CHAPTER 41
FIERCE'S POV
Tumakbo ako kahit na nahihirapan na ako. Naramdaman ko na nakasunod sakin si Craige at hinawakan niya ako sa braso para hindi ako matumba.
Tinatawag kami nung mga agents pero hindi na kami huminto at nagpatuloy lang kami sa pagtakbo.
Its like my world stop...pero a part of me still want to see him. Na makita mismo ng mga mata ko ang totoo...na baka sakali...baka mali lang sila.
I still want to hope..
kahit sumigaw hindi ko nagawa ng madapa ako...may mga kamay na umalalay sakin at itinayo ako. Napatingin ako kay Craige ng tuluyan na niya akong binuhat at itinakbo.
wala ng tigil sa pagtulo yung luha ko..
is it true?
wala na ba talaga siya?
I wonder if it will ever go away...the feeling of losing someone you really love. Sa tingin ko hindi na...or maybe it will but not completely..
and it will surely take a lot of time.
"M-Maybe the best way to cope is to forgive ourselves..."-me
I felt craige stiffened...pero pinagpatuloy niya lang yung pagtakbo. Huminto kami sa tapat ng emergency room at ibinaba niya ako.
nanginginig yung kamay ko ng hawakan ko yung pintuan..
pero hindi ko magawang buksan.
Maybe there's no escaping...hindi ko pwedeng takasan yung sakit. Its so impossible to forget him...everything we shared...every kiss...every hug..every touch.
I dont think I can forget all that.
...
...
its too much...lahat ng nangyari...and this. I dont think I can handle it anymore...its like imbeing pulled into an internal darkness. Like I can see everything..
but its too far away.
I can hear craige's voice...pero para ang layo. I tried to grasp for something...pero nararamdaman ko na nagdidilim na yung paningin ko.
I succumb to it..
because I cant fight it anymore.
CRAIGE'S POV
Sinalo ko si Fierce bago siya mahulog sa sahig. Naglakad na lang ako papunta sa kwarto na para sa kaniya...she need to rest. Masyado ng maraming nangyari..
Ibinaba ko siya sa kama...I cant help but stare at her. Kahit hindi halata...tinuring ko na lahat ng agents ng The Camp bilang kaibigan ko..
Fierce is like a sister to me...yon ang tingin ko sa kaniya kahit na
...
...
kamuka niya si Raine.
Alam kong napansin din yon ng mga taga The Camp nung tumagal..hindi naman kasi halata sa una dahil iba siyang mag-ayos...pero ng nag ayos na siya ng katulad sa fake na Jarrice.
nakita na nung iba yung resemblance.
kahit ni Cloak...
Pero kahit na ganon...its different. Walang kahit na ano akong naramdaman para sa kaniya. Because Raine is different...kahit na mag kahawig sila.
Siguro tama si Fierce...siguro kung patatawarin namin yung mga sarili naman sa bagay na hindi namin hawak yung desisyon...baka sakaling mawala yung sakit.
But I know I need to get that woman...Ava. Hindi ko magagawang patawarin ang sarili ko hanggat hindi siya nagbabayad sa kasalanan na ginawa niya.
not just to me..
but to Raine.
"Dont tell me you like her and you'll gonna take this chance na wala na si Cloak."
hindi ako lumingon sa pinanggalingan ng boses. Pinabayaan ko lang siya at nagpatuloy ako sa pagtingin kay Fierce...I wonder how she'll gonna cope now..
I admire how she handle everything that happened to her...nung namatay yung boyfriend niya noon. Pero ngayon...kakayanin niya pa ulit tong mga nangyari?
parang lahat ng problema itinapon na sa daraanan niya..
there's too many hurtful things that's been put to her shoulders. Hindi ko alam...kung hanggang saan..pero naiintindihan ko ang nararamdaman niya.
heaven knows how hard it is to cope...
kung gano kahirap na ipagpatuloy ang buhay ng wala ang taong naging dahilan kung bakit gusto mong gumising kada umaga...yung taong minahal mo ng lubos.
