Έφτασαν στο ξενοδοχείο.
Πληρώνει το ταξί και μπαίνουν μαζί μεσα.
Παίρνει το κλειδί του δωματίου του και μπαίνουν μαζί μέσα στο ανσασερ.
Φτάνουν στον όροφο τους και βγαίνουν από το ανσασερ.
Πλησιάζουν το δωμάτιο του.
Ξεκλειδώνει και μπαίνουν μέσα.
Κλείνει ξανά την πόρτα πίσω του.
Βγάζει το σακάκι του και το αφήνει πάνω στην καρέκλα του δωματίου.
Η Σταματια πάει και κάθεται στο κρεβάτι του δωματίου.
Πάει και κάθεται και αυτός δίπλα της.
"Λοιπόν, ακου~" της είπε και περίμενε να ξεκινήσει να μιλάει.
"Εεμμμ ναι...Εγώ και η Κατερίνα αποφασίσαμε ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα...βασικά η Κατερίνα το πίστευε, έτσι έπεισε τα κορίτσια λέγοντας του ότι μπορεί να βρειτε άλλες και ναι...".
"Μάλιστα...άρα είχε δίκιο ο Jin~" γελαει ελαφρώς.
"Το ήξερες...;" τον ρώτησε.
"Ναιπ, απλά ήθελα να δω αν είναι αλήθεια~Αυτα που έλεγε ο Jin απλά ήταν σκέψεις αλλά τώρα έμαθα ότι όντως είναι αλήθεια" τις απάντησε σοβαρά.
"Κατάλαβα..." κοίταξε ξανά το πάτωμα εκείνη.
"Η Κατερίνα όμως να το καταλάβω με αυτά που της έκανε ο Jin...εσύ όμως; Γιατί να θελήσεις να φύγεις; Ξέρω ότι δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις αλλά γιατί...;".
Τον κοίταξε.
"Γιατί δεν άντεχα Taehyung...ήμουν τόσο θυμωμένη μαζί σου μετά από αυτό που έκανες στην Ειρήνη που όλα θόλωσαν και ήθελα να φύγω, ήθελα να γυρίσω πίσω και να αρχίσω την ζωή μου από την αρχή αφήνοντας σε πίσω..." του απάντησε χωρίς κανέναν δισταγμό.
"Τώρα αισθάνεσαι ωραία; Και πώς έφτιαξες ξανά την ζωή σου γίνοντας ένα playgirl οπως είσαι τώρα; Ξέρεις ότι μπαίνεις σε κίνδυνο έτσι; Και μόλις σήμερα αυτό που λέω βγήκε αληθινό~Παραλιγο να σε βιάσει, το καταλαβαίνεις; Δεν είναι όλα τόσο εύκολα και ωραία, υπάρχει και κακός κόσμος έξω στον κόσμο".
"Ναι Taehyung, το ξέρω αλλά νομίζω ότι ξεχνάς κάτι! Και εσένα σαν playboy σε γνώρισα, σαν ένα κακό αγόρι το οποίο το μόνο που ήθελε είναι να πηδάει~! Έτσι λοιπόν μην κατηγορείς μόνο εμένα, εσύ με κατάντησες έτσι~" του απάντησε επίσης εκείνη με τον ίδιο τρόπο, κατηγορώντας τον.
Βέβαια και οι δυο έφταιγαν.
Εκείνος κοίταξε κάτω και μετά ξανά την κοπέλα που καθόταν δίπλα του.
Δεν μίλησε.
Δεν ήξερε τι μπορούσε να απαντήσει.
Ίσως επειδή μπορεί και να το πίστευε.
Επικρατούσε ησυχία μέσα στο δωμάτιο, μέχρι που το τηλέφωνο της Σταματιας άρχισε να χτυπάει.
Στην αλλη γραμμή ήταν η Κατερίνα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη το σήκωσε.
Σ:"Ναι;"
Κ:"Έλα Σταματια, η Κατερίνα είμαι..."
