Chapter 22
Zack
We were at the parking lot waiting for the girls...
Hindi ko pa masyadong napapatawad si Andrew pero kalmado na ko.
On the other hand, he also has something on his mind at nananahimik sya at tinitgnan nya ako ng masama.
"Pare, tama ba mga nakita ko kanina? Sa tagal na hindi natin nagkita ang dami mong hindi naikukwento sa akin... " naunahan akong magtanong.. "What's with you and Marielle? Are you having an affair with her?"
Napatawa ako don a. Anong pinagsasasabi nito? Me? Having an affair with Marielle? That is ridiculous! Of all people, he should know that I can't stand that woman.
"Affair? Your imagination is running wild again Andrew." Sumeryoso ako ng salita. " I'm the one who should be asking you... what are you doing with my wife? Are you the one having an affair with her?"
Ang sakit sa tenga non. Nakakinis sabihin pero kailangan kong itanong.
"At sa akin mo pa binaligtad ang tanong. Sa kakasama mo siguro sa Marielle na yan.. Nahawa ka na ng katangahan. " iiling iling sya. "Zack, my man, kung aagawin ko sa yo ang asawa mo, matagal ko na sigurong ginawa iyon."
Tinatamaan na naman ako ng topak. Oo, prangka sya, But does he have to be this frank? Masakit yon a! Kung hindi ko lang matalik na kaibigan to baka nasapak ko na to!
Nakakainis pa ang tono nya, seryoso ba sya o pinag-t-tripan lang nya ako? Hindi ko mawari ang mukha nya. Parang nangiinis na parang nanloloko. For the first time, hindi ko sya mabasa. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa utak nya.
"I thought you're in love with your wife? Pero ano yung nakita kong hindi man lang nya alam na nasa Pilipinas ka? And to think that for one week, wala syang idea kung anong nangyayari sa yo? For how long has this been going on? Mukhang hindi lang ngayon nangyari ito a. Mas alam pa ni Marielle ang whereabouts mo! Damn man! Babalik ka ba kay Marielle? Nauntog ka na nga, natanggal na nga yung bulag mo, magpapakatanga ka na naman?! Mag-isip ka nga! Akala ko ba matalino ka! Kung may ipapalit ka kay Charlie, siguraduhin mong mas angat sa kanya!"
"Don't push me! " nagagalit na sagot ko... "You don't understand!"
"Damn right I don't!"
Nagkatitigan lang kami ng hindi nagsasalita. Challenging each other with our stares. Pero ako ang bumawi ng tingin. It’s not worth it.
"I don't have to explain myself to you. I have my reasons."
"Huh.... Reasons? Ano ba ang baluktot na reasons na yan? Enlighten me." Sabi nya at iiling iling...
After a while na hindi kami kumikibo, medyo kumalma kaming dalawa...
"Andrew, you just have to trust me on this. But I'm asking you to stay away from Charlie. I'm warning you."
Hindi pa rin sya kumikibo... parang nag-iisip.
Dumating na si Marielle.. but still no signs of Charlie.
"Let's go Zack..." pag-aaya ni Marielle.
"Where's Charlie? Mas nauna pa syang pumasok sa 'yo sa Ladies room?" Tanong ko... she should have gone out by now..
"Ummm.. she said na mauna na tayo, kasi ihahatid mo pa daw ako... kaya C'mon, let's go...I'm so tired already."
Oh well... I'll talk to her later, ayokong makipag-away kay Andrew, mas ok na lang na umiwas. Puntahan ko na lang si Charlie sa bahay para makapagusap kami ng matino. I need to clarify some things. Mas mabilis na maihatid ko si Marielle the better.
"Andrew, mauna na kami. We'll talk again some other time."
"Sure... " he said coldly. "Go ahead ng leave your wife with me. You're trusting me too much."
Hindi ko na lang pinansin ang mga sinabi nya at sumakay na kami sa kotse. Ibinuhos ko sa pagmamaneho ang lahat ng sama ng loob ko. Pinaharurot ko ang sasakyan at si Marielle nagtititili sa takot...
Serves her right...
Andrew, you better behave!
Andrew
I don't like what's happening here... May nangyari siguro sa dalawang yun at kung bakit nagkaganon na lang ang relasyon ng mag-asawa. Last time I check, Zack has fallen in love with Charlie and vice versa... pero ngayon parang nagbago ang ihip ng hangin. Ang hindi ko lubos maintindihan ay parang pinababayaan ni Zack si Charlie! How could he?
Napaka imposible naman na isang linggo silang walang communication? Isang linggo lang kaya? O isang buwan? O isang taon? Who knows? Kelan pa sila nagkaganon?