"Do you like her?"
"What is it to you..
...
...
Thea?"
hindi siya sumagot kaya nilingon ko na siya....masama ang pagkakatingin niya sakin. Sa lahat maliban sa pamilya ko..isa siya sa nakakakilala sakin ng lubos.
not that she's close to me..
pero para kasing kilala niya ako kahit na hindi ako malapit siya...like she can read what ever I'm thinking.
"Wala..just asking."-thea
"Then stop being to nosy."
"I'm not...I just want to save your pitiful ass. You cant love her..she's not Raine. And even if she is...sa tingin mo tama ngayong kawawala lang ng taong mahal niya."
naningkit ang mga mata ko sa kaniya.
Minsan parang gusto ko na siyang sesantihin....pero hindi pwede dahil pinoprotektahan siya ni Mama. Pero kung hindi...matagal na siyang wala sa The Camp.
"Hindi ko kailangan sabihin sakin kung ano at hindi ko dapat gawin."-me
"Whatever."
tumingin ulit ako kay Fierce.
"Why cant you just forget about her?"-thea
"Because I cant."
"Try to love someone else."
"I wish I can."
"So ibig sabihin hindi mo gusto si Fierce?"-thea
nilingon ko si Thea. Kung pwede lang...tinahi ko na ang bibig niya. Masakit na sa ulo ang pagiging straight to the point niya. Tinaasan niya alng ako ng kilay na parang hindi natatakot sa madilim kong anyo.
this woman..
I want to wring his pretty neck.
"What made you think I like her?"-me
"You keep on looking at her?"
umangat ang gilid ng mga labi ko.
"Thea..be honest and tell me..
...
...
are you jealous?"
napasinghap siya at nalaglag ang mga panga niya. I want to congratulate myself...isa to sa konting pagkakataon na nagulat ko ang babaeng to.
because she's the one wo keep on surprising me.
biglang may pangamba na dumaan sa mga mata niya at kumunot yung noo ko...anong bagay ang kinakatakot niyang malaman ko?
"Dont fall in love with me."-me
"Of course not! Come on, Craige Lawrence. Masyado na atang tumataas ang self confidence mo..you're definitely not my type..and you will never be."
"Good...I'm just concern."
"For what?"
"For you, maybe...o kahit kanino na gustong ma in love sakin. I'm not capable of loving anymore...I dont think I can. And the woman who will fall for me...will surely end up with a broken heart."
"Dont worry craige...because falling in love with you...will be impossible. I rather die...tha fall for someone who cant let go of his damn past!"
nagkibig-balikat ako.
that's good.
napatingin kaming dalawa kay Fierce ng bigla siyang gumalaw at bigla-biglang tumayo. Napatingin ako sa braso niya at nakita kong dumudugo na yon..
FIERCE'S POV
Namulatan ko ng mata si Craige at Thea....dali-dali akong tumayo pero naramdaman ko na pareho nila akong pinigilan na tumayo. But I need to..
"Bitiwan niyo ko."-me
"Dumudugo yung sugat mo-"thea
hindi ko siya pinansin at dali-dali akong tumakbo palabas. May mga napapatingin sakin...lalo na ang mga nurse at palapit na sila sakin para siguro gamutin ako.
pero tumakbo lang ako at hindi ko sila pinansin.
Kailangan kong puntahan si Cloak...gusto ko muna siyang makita bago ang lahat. I want to see him...at walang kahit na sino ang makakapigil sakin.
pumasok ako sa emergency room at napatingin sakin yung mga nurse. May humawak sakin at pilit na pinalalabas ako....alam kong wala na sialng ginagawa...
alam kong tapos na..
hindi ko din makita si Tita Sage..
"Get out."
narinig ko yung boses ni Craige at nakahinga ako ng maluwag ng lumabas naman yung mga nurse. Lumapit ako kay Cloak..napahagulhol na ako ng makita ko siya.
hinawakan ko yung mga kamay niya...
ang putla-putla na niya.
