Zawgyi
အခန္း ( ၂၁ )
အစ္ကိုႀကီးေရွာင္ခ်န္း
ေဆးတစ္ေသာင္းအေဆာင္သည္ ေမႊးရနံ႕ တိမ္ေတာင္တြင္ လူအစည္ကားဆုံး ေနရာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး စည္ကားရေသာအေၾကာင္းမွာ အေဆာင္ပတ္ပတ္လည္တြင္ စိုက္ထူထားေသာ ေက်ာက္တိုင္ဆယ္တိုင္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေဆးတစ္ေသာင္းေဆာင္သည္ အျပင္စည္းဂိုဏ္းသားမ်ားအတြက္ မိမိတို႔၏ စြမ္းေဆာင္မႈ ရမွတ္မ်ားႏွင့္ ေဆးပင္မ်ား၊ ေဆးဝါးေဖာ္စပ္နည္းမ်ားကို လာေရာက္လဲလွယ္ရာ ေနရာလည္းျဖစ္သည္။
နယ္လွည့္သမားေတာ္ အဆင့္သို႔ တိုးျမႇင့္ရန္ စစ္ေဆးမႈပြဲမ်ားကိုလည္း အၿမဲလိုလို က်င္းပေလ့ရွိၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ ဂိုဏ္းသားမ်ား လက္စြမ္းျပေဖာ္စပ္ထားေသာ ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ခင္းက်င္းျပသကာ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းအရင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေဆးတစ္ေသာင္းေဆာင္ ပရဝဏ္တစ္ဝိုက္သည္ အသံမ်ားဆူပြက္ေနေသာ ဒယ္အိုးႀကီးတစ္လုံးပမာ ျဖစ္ေနသည္။
ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလွသည့္ အားေလ်ာ္စြာ သတင္း စုံေသာ ေနရာတစ္ခုဟုလည္း ဆိုနိုင္သည္။ ေဆးပင္ႏွင့္ သစ္ဥသစ္ဖုမ်ားအေၾကာင္း ဖလွယ္ၾကသည့္အျပင္ ဂိုဏ္းအတြင္းျဖစ္ပ်က္သမွ် အေရးႀကီးသတင္းေကာ အေရးမႀကီးေသာသတင္းေကာ ေနာက္ဆုံး အရည္မရအဖတ္မရ အတင္းအဖ်င္းမ်ားပင္ ေဖာက္သည္ခ်ရာ ေနရာျဖစ္လာသည္။
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္း ေရာက္သြားခ်ိန္မွာလည္း ထုံးစံအတိုင္း ျပည့္က်ပ္ေနၾကသည္။ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားရွိေသာ္လည္း သုံးဆယ္ကေန....ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေသာ ဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ဒီအတိုင္းရပ္၍ စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာက္တိုင္မ်ားေပၚရွိ အမည္စာရင္းတြင္ ပါဝင္နိုင္ေရးအတြက္ အစမ္းသပ္ခံရန္ လာေရာက္ၾကသူမ်ားလည္းရွိသည္။
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းသည္ ျပည့္ၾကပ္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးထဲကို ဇြတ္အတင္း တိုးေဝွ႕ၿပီး ဒုတိယေက်ာက္တိုင္ဆီသို႔ ဦးတည္သြားေနသည္။ ေက်ာက္တိုင္နား အေရာက္မွာပင္ အျပင္စည္းဂိုဏ္းသား သုံးေယာက္ သူ႕အေၾကာင္းေျပာေနသည္ကို နားစြန္နားဖ်ား ၾကားရသည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔ ၾကားၿပီးၾကၿပီလားဗ်..... ဂိုဏ္းထဲမွာဗ်ာ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း၊ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သခင္လီ ရဲ႕ ဝိဉာဥ္အၿမီးၾကက္ေတြ အခိုးခံရတာ အေကာင္တစ္ရာေလာက္ ရွိၿပီတဲ့ဗ်ာ......"
"တစ္ရာ ဘယ္ကမလဲဗ်....... က်ဳပ္ၾကားတာကေတာ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္လီဆီမွာ ၾကက္ေတြေတာင္ ဘာမွသိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ၾကက္ၿခံမွာတာဝန္က်တဲ့ ဂိုဏ္းသားေတြဆို အဲ့သူခိုးကို ေတြ႕ရာ သခၤ် ိုင္း ဓားမဆိုင္း ဆိုၿပီး ႀကိမ္းေနလိုက္ၾကတာဗ်ာ။ မိလို႔ကေတာ့ ႏုတ္ႏုတ္စင္းၿပီး ၾကက္စာေကြၽးပစ္ၾကမတဲ့ဗ် "
"ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ထူးဆန္းတယ္ဗ်ိဳ႕။ ဘာလို႔မ်ား က်ဳပ္တို႔ ေမႊးရနံတိမ္ေတာင္ဂိုဏ္းမွာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ခုလို ပါရမီရွင္ေလးေတြ ေပၚလာၾကလဲမသိပါဘူးဗ်ာ၊ အရင္ကလဲ ထူးထူးဆန္းဆန္းလိပ္ကေလး။ ခုက်ေတာ့ ေစာရၾကက္သူခိုးက တစ္ေခတ္ထလာျပန္ေရာဗ်ာ...."
ေရွာင္ခ်န္းမွာ ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ ကိုယ္မို႔ ပုခုံးကိုက်ဳံ႕၍ ေခါင္းေလးကိုပုထားရေလသည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူလုပ္မိတာဆိုလို႔ ၾကက္ေလးတစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ေလး ခိုးမိတာေလးကို ဘယ္သူက ဒီေလာက္ ဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိမွာလဲ။ခုက်ေတာ့ လူတိုင္းနီးပါး ဒီအေၾကာင္းပဲ ေျပာေနၾကေတာ့သည္။
ၾကက္ပိုင္ရွင္မွာ လီခ်င္းေဟာက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႕အျဖစ္မွာ ပိုၿပီးမေတြးရဲစရာ ျဖစ္လာသည္။
"ရွီး..... တကယ္တမ္းက ငါလည္း အဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီး မခိုးမိပါဘူး " ေရွာင္ခ်န္းမွာ သူကိုသပ္သပ္ ေျခာက္ခ်ခံေနရသည္ဟုပင္ ေတြးလိုက္ေသးသည္။ ေစာရၾကက္သူခိုးအေပၚ လူထုအျမင္ကို ေျပာင္းလဲရန္ အႀကံထုတ္ေနစဥ္ ေနာက္ဘက္မွ ႀကိမ္းေမာင္းေအာ္ဟစ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။
"ဒီမွာ မိန္းကေလး.မင္း ဒီေလာက္တိုးေဝွ႕ေနတာ ။ဘာလဲ မင္း ႀကီးေတာ္ႀကီး အသုဘမမွီမွာ စိုးလို႔လား..."
