Chapter 41>>Last time<<
Unti unti akong lumapit sa counter habang inaabot yung mga bulaklak kay clarence or should I say blossom. Hindi ako pwedeng magkamali siya si blossom. Hindi patay si blossom.
Inilapag ko ang mga bulaklak sa harap niya na sinasabing para sa kanya yun. Nagtitigan lang kami walang nagsasalita. Pwede ba yun na all over again parang movie nanaman ang buhay namin.
Hindi niya inaalis ang titig sa mata ko at ganun din naman ako.
"Blossom" halos pabulong kong sabi
"sir ito na lang po ba ang kukunin?" tanong niya na ikinabigla ko. Hindi na ba niya ako naaalala kinalimutan na ba niya akong tuluyan? Lumapit ako sa kanya at pinisil ang mukha niya baka kasi panaginip lang ang lahat at kung panaginip man ito sasagadin ko na.
"aray! Masakit yun ah" napangiti nalang ako hindi pa rin siya nagbabago. Bigla ko nalang siyang niyakap kahit inilalayo niya ako sa kanya.
"ano ba! Oy harrasment na po ito! Tita! Hoy bitawan mo ako!" pinaghahampas niya ako ng kamay niya
"tara na sumama ka na sakin"
"hindi kita kilala umalis ka na!" hindi na ako nakapagpigil at binuhat ko siya napatili naman yung tita niya ng makita kong buhat buhat ko siya
"pahiram muna sa kanya pero baka hindi ko na siya ibalik bye!"
"hoy bitawan mo ako! Tita! Tulongan mo naman ako!" pero nanatiling nakatulala ang tita niya sa amin hanggang sa malayo na kami. Ibinaba ko na rin siya ng napagod na ako dahil ambigat niya.
"ang lakas mo na kumain ah, mabigat ka na"
"anong mabigat! hoy sexy ako at ano ba ang kailangan mo sa akin ibalik mo na ako doon!"
"deh mil"
"clarence nga ang pangalan ko" sabi niya at saka nag-iba ng tingin alam ko at nararamdaman ko na naaalala niya ako. Hindi niya ako nakalimutan pero papanong buhay si deh mil?
"bumalik ka na sa kin" sabi ko na hawak hawak ang mukha niya at hindi tumitigil ang pagdaloy ang luha ko.
"anong pinag-"
"shhh okay na ang lahat magkasama na tayo?" sabi ko at inakap ko ulit siya. Hindi siya isang panaginip o kamukha lang ni deh mil siya talaga ito bumalik na siya sa pagiging akin uli.
"pero-"
*
Magkasama kami ngayon sa isang coffee shop at abot langit ang ngiti ko at hindi binibitawan ang kamay ni deh mil.
"deh mil"
"ako nga si clarence" pagsusungit niya sa akin
"bakit mo ba kami tinataguan, bumalik ka na samin please"
"ano bang sinasabi mo? Eh ngayon mo lang ako nakilala" sabi niya sakin pero hind pa rin siya tumitingin sa mga mata ko
"deh mil alam kong naaalala mo ako kaya huwag na tayong maglokohan kung may nagawa man akong masama sayo noon at matagal na panahon akong nawala may dahilan ako, ipapaliwanag ko naman sayo lahat eh bumalik ka lang please"
"alam mo mister hindi talaga kita kilala kung tinataguan ka lang ng girlfriend mo bigyan mo siya ng time na mag-isip"
"ikaw nga ang girlfriend ko at sigurado ako doon nagkaplane crash at kasama ka doon dahil pinasabog ni Liona yung sinasakyan mong eroplano kaya nawalan ng control at akala namin…patay ka na"
"Liona? Sino yoon? At papano ako makakasama dun sa plane crash eh hindi pa naman ako nakakasakay ng plane" sabi niya Papano nga kaya kung hindi siya kasama dun sa plane crash? Sino yung bangkay na inilibing namin? Papano ito nagkaamnesia? At higit sa lahat coincidence lang ba ang lahat? O kakambal ba ito si blossom? Ahhh sumasakit ang ulo ko sa nalalaman ko ngayon
"arg" nagulo ko ang buhok ko ng wala sa oras.
