(Zawgyi)
ဒီေန႔ ညေနေစာင္း ရံုးဆင္းခါနီးမွ ကုမၸဏီေရာက္လာပီး မ်က္နွာတစ္ခုလံုးနီရဲကာ တစ္ေလာကလံုး သူ႔လုပ္စာ ထိုင္စားေနရတဲ့ရုပ္နဲ႔ wang yiboကို ဘယ္သူ႔မွ ေမာ္မၾကည့္ရဲ။
(ဒိုးခဘဲ သူေဌးထက္ေတာင္ သူ႔ပိုေၾကာက္ေနရတယ္😆)
ပေရာဂ်က္အတြက္ ရိုက္ကူးေရးလုပ္ေနတဲ့ ေနရာကို yiboေရာက္လာထဲက xiao zhan သတိထားမိတယ္။ ဒီေကာင္ေလး တစ္ခုခုကို ေဒၚသထြက္ေနတဲ့ ပံုပဲ။ ဘာျပသနာ ျဖစ္လာလဲမသိဘူး။ သူ႔မ်က္နွာႀကီးၾကည့္ပီး အကူ၀န္ထမ္းမေလးေတြမေျပာနဲ႔ yu binေတာင္ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ့။ xiao zhan yiboထိုင္ေနတဲ့ေနရာနားကို ေလ်ွာက္သြားပီး
" yiboေနမေကာင္းဘူးလား။ ဘာျပသနာရွိလို႔လဲ။ ကိုယ္ကူညီနိုင္ရင္ ကူညီေပးမယ္ေလ "
xiao zhan သူ႔လက္ထဲက green teaဘူးေလးကို yiboေရွ႕ထိုးေပးလိုက္ပီး
" ေရာ႕...စိတ္ညစ္ေနရင္ ဒါေသာက္လိုက္။ က်န္းမာေရးအတြက္လဲ ေကာင္းတယ္။ စိတ္ညစ္တာေတြလဲ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။ "
" မေသာက္ပါဘူးလို႔ေျပာေနတယ္!!! "
yibo မေျပေသးတဲ့ ေဒါသလက္က်န္ေတြနဲ႔ ပုတ္ခ်လိုက္တာ green teaေတြအကုန္ xiao zhan အကီ်ၤေပၚ ဖိတ္ကုန္တယ္။ ေအာ္လိုက္တာမဟုတ္ေပမယ့္ မာန္ပါေနတဲ့ yiboရဲ႕ အသံေၾကာင့္ studioတစ္ခုလံုး မီးေသြးတုန္းကို ေရနဲ႔ပက္လိုက္သလို ခ်က္ခ်င္းတိတ္ဆိတ္သြားသည္။
yibo၀တ္ထားတဲ့ ကုတ္အကီ်ၤကိုခြၽတ္ပီး
" ခဗ်ားအကီ်ၤေတြဆိုကုန္ပီမလား ေရာ႕... ကြၽန္ေတာ့အကီ်ၤ၀တ္ထားလိုက္ "
yiboကုတ္အကီ်ၤခြၽတ္ေပးပီး ထိုင္ေနရာက ထြက္လာလိုက္တယ္။ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ ေသခ်ာသတိမထားမိေပမယ့္ xiao zhan ၾကည့္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြက သူ႔ကို လန္႔ေနသေရာင္ေရာင္... ငါလုပ္မိတာမ်ား လြန္သြားတာလား... မေန႔က ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို ကိုယ္တိုင္မေပးပဲ ျပန္သြားလို႔ ဒီေန႔ေတြ႕မွ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာမယ္လို႔ ရည္႐ြယ္ထားေပမယ့္ ေန႔ခင္းက ေကာင္း၀မ္နဲ႔ ျဖစ္တဲ့ ျပသနာေၾကာင့္ yiboစိတ္ေတြ ေနာက္က်ိသြားပီး xiao zhanကိုပါ ဆြဲထည့္မိသြားတယ္။
ရံုးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြလဲ လုပ္လက္စ အလုပ္ကိ္ုယ္စီ လက္စသက္ၿပီး ျပန္သြားၾကပီ။ yubinက
" boss ကြၽန္ေတာ္သြားပီေနာ္ "
" ok ok ဂရုစိုက္ျပန္ဦး "
xiao zhanကို နႈတ္ဆက္ပီး yubinထြက္လာသည္။ xiao zhanက green teaေတြ ႐ႊဲေနတဲ့ သူ႔အကီ်ၤကို ခြၽတ္လိုက္ပီး yibo ေပးခဲ့တဲ့ အကီ်ၤကို ၀တ္ကာ အိတ္ေလးဆြဲပီး ထြက္လာလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ေလး ရံုးခန္းထဲကထြက္ သြားပီး ကတည္းက xiao zhan ေစာင့္ေနေပမယ့္ ျပန္၀င္မလာ။
ကားပါကင္ေရာက္ေတာ့ ထြန္းထားတဲ့မီးေတြက မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ ရာသီဥတုကလည္း တိမ္ေတြအံု႔ဆိုင္းပီး ကားပါကင္ထဲ အလင္းေရာင္မိွန္မွိန္သာ ရသည္။ xiao zhan ကားပါကင္ကမီးေတြကို ျပင္ဖို႔ လံုၿခံဳေရးဦးေလးႀကီးကို ေျပာဦးမွပါ ဟုေတြးပီး မိမိကားစီေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
ကားနားေရာက္ခါနီးမွ...