" ကြၽန္မဘာကြၽန္မ တိုးေတာ့ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ။႐ုပ္ၾကည့္ေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရိုး ထုတ္ထိုးထားတဲ့႐ုပ္ လူေတာမတိုးတဲ့႐ုပ္နဲ႕။ ဒီလိုေနရာ လာရင္ေတာ့ ဒီလိုတိုးခံရမွာပဲ ေတာသားရဲ႕..."
"မင္းေတာ့ကြာ..."
ေရွာင္းခ်န္းစိတ္ထဲတြင္ အသံကို ရင္းႏွီးသလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက္်ားႀကီးတစ္ေယာက္ကို လက္ကေလးေနာက္ပစ္ၿပီး မထီမဲ့ျမင္အၾကည့္ေလးႏွင့္ ရန္ေတြ႕ေနေသာ ႏူးညံ့လွသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလး။
" ဟိုေရွာင္ေမ့.." ေရွာင္ခ်န္းမွာ မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။
မိန္မပ်ိဳမွာ အမွန္ပင္ ဟိုေရွာင္ေမ့ ျဖစ္ၿပီး အသံရွင္ဆီသို႔ လွည့္ၾကည့္ရာ ေရွာင္ခ်န္းကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ေစာနက ခက္ထန္ေသာ အသြင္မွာေပ်ာက္သြားၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္သြားေသာမ်က္ႏွာေလးေပၚလာသည္။
"ကိုႀကီးေရွာင္ခ်န္း..ရွင္ကိုး " တအံတၾသေရ႐ြတ္ရင္း သူဆီသို႔ေလွ်ာက္လာသည္။ အနားမေရာက္မီကပင္ ေရွာင္ေမ့၏ အျပစ္ကင္းၿပီး စြဲေဆာင္မႈရွိေသာ အေငြ႕အသက္က မ်က္ႏွာျပင္ကို တိုးေဝွ႕က်ီစားလာသည့္အလား ခံစားလိုက္ရၿပီး ေရွာင္ခ်န္းမ်က္ႏွာမွာ နီရဲလာသည္။
"ေဟး... ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေရွာင္ေမ့ေလး...." သြက္သြက္လက္လက္ေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ေရွာင္ေမ့ကိုၾကည့္ရင္း ေခၚလိုက္သည္..." ( 'ေရွာင္ေမ့' ဆိုေသာ စကားလုံး၏ မူရင္းအဓိပၸာယ္ကပင္ 'ညီမေလး' ျဖစ္ရာ ညီမေလးေရွာင္ေမ့ဟုေခၚလွ်င္ 'ေရွာင္ေမ့ ေရွာင္ေမ့' ဟုေခၚေနရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျပာင္းေခၚလိုက္ရာ ေနာက္ပိုးသလို အသုံးႏႈန္းမ်ိဳး ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။)
ေရွာင္ခ်န္း၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ေမ့မွာ အနည္းငယ္ ရွက္ေသြးျဖာသြားၿပီး
" ဟင္း....ေတာ္ပါ..အစ္ကိုႀကီးေရွာင္ခ်န္းကလဲ" ခ်စ္စဖြယ္ေလးျပန္ေျပာေလသည္။
" အစ္ကိုႀကီးက အရမ္း အေနာက္သန္တာပဲ၊ ညီမကို ဟိုေရွာင္ေမ့လို႔ပဲ ေခၚပါရွင့္.."
ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ေဒါသအိုးမေလးသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခ်စ္စဖြယ္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို ေျပာင္းလဲသြားၿပီးေနာက္ အနားရွိ ဂိုဏ္းသားအခ်ိဳ႕လည္း မ်က္စိက်စ ျပဳလာၾကသည္။ သူႏွင့္ရန္ျဖစ္ေနေသာ လူႀကီးပင္ စိတ္ဆတ္သေလာက္ အေျပာင္းအလဲျမန္ေသာ မိန္းကေလးကို ၾကည့္ရင္း အံၾသမိသည္။
"အစ္ကိုႀကီးေရွာင္ခ်န္း...... ညီမေလးက ဒီကို ပထမဆုံး ေရာက္ဖူးတာဆိုေတာ့ အပင္နဲ႕ အသီးအ႐ြက္က်မ္း ဒုတိယတြဲကို ဘယ္မွာသြားယူရမလဲ မသိဘူးျဖစ္ေနတာရွင့္..."
ေရွာင္ေမ့မွာ ေဆးတစ္ေသာင္းေဆာင္ကို အမွန္ပင္ ခုမွေရာက္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္ သူ႕အစ္ကိုႀကီး ရွိစဥ္က အစစအရာရာ လိုေလေသးမရွိ ျဖည့္ဆည္းေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္တည္းျဖစ္လာေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေရွာင္ခ်န္းႏွင့္ေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းက ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး လုပ္ငန္းစဥ္အဆင့္ဆင့္ကို အေသးစိတ္ရွင္းျပေလရာ ေရွာင္ေမ့မွာ ေခါင္းေလးတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ နားေထာင္ေနရွာသည္။ ရွင္းျပအၿပီးတြင္ ေရွာင္ေမ့သည္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္း၏ ႏွံစပ္မႈႏွင့္ ကူညီတတ္မႈကို အရမ္းသေဘာက်ေနေလသည္။
ေရွာင္ေမ့မွာ ေနာက္ထပ္ေမးစရာ က်န္မက်န္ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ သစ္ပင္ႏွင့္ အသီးအ႐ြက္ ပထမတြဲကို စစ္ေဆးေသာ ပထမေက်ာက္တိုင္ကို ၫႊန္ျပရင္း
" အစ္ကိုေျပာတာ ဟိုေက်ာက္တိုင္ေလ...ျမင္တယ္မလား။ အဲ့ေက်ာက္တိုင္မွာ ထိပ္ဆုံးအမွတ္ရတဲ့ သူေတြက ဂိုဏ္းရဲ႕ လက္ေ႐ြးစင္ေတြလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္.. တစ္နည္းေျပာရရင္ကြာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ က်င့္ႀကံသူေလာကကို သိမ့္သိမ့္တုန္သြားေစမဲ့ လူေတြေပါ့ကြာ...."