*ring
"wait lang m-may n-natawag" sabi niya sabay kuha ng phone
"sino?" tanong ko pero hindi niyia ako sinagot para akong naku-curious kung sino ang kausap niya pero I don't want to be sound nosy pero susubukan ko
"yes? Opo iniinum ko po, pero recently nasakit yung ulo ko pero okay na ako sige po punta nalang po ako dyan" saka niya binaba yung tawag
"sino yun?" tanong ko
"doktor ko" matipid niyang sagot
"saan?"
"sa brain, nagkasurgery ako five years ago muntikan na nga daw akong mamatay eh" nakangiti pang sabi nito kay topher
Natahimik naman si ako at hindi alam ang sasabihin. Ano nga ba ang dapat i-react ko ngayong nalaman kong ilang taon ang nasayang at madaming taong nasaktan para lang sa wala. Umiyak na para sa wala pero hindi ako nagagalit wala akong sinisisi hindi ko lang maintindihan kung ano ba ang dapat kong maramdaman.
I gripped her hand tightly and she just look intently in my eyes. Those eyes, those beautiful dark eyes are my proof that she is meant for me. The way she look at me the way she pick glances at me. I know we have the same feeling. Maybe her memories got erase by the surgery but not her feelings for me, not that one.
I held her face on my right hand while the other is on her waist.
"deh mil sumama ka na sakin"
"b-but I'm not her"
"your lying" alam ko unang tingin palang niya sa akin kanina alam kong kilala niya ako. Alam kong nakikipaglaro lang siya at ayaw niyang umamin. Hindi ko alam kung bakit pero susubukan kong alamin.
"I'm not"
"please start anew with me"
"I can't" she said as if she get what I mean
"why?"
"because I'm not her and I want to fix myself naguguluhan ako"
"there's nothing wrong with you so you don't have to fix anything in yourself"
"NO! you don't understand! I-I'm ru-ruined"
"I understand na naguguluhan ka pero-"
"I can't be with you. I'm a mess topher I'm such a mess" tears are flowing from her eyes. There she said it, she said my name. To see her crying breaks my heart into pieces and me hearing her saying those words is like I have been stab in the back.
"pero papano ako"
"m-maybe your just hallucinating and you thought me as someone else" pagpipigil niya ng iyak
"please lets stop this, sumama ka na sakin your family misses you as much as I did, can't you see fate has bought us together, again cause we're meant to be for each other" then she look intently in my eyes like she want to say something but she hold it and speak again.
"i-if I am her then I'll remember it and if two people are meant to be together, eventually they'll find their way back to each other, again " Her words echoed in my head na para bang nagpapaalam siya na para bang…
"nal gidalyeo" I can understand what she said because after she fled to korea nag-aral ako ng language niya. She's asking me to wait for her.
"nal gidalyeo! " (wait for me) paguulit niya na parang may inuutos siya at umiak siya ng umiyak
"say it, say that you will wait for me until I'm ready say it say jebal" (please) is she asking for time to think and repair herself? Then I'll give it to her because of too much love. I held both of her cheeks and kiss her forehead then I said the those words that I know she is waiting for so long.
"nal...gidalil geoya" (I'll wait) She smiled at my response
"nae-ga sa-saranghaeyo" sabi niya na ikinagulat ko she just tell me that she love me then she hug me.
"I don't remember you but the first time I saw you I know your part of me, I-I'm just not ready to accept it I'm just scared" I hug her back then hold both of her cheeks to face me then I made the promise of the century.
"I promise I'll wait for you even if it takes a lifetime" Then I sealed it with a kiss and that’s how our last meeting to each other end.
_____________________________________________________________________
You may hate me for this but this is not the end of their love story. No book two but there will special chapter and epilogue for this book. It will take some time before I end them officially. I will gonna miss them so hindi ko pa muna tatapusin. This will be the last chapter but this is not the end.
Lets all wait together literally until she is ready to come back and claim he property.
Tuesday, April 01, 2014
9:59 PM