Chapter 23
BUMULUSOK SI Cynthia sa kama pasubsob nang ihagis siya ni Leo. Halos kaladkarin siya ng lalaki pauwi sa kanilang condo. Ni hindi na siya nakapagpaalam ng maayos kay Preston dahil nakalupagi pa rin ito sa lupa nang hilahin na siya ng kanyang kasintahan pauwi.
Sumama na siya kay Leo bago pa magkasakitan ang dalawa. Isa pa, hiyang-hiya na siya.
"Do you wanna know what's my problem, huh?" nangangalit ang ngiping sabi nito. "Well, let me answer that on this bed!" Habang nagtatanggal ito ng sinturon.
Naku hindi pwede! Baka makasama ito sa kanyang ipinagbubuntis kapag pinagsamantalahan siya nito. Lalo na't muntik na syang makunan nitong nakaraang araw. Bigla tuloy syang kinabahan.
"L-Leo, 'wag..."
Pero parang bingi ang binata na lumapit sa kanya at iginapos nito ang kanyang dalawang kamay.
Sinubukan nyang pumalag ngunit malakas ito at isa pa'y nanghihina siya. "Leo ano ba?!"
"Shut up, bitch!" Agad siya nitong naitali sa headboard ng kama.
"'Tangina, Leo! Hindi ako pwede! Baka –" Hindi na siya nakapagsalita nang marubdob siya nitong hinalikan. Isang halik na puno ng galit, sakit at nagpaparusa.
"Uhmmmnnn..." nakasubsob ito sa kanyang mga labi habang pinupunit nito ang kanyang damit. Hanggang sa narito na nga ito doon sa dako niya.
Nagpumiglas siya sa pamamagitan ng pagwasiwas niya ng kanyang ulo. "Tama na, Leo... ano ba?!"
Ngunit sinakal siya nito at buong bigat na dumagan sa kanya. "Why, Cynthia? Dahil pinagod ka ni Preston, huh?"
Bahagya syang napatigagal sa sinabi nito. "Diyos ko po, Leo! Ganyan na ba kakitid ang utak mo?!"
"This isn't about me Cynthia. It's about you and that asshole doctor!" lalong dumiin ang mga kamay nito sa kanyang leeg. "Hindi ka ba nakontento sa akin, huh? Am I not enough? Or you're just a whore kaya naghahanap ka pa ng iba?"
Napakasakit ng mga sinasabi nito sa kanya. Pero saka na niya iyon iindahin. Malapit na kasi syang mawalan ng ulirat dahil sa madiin nitong pagkakasakal sa kanya. Mabuti na lang at bumitaw din ito agad. Ngunit hindi para pakawalan siya, kundi para ibuka ang mga hita niya.
Uubusin niya ang natitira niya pang lakas para protektahan ang sarili niya. Buong pwersa nyang itinikom ang kanyang mga hita upang hindi mapakialaman ni Leo ang kanyang gitna. Ang kaso, ano naman ang laban niya sa bruskong lalaking ito. Lalo na't nakagapos ang kanyang mga kamay at hindi niya magamit para manulak.
Alam nyang galit ito. Ganito kasi ito noon sa kanya noong una siya nitong pinagsamantalahan. Nananakit – hindi lang sa pisikal kundi pati ng kanyang damdamin. Subalit hindi niya maintindihan kung ano ang ikinagagalit nito sa kanya. Handa naman nyang ipaliwanag ang lahat kung talagang tungkol kay Preston ang dahilan nito. Ngunit iyong pag-isipan siya nito ng masama at pagdudahan – masakit na eh!
Heto na nga si Leo sa kanyang gitna matapos nitong tanggalin ang pagkakatikom ng kanyang mga hita. Mabilis itong nakapasok sa loob niya.
"Ohhh... Shit! Ang sikip mo pa rin..."
Halos mapaigtad naman siya sa sakit. "Leo, 'wag masakit..."
Hindi ito pinakinggan ng binata. Nilantakan nito ang kanyang makinis na leeg pababa sa kanyang malalambot na dibdib.
Masarap sana. Kaya lang hindi talaga pwede dahil baka makunan siya, baka makasama sa anak nila. "Leo, maawa ka... masakit..." yumugyog na ang balikat niya. Napaiyak na siya.
Dahan-dahang bumagal ang kilos ng lalaki sa ibabaw niya.
Napahaguhol siya. "Parang awa mo na... tama na... huhuhu..."
Napahinto na ito at hindi na muling kumilos.
"Maawa ka... huhuhu... masakit, Leo maawa ka..." ayaw niya sanang magpakita ng kahinaan dito dahil masama ang loob niya sa masasakit nitong nasabi sa kanya.
Hindi na nga lang niya napigilan ang kanyang sarili kundi ang magmakaawa. Hirap na hirap na kasi siya at naaawa na rin siya sa kanyang sarili.
Nagulat na lang siya nang umangat ito at niyakap siya. "Shhhh... tahan na... hindi na... sorry..." piyok ang tinig nito.