" ဒုတ္! "
အေနာက္ကေန ေခါင္းကိုရိုက္လိုက္သလို နာက်င္မႈတစ္ခု အာရံုေတြမူးေ၀သြားၿပီး ဘာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရ။ အရွိန္ယူၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနရစဥ္ ၀မ္းဗိုက္ကိုထိုးလာတဲ့ လက္သီးေတြေၾကာင့္ xiao zhanကိုယ္ေလး မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ့ ပံုလ်က္သား လဲက်သြားသည္။ လဲက်ေနတဲ့ xiao zhanကို ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိေပမယ့္ ေလး၊ငါးေယာက္ေလာက္ရွိတဲ့ လူေတြက ဝမ္းဗိုက္နဲ႔ ေနာက္ေက်ာကို အၿငိဳးတႀကီး ကန္ေၾကာက္ေနၾကသည္။
" ငါတို႔အကိုေလးကို စိတ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္တဲ့ေကာင္ ေရာ႕ကြာ..ေသစမ္း "
ဘာေတြလဲ၊ ဘယ္ကအကိုေလးလဲ၊ ဘယ္သူလဲ၊ ဘာရန္ၿငိဳးရွိလို႔ ငါ့ကို ဒီေလာက္ ဝိုင္းရိုက္နွက္ေနၾကတာလဲ။ နာက်င္မႈေတြၾကားမွ အားယူကာ xiao zhan ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္ အလုပ္မျဖစ္။ သူ႔ကို၀ိုင္းရိုက္ေနတဲ့သူေတြကိုလည္း xiao zhanမသိပါ၊ မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့။ ကန္ခ်က္ေတြက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ရင္ဘက္ကိုပါ ေအာင့္တက္သြားေစသည္မို႔ အသက္ကိုပင္ မနည္းရွဴေနရသည္။
" မလုပ္ခ်င္လို႔ၾကည့္ေနတာကို မင္းကိုမင္း ဘာေကာင္ထင္ေနလဲ ဟမ္.. မင္းေၾကာင့္ ငါတို႔အကိုေလး စိတ္ညစ္တယ္။ ေဟ့ေရာင္ေတြ ဒီေကာင့္ကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ျဖစ္ေအာင္ ဆံုးမၾကကြာ "
ကူညီမယ့္သူမရွိသည့္ ရိုက္နွက္မႈမ်ားမွ အားယူကာ သူတို႔ေျပာေနတဲ့ နားထဲမ၀င္တခ်က္ ၀င္တခ်က္ စကားေတြ... အကိုေလး? စိတ္ညစ္ရတယ္? ငါကသူ႔ကို စိတ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္တယ္?...
