ႏိုးလာၿပီးတ့ဲေနာက္ ျမင္ရတ့ဲ မ်က္ႏွာက်က္ျဖဴျဖဴက ဒီေလာက္အထီးက်န္ဖို႔ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ တစ္ခါမွမေတြးခ့ဲဖူးဘူး။ ယြီလန္က သူ႔ကိုခြင့္ယူၿပီးကိုအျပည့္အဝဂ႐ုစိုက္ေပးတယ္။ က်န္႔ခိုင္ကိုေတာ့မေတြ႔ရပါဘူး။ မေတြ႔ရတာပဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္းလို႔ သူယူဆလိုက္တယ္။ ဒီႏွစ္ပတ္အတြင္း ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ stem cell ေတြပြားလာဖို႔နဲ႔ အသစ္ျဖစ္ျဖစ္လာတ့ဲ ေသြးနီဥေတြကို ခႏၶာကိုယ္က လက္ခံႏိုင္ဖို႔ သူႀကိဳးစားရတယ္။ ေဆး႐ုံမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔က လုံးဝလိုေလေသးမ႐ွိဘူး။ အေၾကာင္းအရင္းကိုသူေတြးမိတ့ဲအခါမွာ ေယာက်ာ္းတန္မ့ဲ မ်က္ရည္က်ရေတာ့တာပါပဲ။
ေဆး႐ုံကဆင္းတ့ဲအခါ ယြီလန္က ပန္းစည္းတစ္ခုကိုေပးတယ္။ ဝတ္ဆံႀကီးႀကီး႐ွိတ့ဲ အ့ဲဒီပန္းဝါဝါေတြကို Daffodil ပန္းေတြလို႔ေခၚတယ္။ သူ႔မွာ အဓိပၸါယ္ေတြမွအမ်ားႀကီးပဲ။
အျပာေရာင္ ႀကိဳးနဲ႔စည္းထားတ့ဲ Daffodil ပန္းသုံးပြင့္ကေတာ့...'ေသခ်ာေပါက္ေပ်ာ္ရႊင္ပါ' တ့ဲ။
ဘယ္သူ႔ဆီကလဲဆိုတာ....ေ႐ွာင္းက်န္႔တိတ္တိတ္ကေလးပဲ သေဘာေပါက္ခ့ဲပါတယ္။
.........
အခ်ိန္ေတြက ရပ္မေနဘူး။ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ထ်န္း႐ွင္းရဲ႕ ပင္မေဆး႐ုံႀကီးမွာ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ သူေနရာအႏွံ ့သြားတယ္။ ထ်န္း႐ွင္းရဲ႕နာမည္ေအာက္က ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးစခန္းေတြ။ စစ္ေဘးေ႐ွာင္စခန္းေတြအထိ! လက္နက္ေတြၾကားကေန ခက္ခက္ခဲခဲအသက္႐ွင္ခ့ဲရတ့ဲကာလေတြ႐ွိတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပုံစံက ေသရမွာကို မမႈေတာ့သလိုပဲ။ တစ္ခါဆို အာဖဂန္နစၥတန္ ကအၾကမ္းဖက္သမားေတြ ျပန္ေပးဆြဲထားတ့ဲ အေဆာက္အအုံထဲမွာသူေရာက္ေနခ့ဲတာ။ အေရးေပၚသတင္းေတြထဲ ဓားစားခံအျဖစ္ပါလာတ့ဲ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ဆရာဝန္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ျဖစ္ေနတ့ဲအခါ ယြီလန္ေမ့လဲသြားတ့ဲအထိပဲ!
