'Maak dat je wegkomt!' zei Lucy heel erg boos. Colette smeet me naar haar toe en rende dan weg. 'Alles goed,' vroeg Lucy bezorgd. Ik gaf haar een knikje maar toen viel ik flauw. Ik doe mijn ogen open en lig in een heel mooie kamer, met zicht op het water.
Wat was er gebeurd? Waar ben ik? Wij heeft me hier gebracht? Duizenden vragen. Maar ik wist dat ik de kamer uit zou moeten gaan als ik antwoord wil. Met een bang hartje opende ik de deur. Ik herkende de plaats gelukkig. Ik ging naar de living en zag daar Marit en Aura zitten. 'Je bent al wakker!' Hoorde ik opeens iemand zeggen achter mij. Ik draaide me om. Het was Aura maar. 'Wil je direct beginnen met trainen of eerst nog even rusten,' vroeg Aura.
'Nu trainen dan maar..'
'Ok!' 'Kleed je maar eerst om!'
Ik ging naar de kamer waar ik de laatste keer ook me omkleedde.
Ik ging terug naar de living, maar dit keer was alleen Aura er. 'Laten we beginnen!' Zei ze.
Ze nam me mee naar de trainingszaal en leerde me om mezelf te verdedigen. 3 uur waren voorbijgegaan.
'Ga maar weer naar huis, je hebt vandaag wel genoeg gedaan!' Ik kleedde me om en ging terug naar huis.
Op weg naar huis stonden er opeens 2 mannen voor me. Ze leken zo'n 19 - 23 jaar te zijn. Één van de mannen greep me bij mijn hand en trok me de steeg in. Gelukkig kon ik mezelf bevrijden en hem neerhalen voordat hij dat bij mij deed.
De les van Aura heeft zeker geen kwaad gedaan. Maar toen kwam de tweede gast erbij. Hij greep me bij m'n middel.
Ik probeerde nog te ontsnappen maar voor ik het besefte sleurde hij me een busje in.
Dankjewel om mijn boek te willen lezen. Dit is het 10e deel. Ik ben zo blij dat je het al tot hier hebt willen lezen! Maar ik ga je tijd nu niet zitten verspillen.
Vergeet zeker niet om een stem te geven!