Hindi ko nasagot si CEO. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin para magkaroon ng lakas ng loob na tumakas sa office niya, pero nagawa ko. Nagawa kong tumakas sa kanya.
Hindi ko namalayan na dinala pala ako ng mga paa ko sa isang lugar na napakaraming ipinapaalala sa akin. This place holds so many memories, so many smiles that I should have worn even at times like this.
Sarang Beach.
Sarang Beach, you are home to me. Home to my smiles and home to my tears. Either way, you are my home.
Patuloy lang sa pagtakbo ang mga paa ko, hanggang sa nagsink ang hanggang binti ko sa tubig. Tuloy tuloy ang pagbuhos ng luha ko dahil sa mga natanggap ko rin na mga mensahe galing sa mga fans and haters alike.
Why didn't the world want us together? What was so bad in dating the person who has made you happy ever since years ago? Masama ba na mahalin ko si Junhui? Masama ba na mahalin ko yung tao na nagpapasaya sa akin even behind the cameras?
Bakit parang kasalanan ang magmahal kung isa kang idol? Bakit, masama ba na magkagusto sa tao na laging nandyan para sayo kahit na walang kapalit?
Death threats. Death threats kept flooding me, and hindi ko mapigilan ang umiyak. Right now, pumapasok nalang sa isipan ko ang magpalunod ngayon, but before I do, naisipan kong tawagan ang mom ko.
They said, moms know best. Maybe... kahit na matagal na kaming hindi nagkausap ay makalma niya ako?
There were three rings, bago niya akong sinagot.
"Wow. You have the nerve to call me? Saka ano? Anong kailangan mo? Hindi ba't umalis ka na sa puder namin at ayaw nang makita kami? Bakit ka tumatawag ngayon?" Agad na iyan ang bumungad sa akin mula sa ina ko, kaya naman I just looked down. "Besides, I didn't raise a whore."
What did I expect?
"Mom, I-"
Bago pa man ako makapagsalita ay inunahan na niya ako.
"Chienne is such a good example, why can't you just be like her? May matinong pinag-aralan, mataas ang narating sa buhay. Habang buhay mo ba yang pagsasayaw na yan? Yang pagkanta at paglandi sa kapwa mo performer? Nakakainis nga naman at nakakahiya. Chienne is so much better, and I only want her as a daughter. You have failed me already, years ago, Chisae. I have no Chisae Eunice as a daughter," hindi ako nakasalita nang sabihin niya ang mga iyan sa akin.
"I-I'm sorry-" bago ko pa man matapos ang sasabihin ko ay pinatayan na niya ako ng tawag.
Mas nagsituluan ang mga luha ko at sumikip ang dibdib ko. Sabi nila, walang ina ang hindi mahal ang kanyang anak. Pero bakit ganito? Ano bang masama sa sundin ang pangarap mo? Just because I didn't become a doctor like how they wished I was, they already disowned me?
Chienne unnie became a lawyer. She's a lawyer now. Kuntentong kuntento sila sa kanya, at mahal na mahal nila siya. Kahit rin naman na gusto ko siyang i-hate dahil lagi nalang siya ang magaling, hindi ko magawa dahil bilang ate, nandyan talaga siya para sa akin. She's as perfect as a person can be.
I gripped on the roots of my hair. Why? Bakit-
I threw my phone away, deep into the waters. Ayoko nang mabasa pa ang kung ano anong nasa social media, at ayaw ko rin na matandaan ang mga bagay bagay na napagdaanan ng phone na yan kasama ko.
"Eunice!" I widened my eyes nang marinig ko ang isang boses na tumawag sa akin.
It was no other than Wen Junhui. Nanlaki lalo ang mga mata ko nang umpisahan niya akong puntahan dito sa tubig, kaya naman I kept going deeper and deeper.
Natataranta na ako dahil ayaw kong malaman niya ang nangyayari sa akin ngayon, but he somehow found me. Why did he have to?! I was about to escape this cursed life!
"Chisae, stop this nonsense! You're not a whore, okay? You're not like what they say on social media! You're not someone who's gonna be just a screw, because I love you! You don't need others' opinions, because in my eyes, you're just perfect the way you are," sigaw ni Junhui, grabbing my wrist and then hugging me against his chest.
Iyak nalang ako ng iyak habang ayaw niya akong pakawalan, kahit na kumakawala ako sa piling niya. Hindi ko na kaya. Bakit sakin lang? Bakit sakin lang ang ganito?
"I don't care. Junhui, I don't care. I don't care anymore. The world doesn't need a Chisae Eunice Kim because there will always be a Chienne Euna Kim that everyone prefers. Even my mom-" pagsabi ko sa kanya, gripping on his shirt, and then he kissed the top of my head.
"I prefer a Chisae Eunice Kim, then. Call me a fool for choosing the minority, but I am so in love with you that I'd accept you even if you are full of flaws. I'll keep chasing a Chisae Eunice Kim not because she is Chisae, the idol, but because she is Eunice, the other side of her. The side I prefer the most," sagot niya sa akin, at pinakawalan na ako.
My eyes were dead and lifeless, bago ko siya sinagot.
"Don't lie, Junhui. I don't eat lies," sabi ko, dahil hindi ko na talaga alam ang totoo sa hindi.
Yung hindi niya pagsasalita ay ginawa ko nang tyansa para makatakas. I can't burden him. I really can't. Ayoko nang idawit siya sa problema ko.
I ran away from the water, not caring if my feet were dirtied with the sand of Sarang Beach, sticking to my skin. Kung ano ano ang pumapasok sa isipan ko.
Ako lang ba ang sinasabihan ni Junhui ng ganyan? Sa akin lang ba talaga siya? What if he's cheating? What if he chose his career over me when his CEO asked?
Hindi ko namalayan ang dumadaan na sasakyan, kaya nang marinig ko nalang ang pagpreno at pagbusina ay nanlaki ang mga mata ko at hindi ako makagalaw sa pwesto ko.
Shit.
The last thing I remembered was how I was laying down on the road, and the blurry faces of people were looking over me.
I slowly closed my eyes, hearing someone call my second name desperately.