[unicode]
" ကာ မ အား တိုး ဆေး "
မင်းကြီးလည်း လန့်ဖြန့်ကာ ပလ္လင်ပေါ်ကနေ ပြုတ်ကျရသည်။ ဝမ်ရီပေါ်လည်း ပလ္လင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ မင်းကြီးဘေးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။
" မင်း...မင်း အတိတ်မေ့နေတာကော ဟုတ်ရဲ့လား "
" မင်းကြီးက ကျွန်တော့်အကိုတော်ဆို "
" ဟုတ်တယ်လေ မင်းတကယ်ကြီး . . . "
" ကျွန်တော်တို့ လက်ဆက်ထားတာ ရှစ်နှစ်တောင်ရှိပြီ အခုထိ ကိုယ့်မိန်းမကိုကိုယ်မပွေ့ရသေးတာ အရှက်ရစရာပဲ ဟုတ်တယ်မလား မင်းကြီး "
မင်းကြီးလည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရသည်။ ဟုတ်တာပေါ့ အိမ်ထောင်သက်က ရှစ်နှစ်တောင်ရှိပြီဟာကို။ ဒါပမယ့် မဟုတ်သေးဘူးလေ
မင်းကြီးလည်း ဝမ်ရီပေါ်ရဲ့ နားရွက်ကိုဆွဲလိမ်ကာ ပလ္လင်ပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။
" အား အာ့ အား နာတယ် မင်းကြီး "
" အတိတ်သာမေ့တာ ဒီစိတ်တွေက မပျောက်ဘူး မင်းမနေ့တစ်နေ့ကမှ ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးတာ မဟုတ်လား "
" မင်းကြီးဆီမှာမရှိဘူးလား နေဟွိုက်ဆန်းတို့က မင်းကြီးဆီမှာ ရှိတယ်ဆိုလို့ လာတောင်းတာ မရှိရင်ပြန်မယ် "
ဝမ်ရီပေါ်တို့က ပြတ်ပြတ်သားသားပင်ပြောလိုက်သည်။ အစက မင်းကြီးဆိုတော့ကြောက်လိုက်ရတာ မင်းကြီးက တကယ်တော့ အနိုင်ကျင့်လို့အရမ်းကောင်း။
" အဲ့ဒီ့ နေးစစ်သူကြီးရဲ့ ညီ လာပလေ့စေဦး လည်လှီးပစ်မယ် "
" အပိုတွေပြောမနေနဲ့ ရှိလားမရှိဘူးလားပဲ ဖြေ "
အတိတ်မေ့နေတာတောင် အကိုဖြစ်သူကို ဘယ်လိုနိုင်စားရမှန်းသိနေသောကြောင့် မင်းကြီး ကိုယ်တိုင်အလျှော့ပေးလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ဝမ်ရီပေါ်က ကြင်ယာတော်ရှောင်ကို အကိုတစ်ယောက်ထက်ပိုနေသည်ကိုလည်း မင်းကြီးက ရိပ်မိပြီးသားဖြစ်သည်။
" ရှိတော့ရှိတယ် ဒါပမယ့် "
ရှိတယ်စကားကြားတာနဲ့ မျက်လုံးကလေးတွေလက်လာသော ဝမ်ရီပေါ်။ အဲ့လောက်တောင် ဘူးရလား အိမ်ရှေ့မင်းသားရယ်။
" မင်း ဆင်ခြင်သုံးမယ်ဆိုတဲ့ ကတိပေးနိုင်မှ ငါပေးမယ် "
" ကျွန်တော်က အခေါက်ခေါက်သုံးရအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့သူမဟုတ်ဘူး ဒါက စမ်းသပ်ကြည့်ချင်လို့သုံးတာ "
မင်းကြီးလည်း သူ့ဝတ်ရုံထဲမှဆေးပုလင်းဖြူလေးကိုထုတ်ပေးလိုက်သည်။
ဝါးးးးး မင်းကြီးဆိုတဲ့ အကိုတော်က အဆင်သင့်ဆောင်ထားပါလား။
" ဟေ့ကောင် မင်းထင်သလိုမဟုတ်ဘူး ငါ့ကို အဲ့လိုမျက်လုံးကြီးတွေနဲ့မကြည့်နဲ့စမ်း ဒီဆေးက အန္တရာယ်ရှိလို့ ငါက သိမ်းထားရတာ "
" ကျွန်တော်က ဘာပြောနေလို့လဲ "
" ဒီဆေးကို အရင်ဆုံး . . . . . . . "
" အရှင်မင်းကြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးနှင့် ကြင်ယာတော်ရှောင် ကတွေ့ခွင့်တောင်းနေပါတယ် "
ဆေးရဲ့သုံးပုံသုံးနည်းကိုပြောပြမည်ကြံသော်လည်း မိဖုရားခေါင်ကြီးနဲ့ရှောင်ကြင်ယာတော် တွေ့ခွင့်တောင်းနေတယ်ဆိုတဲ့စကားတောင်မဆုံးသေး ပွင့်လာတဲ့တံခါးချပ်။
အရှင်မင်းကြီးကလည်း အိမ်ရှေ့မင်းသားနဲ့ ဘဝတူတွေပါပင်။ ချီတိုင်းပြည်ရဲ့ အချောလှဆုံးမင်းသမီးလေး နတ်ဆေးဆရာ ချီယီယွဲ့ကို မိဖုရားခေါင်ရာထူးပေးထားသော်လည်း အိမ်ရှေ့မင်းသားကဲ့သို့ မပွေ့ရသေး။ အလှသာထိုင်ကြည့်နေရရှာသည်။
ဇိုးဇိုးဇက်ဇက်ဝင်လာသော မိဖုရားခေါင်ကြီး၏နောက်တွင် တည်ငြိမ်စွာ မျက်လွှာကလေးချ လိုက်ပါလာသော ဝမ်ရီပေါ်ရဲ့အလှလေး။
" ဟယ်....အိမ်ရှေ့မင်းသား ဒီရောက်နေတယ် နေကောင်းပါပြီလား မင်းသား "
မိဖုရားချီက မောင်လေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဝမ်ရီပေါ်ကိုအရမ်းချစ်သည်။ ကြင်ယာတော်ရှောင်နဲ့လည်း အလွန်ခင်မင်သည်။
မိဖုရားချီ ဝမ်းသာစွာဆိုလိုက်သောစကားကြောင့် မျက်လွှာချထားသော ရှောင်ကျန့်ရဲ့မျက်လုံးလေးများက ဝမ်ရီပေါ်ရှိရာဆီသို့ ကြည့်မိလိုက်သည်။
အကြည့်ခံရေသာ ဝမ်ရီပေါ်ကတော့ ဓာတ်လိုက်သလို ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဟုတ်သည် လက်တောင်မမြှောက်နိုင်လို့ ဆန်ပြုတ်ခွံ့တိုက်ခဲ့တဲ့သူက မင်းကြီးရဲ့ပလ္လင်ပေါ်ရောက်နေသည်လေ။ ဒါတောင် နန်းတော်တစ်ပတ် ပတ်ပြီး သူ့ကို မဟုတ်တာတွေကြံစည်ထားတာကိုမသိသေး။
ရှောင်ကျန့်မထင်မှတ်ဘဲတွေ့လိုက်ရလို့ လန့်သွားပမယ့် အမူအယာကိုမပြဘဲ မျက်လွှာ ပြန်ချကာ အရိုအသေပေးလိုက်သည်။
