"Anne,iyiyim ben!Kolum da çok iyi.Kendi başıma kalabilir miyim lütfen." diyordu Eddie annesine.Fakat annesi hiçbir şekilde izin vermiyordu.Eddie evden çıkıp Jane'in yanına gitmek istiyordu ama annesi ona en büyük engeldi.
Eddie; "Annecim gerçekten iyiyim ben artık dışarıya çıkabilir miyim?"
Sonia; "Eddie tatlım hayır kolun henüz iyileşmedi.Ya kolunu yanlışlıkla çarparsan ya da birisi senin koluna çarparsa?Narin olduğunu biliyorsun benim küçük bebeğim."
Eddie; "Söz,çok dikkat ederim anne.Kırılmaz ama nolur artık dışarıya çıkayım.2 haftadır oturuyorum lütfen anne."
Annesi,normalde asla izin vermezdi ama sadece bir saat hava alması için Eddie'ye izin verdi.
Sonia; "Bir saat Eddie tatlım.Ondan sonra hemen eve geleceksin.Ayrıca o bok böcekleriyle oynama."
Eddie; "Kimse birbiriyle konuşmuyor zaten anne endişelenme."
Eddie koşarak dışarıya çıktı.Annesi arkasından koşmaması için bağırıyordu.
Eddie küçük yaşta babasını kaybetmişti.Annesi ise tam bir ilaç manyağıydı.Hayır hayır,uyuşturucu gibi değil.Eddie için daha beter bir olaydı.Annesi en ufak bir olayda onu hemen hastaneye götürüyordu."Öyle oturma Eddie senin ciğerlerin çok narin biliyorsun bebeğim." Eddie'nin bir de astımı vardı.Bir şeyden korksun hemen astım krizine girerdi.
İlkokulda Stan,Bill ve Richie ile tanışmıştı.Bir süre sonra onlar en yakın arkadaşları oldu.Liseye geçene kadar sadece dördü vardı.Sonra aralarına Valensia katıldı.Tuhafına gitmişti çünkü bir kızın onlara katılması çok garipti.Eddie,Valensia için günahlarının bedelini ödüyordu ya da yalnızlıktan delirmiş diye düşündü en başta.İkinci dediği doğru çıktı tabi.Bill ile zaten konuşuyorlarmış birkaç senedir fakat fazla yakın değillermiş.Bir süre sonra grupları iyice büyümeye başladı.Valensia'dan sonra Jane geldi.Jane aslında arkadaş bulmakta zorlanan bir tip gibi gözükmüyordu.Okulda herkes seviyordu onu.Eddie bir süre sonra Jane'den hoşlanmaya başladı ama bunu ona söylemeye cesaret edemedi.Her geçen gün onu daha fazla severken hislerini dökmeye çalıştıkça kelimeler boğazında düğümleniyordu.Ama bir gün söyleyecekti.Tabi yürek yediği zaman olabilir çünkü Jane onu sadece bir arkadaş olarak gördüğü sürece asla buna cesaret edemeyecek ve içindeki hisleri daha da büyüyecekti.
Eddie,Jane'in evinin oraya gitti.Tam kapıyı tıklayacakken geri döndü.
"TANRIM NE YAPIYORUM BEN?"
Sonra tekrar kapıya döndü."Hadi Eddie ne abarttın,çabuk ol annen seni bulmadan eve gitmelisin."
Kapıyı çaldı.Açan yoktu.Zaten Jane'in ailesi bir süre yokmuş evde.Biraz bekledi ama kapıyı açan yoktu.Sonra kapının hafif açık olduğunu fark etti ve sessizce içeriye girdi.
Eddie; "Jane?"
Ses yoktu.Odasına çıkmaya karar verdi ama yerde kanlar vardı.Korkarak takip etti ve mutfakta kanla yazılmış bir yazı gördü.
"Sevdiğini bulmaya gelecek misin Eds?Merak etme yanında arkadaşları da var.Bize katılacaksan gel,engel olursan ölürsün."
Eddie gözlerinden yaşlar akarak Richie'nin evine koşturdu.Richie'yi bulunca soluk soluğa kaldı ve astım ilacını çıkardı cebinden.Sonra konuşmaya başladı.
Eddie; "R-Richie..Jane-"
Richie; "Tanrım,sus Eddie anladım seni.Valensia da yok."
Eddie; "Bill'e haber vermeliyiz."
İkisi birden Bill'in evine gitti.