Hello guys! Its me kath hahah another chapter na naman. And i just want to thank you all for supporting it! We reached 2.64k reads! Waaahhh! I wanna give you a give-away gift for those who still reading it! I will giving you a 50 pesos load, continue reading and i will give that load for you. Thank you co-exol's! 💖
______________________
Reya's POV
We already arrive here in NAIA with Phoenix, yes sumabay sya sa amin since wala naman syang mapupuntahan doon. And besides, hanap na sya ng parents nya.
Anyway, nandito na kami sa waiting shed inaantay na lang namin yung taxi para makauwi na kami. Habang naghahantay, nag buzz na tong phone ko. Tumatawag yung jowa ko.
"Annyeong.." Rinig kong sabi ni Jongin sa phone.
"We're now waiting for our service going to home." Sabi ko.
"I know, please take care yourself there and also to Jonah." Sabi ni Jongin. Ang OA jusq. Jwk.
"Of course we are. Anyway we are with Phoenix right now." Pag kukwento ko.
"With Phoenix? Wae? Did i tell you to be with him in this night? Huh?" He said madly.
"No you're not. Don't worry he can't take me away from you. You're just paranoid Jongin." Natatawa kong sabi sa kanya.
"Aisshh,, ok fine. Please be safe ok? Text me if you already at home." Sabi nya bago ko patayin ang phone.
"Yes boss." I said and end the call.
Nabaling ang attensyon ko ng may taxi nang pumarada sa peesto namin. Pumasok na kaming tatlo sa taxi at agad din namang umalis.
After an hours, nasa bahay na ako and ganun din si Jonah. Malapit lang naman ang bahay namin sa isa't-isa except kay Phoenix.
"Thank you sa pag hatid." Sabi ko sa kanya bago sya pumasok sa taxi.
"Magkita tayo tomorrow. Good night!" Sabi ni Phoenix at tuluyan ng nakaalis ang taxi'ng sinasakyan nya.
Pumasok na rin ako sa malaki naming bahay, nothing's change at all its always silents here...wala na naman siguro si Mommy dito, as always.
"Ija you're here.." Nagulat ako ng may magsabi nyan. Yes, its my Mom.
"Mom??!!" I run towards her and sudden hug her tight. "I miss you, mom." I continue.
"I miss you too, ija." Sabi ni Mom at hinalikan ako sa noo.
Its our firstime to do that personally. I really miss my Mom. Mabait na sya sa akin until now, sana tuloy-tuloy na.
Niyaya ako ni Mommy na umupo sa sofa dito sa sala namin.
"Mom...its true na itutuloy pa ng parents ni Phoenix ang marriage namin?" Tanong ko dahilan para manahimik si Mom.
"Yes ija, i try to talk to them pero...they never listen." Sabi ni Mom at tinanggal ang earings nya.
"Pero Mom, tapos nyo na pong bayaran ang company nila right?" Tanong ko pa.
"Yes but tbe contract is always a contract, it never change ija..." Sagot ni Mommy.
"But we can't married mom, please??" Pagmamakaawa ko.
Tumayo si Mommy at naglakad-lakad na tila bang nag iisip.
"Sorry ija, kung may magagawa lang ako para itigil yang fake marriage na yan--." Natigil sa pag sasalita si Mommy ng mag salita ako.
"I have a korean boyfriend so i shouldn't----" Natigil ako sa pagsesermon ng ma realize nung mga sinabi ko.
Gosh! Bakit ko ba sinabi yun?
"Tama ba ang narinig ko? You have a KOREAN boyfriend?" In-emphazised pa ni Mommy yung KOREAN.
Nanahimik ako at hindi mapakali sa kinauupuan, ano ang pwede kong idahilan huh? Jusq!
"Ahm---kasi po...." Sabi ko ng magsalita si Mom.
"I'm happy to know that, ija." Nakangiti nyang sabi.
Nanlaki ang mata ko at tila naluluha ps, ano yung sinabi ni Mom? Can i heard it again, please?
"What?" Tanong ko.
"I will support you reya, no matter what happend i am here as your supporting Mom." Nakangiti pa nyang sagot sa akin.
Tumayo ako at agad syang niyakap, at this time naluha na talaga ako.
"Thank you Mom, and his name is Kai." I said while hugging her.
Jonah's POV
Umaga na ng madatnan ko si Mama na nagluluto ng umagahan. Lumapit ako sa kanya at bumati.
"Good morning Ma," Sabi ko ng ma ihain ni Mama ang pagkain sa mesa.
"Good morning Jonah.." Masayang sinabi ni Mama sakin.
Maya-maya nakita ko na si Papa na papalapit sa amin. Umupi sya sa tabi ko at bumati.
"Good morning." Sabi niya.
"Good morning din Papa." Sabi ko.
Ng matapos, umupo na rin si Mama at sabay-sabay ns kaming kumain ng almusal.
"Wala ka bang naalala ngayong araw na ito?" Tanong ni Mama sa akin.
"Wala po, bakit po?" Tanong ko at uminom ng tubig.
"Birthday ng Papa mo kaya ka namin pina-uwi dito, nakalimutan mo na talaga." Pagtatampong sabi ni Mama.
"What? So it means, kaya nyo ako pinapunta just because of Papa's birthday?" Inis kong tanong sa kanilang dalawa.
"Wag mo nga kaming e-englishin huh? Tama ang Mama mo, miss na miss ka na kasi namin..." Paliwanag ni Papa.
"Pero pa, sayang yung trabaho ko dun as a P.A of Suho, ang laki po ng sahod ko at hindi ako na mo-mroblema sa pera..." Sabi ko at nawalan na ng gana sa pagkain.
"Alam namin yun, pero ipagpapalit mo ba sya sa amin? Matitiis mo ba ang Papa mo?" Tanong ni Mama at nilapitan ako.
"Of course not Ma, kaya nga ako nandito diba?" I ask her.
"Huwag ka mag-alala, pwede ka naman bumalik sa korea hindi ba?" Tanong pa ni Papa.
"Oo naman po--- shocks! Wala na akong pera pamasaheeee!😫" Inis kong sabi sa sarili ko ng marealize na wala na akong pera.
"Ano? Eh nasaan yung sweldo mo?" Tanong ni Mama.
"Pinadala ko sa inyo diba? Wala pong natira sa akin! 😣" Sabi ko at tila naiiyak.