Sa paggising ko ay tulala ako, mugto ang mata at hindi din malaman ng magulang ko ang dahilan.
Panay iling ang sagot ko sa t'wing magtatanong sila.
"Anak naman. Kakagising mo lang, hindi ba dapat masaya ka? Bakit gan'yan ka?" tanong sakin ni Mama. Napaiwas ako ng tingin dahil binabalot nanaman ang puso ko ng kalungkutan.
Tinalikuran ako ni Mama at rinig ko ang paghikbi niya. Siya ang nagbabantay sa akin ngayon dahil umalis na ang iba kong mga kapamilya.
"M-Ma." tawag ko sakan'ya. Masyado akong nadala sa emosyon ko at sa ginagawa ko ay parang nababastos ko na siya.
Lumingon sa'kin si Mama na puno ng pag-unawa ang mga mata.
"Gusto ko pong makita si S-Sami. Please, Ma." garalgal na wika ko. Tumango si Mama at tumawag ng nurse upang ilagay ako sa wheelchair.
Tulak-tulak ako ni mama palabas ng kwarto nang makita ko ang kapatid ni Sami na lagi niya rin sa'kin no'ng kinukwento. Napatigil ito sa paglalakad at lumapit sa'kin.
Mapait ang ngiti nito at sobrang lungkot ng mga mata.
"Sa'n po kayo pupunta?" tanong nito.
"Kay Sami." ang mama ko na ang sumagot. Nanlaki ang mata nito ngunit agad din iyong bumalik sa dati niyang reaksyon at napatango-tango.
"Totoo nga ang sinasabi ni ate. Samahan na kita sakan'ya, kuya Edward." malungkot na ngiti ang isinukli ko sakan'ya.
-----
DONT STEAL MY WORKS UNLESS YOU HAVE MY PERMISSION.
-paalala lang po ang writer ng storyang ito ay ako lamang po.
-i hope u enjoy reading this story