" အဟမ်း မိဖုရားနဲ့ ကြင်ယာတော်ရှောင်က ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
" ကျွန်တော်မျိုးတို့ ပန်းပွဲတော်အတွက် မင်းကြီးကို လာလျှောက်တင်တာပါ "
" နွေဦးပန်းပွဲတော် တောင်ကျင်းပချိန်နီးနေပြီပဲ "
" ဒါနဲ့ ကျွန်မသိချင်တာက အိမ်ရှေ့မင်းသားက ဒီကိုဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ မင်းကြီး "
မိဖုရားကတော့ သူသိချင်တာကိုပဲမေးသည်။
" ညီအကိုနှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ဘာမဟုတ်တာလုပ်ဖို့ကြံစည်နေတာလဲ မင်းကြီး "
" မိ..မိဖုရား ကိုယ်..ကိုယ်တော်မ မလုပ် ကိုယ်တော်မဟုတ်.. "
" ကြင်ယာတော်ရေ သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းမိရင် ဘယ်လိုမွှေလဲဆိုတာ သိတယ်မလား "
ရှောင်ကျန့်က တည်ငြိမ်စွာဖြင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" မိဖုရား အိမ်ရှေ့စံမင်းသားက အတိတ်မေ့နေတာပါ "
" အိုးးး တကယ်လား မင်းသား ကျွန်မ ကုသပေးပါ့မယ် "
" အဟမ်း မိဖုရားကုသပေးချင်ရင် နောက်နေ့မှပေါ့ အခုက ညီတော်နဲ့ ကြင်ယာတော်လည်း ပင်ပန်းနေပြီဆိုတော့ သွားအိပ်ကြ အဲလေ သွားနားကြပါစေ "
" မင်းကြီး ခွင့်ပြုပါဦး "
မင်းကြီးက မိဖုရားကြီးတို့အလစ်မှာ ဝမ်ရီပေါ်ကို မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။ ဝမ်ရီပေါ် ' ကျားယို့ '
ရှောင်ကျန့်နဲ့ ဝမ်ရီပေါ်တို့ ညီလာခံဆောင်ကနေ အရှေ့ဆောင်ကို ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
တည်ငြိမ်စွာ မျက်လွှာကလေးချပြီး လျှောက်နေသော အလှလေးရဲ့နောက်ကို ဝမ်ရီပေါ်က မပြေးရုံတမယ်လိုက်ရသည်။
လမ်းတစ်လျှောက်လုံးလည်း ဘာစကားတစ်ခွန်းမျှမဆို။ .. .. .. .. .. အလှလေးနဲ့ငါ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးက အရင်တုန်းကရော ဒီလို အေးအေးစက်စက်ကြီးလား
အိမ်ရှေ့စံနန်းဆောင်ရောက်တော့ ရှောင်ကျန့်က သူ့ကို တစ်ချက်မျှသာကြည့်ပြီး ကြင်ယာတော်ဆောင်ကိုသွားဖို့ ခြေလှမ်းပြင်သည်။.. .. .. .. တကယ်ပဲ သူ့အလှလေးနဲ့သူက အခန်းခွဲအိပ်ခဲ့တာလား
" အလှလေး "
အလှလေးလို့ခေါ်ကာ လက်ဆွဲလိုက်တော့ အကြည့်စူးစူးတစ်ချက်က သူ့ဆီရောက်လာသည်။
ဝမ်ရီပေါ်လည်း ကြောက်ကာ လက်ကိုလွှတ်ပေးမိလိုက်သည်။
" အဲ..ဟို ညနေစာ ကျွန်တော်နဲ့စားပေးလို့ရမလား "
" မင်းသားခေါ်ရင် လာခဲ့ပါ့မယ် "
အရင်က ' ရီပေါ် ' ဟုခေါ်ကာ ညီလေးကဲ့သို့ တရင်းတနှီး မင်းနဲ့ငါ ပြောသော်လည်း အခုအတိတ်မေ့နေသော နှာဘူးနှင့်တော့ တရင်းတနှီးမပြောချင်ပါ။
သူလည်းပြောပြီးပြီးချင်းအဆောင်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။
______________________________________
ဝမ်ရီပေါ်က ညနေစာကို အကောင်းဆုံးများပြင်ဆင်ထားသည်။ ထို့နောက် လူယုတ်မာဆန်သော အပြုံးကြီးဖြင့် သေရည်ထဲတွင် မင်းကြီးပေးလိုက်သော အဖြူရောင်ပုလင်းထဲမှဆေးများကို ထည့်လိုက်သည်။
" အိမ်ရှေ့စံမင်းသား ရှောင်သခင်လေးရောက်ရှိပါပြီ "
ဝိုးးးး ကွက်တိပဲ
ကြင်ယာတော်က ခရမ်းဖျော့ရောင်ဝတ်စုံလေးကို ဝတ်ဆင်ကာ ဆံပင်တစ်ဝက်ထုံးဖွဲ့ထားပြီး ဆံထိုးလှလှတစ်ခုဖြင့် အလွန်ပင် လှရက်လွန်းသည်။
ရှောင်ကျန့်နဲ့ ဝမ်ရီပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ အပျိုတော်တွေက စားရန်အသင့်ပြင်ဆင်ပေးသည်။
" အလှလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ "
အတွေးလွန်နေသော အလှလေးကို ဝမ်ရီပေါ်မေးလိုက်သည်။ အလှလေးကို ကြည့်ရတာ တစ်ခုခုကို စိုးရိမ်နေသလိုပင်။
" ဘာမှမဖြစ်ဘူး "
ရှောင်ကျန့် ဘာမှမဖြစ်ဘူးပြောလိုက်ပမယ့် သူ့စိတ်တွေက သူ့ရဲ့ ရဲမက်တစ်ယောက်ပြောလိုက်တဲ့စကားတွေကိုသာ ပြန်စဉ်းစားနေသည်။
အခုအတောအတွင်း ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ အနောက်ဂိတ်တံခါးအရှင်က ပေါ်လာပြီး တိုင်းပြည်တွေကို လိုက်စုနေတယ်လို့ ကြားရသည်။ ထို့အပြင် အနောက်ဂိတ်တံခါးအရှင်၏ အဓိက ရန်ဘက်ဖြစ်သူက အရှေ့ဂိတ်တံခါးအရှင်သာ။
အခုအချိန်တွင် အရှေ့ဂိတ်တံခါးအရှင် ဝမ်ရီပေါ်က အတိတ်မေ့နေသည်။ သိုင်းပညာတို့ကို မှတ်မိသည်လား မမှတ်မိတော့သည်လားလည်းမသိ။ မနေ့က အရှေ့ဆောင်မှာ ဝမ်ရီပေါ်ရေနစ်တဲ့ပြဿနာဖြစ်နေတုန်း နန်းတော်ထဲကို သူစိမ်းဝင်သည်တဲ့လေ။ ဝမ်ရီပေါ်ကို လာလုပ်ကြံတဲ့သူများဖြစ်နေမလား။