" အစ္ကိုႀကီးလဲ လူေတြအကုန္ေတာ့ မမွတ္မိဘူးေပါ့။ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကိုပဲ ၾကည့္လိုက္။ အဲ့ဒီ ေမွာ္ပုလင္းသေကၤတဆိုတာ ေမႊးရနံတိမ္ေတာင္ဂိုဏ္းရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလက္ေ႐ြးစင္ က်ိဳးရွင္းခ်ီကို ကိုယ္စားျပဳတာေလ"
"က်ိဳးရွင္းခ်ီ.... "
ေရွာင္ေမ့၏ မ်က္လုံးမ်ားမွာ အားက်စိတ္ျဖင့္ အေရာင္ေတာက္လာၿပီး ေမွာ္ပုလင္းသေကၤတကို စိုက္ၾကည့္ရင္း
" ဒါဆို အဲ့ဒီသေကၤတေလးက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕လက္ရင္းတပည့္၊ အပင္နဲ႕ အသီးအ႐ြက္ပညာရပ္မွာ ထိပ္တန္းပါရမီရွင္၊ အတြင္းစည္းဂိုဏ္းသူေလာင္း အမႀကီးက်ိဳးရဲ႕ အမွတ္အသားေပါ့ေနာ္..."
ေရွာင္ေမ့၏ စကားမ်ားအရ က်ိဳးရွင္းခ်ီကို မည္မွ်ေလးစားအားက်ေၾကာင္း ထင္ရွားေနရာ က်ိဳးရွင္းခ်ီ ဒုတိယရသည္ကိုေျပာၿပီး ပထမေနရာကသူ႕လိပ္ကေလးကို သတိထားမိေအာင္ ဉာဏ္ဆင္ေနေသာ ေရွာင္ခ်န္းမွာ နည္းနည္းတင္းသြားသည္။
"အဟမ္း ......ဒါေပါ့ ညီမရဲ႕.... က်ိဳးရွင္းခ်ီက ဒီေလာက္ေတာ္ေနလို႔လဲ အဲ့ဒီေက်ာက္တိုင္မွာ ဒုတိယေနရာႀကီးမ်ားေတာင္ ရတာေပါ့...." ဟု 'ဒုတိယေနရာ' ကို အသံျမႇင့္ၿပီးကို ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္ေသးသည္။
ထိုအခါမွ ေရွာင္ေမ့မွာ အံအားသင့္သြားၿပီး မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ရင္း
" ဒုတိယေနရာ... ဒါဆို အစ္မႀကီးက်ိဳးအေပၚက အဲ့ဒီလိပ္က ဘယ္သူ႕ကို ကိုယ္စားျပဳတာလဲဟင္။ ပုံႀကီးကလဲ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အၾကည့္ရဆိုးတယ္ေနာ္.."
ေရွာင္ေမ့စကားၾကားမွ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္း မွိုေတြ႕ေသာ မ်က္ႏွာႀကီးမနည္းထိန္းၿပီး တည္ၿငိမ္ေသာ အမူအရာ၊ ေလးနက္ေသာအသံျဖင့္
" ဒါေတာ့ ညီမေလးမွားသြားၿပီကြယ့္။ အဲ့ဒီ ခပ္မိုက္မိုက္ လိပ္ေလးက တကယ္တမ္းက် အစ္ကိုႀကီးတို႔ တစ္ဂိုဏ္လုံးမွာ အေတာ္ဆုံး၊ အထူးဆန္းဆုံးနဲ႕ ေလးစားစရာအေကာင္းဆုံး ဂိုဏ္းသားကို ကိုယ္စားျပဳတာ ညီမေလးရဲ႕ "
" သူနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဒ႑ာရီေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ ေပၚလာတိုင္း ဂိုဏ္းထဲမွာ အၿမဲ အုတ္အုတ္သည္းသည္း ျဖစ္ရတာခ်ည္းပဲ.. မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ဂိုဏ္းသားေတြဆို သူလုပ္သမွ်ကို ေလးစားအားက်ၾကတာ။ သူ႕ကိုအာေပးတဲ့သူေတြ မနည္းဘူးညီမေလးရဲ႕ "
"တကယ္...." ျဖဴ စင္ရိုးသားလွေသာ ေရွာင္ေမ့မွာ ေရွာင္ခ်န္းေျပာသမွ်ကို မ်က္လုံးအျပဴ းသားေလးႏွင့္သာ တအံတၾသနားေထာင္ေနရွာသည္။
"ညီမေလးကမသိလို႔..... ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္လက က်ိဳးရွင္းခ်ီရဲ႕ ေက်ာက္တိုင္ကိုးခုလုံးမွာ ဗိုလ္စြဲမယ့္ အိမ္မက္ကို ရိုက္ခ်ိဳးသြားတာေလ။ က်ိဳးရွင္းခ်ီဆို ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနတာပဲတဲ့..."
"ၿပီးေတာ့ ဒါေတာင္ သူစၿပီးေပၚလာတဲ့ အေခါက္မွာပဲ ပထမေနရာကို
ယူခ်သြားတာေနာ္။ တကယ့္ ထမင္းစားေရေသာက္လိုကို အသာေလးလုပ္ျပသြားတာ "
" အဲ့လို ပထမေနရာယူသြားတာ က်ိဳးရွင္းခ်ီလဲေတြ႕သြားေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ မအိပ္နိုင္ မစားနိုင္ေတာင္ျဖစ္ေရာတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ပထမေနရာျပန္ယူဖို႔ ခနခန ျပန္လာေျဖလဲ ခုထိဒုတိယကမတက္ေတာ့ အရွက္ပါခနခနကြဲတာေပါ့....."