" wang yi bo "
xiao zhan နာမည္တစ္ခု ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ နာက်င္မႈေတြနဲ႔အတူ အျမင္အာရံုေတြက အေမွာင္ဖံုးသြားသည္။
ဆက္ရန္
A/N.ခုခ်ိန္ထိ ဖတ္ေပးေနၾကတဲ့ ဒါဒါေလးေတြအားလံုးကို မ်ားႀကီးခ်စ္တယ္😚 yizhan(Be Mine)ေလးကို ဖတ္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းရွိေတာ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဆံုးထိပီးေအာင္ေရးမွာပါ😌 တန္းလန္းႀကီးမထားခဲ့ပါဘူးေနာ္။ Updateၾကာတာလဲ အားနာလွပါပီ regular reader ေလးေတြကို😔. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ေမွ်ာ္ေပးၾကမယ္မလား😄 ဇာတ္လမ္းကခုမွစမွာေနာ္😉
_____________________________________
(Uni)
ဒီနေ့ ညနေစောင်း ရုံးဆင်းခါနီးမှ ကုမ္ပဏီရောက်လာပီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲကာ တစ်လောကလုံး သူ့လုပ်စာ ထိုင်စားနေရတဲ့ရုပ်နဲ့ wang yiboကို ဘယ်သူ့မှ မော်မကြည့်ရဲ။
(ဒိုးခဘဲ သူဌေးထက်တောင် သူ့ပိုကြောက်နေရတယ်😆)
ပရောဂျက်အတွက် ရိုက်ကူးရေးလုပ်နေတဲ့ နေရာကို yiboရောက်လာထဲက xiao zhan သတိထားမိတယ်။ ဒီကောင်လေး တစ်ခုခုကို ဒေါ်သထွက်နေတဲ့ ပုံပဲ။ ဘာပြသနာ ဖြစ်လာလဲမသိဘူး။ သူ့မျက်နှာကြီးကြည့်ပီး အကူဝန်ထမ်းမလေးတွေမပြောနဲ့ yu binတောင် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိတော့။ xiao zhan yiboထိုင်နေတဲ့နေရာနားကို လျှောက်သွားပီး
" yiboနေမကောင်းဘူးလား။ ဘာပြသနာရှိလို့လဲ။ ကိုယ်ကူညီနိုင်ရင် ကူညီပေးမယ်လေ "
xiao zhan သူ့လက်ထဲက green teaဘူးလေးကို yiboရှေ့ထိုးပေးလိုက်ပီး
" ရော့...စိတ်ညစ်နေရင် ဒါသောက်လိုက်။ ကျန်းမာရေးအတွက်လဲ ကောင်းတယ်။ စိတ်ညစ်တာတွေလဲ ပျောက်သွားလိမ့်မယ်။ "
" မသောက်ပါဘူးလို့ပြောနေတယ်!!! "
yibo မပြေသေးတဲ့ ဒေါသလက်ကျန်တွေနဲ့ ပုတ်ချလိုက်တာ green teaတွေအကုန် xiao zhan အကျီင်္ပေါ် ဖိတ်ကုန်တယ်။ အော်လိုက်တာမဟုတ်ပေမယ့် မာန်ပါနေတဲ့ yiboရဲ့ အသံကြောင့် studioတစ်ခုလုံး မီးသွေးတုန်းကို ရေနဲ့ပက်လိုက်သလို ချက်ချင်းတိတ်ဆိတ်သွားသည်။
yibo၀တ်ထားတဲ့ ကုတ်အကျီင်္ကိုချွတ်ပီး
" ခဗျားအကျီင်္တွေဆိုကုန်ပီမလား ရော့... ကျွန်တော့အကျီင်္ဝတ်ထားလိုက် "
yiboကုတ်အကျီင်္ချွတ်ပေးပီး ထိုင်နေရာက ထွက်လာလိုက်တယ်။ စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ သေချာသတိမထားမိပေမယ့် xiao zhan ကြည့်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေက သူ့ကို လန့်နေသရောင်ရောင်... ငါလုပ်မိတာများ လွန်သွားတာလား... မနေ့က မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို ကိုယ်တိုင်မပေးပဲ ပြန်သွားလို့ ဒီနေ့တွေ့မှ ကျေးဇူးတင်စကား ပြောမယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားပေမယ့် နေ့ခင်းက ကောင်းဝမ်နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ပြသနာကြောင့် yiboစိတ်တွေ နောက်ကျိသွားပီး xiao zhanကိုပါ ဆွဲထည့်မိသွားတယ်။
ရုံးဆင်းချိန်ရောက်တော့ ၀န်ထမ်းတွေလဲ လုပ်လက်စ အလုပ်ကိ်ုယ်စီ လက်စသက်ပြီး ပြန်သွားကြပီ။ yubinက
" boss ကျွန်တော်သွားပီနော် "
" ok ok ဂရုစိုက်ပြန်ဦး "
xiao zhanကို နှုတ်ဆက်ပီး yubinထွက်လာသည်။ xiao zhanက green teaတွေ ရွှဲနေတဲ့ သူ့အကျီင်္ကို ချွတ်လိုက်ပီး yibo ပေးခဲ့တဲ့ အကျီင်္ကို ၀တ်ကာ အိတ်လေးဆွဲပီး ထွက်လာလိုက်သည်။ ဒီကောင်လေး ရုံးခန်းထဲကထွက် သွားပီး ကတည်းက xiao zhan စောင့်နေပေမယ့် ပြန်ဝင်မလာ။
ကားပါကင်ရောက်တော့ ထွန်းထားတဲ့မီးတွေက မှိန်ဖျော့ဖျော့။ ရာသီဥတုကလည်း တိမ်တွေအုံ့ဆိုင်းပီး ကားပါကင်ထဲ အလင်းရောင်မှိန်မှိန်သာ ရသည်။ xiao zhan ကားပါကင်ကမီးတွေကို ပြင်ဖို့ လုံခြုံရေးဦးလေးကြီးကို ပြောဦးမှပါ ဟုတွေးပီး မိမိကားစီလျှောက်လာခဲ့သည်။
ကားနားရောက်ခါနီးမှ...