Σ:"Έλα Κατερίνα, τι έγινε;"
Κ:"Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θα ήθελες να βγούμε...μαζί όμως και με τα άλλα τα κορίτσια..." την ρώτησε διστακτικά.
Σ:"Ναιπ, θα το ηθελα~"
Κ:"Ωραία, μόνο πουυυυ..."
Σ:"Μόνο που;"
Κ:"Θα ήθελα να τις ειδοποιήσεις...δεν θέλουν να μιλησουν με εμένα..."
Σ:"Οου...ναι, μην ανησυχείς θα τους το πω εγω~" χαμογέλασε.
Κ:"Εντάξει~*χαμογέλασε και αυτή* Τα λέμε, Σε ευχαριστω~"
Σ:"Τιποτα~" ξανά χαμογέλασε.
~Τελος Κλησης~
"Ποιος ήταν;" την ρώτησε.
"Η Κατερινα~" του απάντησε ενώ έκλεινε το κινητο της.
"Και τι ήθελε;" συνέχισε να την ρωτάει
"Μου είπε να βγούμε όλες με τα κορίτσια~" του απάντησε ξανά.
"Γιατί για να σας ζητήσει συγνώμη και να σας πείσει να ξανά δεθείτε;" γέλασε ελάχιστα.
"Ωχου Tae μην ξανά αρχίζεις!" σηκώθηκε από την θέση της.
Έπιασε το χέρι της και την έβαλε στην αγκαλιά του.
"Συγνώμη.." ψιθύρισε στο αυτί της.
Εκείνη ανταπέδωσε στην αγκαλιά του.
-----------------------------------------------------------
Έφτασαν στο μπαρ.
Η Αρτεα είναι ήδη πίσω από τον πάγκο μαζί με το αφεντικό της και δίνουν ποτά που ο κόσμος τους ζητάει.
Ο Yoongi καθεται έξω από τον πάγκο, χαζεύει τον χώρο και τον κόσμο γύρω του αλλά πιο πολύ την κοπέλα του να δουλεύει.
Την χαζεύει.
Η Αρτεα δεν έχει βγάλει καθόλου το σακάκι του Yoongi απο πάνω της από την ώρα που ήρθε στο μπαρ και άρχισε την δουλειά της.
Ώσπου κάποιος την πλησίασε.
"Αρτεα~" ακούστηκε η φωνή του αφεντικού της να την φωνάζει βρίσκοντας την στιγμή που δεν είχε πολύ κόσμο να ζητάει ποτό.
"Ναι κύριε Sehun?"
Το αγόρι της παρακολουθούσε και άκουγε την συζήτηση μεταξύ τους.
"Πρέπει να βγάλεις το σακάκι~" της είπε.
"Μα κύριε.." πήγε να δικαιολογηθεί αλλά δεν την άφησε.
"Είπα κάτι, σου έχω πει ότι πρέπει να ντύνεσαι πιο προκλητικά λόγο της δουλειάς σου".
"Μάλιστα κύριε...." όταν όμως πήγε έβγαλε το σακάκι κάποιος το ξανά έριξε πάνω της.
"Χμ;" ο Sehun κοιταξε τον άνδρα που το έκανε με σηκωμένο φρύδι.
"Η κοπέλα είπε ότι δεν θελει~" απάντησε εκείνος στο βλέμμα του.
"Και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε;".
"Το αγόρι της και πιστεύω πως η κοπέλα μου δεν χρειάζεται να δουλεύει στο μαγαζί ενός ανωμάλου σαν και εσένα!" του απάντησε περνώντας την από το χέρι και παίρνοντας τον δρόμο προς την εξώπορτα.
Καθως τους κοιτούσε να αποχωρούν σιγογελασε.
"Μην νομίζεις ότι τελειώσαμε εμείς 'μαγκα'" είπε και ξανά γέλασε αλλά αυτή την φορά πιο δυνατά.
~~~