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားလာၿပီး လိပ္ကေလး၏ ကိုယ္စားျပဳသူမွာ သူျဖစ္ေၾကာင္းထုတ္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တြင္ ျပန္ထိန္းနိုင္ခဲ့သည္။ ယခုလိုကိစၥမ်ိဳးဆိုတာ လူသူပရိတ္သတ္အလယ္တြင္ ထုတ္ေျပာရမည့္ စကားမ်ိဳးျဖစ္ရာ မိန္းမငယ္ေလး တစ္ေယာက္တည္းေရွ႕တြင္ ေျပာလိုက္လွ်င္ သဲထဲေရသြန္သလို ျဖစ္သြားမည္။
" အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္က တကယ္ကို အစြမ္းထက္တာပဲေနာ္..... "
ေရွာင္ေမ့၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ လမိုက္ညတြင္ထြန္းလင္းေသာ ၾကယ္ေလးမ်ားပမာ ။ လိပ္ကေလးကို ၾကည့္ေနစဥ္မွာလည္း အံၾသေလးစားေနေသာ အရိပ္အေရာင္ကို မ်က္ႏွာတြင္ အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။
"စြမ္းတာေပါ့ ညီမေလးရဲ႕.." ခုမွ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္း သက္ျပင္းခိုးခ်နိဳင္ေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လမ္းမွားေလွ်ာက္ေနေသာ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ဆုံးမပဲ့ျပင္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ တင္ေပးနိုင္လိုက္သကဲ့သို႔ ေက်နပ္ေနသည္။ တာဝန္ၿပီးေျမာက္ၿပီဟု ယူဆၿပီးေနာက္ မူလဦးတည္ရာ ဒုတိယေက်ာက္တိုင္ဆီသို႔ ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။
လူအုပ္ကိုတိုးေဝွ႕ၿပီးေနာက္ တန္းစီေသာေနရာတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးမွ လြတ္သြားေသာ သစ္သားအခန္းငယ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။
အခန္း၏ အတြင္းပိုင္းမွာ ပထမတစ္ေခါက္ေျဖခဲ့သည္ အခန္းအတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ လိပ္ပုံကိုေရးဆြဲပီးေနာက္ သူ၏ အျမင္အာ႐ုံမ်ား ကူးလူးပ်ံႏွံ႕လာၿပီး သူ႕နားမွာလည္း က်ယ္ေလာင္ေသာအသံမ်ား ျပည့္ႏွက္လာသည္။ အျမင္အာ႐ုံျပန္လည္ ပုံမွန္ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ရင္းႏွီးၿပီးသား ဟင္းလင္းျပင္သို႔ ထပ္ေရာက္လာျပန္သည္။ ယခုတစ္ခါေတာ့ ေအးစက္ေသာအသံအစား အပိုင္းပိုင္းျဖတ္ထားေသာ အပင္ႏွင့္ အသီးအ႐ြက္မ်ား သူ႕ေရွ႕တြင္ေပၚလာသည္။
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းမွာ ျပင္ဆင္မႈ အားေကာင္းသူျဖစ္သည့္အတိုင္း အလ်င္အျမန္ပင္ လက္ကလႈပ္ရွားေနၿပီး တစ္ခဏ အတြင္းမွာပင္ ဝိဉာဥ္ပင္တစ္ပင္ၿပီး တစ္ပင္ကို တြဲဆက္ေနသည္။ အခ်ိန္ျပည့္သြားသည့္အခါတြင္ အပင္ငါးေထာင္ပင္ မက်န္ေတာ့ေပ။ အခုစံခ်ိန္မွ ပထမတစ္ေခါက္က စံခ်ိန္ထက္ပင္ သိသိသာသာ တိုးတက္လာသည္။
ေရွာင္ခ်န္း၏ အာ႐ုံပ်ံႏွံလာျပန္ၿပီး ျပန္ျမင္နိုင္ေသာအခါ သစ္သားအခန္းဆီသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ရလဒ္ကို ယုံၾကည္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ အပင္ႏွင့္ အသီးအ႐ြက္က်မ္း တတိယတြဲကို ယူ၍ အခန္းျပင္သို႔ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။
အျပင္ဘက္တြင္ မ်ားျပားလွေသာ ဂိုဏ္းသားမ်ားက အမည္စာရင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းသည္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လို ခံစားလာရသည္။
"ဒီတစ္ခါေတာ့ ဂိုဏ္တစ္ခုလုံး တုန္လႈပ္အံၾသသြားေစရမယ္။ ဂိုဏ္းတစ္ခုလုံး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္ေအာင္ ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ လိပ္ကိုယ္ေတာ္က ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းပဲဆိုတာ လူတိုင္းသိသြားေစရမယ္ "
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းသည္ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာေသာ ဂိုဏ္းသားမ်ား၏ ေလးစားမႈကို ခံရမည့္အျဖစ္ႏွင့္ ေရွာင္ေမ့မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အံၾသေနေသာအၾကည့္ေလးမ်ားကို ႀကိဳတင္ျမင္ေယာင္ရင္း အူျမဴ းေနသည္။
ထိုအေၾကာင္းကို ေတြးေတာရင္း ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မထိန္းနိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္က ေဘးသိုိ့ု ဟန္ပါပါဆန့္တန္းလိုက္ၿပီး လိပ္ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္သူဘယ္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာရန္ ျပင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ အျပင္စည္းဂိုဏ္းသား တစ္ေယာက္ထံမွ အသံက ဦးစြာ ထြက္လာသည္။
"အစ္မႀကီးက်ိဳးရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြကို ညွိုးႏြမ္းေအာင္လုပ္ဝံ့တဲ့ လိပ္စုတ္ ဒီေန႕ေပၚလာမယ္လို႔ ထင္လား..."
" ငါ့ေတာ့မထင္ဘူး...... အစ္မက်ိဳးကိုေထာက္ခံသူေတြက ေတာ္ေတာ္ေဒါပြေနၾကတာ။ အဲ့ဒီလိပ္စုတ္ကို ေတာင္ဘက္ကမ္းပါးတစ္ခုလုံး လိုက္ရွာေနၾကတာ။ ေတြ႕ရင္အရွင္လတ္လတ္ အေရခြံဆုတ္ၾကမယ္ေတာင္ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒီေကာင္ေပၚမလာရဲပါဘူး.."