ဝမ်ရီပေါ်က အတွေးထဲနစ်မြောနေတဲ့အလှလေးကို ကြည့်ရင်း သေရည်ကို ငှဲ့ကာ အလှလေးလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
အလှလေးက သတိမထားမိစွာ သေရည်ကို သောက်ချလိုက်သည်။ သို့မှသာ ဝမ်ရီပေါ်၏အပြုံးတို့ပီပြင်သွားသည်။
ထို့နောက်ပျော်ရွှင်စွာ ညနေစာစားမို့ကြံတုန်း ဝုန်းခနဲထရပ်လိုက်တဲ့အလှလေး။
ထို့နောက် နံရံအကာအကွယ်ကိုဖောက်ထွင်းပြီးထွက်လာသော အမဲရောင်လူသားတစ်ယောက်
ထိုအမဲရောင်လူသားက ဓားပျံဖြင့်ဝမ်ရီပေါ်ရှိရာသို့ လှမ်းပစ်လိုက်ပြီး အဆောင်ထဲမှပြန်ထွက်သွားသည်
အလှလေးကလည်းအလျင်အမြန်ပင် ဝမ်ရီပေါ်ကို သူ့ဘက်ကိုဆွဲကာ ရှောင်တိမ်းစေသည့်အတွက် ဓားပျံက တိုင်ကိုထိုးစိုက်သွားသည်။
ဝမ်ရီပေါ်ကြောင်နေတုံးမှာပဲ အလှလေးက ထိုလူဆိုးနောက်ကိုလိုက်သွားသည်။
" မင်းသားလေး ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ မင်းသားလေး "
အပြင်မှ အထိန်းတော်တွေဝင်လာကာ ဝမ်ရီပေါ်ကိုမေးတော့သည်။
ဟင့်အင်း မဖြစ်ဘူး အလှလေး
ဝမ်ရီပေါ်က လိုက်သွားဖို့ပြင်သော်လည်း ယီယီက ဆွဲထားသည်။
" မင်းသားလေး ကြင်ယာတော်က သိုင်းပညာ အဆင့်မြင့်ပါတယ် မစိုးရိမ်ပါနဲ့ "
" မစိုးရိမ်လို့ရမလား သူက သူက ...ကျစ်. . . မင်းနာမည် ဘယ်သူလဲ "
ယီယီရဲ့အနောက်မှာ ရပ်နေသော ကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ကိုမေးလိုက်သည်။
" ဖန်ရှင်းပါ မင်းသား "
" ဖန်ရှင်း ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ မြန်မြန် "
သူကအတိတ်မေ့နေတာဆိုတော့ အရင်ကသိုင်းပညာတွေတတ်လား မတတ်လား သူစမ်းမချဘူးတော့ သူမသိ။ သို့သော် အခုအရေးကြီးနေတာ အလှလေးပင်။ သိုင်းပညာတတ်မည်ထင်ရသော ကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ကိုခေါ်ကာ အလှလေးသွားသည့်နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။
အရှေ့ဆောင်၏ အနောက်ဘက်ဝါးရုံတောထဲတွင် ဝါးပင်များကျိုးသံ သိုင်းချသံများကြောင့် သွားကြည့်လိုက်ရာ သူ့အလှလေးသည် အမဲရောင်လူဆိုးနှင့် နှစ်ကိုယ်ချင်း အတွင်းအားဖြင့် တိုက်ခိုက်နေကြသည်
အလှလေးကြည့်ရသည်မှာ မဟန်တော့။ အတွင်းအားလျော့နည်းလာကာ အားအင်လည်းလျော့နည်းလာသည်။
ဝမ်ရီပေါ်လည်း မတုံ့မဆိုင်းပင် အနောက်မှ လိုက်လာသော ဖန်ရှင်းဆိုသည့် ကိုယ်ရံတော်ကို တိုက်ခိုက်နေသည့်နှစ်ယောက်ကြားထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။
ဖန်ရှင်းလည်း ကြောင်တောင်တောင်နှင့် ကြားထဲရောက်သွားကာ တစ်ဖက်မှတိုက်ခိုက်လာသော အမဲရောင်လူရဲ့ အတွင်းအားကို မနဲကာကွယ်နေရသည်။
ဝမ်ရီပေါ်က အားနည်းနေသည့် ရှောင်ကျန့်ကို လှမ်းပွေ့လိုက်သည်။ အရပ်သာရှည်ပမယ့် ကိုယ်လုံးလေးက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမို့ အလွယ်တစ်ကူပင် ပွေ့လိုက်နိုင်သည်။
" သူ့ကို ရအောင်ဖမ်း "
ရင်ခွင်ထဲမှ ရှောင်ကျန့်သည် အသံတိုးတိုးလေးသာ ထွက်လာနိုင်တော့သည်။
" အင်း ဖန်ရှင်း ကြည့်လုပ်လိမ့်မယ် "
ဝမ်ရီပေါ်က ဖန်ရှင်းဟူသော ကိုယ်ရံတော်ကို တစ်ချက်မျှပင်မကြည့်ဘဲ ရှောင်ကျန့်၏မျက်နှာကိုသာ ကြည့်ကာ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဝမ်ရီပေါ်သည် ကြင်ယာတော်ဆောင်ကိုသွားတော့ အပျိုတော်တွေက ပြုံးစိစိဖြင့်ကြည့်နေကြကာ အဆောင်နားမှ အလိုက်တသိနဲ့ ထွက်သွားပေးကြသည်။
ဝမ်ရီပေါ်က ရှောင်ကျန့်ကို အိပ်ယာပေါ် အသာချပေးလိုက်တော့ ရှောင်ကျန့်က အိပ်ယာပေါ် လူးလွန့်နေလေသည်။
တစ်ဖြည်းဖြည်းပူလာသော ရှောင်ကျန့်က အပေါ်မှ ဝတ်ရုံကို သူ့ဘာသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ယခုဆိုရှောင်ကျန့်သည် အတွင်းဝတ်အကျီ..ပါးပါးလေးသာ ကျန်ရှိတော့သည်
ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တွင် လူးလိမ့်စွာ ဝေဒနာခံစားနေရသည်ကို ဝမ်ရီပေါ်ကြည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ။
ကုတင်ပေါ်တတ်ကာ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ကျန်နေသော အကျီ..လေးကိုချွတ်ရန်ပြင်သည်
လည်တိုင်ကျော့ကျော့နှင့် ပခုံးသားဝင်းဝင်းလေးပေါ်လာသောကြောင့် လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေး၏ စိတ်ဆန္ဒသည် ထိန်းမနိုင် သိမ်းမနိုင်။
" အင်းး~ ~ ~ ~ "
ညည်းသံလေးကြောင့် သူစိတ်များအစိုးမရဖြစ်ကာ ကျန်ရှိလေသမျှကို ကုန်စင်အောင်ချွတ်လိုက်သည်