Lalo lang syang napaiyak. Naramdaman niya pang kinalas nito ang gapos niya sa kamay. Pagkatapos ay pinunasan nito ang mga luha niya at saka siya pinag-hele. Animo'y isa syang sanggol na pinapatulog nito sa sarili nitong kandungan. Hindi niya namalayan na nakatulog nga siya ngunit paggising niya – wala na ito sa tabi niya.
Marahan syang tumayo at nagtungo sa kanyang bag na nasa couch sa sala. Naroon ang cellphone nyang patay-sindi. May text doon, nang buksan niya ito – si Preston. Nagulat siya nang buksan niya ang mensahe nito.
Nasa ICU na si Editha. I'm so upset.
Punyeta! Bakit kasi hinang-hina siya. Ngayon siya kailangan ng isang kaibigan niya pero hindi naman niya ito mapuntahan. Alam nyang malala na si Editha at anumang oras ay pwede itong bawian ng buhay. Kaya siguro ito naroon sa ICU at malamang ay kailangang operahan.
At kung anuman ang sakit ni Editha, ayaw iyon ipaalam sa kanya ni Preston. It's a patient's privacy daw – ito ang laging dahilan ng lalaking doktor sa kanya sa tuwing tatanungin niya iyon.
Naging malapit na rin sa kanya ang pasyenteng si Editha. Labis syang malulungkot kung sasakabilang buhay na ito agad. Kaya nga lang, wala roon ang isip niya, kundi na kay Leo. Kapag nalaman nito na buntis siya, malamang ay hihiwalayan siya nito. Kung sanang wala syang damdamin dito ay okay lang eh. Ang kaso, labis na niya itong minamahal.
Sa kabila noon, kailangan nyang tanggapin ang maaaring mangyari. Kailangan nyang magpatuloy sa buhay alang-alang sa magiging anak niya. Siya si Cynthia Fatima Di Magiba – isang matapang na babae at hindi basta natutumba. Kaya iyon ang ipinilyido sa kanya ng nag-ampon sa kanya upang magsilbi nyang bandila sa lahat ng pagsubok na darating sa buhay niya.
***
LEO PARKED HIS car in front of Preston's hospital. Agad syang bumaba ng kanyang kotse at padabog na binuksan ang sliding door papasok sa loob ng emergency room. Pihadong naroon ang doctor na hinahanap niya, hindi nga siya nagkamali. Huminto ito sa ginagawa nito at lumapit sa kanya.
"What did you do to her?" si Cynthia ang tinutukoy nito.
"It's none of your business..." madilim ang kanyang mukha.
"Let's talk in my office."
Sinundan naman niya ito hanggang sa makapasok sila sa opisina nito. Bago pa lang ito magsasalita nang kwelyuhan na niya ito at dinikdik sa pader. "For how many times do you want me to tell you na – layuan mo si Cynthia?"
Pero matigas si Preston. Ngumisi pa ito. "Am I a threat to you?" pagkatapos ay itinulak siya nito palayo.
"She is mine!" sigaw niya rito.
"For now – but sooner or later, mare-realize niya kung gaano kakitid ang utak mo at siya na mismo ang lalayo sa'yo."
Namewang siya. "Gusto mo talaga akong kalabanin ha?"
"Really? Do I need to be afraid now?"
"Asshole!" pinukol ng kanyang kamao ang mukha nito. Napaatras ito sa lakas ng pagkakasapak niya rito.
Ngunit mukhang nakabawi agad ito at mabilis na lumapit sa kanya. Nakapitan nito ang kanyang kwelyo.
"You better keep an eye on her, dahil kapag nakakita ako ng pagkakataon, I will make sure that you won't ever see her again! She'll be mine!"
Biglang bumukas ang pinto.
"D-Doc... there's an e-emergency at ICU, it's Editha Robles." Anang nurse.
Nanlaki naman ang mga mata ni Preston at nabitawan siya, napatakbo ito patungo sa ICU.
Sinundan niya ito ngunit hindi na siya nakasunod dito nang makita nyang pumasok na ito sa operating room.
Isang oras ang lumipas ay natanaw niya itong muli na lumabas mula sa operasyon. Malungkot ang mukha nito habang nagtatanggal ng face mask. Nang matanaw siya nito na nakaupo sa waiting area, marahan itong tumabi sa kanya.
"You are lucky, don't you know that?" anito sa kanya sa malungkot na tinig.
"Why is that?" hindi niya ito tinapunan nang tingin.
Huminga ito nang malalim bago ito nagsalita muli. "Because you're going to be a father..."
"What!?"
He looked at him. "She's pregnant."
Namilog ang mga mata niya, napatigagal siya.
***
NA-RECEIVE NI Cynthia ang text ni Preston sa kanya kani-kanina lang. Galing daw doon si Leo at nasabi na nito ang tungkol sa kanyang pagdadalang-tao. Maigi na rin iyon at least – hindi na niya makikita ang reaksyon ng binata. Nabanggit din ni Preston sa text na – galit daw si Leo na umalis doon.
Malamang ay palalayasin na naman siya nito sa kanilang condo. O di kaya'y babayaran siya nito para magpakalayo-layo siya rito.
Bago gawin sa kanya ng binata iyon, uunahan na niya ito.