"ငါလည္းၾကားတယ္ကြ။ လိုက္ရွာေနတဲ့အထဲမွာ အတြင္းစည္းဂိုဏ္းသားေတြေတာင္ ပါတယ္ဆိုပဲ "
ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းမွာ လက္ျမႇောက္လ်က္ကပင္ ျပန္မခ်နိဳင္ေသးဘဲ နားေထာင္ေနသည္။ အတြင္းစည္းဂိုဏ္းသားမ်ားလည္း လိုက္ရွာေနၾကသည္ဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ လန့္သြားၿပီး နဖူးတြင္ေဇာေခြၽးမ်ားပင္ျပန္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းကုတ္သလိုလိုႏွင့္ ဟန္လုပ္ၿပီးေနာက္ ဘာမွမျဖစ္သလို လက္ကိုျပန္ခ်လိဳက္သည္။
ေၾကာက္လို႔သာ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရေသာ္လည္း သိပ္မေက်နပ္ ေဒါသတႀကီးႏွင့္ လူအုပ္ႀကီးထဲတိုးေဝွ႕ၿပီး ျပန္ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။
"လုံးဝကို အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။ ဘာမွအေရးမပါတာေတြ လာလုပ္ေနၾကတယ္။ ငါေတာ္လို႔ ငါပထမရတာ။ ခုက် အတြင္းစည္းဂိုဏ္းသားေတြေတာင္ ပါလာရတယ္လို႔....." ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းမွာ ယခုတစ္ေခါက္တြင္ အမွန္အကန္ကို ေပါက္ကြဲေနသည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ ဒုတိယေက်ာက္တိုင္၏ အမည္စာရင္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေပၚလာၿပီးေနာက္ လူမ်ားဆူညံသံမ်ားျဖင့္ ႐ုတ္ခ်ည္း အုံႂကြလာသည္။
Unicode
အခန်း ( ၂၁ )
အစ်ကိုကြီးရှောင်ချန်း
ဆေးတစ်သောင်းအဆောင်သည် မွှေးရနံ့ တိမ်တောင်တွင် လူအစည်ကားဆုံး နေရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး စည်ကားရသောအကြောင်းမှာ အဆောင်ပတ်ပတ်လည်တွင် စိုက်ထူထားသော ကျောက်တိုင်ဆယ်တိုင်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ဆေးတစ်သောင်းဆောင်သည် အပြင်စည်းဂိုဏ်းသားများအတွက် မိမိတို့၏ စွမ်းဆောင်မှု ရမှတ်များနှင့် ဆေးပင်များ၊ ဆေးဝါးဖော်စပ်နည်းများကို လာရောက်လဲလှယ်ရာ နေရာလည်းဖြစ်သည်။
နယ်လှည့်သမားတော် အဆင့်သို့ တိုးမြှင့်ရန် စစ်ဆေးမှုပွဲများကိုလည်း အမြဲလိုလို ကျင်းပလေ့ရှိပြီး တစ်ခါတစ်ခါ ဂိုဏ်းသားများ လက်စွမ်းပြဖော်စပ်ထားသော ဆေးအမျိုးမျိုးကိုလည်း ခင်းကျင်းပြသကာ ရောင်းချကြသည်။ ထိုသို့သော အကြောင်းအရင်း အမျိုးမျိုးကြောင့် ဆေးတစ်သောင်းဆောင် ပရဝဏ်တစ်ဝိုက်သည် အသံများဆူပွက်နေသော ဒယ်အိုးကြီးတစ်လုံးပမာ ဖြစ်နေသည်။
ကြက်ပျံမကျ စည်ကားလှသည့် အားလျော်စွာ သတင်း စုံသော နေရာတစ်ခုဟုလည်း ဆိုနိုင်သည်။ ဆေးပင်နှင့် သစ်ဥသစ်ဖုများအကြောင်း ဖလှယ်ကြသည့်အပြင် ဂိုဏ်းအတွင်းဖြစ်ပျက်သမျှ အရေးကြီးသတင်းကော အရေးမကြီးသောသတင်းကော နောက်ဆုံး အရည်မရအဖတ်မရ အတင်းအဖျင်းများပင် ဖောက်သည်ချရာ နေရာဖြစ်လာသည်။
ပိုင်ရှောင်ချန်း ရောက်သွားချိန်မှာလည်း ထုံးစံအတိုင်း ပြည့်ကျပ်နေကြသည်။ လမ်းသွားလမ်းလာများရှိသော်လည်း သုံးဆယ်ကနေ....ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်သော ဂိုဏ်းသားများမှာ ဒီအတိုင်းရပ်၍ စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကျောက်တိုင်များပေါ်ရှိ အမည်စာရင်းတွင် ပါဝင်နိုင်ရေးအတွက် အစမ်းသပ်ခံရန် လာရောက်ကြသူများလည်းရှိသည်။
ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် ပြည့်ကြပ်နေသော လူအုပ်ကြီးထဲကို ဇွတ်အတင်း တိုးဝှေ့ပြီး ဒုတိယကျောက်တိုင်ဆီသို့ ဦးတည်သွားနေသည်။ ကျောက်တိုင်နား အရောက်မှာပင် အပြင်စည်းဂိုဏ်းသား သုံးယောက် သူ့အကြောင်းပြောနေသည်ကို နားစွန်နားဖျား ကြားရသည်။
"ခင်ဗျားတို့ ကြားပြီးကြပြီလားဗျ..... ဂိုဏ်းထဲမှာဗျာ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း၊ ဂိုဏ်းချုပ်သခင်လီ ရဲ့ ဝိဉာဉ်အမြီးကြက်တွေ အခိုးခံရတာ အကောင်တစ်ရာလောက် ရှိပြီတဲ့ဗျာ......"
"တစ်ရာ ဘယ်ကမလဲဗျ....... ကျုပ်ကြားတာကတော့ ဂိုဏ်းချုပ်လီဆီမှာ ကြက်တွေတောင် ဘာမှသိပ်မကျန်တော့ဘူးတဲ့။ ကြက်ခြံမှာတာဝန်ကျတဲ့ ဂိုဏ်းသားတွေဆို အဲ့သူခိုးကို တွေ့ရာ သင်္ချ ိုင်း ဓားမဆိုင်း ဆိုပြီး ကြိမ်းနေလိုက်ကြတာဗျာ။ မိလို့ကတော့ နုတ်နုတ်စင်းပြီး ကြက်စာကျွေးပစ်ကြမတဲ့ဗျ "
"တော်တော်တော့ ထူးဆန်းတယ်ဗျို့။ ဘာလို့များ ကျုပ်တို့ မွှေးရနံတိမ်တောင်ဂိုဏ်းမှာ ရုတ်တရက်ကြီး ခုလို ပါရမီရှင်လေးတွေ ပေါ်လာကြလဲမသိပါဘူးဗျာ၊ အရင်ကလဲ ထူးထူးဆန်းဆန်းလိပ်ကလေး။ ခုကျတော့ စောရကြက်သူခိုးက တစ်ခေတ်ထလာပြန်ရောဗျာ...."
ရှောင်ချန်းမှာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်မို့ ပုခုံးကိုကျုံ့၍ ခေါင်းလေးကိုပုထားရလေသည်။ တကယ်တမ်းကျတော့ သူလုပ်မိတာဆိုလို့ ကြက်လေးတစ်ကောင် နှစ်ကောင်လောက်လေး ခိုးမိတာလေးကို ဘယ်သူက ဒီလောက် ဟိုးလေးတစ်ကျော်ကျော်ဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိမှာလဲ။ခုကျတော့ လူတိုင်းနီးပါး ဒီအကြောင်းပဲ ပြောနေကြတော့သည်။
ကြက်ပိုင်ရှင်မှာ လီချင်းဟောက် ဖြစ်နေသောကြောင့် သူ့အဖြစ်မှာ ပိုပြီးမတွေးရဲစရာ ဖြစ်လာသည်။
"ရှီး..... တကယ်တမ်းက ငါလည်း အဲ့လောက်အများကြီး မခိုးမိပါဘူး " ရှောင်ချန်းမှာ သူကိုသပ်သပ် ခြောက်ချခံနေရသည်ဟုပင် တွေးလိုက်သေးသည်။ စောရကြက်သူခိုးအပေါ် လူထုအမြင်ကို ပြောင်းလဲရန် အကြံထုတ်နေစဉ် နောက်ဘက်မှ ကြိမ်းမောင်းအော်ဟစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
"ဒီမှာ မိန်းကလေး.မင်း ဒီလောက်တိုးဝှေ့နေတာ ။ဘာလဲ မင်း ကြီးတော်ကြီး အသုဘမမှီမှာ စိုးလို့လား..."