" အလှလေး ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် အလှလေးကို ကျွန်တော် ပိုင်ဆိုင်ချင်လို့ပါ "
" ရီပေါ် ဘာ..ဘာလုပ်နေတာလဲ "
ဘယ်လိုပဲနေပစေ ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက်နှင့် သတိကပ်နေသေးသော ရှောင်ကျန့်
ခြေထောက်များကို တစ်ဖက်တစ်ချောင်းစီခွဲကာ နေရာ ယူလိုက်သည်။
ထို့နောက် ပန်းရောင်အပေါက်ကလေးထဲ လက်တစ်ချောင်းထည့်ကြည့်လိုက်သည်။
" အ~ "
တစ်ချောင်းနှင့်ပင် အတော်ကျပ်သည့်အတွက် သူ့သူငယ်ချင်းများပြောသလို အများကြီး မအော်ပမယ့် အသံထွက်သည့်အတွက် ကျန့်ကောသည် ဘယ်သူမှ မဝင်ရသေးသော ဂူပေါက်လေး။
ရှောင်ကျန့်လည်း လက်တစ်ချောင်း ဝင်သွားတော့မှ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို သဘောပေါက်ကာ အတင်း ရုန်းကန်တော့သည်။
" ဝမ်ရီပေါ် အ~ မင်း မင်း ပေါက်ကရတွေ မလုပ်နဲ့နော် ဖယ်ပေး အားး "
လက်နှစ်ချောင်း ဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက်ဘမျက်ဖြူပင်လန်ရသည်
" အ ~~ ဝမ်ရီပေါ်!!!!! "
ရှောင်ကျန့် ချော့တစ်လှည့် ခြောက်တစ်လှည့်ပြောသော်လည်း ဝမ်ရီပေါ်က သူလုပ်မြဲအတိုင်း လုပ်နေသည်
" ဝမ်ရီပေါ် အွန့် အွန့် "
နှုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းတဲ့ ဝမ်ရီပေါ်ကြောင့် အသက်ရှူများပါ ကြပ်ရသည်
နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူနမ်းပြီးတော့ သည်အထိ မလွှတ်ပေးဘဲဖိကပ်လာသည်။ထို့နောက် ဖြူဖြူထွားထွားဝမ်ဥလေးကို ကောကောရဲ့ ဂူထဲသွင်းလိုက်သည်။
" အားး ~ ~ "
" အားး ~ ~ "
ငါကိုယ်တော်ရဲ့ ဥဥလေးလည်း နာသွားပြီ။
ဝမ်ရီပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားနေကာ သာယာမှုကို အရသာ ခံစားနေသည်။ပါးစပ်မှလည်း အသံပေါင်းစုံထွက်ကာ အော်ငြီးနေသည်။
ရှောင်ကျန့်ကတော့ အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်းဆွဲဆုပ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ကာ အသံတစိုးတစိမျှ မထွက်ရလေအောင် ထိန်းထားသည်။နာကျင်မှုကြောင့် မျက်နှာလေးနီရဲနေကာ ချွေးစေးများပါ ထွက်နေသည်။
ဝမ်ရီပေါ်ရဲ့ ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းပြင်းလာကာ အတွင်းသားထဲသို့ ပူနွေးသော အရည်များစီးဝင်လာသည်။ထို့နောက် ရှောင်ကျန့်ပေါ်ကိုမှောက်ချကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ရှောင်ကျန့်က မျက်လုံးမှိတ်ကာရှောင်တိမ်းလိုက်သည်။
ဝမ်ရီပေါ်က ရှောင်ကျန့်ပါးလေးကို နစ်ဝင်ကာနမ်းလိုက်သည်။
" အရမ်းချစ်တယ် အလှလေး "
ဝမ်ရီပေါ်ရဲ့စကားအပြီး ကျဆင်းလာတဲ့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးတစ်ခုကို ပင်ပန်းသွားတဲ့ ဝမ်ရီပေါ်ကတော့ မမြင်ခဲ့။
______________________________________
Update နှစ်ရက်တောင်ပျက်သွားလို့ အရှည်ကြီးတင်ပေးလိုက်ပါတယ်နော်။ Feedback လေးတွေတော့ လိုချင်ပါတယ် ဖတ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား သိချင်လို့။
2019126
================================
[Zawgyi]
" ကာ မ အား တိုး ေဆး "
မင္းႀကီးလည္း လန႔္ျဖန႔္ကာ ပလႅင္ေပၚကေန ျပဳတ္က်ရသည္။ ဝမ္ရီေပၚလည္း ပလႅင္ေပၚမွ ဆင္းကာ မင္းႀကီးေဘးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။
" မင္း...မင္း အတိတ္ေမ့ေနတာေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား "
" မင္းႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္အကိုေတာ္ဆို "
" ဟုတ္တယ္ေလ မင္းတကယ္ႀကီး . . . "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ဆက္ထားတာ ရွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီ အခုထိ ကိုယ့္မိန္းမကိုကိုယ္မေပြ႕ရေသးတာ အရွက္ရစရာပဲ ဟုတ္တယ္မလား မင္းႀကီး "
မင္းႀကီးလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရသည္။ ဟုတ္တာေပါ့ အိမ္ေထာင္သက္က ရွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီဟာကို။ ဒါပမယ့္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ
မင္းႀကီးလည္း ဝမ္ရီေပၚရဲ႕ နား႐ြက္ကိုဆြဲလိမ္ကာ ပလႅင္ေပၚျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
" အား အာ့ အား နာတယ္ မင္းႀကီး "