" ဒုတ်! "
အနောက်ကနေ ခေါင်းကိုရိုက်လိုက်သလို နာကျင်မှုတစ်ခု အာရုံတွေမူးဝေသွားပြီး ဘာကိုမှ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရ။ အရှိန်ယူပြီး မတ်တပ်ရပ်နေရစဉ် ၀မ်းဗိုက်ကိုထိုးလာတဲ့ လက်သီးတွေကြောင့် xiao zhanကိုယ်လေး မထိန်းနိုင်တော့ပဲ့ ပုံလျက်သား လဲကျသွားသည်။ လဲကျနေတဲ့ xiao zhanကို ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိပေမယ့် လေး၊ငါးယောက်လောက်ရှိတဲ့ လူတွေက ဝမ်းဗိုက်နဲ့ နောက်ကျောကို အငြိုးတကြီး ကန်ကြောက်နေကြသည်။
" ငါတို့အကိုလေးကို စိတ်ရှုပ်အောင်လုပ်တဲ့ကောင် ရော့ကွာ..သေစမ်း "
ဘာတွေလဲ၊ ဘယ်ကအကိုလေးလဲ၊ ဘယ်သူလဲ၊ ဘာရန်ငြိုးရှိလို့ ငါ့ကို ဒီလောက် ဝိုင်းရိုက်နှက်နေကြတာလဲ။ နာကျင်မှုတွေကြားမှ အားယူကာ xiao zhan ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်။ သူ့ကိုဝိုင်းရိုက်နေတဲ့သူတွေကိုလည်း xiao zhanမသိပါ၊ မစဉ်းစားနိုင်တော့။ ကန်ချက်တွေက တစ်ချက်တစ်ချက် ရင်ဘက်ကိုပါ အောင့်တက်သွားစေသည်မို့ အသက်ကိုပင် မနည်းရှူနေရသည်။
" မလုပ်ချင်လို့ကြည့်နေတာကို မင်းကိုမင်း ဘာကောင်ထင်နေလဲ ဟမ်.. မင်းကြောင့် ငါတို့အကိုလေး စိတ်ညစ်တယ်။ ဟေ့ရောင်တွေ ဒီကောင့်ကို မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်အောင် ဆုံးမကြကွာ "
ကူညီမယ့်သူမရှိသည့် ရိုက်နှက်မှုများမှ အားယူကာ သူတို့ပြောနေတဲ့ နားထဲမ၀င်တချက် ၀င်တချက် စကားတွေ... အကိုလေး? စိတ်ညစ်ရတယ်? ငါကသူ့ကို စိတ်ရှုပ်အောင်လုပ်တယ်?...
" wang yi bo "
xiao zhan နာမည်တစ်ခု ရေရွတ်လိုက်ပြီးနောက် နာကျင်မှုတွေနဲ့အတူ အမြင်အာရုံတွေက အမှောင်ဖုံးသွားသည်။
ဆက်ရန်
A/N.ခုချိန်ထိ ဖတ်ပေးနေကြတဲ့ ဒါဒါလေးတွေအားလုံးကို များကြီးချစ်တယ်😚 yizhan(Be Mine)လေးကို ဖတ်ပေးတဲ့သူ တစ်ယောက်တည်းရှိတော့တယ်ဆိုရင်တောင် အဆုံးထိပီးအောင်ရေးမှာပါ😌 တန်းလန်းကြီးမထားခဲ့ပါဘူးနော်။ Updateကြာတာလဲ အားနာလှပါပီ regular reader လေးတွေကို😔. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဆက်မျှော်ပေးကြမယ်မလား😄 ဇာတ်လမ်းကခုမှစမှာနော်😉
_____________________________________