Totoo, inaasar ko si Charlie.. pero ayoko syang makitang parang binagsakan ng langit at lupa, she deserves better than that. A girl like her, anyone will be proud of. Ano ba naman ang sirang tumama sa kaibigan ko! Naiisip ko pa lang ay nagagalit na ko!!!! Ginayuma kaya sya ni Marielle? I don’t doubt that she’s capable of doing that. Wicked witch of the west ata yong babaeng yon at kung mata-matahin si Charlie ganon-ganon na lang. At sa harap pa namin! Ang sama ng ugali. Ang layo ni Charlie sa kanya, parang hindi sila magkapatid. Ang kapal ng mukha ng bruhang yon! Ang sarap isaksak sa inidoro yung mukha!!! Para ma-flush ang pinakamamahal nyang kagandahan!... at si Charlie naman... nakakainis na rin ang pagiging masyadong mabait... kahit ganun, ganunin sya ng kapatid nya, nakuha pa nyang ipahatid sa asawa nya! Ewan ko ba sa babaing yon! She doesn’t know how to defend her territory, kahit na kitang kita namang nasasaktan sya.
Ang tagal naman non, mag-iisang oras na ata akong nagiintay dito. Imposible namang nakaalis na sya, e nandito pa yung kotse nya.
Bumalik ako sa loob... at tinanong ko sa receptionist kung nakita si Charlie. Pinakiusapan kong puntahan sya sa ladies room.
Lumabas na yung receptionist at na-confirm na nasa loob pa nga..
Ano bang ginagawa nya sa loob? Naliligo?
After a while, lumabas na rin sya.. at halatang halata na kagagaling lang sa iyak. Namumugto ang mga mata at nakatingin lang sa baba. She tried her best to hide it with a smile but failed miserably.
I have a very good idea on what happened. Baka kung ano ano ang pinagsasasabi ng Marielle na yon...
Naawa ako kay Charlie. She doesn't deserve to be bullied by her sister, and she doesn't deserve to be let down by her husband.
Kahit loko-loko ako. Hindi ko kayang makita sa ganyang mga sitwasyon ang mga taong malapit sa akin.
Umiinit ang ulo ko!
"You are in no condition to drive.. I'll drive you home... "
Pinilit nyang ngumiti sa kin... kahit parang tutulo na naman ang mga luha nya. Ano ba tong babaeng to!!!!!!!! Martir ba to? Masyado na kong naaawa sa kanya a.
"Don't worry about me, I can handle myself.." hinahanap nya yung susi nya sa bag nya habang naglalakad kami papunta sa kotse namin.
Nang makuha nya ang susi ay bigla kong inagaw ito sa kanya...
"What!!!!!"
Mabilis akong bumalik sa receptionist at ibinilin ko yung susi sa kanila. Trusted ko naman ang mga tao dito, sa tagal kong tumatambay sa lugar na ito. Tinawagan ko yung driver ko para kunin yung kotse nya, ite-text ko na lang mamaya yung address kapag nakausap ko na ng matino si Charlie.
Bumalik ako sa parking lot, at nakasimangot si Charlie.
"ANONG PROBLEMA MO?!"
Binuksan ko yung passenger's door..
"Pasok.."
"Ayoko nga... "
Pinandilatan ko ng mata, yung tipong parang kakainin ko sya para matakot.
"Pasok sabi e!"
"Opo, opo." Padabog na sinabi nya at sumunod na rin sa akin.
Mukha namang nasindak at pumasok na sa kotse... alam ko naman na nagiging pasaway ako ngayon, lasag-lasag na nga ang damdamin nya dinadagdagan ko pa. But I really have to get to the bottom of this. for her sake and for my friends' sake as well. Baka sakaling may maitulong ako sa kanila.
Pagpasok ko inabot ko sa kanya ang cellphone ko at nagmaneho na ako. Kakausapin ko muna to bago ko ihatid.
"Paki text dyan yung address ng bahay nyo... "
"Bakit?"
Tanong - tanong pa to...
"Ayaw mong makauwi yung kotse mo? Kung sabagay.. ok lang din naman na hindi na makauwi yon. Ano ba value non?"
"hummmmp... yabang! o sige na.."
Tinext nya yung address at ibinalik sa kin at finorward ko ito sa driver ko. Pagka-send na pagka-send ay pinatay ko na it. Alam kong tatawag si Zack.
Kikidnapin ko muna ang asawa nya para makapag-usap kami. Serves him right for leaving his beautiful wife under my care. May this serves as a lesson to him.
Zack
Kanina pa ako nag-iintay dito sa bahay at hindi pa rin sila dumadating. Ilang beses ko ng tinawagan ang cellphone ni Charlie, out of coverage area.. Ganon din si Andrew. Nananadya ba sila?
Kanina pa rin tawag ng tawag ang secretary ko... I have a flight within an hour at nandito pa rin ako sa bahay!