" ကျွန်မဘာကျွန်မ တိုးတော့ ဘာဖြစ်ချင်လဲ ။ရုပ်ကြည့်တော့ ချဉ်ပေါင်ရိုး ထုတ်ထိုးထားတဲ့ရုပ် လူတောမတိုးတဲ့ရုပ်နဲ့။ ဒီလိုနေရာ လာရင်တော့ ဒီလိုတိုးခံရမှာပဲ တောသားရဲ့..."
"မင်းတော့ကွာ..."
ရှောင်းချန်းစိတ်ထဲတွင် အသံကို ရင်းနှီးသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ကို လက်ကလေးနောက်ပစ်ပြီး မထီမဲ့မြင်အကြည့်လေးနှင့် ရန်တွေ့နေသော နူးညံ့လှသည့် မိန်းမပျိုလေး။
" ဟိုရှောင်မေ့.." ရှောင်ချန်းမှာ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်ဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။
မိန်မပျိုမှာ အမှန်ပင် ဟိုရှောင်မေ့ ဖြစ်ပြီး အသံရှင်ဆီသို့ လှည့်ကြည့်ရာ ရှောင်ချန်းကိုမြင်မြင်ချင်း စောနက ခက်ထန်သော အသွင်မှာပျောက်သွားပြီး ပျော်ရွှင်သွားသောမျက်နှာလေးပေါ်လာသည်။
"ကိုကြီးရှောင်ချန်း..ရှင်ကိုး " တအံတသြရေရွတ်ရင်း သူဆီသို့လျှောက်လာသည်။ အနားမရောက်မီကပင် ရှောင်မေ့၏ အပြစ်ကင်းပြီး စွဲဆောင်မှုရှိသော အငွေ့အသက်က မျက်နှာပြင်ကို တိုးဝှေ့ကျီစားလာသည့်အလား ခံစားလိုက်ရပြီး ရှောင်ချန်းမျက်နှာမှာ နီရဲလာသည်။
"ဟေး... ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ရှောင်မေ့လေး...." သွက်သွက်လက်လက်လေးနှင့် ချစ်စရာကောင်းသော ရှောင်မေ့ကိုကြည့်ရင်း ခေါ်လိုက်သည်..." ( 'ရှောင်မေ့' ဆိုသော စကားလုံး၏ မူရင်းအဓိပ္ပာယ်ကပင် 'ညီမလေး' ဖြစ်ရာ ညီမလေးရှောင်မေ့ဟုခေါ်လျှင် 'ရှောင်မေ့ ရှောင်မေ့' ဟုခေါ်နေရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ပြောင်းခေါ်လိုက်ရာ နောက်ပိုးသလို အသုံးနှုန်းမျိုး ဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။)
ရှောင်ချန်း၏ စကားကြောင့် ရှောင်မေ့မှာ အနည်းငယ် ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး
" ဟင်း....တော်ပါ..အစ်ကိုကြီးရှောင်ချန်းကလဲ" ချစ်စဖွယ်လေးပြန်ပြောလေသည်။
" အစ်ကိုကြီးက အရမ်း အနောက်သန်တာပဲ၊ ညီမကို ဟိုရှောင်မေ့လို့ပဲ ခေါ်ပါရှင့်.."
ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ဒေါသအိုးမလေးသည် ချက်ချင်းဆိုသလို ချစ်စဖွယ်မိန်းကလေး တစ်ယောက်လို ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက် အနားရှိ ဂိုဏ်းသားအချို့လည်း မျက်စိကျစ ပြုလာကြသည်။ သူနှင့်ရန်ဖြစ်နေသော လူကြီးပင် စိတ်ဆတ်သလောက် အပြောင်းအလဲမြန်သော မိန်းကလေးကို ကြည့်ရင်း အံသြမိသည်။
"အစ်ကိုကြီးရှောင်ချန်း...... ညီမလေးက ဒီကို ပထမဆုံး ရောက်ဖူးတာဆိုတော့ အပင်နဲ့ အသီးအရွက်ကျမ်း ဒုတိယတွဲကို ဘယ်မှာသွားယူရမလဲ မသိဘူးဖြစ်နေတာရှင့်..."
ရှောင်မေ့မှာ ဆေးတစ်သောင်းဆောင်ကို အမှန်ပင် ခုမှရောက်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အရင် သူ့အစ်ကိုကြီး ရှိစဉ်က အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်သောကြောင့် တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်လာတော့ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေချိန်တွင် ကံကောင်းထောက်မစွာ ရှောင်ချန်းနှင့်တွေ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
ပိုင်ရှောင်ချန်းက ပြုံးပြလိုက်ပြီး လုပ်ငန်းစဉ်အဆင့်ဆင့်ကို အသေးစိတ်ရှင်းပြလေရာ ရှောင်မေ့မှာ ခေါင်းလေးတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် နားထောင်နေရှာသည်။ ရှင်းပြအပြီးတွင် ရှောင်မေ့သည် ပိုင်ရှောင်ချန်း၏ နှံစပ်မှုနှင့် ကူညီတတ်မှုကို အရမ်းသဘောကျနေလေသည်။
ရှောင်မေ့မှာ နောက်ထပ်မေးစရာ ကျန်မကျန် ကြည့်ပြီးနောက် သစ်ပင်နှင့် အသီးအရွက် ပထမတွဲကို စစ်ဆေးသော ပထမကျောက်တိုင်ကို ညွှန်ပြရင်း
" အစ်ကိုပြောတာ ဟိုကျောက်တိုင်လေ...မြင်တယ်မလား။ အဲ့ကျောက်တိုင်မှာ ထိပ်ဆုံးအမှတ်ရတဲ့ သူတွေက ဂိုဏ်းရဲ့ လက်ရွေးစင်တွေလို့ ပြောလို့ရတယ်.. တစ်နည်းပြောရရင်ကွာ နောင်တစ်ချိန်မှာ ကျင့်ကြံသူလောကကို သိမ့်သိမ့်တုန်သွားစေမဲ့ လူတွေပေါ့ကွာ...."
" အစ်ကိုကြီးလဲ လူတွေအကုန်တော့ မမှတ်မိဘူးပေါ့။ ဒုတိယတစ်ယောက်ကိုပဲ ကြည့်လိုက်။ အဲ့ဒီ မှော်ပုလင်းသင်္ကေတဆိုတာ မွှေးရနံတိမ်တောင်ဂိုဏ်းရဲ့ အမျိုးသမီးလက်ရွေးစင် ကျိုးရှင်းချီကို ကိုယ်စားပြုတာလေ"
"ကျိုးရှင်းချီ.... "
ရှောင်မေ့၏ မျက်လုံးများမှာ အားကျစိတ်ဖြင့် အရောင်တောက်လာပြီး မှော်ပုလင်းသင်္ကေတကို စိုက်ကြည့်ရင်း
" ဒါဆို အဲ့ဒီသင်္ကေတလေးက ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့လက်ရင်းတပည့်၊ အပင်နဲ့ အသီးအရွက်ပညာရပ်မှာ ထိပ်တန်းပါရမီရှင်၊ အတွင်းစည်းဂိုဏ်းသူလောင်း အမကြီးကျိုးရဲ့ အမှတ်အသားပေါ့နော်..."