" အတိတ္သာေမ့တာ ဒီစိတ္ေတြက မေပ်ာက္ဘူး မင္းမေန႔တစ္ေန႔ကမွ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတာ မဟုတ္လား "
" မင္းႀကီးဆီမွာမရွိဘူးလား ေနဟြိဳက္ဆန္းတို႔က မင္းႀကီးဆီမွာ ရွိတယ္ဆိုလို႔ လာေတာင္းတာ မရွိရင္ျပန္မယ္ "
ဝမ္ရီေပၚတို႔က ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ေျပာလိုက္သည္။ အစက မင္းႀကီးဆိုေတာ့ေၾကာက္လိုက္ရတာ မင္းႀကီးက တကယ္ေတာ့ အႏိုင္က်င့္လို႔အရမ္းေကာင္း။
" အဲ့ဒီ့ ေနးစစ္သူႀကီးရဲ႕ ညီ လာပေလ့ေစဦး လည္လွီးပစ္မယ္ "
" အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔ ရွိလားမရွိဘူးလားပဲ ေျဖ "
အတိတ္ေမ့ေနတာေတာင္ အကိုျဖစ္သူကို ဘယ္လိုႏိုင္စားရမွန္းသိေနေသာေၾကာင့္ မင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ ဝမ္ရီေပၚက ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္ကို အကိုတစ္ေယာက္ထက္ပိုေနသည္ကိုလည္း မင္းႀကီးက ရိပ္မိၿပီးသားျဖစ္သည္။
" ရွိေတာ့ရွိတယ္ ဒါပမယ့္ "
ရွိတယ္စကားၾကားတာနဲ႔ မ်က္လုံးကေလးေတြလက္လာေသာ ဝမ္ရီေပၚ။ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ဘူးရလား အိမ္ေရွ႕မင္းသားရယ္။
" မင္း ဆင္ျခင္သုံးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိေပးႏိုင္မွ ငါေပးမယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္က အေခါက္ေခါက္သုံးရေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး ဒါက စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္လို႔သုံးတာ "
မင္းႀကီးလည္း သူ႔ဝတ္႐ုံထဲမွေဆးပုလင္းျဖဴေလးကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္။
ဝါးးးးး မင္းႀကီးဆိုတဲ့ အကိုေတာ္က အဆင္သင့္ေဆာင္ထားပါလား။
" ေဟ့ေကာင္ မင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ငါ့ကို အဲ့လိုမ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔မၾကည့္နဲ႔စမ္း ဒီေဆးက အႏၲရာယ္ရွိလို႔ ငါက သိမ္းထားရတာ "
" ကြၽန္ေတာ္က ဘာေျပာေနလို႔လဲ "
" ဒီေဆးကို အရင္ဆုံး . . . . . . . "
" အရွင္မင္းႀကီး မိဖုရားေခါင္ႀကီးႏွင့္ ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္ ကေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္ "
ေဆးရဲ႕သုံးပုံသုံးနည္းကိုေျပာျပမည္ႀကံေသာ္လည္း မိဖုရားေခါင္ႀကီးနဲ႔ေရွာင္ၾကင္ယာေတာ္ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့စကားေတာင္မဆုံးေသး ပြင့္လာတဲ့တံခါးခ်ပ္။
အရွင္မင္းႀကီးကလည္း အိမ္ေရွ႕မင္းသားနဲ႔ ဘဝတူေတြပါပင္။ ခ်ီတိုင္းျပည္ရဲ႕ အေခ်ာလွဆုံးမင္းသမီးေလး နတ္ေဆးဆရာ ခ်ီယီယြဲ႕ကို မိဖုရားေခါင္ရာထူးေပးထားေသာ္လည္း အိမ္ေရွ႕မင္းသားကဲ့သို႔ မေပြ႕ရေသး။ အလွသာထိုင္ၾကည့္ေနရရွာသည္။
ဇိုးဇိုးဇက္ဇက္ဝင္လာေသာ မိဖုရားေခါင္ႀကီး၏ေနာက္တြင္ တည္ၿငိမ္စြာ မ်က္လႊာကေလးခ် လိုက္ပါလာေသာ ဝမ္ရီေပၚရဲ႕အလွေလး။
" ဟယ္....အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဒီေရာက္ေနတယ္ ေနေကာင္းပါၿပီလား မင္းသား "
မိဖုရားခ်ီက ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ဝမ္ရီေပၚကိုအရမ္းခ်စ္သည္။ ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္နဲ႔လည္း အလြန္ခင္မင္သည္။
မိဖုရားခ်ီ ဝမ္းသာစြာဆိုလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ မ်က္လႊာခ်ထားေသာ ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕မ်က္လုံးေလးမ်ားက ဝမ္ရီေပၚရွိရာဆီသို႔ ၾကည့္မိလိုက္သည္။
အၾကည့္ခံရေသာ ဝမ္ရီေပၚကေတာ့ ဓာတ္လိုက္သလို ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဟုတ္သည္ လက္ေတာင္မေျမႇာက္ႏိုင္လို႔ ဆန္ျပဳတ္ခြံ႕တိုက္ခဲ့တဲ့သူက မင္းႀကီးရဲ႕ပလႅင္ေပၚေရာက္ေနသည္ေလ။ ဒါေတာင္ နန္းေတာ္တစ္ပတ္ ပတ္ၿပီး သူ႔ကို မဟုတ္တာေတြႀကံစည္ထားတာကိုမသိေသး။
ေရွာင္က်န႔္မထင္မွတ္ဘဲေတြ႕လိုက္ရလို႔ လန႔္သြားပမယ့္ အမူအယာကိုမျပဘဲ မ်က္လႊာ ျပန္ခ်ကာ အ႐ိုအေသေပးလိုက္သည္။
" အဟမ္း မိဖုရားနဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္က ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ "
" ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ပန္းပြဲေတာ္အတြက္ မင္းႀကီးကို လာေလွ်ာက္တင္တာပါ "
" ေႏြဦးပန္းပြဲေတာ္ ေတာင္က်င္းပခ်ိန္နီးေနၿပီပဲ "