ဒါေပမ့ဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔က အ့ဲဒီထဲကလူေတြအားလုံးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပဲ အျပင္ကိုေခၚထုတ္ေပးႏိုင္ခ့ဲတယ္။ အစိုးရနဲ႔ အၾကမ္းဖက္သမားေတြၾကားမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်ိဳးျဖဴငွက္ကေလးလိုပဲ! ႐ုန္းရင္းဆံခတ္ျဖစ္တုန္းက ဗိုက္ကို႐ွပ္ထိခ့ဲတ့ဲ ဓားဒဏ္ရာကလႊဲရင္ ဘာအနာတရမွမျဖစ္ခ့ဲဘူး။ အ့ဲဒါၿပီးတာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုကို လက္ခံယူဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခ့ဲတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ျငင္းပစ္တယ္။ ဒါလည္းပဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ နာမည္ကပိုႀကီးလာတာပါပဲ။ ဆရာဝန္ေလာကမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ အေၾကာင္းကပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္လိုျဖစ္ခ့ဲတယ္။
ေလရဟတ္ေတြကို ႏွစ္သက္တ့ဲ ဆရာဝန္ေလးတစ္ေယာက္႐ွိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူက ေလျပည္ေလးနဲ႔ေတြ႔ခ့ဲတယ္။..အ့ဲဒီလိုနဲ႔ အစခ်ီတ့ဲ ပုံျပင္ေတြေပါ့...။
..............
ယြီလန္နဲ႔ေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔ လူခ်င္းမေတြ႔ရတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားခ့ဲၿပီ။ သိပ္လွတ့ဲ မဂၤလာဖိတ္စာေလးကို သူလက္ခံရတ့ဲေန႔က အာဖရိကမွာ႐ွိတ့ဲ လူမႈထူေထာင္ေရးစခန္းကို သူေရာက္ေနတာ။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေျခမခ်ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ခ့ဲတ့ဲ ေျမကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ ျပန္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခ့ဲတယ္။ ယြီလန္ လက္ထပ္ေတာ့မယ္!
.............
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးကသိပ္လွတယ္။ လပိုင္းပဲ ႀကီးေပမ့ဲ ယြီလန္က ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ေတာ့ အေမလိုအစ္မလို ေႏြးေထြးမႈေပးႏိုင္တ့ဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ မိဘမ့ဲခ့ဲေပမ့ဲ ေမတၱာမငတ္ခ့ဲရတာ ယြီလန္ေၾကာင့္ပဲ။ အခုေတာ့ သူမက အျဖဴေရာင္ ဇာဂါဝန္ကေလးနဲ႔ သူ႔ေ႐ွ႕မွာမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီ။ ပြဲၿပီးခါနီးအခ်ိန္မွေရာက္လာခ့ဲေပမ့ဲ ယြီလန္စိတ္မဆိုးလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ လို႔ေတြးမိတယ္။
"ငါလွလား!"
"နင္အလွဆုံးပါပဲ။"
ယြီလန္က ပန္းစည္းကေလးကြယ္ၿပီးရယ္တယ္။
"နင္ေရာ က်န္႔ခိုင္ေရာက ယုံရတာမဟုတ္ဖူး"
ယြီလန္ရဲ႕ ပုခုံးတစ္ဖက္ကို ဖက္ရင္းက်န္႔ခိုင္က ေဘးနားယွဥ္ရပ္လာတယ္။
"မ က တကယ္ အရမ္းလွပါတယ္ဗ်ာ"
ခ်စ္တ့ဲသူကိုပိုင္ဆိုင္ရတ့ဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ဒီလိုေနမယ္။ အျပံဳးေတြအထိေတာင္ ထပ္တူက်ေနတ့ဲ အသစ္စက္စက္ဇနီးေမာင္ႏွံကိုၾကည့္ရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ပါၾကည္ႏူးလာတယ္။
"ငါလက္ဖြဲ႔ကို နင့္အိမ္အထိပို႔ခိုင္းထားၿပီေနာ္"
"နင္ျပန္လာတာကိုက ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးလက္ဖြဲ႔မွန္းမသိဘူးလား"
ရယ္လိုက္ေပမ့ဲ ေပါ့ပါးမႈမ႐ွိဘူး။ နာရီတၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနတ့ဲ သူ႔ကို ယြီလန္က စိတ္ဆိုးသလိုၾကည့္တယ္။
"နင္ကျပန္ေတာ့မလို႔လား!"