WHERE THE HELL ARE THEY!!!!
Hindi ako mapakali, I keep on pacing around and around.
Nagtataka tuloy si Manang. Hindi naman kasi ako sumusulpot dito tapos ngayon nandito ako at obvious na galit, worst of all, wala pa si Charlie! Baka kung anon a mga iniisip ng mga kasambahay namin dito.
"Sir, sa tagal ko pong nagsisilbi sa inyo pero ngayon lang po talaga ginabi si ma'am." Sabi ni Manang na may halong takot sa boses.
"I know manang. Matulog na po kayo. Ako na po ang bahala dito."
Umalis na si Manang at naiwan ako sa living room mag-isa...
Dahil hindi ako mapakali, naisipan kong sa kwarto ko na lang ako mag-intay para hindi na ma-tense ang mga katulong namin. Minsan na nga lang ako dumalaw dito, galit pa!
Since the day na hinatid ko si Charlie dito sa bahay na to, ngayon lang ulit ako papasok sa kwarto ko... It's been a long time. As much as I wanted to live here with Charlie but unfortunately I can't take the risk.
Binuksan ko ang pinto at pumasok. Parang may nagbago... hindi ko pa mawari dahil madilim. Hindi pa visible ang nasa paligid...
Binuksan ko ang ilaw, at doon ako namangha!
My bed is still there as well as the other furnitures. But what's different is... ang daming sketches, paintings and photographs... it's as if the room is like a small gallery!
Siguro ginawang work area ito ni Charlie ito, since it's vacant ever since...
Nilapitan ko isa-isa ang mga portraits.. halos lahat ng mga ito ay mukha ko... iba't ibang mga emosyon. May Masaya, malungkot, galit,, may caricature pa...
She's really one talented lady and I can’t help but admire and be proud of her.
Habang tinitingnan ko ang mga portraits ay unti-unting nawawala ang galit ko. Hanggang matuon ang pansin ko sa kanyang self portrait...
I was so mesmerized that I can't take my eyes off it...
She is sooo beautiful and how much she had grown over the years... how I really longed for her... and my heart aches for the years of separation...
I know I've been hurting you for the past couple of years, but I know I'll hurt you more if I stayed. I have to choose the lesser evil...
"Konting panahon na lang Charlie... we can be together once and for all. I just hope that we can patched things up when the time comes. I hope you will forgive me for abandoning you. "
Nag ring na naman ang cellphone ko... si Alfred na naman!
"Sir, we have to go.."
"Can we just cancel it?" naiiritang sabi ko.
"But sir, you have waited for so long for this appointment to materialize. Kailangan natin ito to boost our products around Europe... kung pakakawalan pa natin to, baka hindi na maulit."
May point nga si Alfred.
"Ok I'll be there...."
Without thinking, kinuha ko ang portrait ni Charlie. Nagbilin ako kay manang na wag ng ipaalam kay Charlie na nagpunta ako doon...
I'll be back as soon as I can.
Charlie
Tahimik lang ako kahit hindi ko alam kung saan kami pupunta ni Andrew. Parang wala na akong pakialam kung saan man nya ako dadalhin...
Huminto kami sa isang parking lot overlooking the city of Manila..
Kung hindi lang ako wala sa mood, soguro matutuwa ako sa ganda ng view. Pero, hanggng ngayon ay masakit pa rin ang dibdib ko, at kahit anong ganda ng tanawin hindi ko ito ma-appreciate.
"Sige, iiyak mo lang yan.... Sa tingin ko mas makakagaan sa yo yan..."
Nagtaka ako... parang hindi si Andrew ang kaharap ko.. concern ba sya?
I searched his eyes and his concern seems genuine.
Niyakap nya ako, at hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at binuhos ko na ang lahat ng sama ng loob ko for the past years... Lahat ng kinikimkim ko ay sabay sabay na lumalabas!
I don't know how long I've cried but it feels so good to have a shoulder to cry on.
Noong humupa na ang luha ko at pakiramdam ko wala ng luha pang lalabas ay saka sya nagsalita...
"Ang tanga mo kasi!"
Nagbago ihip ng hangin?
Biglang tumaray! Parang feeling ko ay nasa alapaap ako at bigla akong inihulog!
Haaay si Andrew nga naman... akala ko pa man din ay lumambot na ang puso...
"Sino tanga... ako?"
"Sino pa bang kasama ko ditto meron pa bang iba?"
Nandikit ang mga kilay ko. Kainis to a!!!!
"Tanga na kung Tanga! E ano ngayon!"
Sira tuktok nito! Kung hindi ko lang alam kung nasan kami nag-walk out na ko...
Pinitik pa ako sa noo! Ang sakit non a!!!!!!