" ဒါနဲ႔ ကြၽန္မသိခ်င္တာက အိမ္ေရွ႕မင္းသားက ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ မင္းႀကီး "
မိဖုရားကေတာ့ သူသိခ်င္တာကိုပဲေမးသည္။
" ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး ဘာမဟုတ္တာလုပ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတာလဲ မင္းႀကီး "
" မိ..မိဖုရား ကိုယ္..ကိုယ္ေတာ္မ မလုပ္ ကိုယ္ေတာ္မဟုတ္.. "
" ၾကင္ယာေတာ္ေရ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိရင္ ဘယ္လိုေမႊလဲဆိုတာ သိတယ္မလား "
ေရွာင္က်န႔္က တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
" မိဖုရား အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားက အတိတ္ေမ့ေနတာပါ "
" အိုးးး တကယ္လား မင္းသား ကြၽန္မ ကုသေပးပါ့မယ္ "
" အဟမ္း မိဖုရားကုသေပးခ်င္ရင္ ေနာက္ေန႔မွေပါ့ အခုက ညီေတာ္နဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္လည္း ပင္ပန္းေနၿပီဆိုေတာ့ သြားအိပ္ၾက အဲေလ သြားနားၾကပါေစ "
" မင္းႀကီး ခြင့္ျပဳပါဦး "
မင္းႀကီးက မိဖုရားႀကီးတို႔အလစ္မွာ ဝမ္ရီေပၚကို မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္သည္။ ဝမ္ရီေပၚ ' က်ားယို႔ '
ေရွာင္က်န႔္နဲ႔ ဝမ္ရီေပၚတို႔ ညီလာခံေဆာင္ကေန အေရွ႕ေဆာင္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
တည္ၿငိမ္စြာ မ်က္လႊာကေလးခ်ၿပီး ေလွ်ာက္ေနေသာ အလွေလးရဲ႕ေနာက္ကို ဝမ္ရီေပၚက မေျပး႐ုံတမယ္လိုက္ရသည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ်မဆို။ .. .. .. .. .. အလွေလးနဲ႔ငါ့ရဲ႕ဆက္ဆံေရးက အရင္တုန္းကေရာ ဒီလို ေအးေအးစက္စက္ႀကီးလား
အိမ္ေရွ႕စံနန္းေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ေရွာင္က်န႔္က သူ႔ကို တစ္ခ်က္မွ်သာၾကည့္ၿပီး ၾကင္ယာေတာ္ေဆာင္ကိုသြားဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္သည္။.. .. .. .. တကယ္ပဲ သူ႔အလွေလးနဲ႔သူက အခန္းခြဲအိပ္ခဲ့တာလား
" အလွေလး "
အလွေလးလို႔ေခၚကာ လက္ဆြဲလိုက္ေတာ့ အၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္က သူ႔ဆီေရာက္လာသည္။
ဝမ္ရီေပၚလည္း ေၾကာက္ကာ လက္ကိုလႊတ္ေပးမိလိုက္သည္။
" အဲ..ဟို ညေနစာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စားေပးလို႔ရမလား "
" မင္းသားေခၚရင္ လာခဲ့ပါ့မယ္ "
အရင္က ' ရီေပၚ ' ဟုေခၚကာ ညီေလးကဲ့သို႔ တရင္းတႏွီး မင္းနဲ႔ငါ ေျပာေသာ္လည္း အခုအတိတ္ေမ့ေနေသာ ႏွာဘူးႏွင့္ေတာ့ တရင္းတႏွီးမေျပာခ်င္ပါ။
သူလည္းေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းအေဆာင္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။
______________________________________
ဝမ္ရီေပၚက ညေနစာကို အေကာင္းဆုံးမ်ားျပင္ဆင္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ လူယုတ္မာဆန္ေသာ အၿပဳံးႀကီးျဖင့္ ေသရည္ထဲတြင္ မင္းႀကီးေပးလိုက္ေသာ အျဖဴေရာင္ပုလင္းထဲမွေဆးမ်ားကို ထည့္လိုက္သည္။
" အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား ေရွာင္သခင္ေလးေရာက္ရွိပါၿပီ "
ဝိုးးးး ကြက္တိပဲ
ၾကင္ယာေတာ္က ခရမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ဝတ္စုံေလးကို ဝတ္ဆင္ကာ ဆံပင္တစ္ဝက္ထုံးဖြဲ႕ထားၿပီး ဆံထိုးလွလွတစ္ခုျဖင့္ အလြန္ပင္ လွရက္လြန္းသည္။
ေရွာင္က်န႔္နဲ႔ ဝမ္ရီေပၚထိုင္လိုက္ေတာ့ အပ်ိဳေတာ္ေတြက စားရန္အသင့္ျပင္ဆင္ေပးသည္။
" အလွေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
အေတြးလြန္ေနေသာ အလွေလးကို ဝမ္ရီေပၚေမးလိုက္သည္။ အလွေလးကို ၾကည့္ရတာ တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ေနသလိုပင္။
" ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
ေရွာင္က်န႔္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာလိုက္ပမယ့္ သူ႔စိတ္ေတြက သူ႔ရဲ႕ ရဲမက္တစ္ေယာက္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြကိုသာ ျပန္စဥ္းစားေနသည္။
အခုအေတာအတြင္း ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ အေနာက္ဂိတ္တံခါးအရွင္က ေပၚလာၿပီး တိုင္းျပည္ေတြကို လိုက္စုေနတယ္လို႔ ၾကားရသည္။ ထို႔အျပင္ အေနာက္ဂိတ္တံခါးအရွင္၏ အဓိက ရန္ဘက္ျဖစ္သူက အေရွ႕ဂိတ္တံခါးအရွင္သာ။