ရှောင်မေ့၏ စကားများအရ ကျိုးရှင်းချီကို မည်မျှလေးစားအားကျကြောင်း ထင်ရှားနေရာ ကျိုးရှင်းချီ ဒုတိယရသည်ကိုပြောပြီး ပထမနေရာကသူ့လိပ်ကလေးကို သတိထားမိအောင် ဉာဏ်ဆင်နေသော ရှောင်ချန်းမှာ နည်းနည်းတင်းသွားသည်။
"အဟမ်း ......ဒါပေါ့ ညီမရဲ့.... ကျိုးရှင်းချီက ဒီလောက်တော်နေလို့လဲ အဲ့ဒီကျောက်တိုင်မှာ ဒုတိယနေရာကြီးများတောင် ရတာပေါ့...." ဟု 'ဒုတိယနေရာ' ကို အသံမြှင့်ပြီးကို ပြောဖြစ်အောင်ပြောလိုက်သေးသည်။
ထိုအခါမှ ရှောင်မေ့မှာ အံအားသင့်သွားပြီး မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်း
" ဒုတိယနေရာ... ဒါဆို အစ်မကြီးကျိုးအပေါ်က အဲ့ဒီလိပ်က ဘယ်သူ့ကို ကိုယ်စားပြုတာလဲဟင်။ ပုံကြီးကလဲ တော်တော်တော့ အကြည့်ရဆိုးတယ်နော်.."
ရှောင်မေ့စကားကြားမှ ပိုင်ရှောင်ချန်း မှိုတွေ့သော မျက်နှာကြီးမနည်းထိန်းပြီး တည်ငြိမ်သော အမူအရာ၊ လေးနက်သောအသံဖြင့်
" ဒါတော့ ညီမလေးမှားသွားပြီကွယ့်။ အဲ့ဒီ ခပ်မိုက်မိုက် လိပ်လေးက တကယ်တမ်းကျ အစ်ကိုကြီးတို့ တစ်ဂိုဏ်လုံးမှာ အတော်ဆုံး၊ အထူးဆန်းဆုံးနဲ့ လေးစားစရာအကောင်းဆုံး ဂိုဏ်းသားကို ကိုယ်စားပြုတာ ညီမလေးရဲ့ "
" သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဒဏ္ဍာရီတွေအများကြီးရှိတယ်။ ဒီပုဂ္ဂိုလ် ပေါ်လာတိုင်း ဂိုဏ်းထဲမှာ အမြဲ အုတ်အုတ်သည်းသည်း ဖြစ်ရတာချည်းပဲ.. မရေမတွက်နိုင်တဲ့ ဂိုဏ်းသားတွေဆို သူလုပ်သမျှကို လေးစားအားကျကြတာ။ သူ့ကိုအာပေးတဲ့သူတွေ မနည်းဘူးညီမလေးရဲ့ "
"တကယ်...." ဖြူ စင်ရိုးသားလှသော ရှောင်မေ့မှာ ရှောင်ချန်းပြောသမျှကို မျက်လုံးအပြူ းသားလေးနှင့်သာ တအံတသြနားထောင်နေရှာသည်။
"ညီမလေးကမသိလို့..... ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်လက ကျိုးရှင်းချီရဲ့ ကျောက်တိုင်ကိုးခုလုံးမှာ ဗိုလ်စွဲမယ့် အိမ်မက်ကို ရိုက်ချိုးသွားတာလေ။ ကျိုးရှင်းချီဆို ဆွေ့ဆွေ့ခုန်နေတာပဲတဲ့..."
"ပြီးတော့ ဒါတောင် သူစပြီးပေါ်လာတဲ့ အခေါက်မှာပဲ ပထမနေရာကို
ယူချသွားတာနော်။ တကယ့် ထမင်းစားရေသောက်လိုကို အသာလေးလုပ်ပြသွားတာ "
" အဲ့လို ပထမနေရာယူသွားတာ ကျိုးရှင်းချီလဲတွေ့သွားတော့ တစ်ပတ်လောက် မအိပ်နိုင် မစားနိုင်တောင်ဖြစ်ရောတဲ့။ ပြီးတော့ ပထမနေရာပြန်ယူဖို့ ခနခန ပြန်လာဖြေလဲ ခုထိဒုတိယကမတက်တော့ အရှက်ပါခနခနကွဲတာပေါ့....."
ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး လိပ်ကလေး၏ ကိုယ်စားပြုသူမှာ သူဖြစ်ကြောင်းထုတ်ပြောချင်သော်လည်း နောက်ဆုံးအချိန်တွင် ပြန်ထိန်းနိုင်ခဲ့သည်။ ယခုလိုကိစ္စမျိုးဆိုတာ လူသူပရိတ်သတ်အလယ်တွင် ထုတ်ပြောရမည့် စကားမျိုးဖြစ်ရာ မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက်တည်းရှေ့တွင် ပြောလိုက်လျှင် သဲထဲရေသွန်သလို ဖြစ်သွားမည်။
" အဲ့ဒီပုဂ္ဂိုလ်က တကယ်ကို အစွမ်းထက်တာပဲနော်..... "
ရှောင်မေ့၏ မျက်လုံးလေးများသည် လမိုက်ညတွင်ထွန်းလင်းသော ကြယ်လေးများပမာ ။ လိပ်ကလေးကို ကြည့်နေစဉ်မှာလည်း အံသြလေးစားနေသော အရိပ်အရောင်ကို မျက်နှာတွင် အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။
"စွမ်းတာပေါ့ ညီမလေးရဲ့.." ခုမှ ပိုင်ရှောင်ချန်း သက်ပြင်းခိုးချနိုင်တော့သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ လမ်းမှားလျှောက်နေသော ကလေးငယ်လေးတစ်ယောက်ကို ဆုံးမပဲ့ပြင် လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ် တင်ပေးနိုင်လိုက်သကဲ့သို့ ကျေနပ်နေသည်။ တာဝန်ပြီးမြောက်ပြီဟု ယူဆပြီးနောက် မူလဦးတည်ရာ ဒုတိယကျောက်တိုင်ဆီသို့ ပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။
လူအုပ်ကိုတိုးဝှေ့ပြီးနောက် တန်းစီသောနေရာတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ အချိန်အတန်ကြာ စောင့်ဆိုင်းပြီးမှ လွတ်သွားသော သစ်သားအခန်းငယ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။
အခန်း၏ အတွင်းပိုင်းမှာ ပထမတစ်ခေါက်ဖြေခဲ့သည် အခန်းအတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ လိပ်ပုံကိုရေးဆွဲပီးနောက် သူ၏ အမြင်အာရုံများ ကူးလူးပျံနှံ့လာပြီး သူ့နားမှာလည်း ကျယ်လောင်သောအသံများ ပြည့်နှက်လာသည်။ အမြင်အာရုံပြန်လည် ပုံမှန်ဖြစ်သွားပြီးနောက် ရင်းနှီးပြီးသား ဟင်းလင်းပြင်သို့ ထပ်ရောက်လာပြန်သည်။ ယခုတစ်ခါတော့ အေးစက်သောအသံအစား အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ထားသော အပင်နှင့် အသီးအရွက်များ သူ့ရှေ့တွင်ပေါ်လာသည်။
ပိုင်ရှောင်ချန်းမှာ ပြင်ဆင်မှု အားကောင်းသူဖြစ်သည့်အတိုင်း အလျင်အမြန်ပင် လက်ကလှုပ်ရှားနေပြီး တစ်ခဏ အတွင်းမှာပင် ဝိဉာဉ်ပင်တစ်ပင်ပြီး တစ်ပင်ကို တွဲဆက်နေသည်။ အချိန်ပြည့်သွားသည့်အခါတွင် အပင်ငါးထောင်ပင် မကျန်တော့ပေ။ အခုစံချိန်မှ ပထမတစ်ခေါက်က စံချိန်ထက်ပင် သိသိသာသာ တိုးတက်လာသည်။
ရှောင်ချန်း၏ အာရုံပျံနှံလာပြန်ပြီး ပြန်မြင်နိုင်သောအခါ သစ်သားအခန်းဆီသို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ ရလဒ်ကို ယုံကြည်ချက်ရှိရှိဖြင့် အပင်နှင့် အသီးအရွက်ကျမ်း တတိယတွဲကို ယူ၍ အခန်းပြင်သို့ ရင်ခုန်စွာဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။
အပြင်ဘက်တွင် များပြားလှသော ဂိုဏ်းသားများက အမည်စာရင်းကို စောင့်မျှော်နေသည်ကိုတွေ့တော့ ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် သူရဲကောင်းတစ်ယောက်လို ခံစားလာရသည်။
"ဒီတစ်ခါတော့ ဂိုဏ်တစ်ခုလုံး တုန်လှုပ်အံသြသွားစေရမယ်။ ဂိုဏ်းတစ်ခုလုံး အုတ်အော်သောင်းနင်းဖြစ်အောင် ကျော်ကြားနေတဲ့ လိပ်ကိုယ်တော်က ပိုင်ရှောင်ချန်းပဲဆိုတာ လူတိုင်းသိသွားစေရမယ် "
ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် ထောင်သောင်းများစွာသော ဂိုဏ်းသားများ၏ လေးစားမှုကို ခံရမည့်အဖြစ်နှင့် ရှောင်မေ့မျက်နှာပေါ်တွင် အံသြနေသောအကြည့်လေးများကို ကြိုတင်မြင်ယောင်ရင်း အူမြူ းနေသည်။
ထိုအကြောင်းကို တွေးတောရင်း ရယ်ချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက် လက်က ဘေးသိုိ့ု ဟန်ပါပါဆန့်တန်းလိုက်ပြီး လိပ်ကိုယ်တော် ဘယ်သူဘယ်ဝါဖြစ်ကြောင်း ကြေညာရန် ပြင်လိုက်ချိန်တွင် ရုတ်တရက် အပြင်စည်းဂိုဏ်းသား တစ်ယောက်ထံမှ အသံက ဦးစွာ ထွက်လာသည်။
"အစ်မကြီးကျိုးရဲ့ ကျော်ကြားမှုတွေကို ညှိုးနွမ်းအောင်လုပ်ဝံ့တဲ့ လိပ်စုတ် ဒီနေ့ပေါ်လာမယ်လို့ ထင်လား..."
" ငါ့တော့မထင်ဘူး...... အစ်မကျိုးကိုထောက်ခံသူတွေက တော်တော်ဒေါပွနေကြတာ။ အဲ့ဒီလိပ်စုတ်ကို တောင်ဘက်ကမ်းပါးတစ်ခုလုံး လိုက်ရှာနေကြတာ။ တွေ့ရင်အရှင်လတ်လတ် အရေခွံဆုတ်ကြမယ်တောင် ပြောနေကြတယ်။ ဒီကောင်ပေါ်မလာရဲပါဘူး.."
"ငါလည်းကြားတယ်ကွ။ လိုက်ရှာနေတဲ့အထဲမှာ အတွင်းစည်းဂိုဏ်းသားတွေတောင် ပါတယ်ဆိုပဲ "
ပိုင်ရှောင်ချန်းမှာ လက်မြှောက်လျက်ကပင် ပြန်မချနိုင်သေးဘဲ နားထောင်နေသည်။ အတွင်းစည်းဂိုဏ်းသားများလည်း လိုက်ရှာနေကြသည်ဆိုသော စကားကြောင့် လန့်သွားပြီး နဖူးတွင်ဇောချွေးများပင်ပြန်လာသည်။ ထို့နောက် ခေါင်းကုတ်သလိုလိုနှင့် ဟန်လုပ်ပြီးနောက် ဘာမှမဖြစ်သလို လက်ကိုပြန်ချလိုက်သည်။
ကြောက်လို့သာ လက်လျော့လိုက်ရသော်လည်း သိပ်မကျေနပ် ဒေါသတကြီးနှင့် လူအုပ်ကြီးထဲတိုးဝှေ့ပြီး ပြန်ထွက်ရန် ပြင်လိုက်သည်။
"လုံးဝကို အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး။ ဘာမှအရေးမပါတာတွေ လာလုပ်နေကြတယ်။ ငါတော်လို့ ငါပထမရတာ။ ခုကျ အတွင်းစည်းဂိုဏ်းသားတွေတောင် ပါလာရတယ်လို့....." ပိုင်ရှောင်ချန်းမှာ ယခုတစ်ခေါက်တွင် အမှန်အကန်ကို ပေါက်ကွဲနေသည်။
ထိုစဉ်မှာပင် ဒုတိယကျောက်တိုင်၏ အမည်စာရင်း အပြောင်းအလဲဖြစ်ပေါ်လာပြီးနောက် လူများဆူညံသံများဖြင့် ရုတ်ချည်း အုံကြွလာသည်။