"Sira ulo ka ba talaga!" galit na sabi ko...
"Ano gagawin mo? Hahayaan mo na lang bang makuha ni Marielle ang asawa mo?" Tanong nya sa kin...
Napaisip ulit ako...
"E kung talagang ayaw na sa kin ni Zack, at ako naman ang nagiging hadlang sa kanilang dalawa....."
Hindi pa ako tapos sa sinasabi ko, pinitik na naman nya ko sa noo at this time mas malakas!!!!
"Grabe ka na a!!!!" Napasigaw ako at sinuntok ko ang braso nya....
"Ayan! Marunong ka naman palang lumaban e!..."
"What?!!!!!"
"Hindi na uso martir ngayon. Hindi ka dapat nagpapatalo ng ganon ganon na lang " sabi nya... "May tanong lang ako... yung totoo lang a... bawal ang sinungaling. Kung hindi, makakatikim ka ulit sa kin."
"Ano yon?! Bwisit na to!" sabi ko, hawak hawak ko ang nook o, parang pumipintig sa lakas ng pagkakapitik nya. This is going to mark..
"Mahal mo ba talaga si Zack?"
Aaminin ko ba? Baka saktan na naman ako nito kung magsinungaling ako. Napaka bayolenteng tao nito.
"Oo naman, iiyakan ko ba sya ng ganito kung hindi.." sabi ko ng mahina na halos ako lang ang nakakarinig.
"Ano? Para namang boses ipis yan... "
"Oo noh!!!!.... ang angas mo naman kasi e!!!!!"
Napangiti sya. Kaloka talaga tong taong to. Hindi ko maintindihan!!!! Matindi pa sa babae ang mood swings nito! Ang sakit sa bangs! Ay, wala nga pala akong bangs.
"Ganon naman pala e.. bakit mo sya pinamimigay?"
I looked at him incredulously.
"Ok ka lang? Di ko sya pinamimigay!"
"Talaga lang a."
"Hindi ko naman kasi alam kung anong mga nangyayari sa kanya, bigla bigla na lang syang nagbago. Para ngang hindi ko na sya kilala. "
At kinuwento ko na ang lahat ng nangyari...
Hindi sya kumikibo, nakikinig lang sya...
Nang matapos ako, bumuntong hininga ako at nag-intay ng sasabihin nya...
Ang tagal naman nito bago magsalita.. nakaka-tense!
Magagalit na naman ba to?
"Kailangan lang mauntog ulit yang asawa mo.... And I think that there's no other way..."
Anong pinagsasasabi nito...
"Pagseselosin natin sya...."
"WHAT?!!!!"
"You heard me right..."
"Ayoko nga! Hindi ako kaliwete no!!!! OK ka lang!"
"E anong gusto mo? Mawala sa yo ng tuluyan ang asawa mo?"
Silence...
Mas ayoko nga naman non...
Bumuntong hininga ako... AAAAArrrggg! Ano bang gagawin ko?
"Hindi naman totohanan. Saka hindi naman kita papatulan... kahit ganito ako, hindi ako pumapatol sa may asawa... gagawin lang natin ito para matauhan yang asawa mo. He doesn’t have a clue on what he’s loosing here. "
Isip...isip...isip....
"Anong gagawin natin?"
"Basta, akong bahala sa yo. Kabisado ko yang kaibigan ko. saka...” Tinignan nya ako mula ulo hanggang paa. “Mag-ayos ayos ka nga!"
"Hindi naman ako ganito palagi. Masyado lang akong natoxic kanina.. kaya wala na kong time na mag-ayos. Malay ko ba na magkikita kita tayo ngayon. "
"Simula ngayon, mag-ayos ka parati!.. hindi mo alam kung kelan na naman kayo mag-ku-krus ng landas ng ate mong haliparot!"
"Ang sakit mo naman magsalita. Ate ko pa rin naman yon."
"Tigilan mo na nga ang kakatanggol dyan sa ate mo... simula ngayon wag ka ng papaapi! Kung tutuusin nga, mas maganda ka pa sa kanya.. yon lang, hindi ka marunong mag-ayos.."
"Hindi naman..."
"Sasabat ka pa..."
"Hmmmmp, di na po"
Asar to a... e sya nga itong nang-aapi sa kin... grrrrr.. napaka..
"Bakit mo ba ginagawa ito?"
"I'm not doing this for you, but for my friend's sake.. Kaya galing galingan mo acting mo . I'm putting in line our more than 20 years of friendship for this stunt. It should be worth it."
Pinaandar na nya ang kotse...
"Iuuwi na nga kita, sa susunod na linggo magkita tayo... tatawagan na lang kita.."
"opo..." hmmmp.. sungit...
Well, it's worth a try, better this, than doing nothing at all. Well, Zack is worth fighting for anyway.