Dali syang nag-empake ng mga damit niya. Inihanda na rin niya ang mga credit cards na ibinigay sa kanya nito para isauli dito. Mas gusto niya ng cash, mahirap na baka ipa-cut nito ang credit card, dehado siya. Siyempre noh, hindi siya tatanggi kung bayaran man siya nito. Martyr lang ang gagawa niyon at iyong mga shongang bida na nasa pelikula. Sa panahon ngayon, kailangang magpaka-praktikal. Lalo na't kailangan iyon ng magiging anak niya.
Makalipas ang isang oras, heto na nga siya at nakahanda na ang mga gamit niya. Balak nyang doon muna tumira kina Camilla. Hindi naman siya pababayaan ng best friend niya. Ang problema nga lang, malamang ay susugurin nito ang ama ng anak niya. Planong nyang hindi na lang sabihin dito kung sino. Kilala niya kasi si Camilla – ilalaban siya nito ng patayan.
Lumipas pa ang dalawang oras, tatlo at hanggang sa sumapit ang gabi ngunit wala pa rin si Leo. Palakad-lakad lang siya malapit sa pinto ng condo habang hinihintay ito. Hinanda na rin niya ang mga sasabihin niya. Magde-demand siya siyempre ng sustento para sa anak nila hanggang sa makatapos ito ng pag-aaral. Gusto nyang buo ang atensyon niya sa magiging anak niya. Ayaw nyang magtrabaho at baka mapabayaan niya ang bata. Lahat iyon ay nakaplano na sa isip niya.
Pero naroon pa rin yung sakit. Mahal niya kasi si Leo eh, sobra. Ngunit kailangan nyang lakasan ang loob niya at magpakatatag para sa sanggol na nasa sinapupunan niya. Kakayanin niya ito, basta wag lang mawawala ang anak niya sa kanya. Nasa plano niya rin kasi na papirmahin si Leo ng isang legal na kasunduan na mananatili sa kustodiya niya ang bata. Mabuti na iyong sigurado, mahirap kalaban sa batas ang mga Montemayor. Ito na lang pati ang meron siya kay Leo kaya hindi siya papayag na pati ito ay kunin sa kanya.
Maya-maya ay bumukas na ang pinto ng condo – iniluwa niyon si Leo.
Napatayo siya agad sa pagkakaupo niya sa couch. Pagkatapos ay tinungo niya ang mga bagahe niya at isa-isa niya iyong inilabas. Wala namang imik ang binata na naupo lang sa couch na inupuan niya. Nang mailabas na niya ang mga gamit niya, humarap na siya dito.
"I know everything..." matipid na sabi ni Leo habang nakayuko ito.
Bigla syang napaluha sa tinig nito ngunit pinigilan niya iyon. Para kasing wala lang. "Leo, five million..."
Nag-angat ng mukha ang binata.
"Sapat na iyon para mabuhay kami ng anak mo." Sinikap nyang buo pa rin ang boses niya.
"No." Yumuko ulit ito.
Kumulo ang dugo niya sa pagtanggi nito. "So ano?! Hahayaan mo na lang kami ng magiging anak mo?! Ganun-ganun na lang yun matapos mong iraos iyang lib*g mo sa'kin?! Nag-enjoy ka rin naman ah, di ba?! Eh bakit– "
"Marry me." Mabilis nitong sagot.
"Marry –?" hindi agad nag-sink-in sa utak niya ang narinig. "Ha?" napatulala siya ng ma-realize na niya ang sinabi nito.
Posibleng napipilitan lang ito na pakasalan siya dahil ipinagbubuntis nito ang anak nila. At kapag napangasawa na nga niya ito, lalo lang nyang mamahalin ito. Talo siya ron. Tapos, kapag nakapanganak na siya, kukunin nito ang buong kustodiya ng magiging anak nila. Etsapuwera na siya lalo na kapag nakakita na ito ng iba. Nariyan na ang annulment since afford naman nito dahil isa mayaman ito.
Tumingin lang sa kanya si Leo na wari'y naghihintay ng sagot niya.
"Leo... nabibigla ka lang. Mahirap matali sa taong hindi mo mahal. Isa pa, nasabi mo sa'kin noon na kaya mo iniwan si Odessa ay dahil ayaw mo ng settlement. Ito yung settlement Leo na ino-offer mo sa'kin, ito iyon! Kahit tingnan mo pa sa dictionary o itanong mo sa lolo ng katrabaho ko. Hindi lang kanin na isusubo ang kasal na kapag mainit ay –"
"Damn! CT, I love you!"
Napanganga siya sa sinabi nito.
Ngunit mas ikinagulat niya nang lumuhod ito sa harapan niya. "I love you and I can't live without you. With you I can be me, and I want to spend my life with you."
Pagkatapos ay humugot ito sa bulsa at naglahad sa kanya ng isang maliit na box na may lamang kumikinang na singsing.
"Please, parang awa mo na... marry me..." garalgal ang tinig nito.
Dito na pumatak ang luhang kanina niya pa sinusupil.
JAMILLEFUMAH
@JFstories