အခုအခ်ိန္တြင္ အေရွ႕ဂိတ္တံခါးအရွင္ ဝမ္ရီေပၚက အတိတ္ေမ့ေနသည္။ သိုင္းပညာတို႔ကို မွတ္မိသည္လား မမွတ္မိေတာ့သည္လားလည္းမသိ။ မေန႔က အေရွ႕ေဆာင္မွာ ဝမ္ရီေပၚေရနစ္တဲ့ျပႆနာျဖစ္ေနတုန္း နန္းေတာ္ထဲကို သူစိမ္းဝင္သည္တဲ့ေလ။ ဝမ္ရီေပၚကို လာလုပ္ႀကံတဲ့သူမ်ားျဖစ္ေနမလား။
ဝမ္ရီေပၚက အေတြးထဲနစ္ေျမာေနတဲ့အလွေလးကို ၾကည့္ရင္း ေသရည္ကို ငွဲ႔ကာ အလွေလးလက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
အလွေလးက သတိမထားမိစြာ ေသရည္ကို ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ သို႔မွသာ ဝမ္ရီေပၚ၏အၿပဳံးတို႔ပီျပင္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ညေနစာစားမို႔ႀကံတုန္း ဝုန္းခနဲထရပ္လိုက္တဲ့အလွေလး။
ထို႔ေနာက္ နံရံအကာအကြယ္ကိုေဖာက္ထြင္းၿပီးထြက္လာေသာ အမဲေရာင္လူသားတစ္ေယာက္
ထိုအမဲေရာင္လူသားက ဓားပ်ံျဖင့္ဝမ္ရီေပၚရွိရာသို႔ လွမ္းပစ္လိုက္ၿပီး အေဆာင္ထဲမွျပန္ထြက္သြားသည္
အလွေလးကလည္းအလ်င္အျမန္ပင္ ဝမ္ရီေပၚကို သူ႔ဘက္ကိုဆြဲကာ ေရွာင္တိမ္းေစသည့္အတြက္ ဓားပ်ံက တိုင္ကိုထိုးစိုက္သြားသည္။
ဝမ္ရီေပၚေၾကာင္ေနတုံးမွာပဲ အလွေလးက ထိုလူဆိုးေနာက္ကိုလိုက္သြားသည္။
" မင္းသားေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ မင္းသားေလး "
အျပင္မွ အထိန္းေတာ္ေတြဝင္လာကာ ဝမ္ရီေပၚကိုေမးေတာ့သည္။
ဟင့္အင္း မျဖစ္ဘူး အလွေလး
ဝမ္ရီေပၚက လိုက္သြားဖို႔ျပင္ေသာ္လည္း ယီယီက ဆြဲထားသည္။
" မင္းသားေလး ၾကင္ယာေတာ္က သိုင္းပညာ အဆင့္ျမင့္ပါတယ္ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ "
" မစိုးရိမ္လို႔ရမလား သူက သူက ...က်စ္. . . မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ "
ယီယီရဲ႕အေနာက္မွာ ရပ္ေနေသာ ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။
" ဖန္ရွင္းပါ မင္းသား "
" ဖန္ရွင္း ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ ျမန္ျမန္ "
သူကအတိတ္ေမ့ေနတာဆိုေတာ့ အရင္ကသိုင္းပညာေတြတတ္လား မတတ္လား သူစမ္းမခ်ဘူးေတာ့ သူမသိ။ သို႔ေသာ္ အခုအေရးႀကီးေနတာ အလွေလးပင္။ သိုင္းပညာတတ္မည္ထင္ရေသာ ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ကိုေခၚကာ အလွေလးသြားသည့္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္။
အေရွ႕ေဆာင္၏ အေနာက္ဘက္ဝါး႐ုံေတာထဲတြင္ ဝါးပင္မ်ားက်ိဳးသံ သိုင္းခ်သံမ်ားေၾကာင့္ သြားၾကည့္လိုက္ရာ သူ႔အလွေလးသည္ အမဲေရာင္လူဆိုးႏွင့္ ႏွစ္ကိုယ္ခ်င္း အတြင္းအားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္
အလွေလးၾကည့္ရသည္မွာ မဟန္ေတာ့။ အတြင္းအားေလ်ာ့နည္းလာကာ အားအင္လည္းေလ်ာ့နည္းလာသည္။
ဝမ္ရီေပၚလည္း မတုံ႔မဆိုင္းပင္ အေနာက္မွ လိုက္လာေသာ ဖန္ရွင္းဆိုသည့္ ကိုယ္ရံေတာ္ကို တိုက္ခိုက္ေနသည့္ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲပစ္ထည့္လိုက္သည္။
ဖန္ရွင္းလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ၾကားထဲေရာက္သြားကာ တစ္ဖက္မွတိုက္ခိုက္လာေသာ အမဲေရာင္လူရဲ႕ အတြင္းအားကို မနဲကာကြယ္ေနရသည္။
ဝမ္ရီေပၚက အားနည္းေနသည့္ ေရွာင္က်န႔္ကို လွမ္းေပြ႕လိုက္သည္။ အရပ္သာရွည္ပမယ့္ ကိုယ္လုံးေလးက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမို႔ အလြယ္တစ္ကူပင္ ေပြ႕လိုက္ႏိုင္သည္။
" သူ႔ကို ရေအာင္ဖမ္း "
ရင္ခြင္ထဲမွ ေရွာင္က်န႔္သည္ အသံတိုးတိုးေလးသာ ထြက္လာႏိုင္ေတာ့သည္။
" အင္း ဖန္ရွင္း ၾကည့္လုပ္လိမ့္မယ္ "
ဝမ္ရီေပၚက ဖန္ရွင္းဟူေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ကို တစ္ခ်က္မွ်ပင္မၾကည့္ဘဲ ေရွာင္က်န႔္၏မ်က္ႏွာကိုသာ ၾကည့္ကာ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဝမ္ရီေပၚသည္ ၾကင္ယာေတာ္ေဆာင္ကိုသြားေတာ့ အပ်ိဳေတာ္ေတြက ၿပဳံးစိစိျဖင့္ၾကည့္ေနၾကကာ အေဆာင္နားမွ အလိုက္တသိနဲ႔ ထြက္သြားေပးၾကသည္။
ဝမ္ရီေပၚက ေရွာင္က်န႔္ကို အိပ္ယာေပၚ အသာခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေရွာင္က်န႔္က အိပ္ယာေပၚ လူးလြန႔္ေနေလသည္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းပူလာေသာ ေရွာင္က်န႔္က အေပၚမွ ဝတ္႐ုံကို သူ႔ဘာသာဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။
ယခုဆိုေရွာင္က်န႔္သည္ အတြင္းဝတ္အက်ီ..ပါးပါးေလးသာ က်န္ရွိေတာ့သည္
ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚတြင္ လူးလိမ့္စြာ ေဝဒနာခံစားေနရသည္ကို ဝမ္ရီေပၚၾကည့္ၿပီး ဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိ။
ကုတင္ေပၚတတ္ကာ ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕က်န္ေနေသာ အက်ီ..ေလးကိုခြၽတ္ရန္ျပင္သည္
လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ႏွင့္ ပခုံးသားဝင္းဝင္းေလးေပၚလာေသာေၾကာင့္ လူပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလး၏ စိတ္ဆႏၵသည္ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမႏိုင္။
" အင္းး~ ~ ~ ~ "
ညည္းသံေလးေၾကာင့္ သူစိတ္မ်ားအစိုးမရျဖစ္ကာ က်န္ရွိေလသမွ်ကို ကုန္စင္ေအာင္ခြၽတ္လိုက္သည္
" အလွေလး ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အလွေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ပါ "
" ရီေပၚ ဘာ..ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
ဘယ္လိုပဲေနပေစ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္ႏွင့္ သတိကပ္ေနေသးေသာ ေရွာင္က်န႔္
ေျခေထာက္မ်ားကို တစ္ဖက္တစ္ေခ်ာင္းစီခြဲကာ ေနရာ ယူလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ပန္းေရာင္အေပါက္ကေလးထဲ လက္တစ္ေခ်ာင္းထည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" အ~ "
တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ပင္ အေတာ္က်ပ္သည့္အတြက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာသလို အမ်ားႀကီး မေအာ္ပမယ့္ အသံထြက္သည့္အတြက္ က်န႔္ေကာသည္ ဘယ္သူမွ မဝင္ရေသးေသာ ဂူေပါက္ေလး။
ေရွာင္က်န႔္လည္း လက္တစ္ေခ်ာင္း ဝင္သြားေတာ့မွ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို သေဘာေပါက္ကာ အတင္း ႐ုန္းကန္ေတာ့သည္။
" ဝမ္ရီေပၚ အ~ မင္း မင္း ေပါက္ကရေတြ မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ဖယ္ေပး အားး "
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ဘမ်က္ျဖဴပင္လန္ရသည္
" အ ~~ ဝမ္ရီေပၚ!!!!! "
ေရွာင္က်န႔္ ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္လွည့္ေျပာေသာ္လည္း ဝမ္ရီေပၚက သူလုပ္ၿမဲအတိုင္း လုပ္ေနသည္
" ဝမ္ရီေပၚ အြန႔္ အြန႔္ "
ႏႈတ္ခမ္းကိုလာနမ္းတဲ့ ဝမ္ရီေပၚေၾကာင့္ အသက္ရႉမ်ားပါ ၾကပ္ရသည္
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ယူနမ္းၿပီးေတာ့ သည္အထိ မလႊတ္ေပးဘဲဖိကပ္လာသည္။ထို႔ေနာက္ ျဖဴျဖဴထြားထြားဝမ္ဥေလးကို ေကာေကာရဲ႕ ဂူထဲသြင္းလိုက္သည္။
" အားး ~ ~ "
" အားး ~ ~ "
ငါကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ဥဥေလးလည္း နာသြားၿပီ။
ဝမ္ရီေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လႈပ္ရွားေနကာ သာယာမႈကို အရသာ ခံစားေနသည္။ပါးစပ္မွလည္း အသံေပါင္းစုံထြက္ကာ ေအာ္ၿငီးေနသည္။
ေရွာင္က်န႔္ကေတာ့ အိပ္ယာခင္းကို တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ ကိုက္ကာ အသံတစိုးတစိမွ် မထြက္ရေလေအာင္ ထိန္းထားသည္။နာက်င္မႈေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနကာ ေခြၽးေစးမ်ားပါ ထြက္ေနသည္။
ဝမ္ရီေပၚရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက တျဖည္းျဖည္းျပင္းလာကာ အတြင္းသားထဲသို႔ ပူေႏြးေသာ အရည္မ်ားစီးဝင္လာသည္။ထို႔ေနာက္ ေရွာင္က်န႔္ေပၚကိုေမွာက္ခ်ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရန္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ေရွာင္က်န႔္က မ်က္လုံးမွိတ္ကာေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။
ဝမ္ရီေပၚက ေရွာင္က်န႔္ပါးေလးကို နစ္ဝင္ကာနမ္းလိုက္သည္။
" အရမ္းခ်စ္တယ္ အလွေလး "
ဝမ္ရီေပၚရဲ႕စကားအၿပီး က်ဆင္းလာတဲ့ ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို ပင္ပန္းသြားတဲ့ ဝမ္ရီေပၚကေတာ့ မျမင္ခဲ့။
______________________________________
Update ႏွစ္ရက္ေတာင္ပ်က္သြားလို႔ အရွည္ႀကီးတင္ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ Feedback ေလးေတြေတာ့ လိုခ်င္ပါတယ္ ဖတ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား သိခ်င္လို႔။
================================