naman iyan. We don't have a say on who will be the one that he wants to marry."
Dagdag pa nito.
"We don't like you for him, but not my father, ang Lolo ni Voltaire."
Sabi naman ng Mommy niya.
"He cared and spoiled Voltaire. He loved him as much as he could na kahit anong hilingin niya ay ibibigay ni Papa. Have you ever wondered kung paano ka nakita at nakilala ni Voltaire?"
Napatitig lang ako sa kanila at hindi nagsalita.
Maybe they're trying to explain their side.
"He went hunting with his grand father in na forest near from the palace of Quezares na kung saan ay nandun rin kayo at that time. He was still a young boy back then and he saw you and then right there. He declared to himself that you're his mate."
"Kwento niya pa sa amin ay may nakita raw siyang napakagandang batang babae sa kagubatan. Naramdamanan niya raw ang puso niyang lumakas at bumilis ang tibok nang masilayan ka niyang tumatawa at ngumingiti."
"Walang planong magpakita o ibunyag man lang ni Papa ang existence naming bampira sa inyo but because of Voltaire he did that thing. At para makasiguro sayo, he asked the Royal Family's oracle and indeed, you're his mate."
"Opposed kaming lahat about it pati na rin ang council. We're not planning on accepting you, and as a royal prince he can always have a second mate. That's what we have suggested."
"Pero ipinagpilitan niya pa ring ikaw ang gusto niya kahit sa murang edad pa lamang. And that's when my father declared to everyone na ikaw at ikaw lamang ang maaaring maging susunod na reyna at asawa ng anak namin. And no one can go against that since he's the king."
"He talked to your parents nang hindi man kami sinabihan. My father made a deal with your parents and that's when Voltaire partially marked you. Giving you the ring as a sign that you're his mate, queen and life."
"Akala namin ay matatapos rin iyon sa oras na mawala ng tuluyan si Papa since mahina na rin siya dahil sa katandaan. But no, for the second time around, he declared something that's beyond our imagination. At a young age, he declared that his heir and the next king of the vampires will be Voltaire not me, his own son."
Napatitig naman ako sa Daddy ni Voltaire.
There's no bitterness in his voice pero halatang halata ang disappointment sa mukha nito.
"Pero dahil sa tradisyon naming mga bampira, yes he's the king. He's our king but why does everyone still call him Prince?"
"Saka ka lang matatawag na Hari ng mga bampira once you'll have your mate and queen by your side. That's why he need you and that's also one of the reason we don't like you for him."
"You're a magic user, I can even bet that you don't know something about Vampires."
"All of his life, he dedicated his life to you, protecting you from danger and all. You're his weakness."
"But you're also his strength."
"Now, masisi mo ba kami kung magdadalawang isip kami sayo? Nagdadalawang isip kaming tanggapin ka para sa anak namin? Are you really worthy of his time and love?"
"Are you really worthy enough, for him to willingly sacrifice everything just have you by his side? Kaya niyang gawin ang lahat para sayo, now let me asked you kaya mo bang gawin ang lahat para sa kanya?"
Hindi ko alam pero bigla nalang tumulo ang luha ko.
I didn't expect something like this.
"Yes."
Nagulat naman sila sa sagot ko.
"Yes, I'm willing to sacrifice everything for him. Kaya kong bitawan ang pagiging magic user at maging bampira. But still I can't turn my back to my family and to our kingdom."
Sagot ko.
"You want someone who's worthy enough for him? I can't say to you that I am worthy enough for him, but I know that I can help him achieve things and support him in everything that he wanted to do."
"And I may know nothing about Vampires but I know him, my Andrei."
Dagdag ko pa.
"And I would like to say sorry kung ako ang naging dahilan ng problema niyo between Andrei. Saka ko palang nalaman nang mawala siya at pansamantalang umalis sa MEA."
"But can I asked you a question, why are you telling me this?"
Ani ko kaya mas lalo silang napatitig sa akin.
"We want you to understand him and his kind. We want you to accept him and his kind. And we want to know if you're really worthy of our time. We want to know if you're really worthy for our Voltaire."
Sabi ng Mommy niya.
Nakita ko namang palihim itong ngumiti saka tumayo.
"And now we know, and we think that's enough. Better stop crying dear baka awayin kami ni Voltaire for making you cry."
Turan pa niya kaya bahagya akong natawa.
Tumayo nalang rin ako saka sila nginitian.
Tinuyo ko pa ang pisngi ko dahil sa mamamasa-masa ito dahil sa luha.
Nagulat naman ako ng yinakap ako ng Mommy ni Andrei.
"Welcome to the family dear."
Sabi niya saka kumalas sa pagkayakap.
Nginitian naman ako ng Daddy ni Andrei bago sila tuluyang maglakad paalis.
Babalik siguro sa kwarto nila.
Pero tumigil naman ito saka bahagya akong nilingon.
"Bumalik ka na rin sa kwarto mo, baka kapag magising kang wala sa tabi ni Voltaire ay mag-alala iyon."
Tumango naman ako saka nag-bow.
"Thank you po."
Ani ko at tumango naman sila.
"You're always welcome. Off we go."
Napangiti naman ako.
Feeling ko nabawasan ng mga five percent ang mga alalahanin ko.
In fairness.
Napakagat-labi nalang tuloy ako saka pinigilan ang sariling hindi mapatili.
Kyaaaaah!
Okay na ako sa parents ni Andrei!
And that's a good thing!
Magaan naman ang loob ko habang naglalakad pabalik sa kwarto ko.
Tulog pa rin si Andrei kaya dahan-dahan akong humiga sa kama ko.
Napasulyap naman ako sa kanya at hindi ko mapigilang hindi panggigilan ang pisngi niya.
Ang sarap kagatin.
Mabilisan ko lang na hinalikan ang mga labi niya saka babalik na sana sa pagtulog nang maramdaman kong hinigit niya ako papalapit sa kanya.
Gising naman pala siya.
"Ang daya mo, pangalawang beses mo na akong hinalikan. Kanina at ngayon. You're so naughty aren't you?"
Sabi niya kaya napaismid naman ako.
Hinampas ko naman siya.
"Feeling mo naman hindi mo gusto."
Sabi ko kaya napatawa siya.
"Yah, whatever."
Sagot niya kaya napangiti ako.
Pinanliitan niya naman ako nang mas lalong lumapad ang pagkakangiti ko.
Hinigit ko naman siya papalapit sa akin at kinagat ang leeg niya.
Feeling ko tuloy ako ang bampira sa aming dalawa.
Akala ko ay aangal siya pero ang g*go.
Umungol pa.
"Kyaaaaaah!"
Tili ko nalang nang yinakap ako nito saka pinaibabawan.