"Something's wrong...dito ka muna."-craige
hindi ko siya nilingon at nakatutok lang ang paningin ko kay Cloak. Pinisil ko yung mga kamay niya...and how I wish for him to respond..
pero alam kong hindi na pwede..
"H-Hintayin mo ko ha?...susunod ako..bakit kasi umalis ka? Alam ko na pagod ka na pero....pero sana hindi ka muna umalis...sana naisip mo na masasaktan ako...bakit mo kasi ako iniwan agad..ang daya mo....ang daya daya mo.."
sumigaw na ako at napasubsob ako kay cloak...
niyugyog ko siya at pinilit ko na gumising siya. Pero ayaw niya...ayaw niyang dumilat. Iniwan niya na talaga ako..hindi na siya babalik..
hindi na siya babalik sakin..
"Unfair ka...ako nahihirapan dito kasi iniwan mo ko...ang daya mo cloak! bumalik ka dito...please bumalik ka...hindi ka nakakabawi...kaya bumalik ka...bumalik ka na please."
bumalik ka na sakin..
wag kang ganiyan cloak please...
"Cloak....nakita mo na ba si Harvey diyan? Hanapin mo siya...para ibalik ka niya dito...para mabugbog ka narin niya dahil pinahihirapan mo ko...kasi bakit kailangan mo pang mang-iwan? b-bakit kasi hindi mo na lang ako isinama...bakit kasi ang bilis mong sumuko...excited ka na talagang umalis? madaya ka...ang daya mo..."
niyugyog ko siya ulit...
mainit pa siya..
pero...pero wala na talaga. Sana....sana dumilat na siya kung nandito pa talaga siya..pero wala eh. Iniwan niya na ko...iniwan niya na ko..
"cloak...."
sumubsob ako sa kaniya at nag iiyak. Hindi ko na napigilan yung sarili ko at binayo ko na siya sa dibdib...kailangan niya akong isama...
hindi ako pwedeng maiwan dito..
...
...
"AAAAAAAAAAAAHHHHH!"
napatili ako ng wala sa oras ng biglang dumilat si Cloak at sumigaw. Napaatras ako papunta sa gilid ng room at nahihintakutan na tumingin kay cloak..
what the hell..
"D-Damn it fierce! alam mo ng may sugat ako!"
nanlalaki yung mga mata ko. Lumapit ako sa kaniya at umiiyak na hinawakan ko yung kamay niya..kahit na mukang nasaktan..his eyes soften..
umangat yung kamay niya at pinunasan yung mga luha ko.
"B-Bakit ba kanina mo ba ako ginigising? I really need s-some sleep.."-cloak
"I hate you...patay ka na-"
"A-Anong patay? natutulog ako for pete's sake fierce."
"Pero sabi nung doctor-"
napatingin ako sa pinto ng may mga narinig akong yabag...bumakas yung pinto at nagkabanggaan silang lahat at natumba...including craige..
tumayo kaagad si Andreige na mukang hindi napansin si Cloak at lumapit sakin at inalog ako. Nanlalaki yung mga mata niya na parang may importante na sasabihin sakin..
yung ibang agents naman nananahimik....at nakatingin kay Cloak.
"Hindi pa patay si Cloak fierce! Si Protecio something something yung sinasabi ng doctor! hindi si Cloak!"-andreige
"Ammm...ano.."-me
"Naiintindihan mo? HIndi pa siya patay! kaya wag ka ng umiyak kasi sure na nagigising pa siya- AHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!"
nagtatakbo si andreige at tinalunan niya si Craige na nagulat at sinalo siya ng wala sa oras ng bigla siyang hinawakan ni Cloak. Tumingin ako kay cloak na kumunot lang yung noo.
"I'm r-really not dead...just f@cking let me sleep."-cloak
napangiti ako at yumuko..
"You scared me to death."-me
"I'm scared too...very scared. But then I realize...kahit sa kabilang buhay hindi ako matatahimik...kung wala ka sa tabi ko."
naramdaman ko na hinawakan niya yung kamay ko..
and this time maybe..
...
...
it will be forever.