"တကယ္ေနာ္ မ သူငယ္ခ်င္းေရာ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေရာ တကယ္မေကာင္းတာ။ အခုမွေတြ႔ရတာကို ျပန္မယ္တကဲကဲနဲ႔"
"Flight ခ်ိန္ကပ္ေနလို႔ပါကြာ"
ျပန္ခ်င္ၿပီကို ဝန္မခံခ်င္လို႔ သူစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲဖို႔ၾကံတယ္။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနေတာ့မယ့္ ဘဝထဲမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔က အနည္အျဖစ္ ရိေပၚကို မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မဂၤလာပြဲ ၿပီးခါနီးမွ အခ်ိန္ကိုက္ၿပီးေရာက္လာရတာလဲ လြယ္ကူမေနခ့ဲဘူး။
"နည္းနည္း ေဝးေနေတာ့ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔!တကယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ပဲ"
ေနာက္ပါးဆီက အသံေၾကာင့္ သူ႔ႏွလုံးေတြ ဒိန္း ကနဲ ခုန္သြားသလိုပဲ။ တစ္ခါပဲ စကားေျပာခ့ဲဖူးေပမ့ဲ အ့ဲဒီအသံကို သူမွတ္မိေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကပ္လာတ့ဲ ေျခသံငယ္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ဖို႔ သတၱိေတြ သူ႔မွာ မ႐ွိဘူး။
"ေဟာ...ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕"
သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကို ယြီလန္က မသိက်ိဳးကြၽံျပဳၿပီး လက္ေမာင္းေတြကေန ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ တြန္းလွည့္တယ္။ သူမလြန္ဆန္ႏိုင္ပါဘူး။ မ်က္လုံးေတြကိုေအာက္ကိုပို႔ထားတာမို႔ ၾကက္ေသြးရင့္ေရာင္ ပြဲတက္ဂါဝန္႐ွည္ရဲ႕ ေအာက္အနားစေတြကိုသူျမင္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ နက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနတ့ဲ ႐ွဴးဖိနပ္တစ္စုံရယ္။ တျဖည္းျဖည္းဆန္တက္လာတ့ဲ အၾကည့္ေတြေနာက္မွာ ေျပာင္းလဲမသြားတ့ဲ အလွပိုင္႐ွင္ကေလးက ခပ္ျပံဳးျပံဳးကေလးပဲ။ က်က္သေရ ႐ွိလိုက္တ့ဲ မိန္းကေလး။
"ကြၽန္မ ႐ွင့္သတင္းေတြကို ၾကားပါတယ္။ သိပ္သတၱိ႐ွိတာပဲေနာ္။ ကြၽန္မ အမ်ိဳးသား ကလည္း ကြၽန္မ တစ္ဖြဖြေျပာလို႔ ႐ွင့္ကို ေတြ႔ဖူးခ်င္ေနတာ။ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးေလ အဲရစ္! ႐ွင္ပဲ ေလရဟတ္နဲ႔ တူတ့ဲ အ့ဲဒီဆရာဝန္ကို အျပင္မွာ သိပ္ေတြ႔ဖူးခ်င္တယ္ဆို"
ဘုရားေရ!
အခုထိ သူမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မဆိုင္ခ့ဲတ့ဲ သူမေဘးကလူကိုၾကည့္မိလိုက္တယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ႏွလုံးေတြမွ ျပဳတ္ထြက္သြားေတာ့မလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
႐ွယ္လီက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ကို ခ်ိတ္တြဲထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အ့ဲဒီအမ်ိဳးသားက ဝမ္္ရိေပၚ မဟုတ္ခ့ဲဘူး။
.......
A.N
Next part will be final. ❤