Kabanata 14
One Way
Namumungay pa ang mga mata ko dahil sa halik namin ni Noah. Hawak-hawak niya ang kamay ko habang nag dadrive. I remember a quote from the bible at iyon ang pinanghahawakan ko tuwing naiisip ko ang pag-ibig. That it shouldn't be selfish. Then if this isn't love, because it is selfish and because I think I am, then what is it?
Nililingon ko ang seryosong mukha ni Noah habang nag da-drive. Umigting ng bigla ang kanyang panga. Perpekto ang angle ng kanyang panga at ang medyo magulo niyang buhok ay mas lalong nagpakisig sa kanya. Sa bawat pag galaw niya sa manibela ay mas lalong humuhulma sa kanyang damit ang kanyang braso.
"Stop staring, Meg," aniya.
Ngumiti ako. Ang sungit. Gusto kong mag tanong kung ano na kami gayong ilang beses na kaming naghalikan at nag ho-holding hands pa kami ngayon ngunit natatakot akong masira ang lahat ng ito sa simpleng tanong kong iyon.
"Alam mo ba kung anong ibig sabihin ng print na 'yan?" he suddenly asked.
"Of course, alam ko." Nag init agad ang pisngi ko at umiwas ng tingin sa kanya. Siya naman ngayon ang nakatingin sa akin.
"Ba't 'yan ang naka print, then?" nahihimigan ko ang amusement sa kanyang tinig.
"What should I put there anyway?" Hindi parin ako makatingin sa kanya.
Narinig ko ang kanyang tikhim at naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. Hindi parin ako makabaling pero sobra sobra na ang paghuhuramentado ko. Lalo na dahil tahimik na siya at wala na rin akong masabi bukod sa pagpapasensya.
"I'm sorry. I don't really mean it," pagbawi ko.
"You don't want me to..." he trailed off at halos lahat ng init sa katawan ko ay naglakbay patungo sa aking mukha.
My hands are sweating big time. Kabadong kabado ako. He might think that I am that crazy about it.
"Uhm, no... I mean..." Hindi ko alam saan ako kakalap ng mga salita.
Bigla siyang humalakhak. Ngumiwi ako at hindi parin makatingin sa kanya. "You want it..." Nangingiting sinabi niya.
"No!" Halos maisigaw ko iyon sa kahihiyan.
Mas lalong lumaki ang tawa niya. Binitiwan niya ang kamay ko at nakita kong paliko na kami sa street nina Stan. Tahimik lang ako at sinimangutan ko siya dahil mukhang pinagkakatuwaan niya na ako. Tinigil niya ang sasakyan at agad tinanggal ang kanyang seatbelt, pagkatapos ay 'yong sa akin. Ipinakita ko sa kanya ang pagsimangot ko samantalang di naman magkamayaw ang kanyang ngiti.
"Ang lakas ng loob mo, naduduwag ka naman pala." Ngiti niya at agad lumabas ng sasakyan.
Huminga ako ng malalim at napansin niya pa yata iyon kaya hindi na naman natanggal ang ngisi niya.
"Bilis na. Labas na tayo. Baka magawa ko pa hinihingi mo."
Nanlaki ang mga mata ko at agad na kinapa ang handle para makalabas ako doon. Tawang tawa siya sa bawat reaksyon ko samantalang natatameme ako dahil wala akong maidugtong na biro.
Nagtaas agad ng kilay si Everlyse, Joey, at Stan nang nakita kaming papasok sa bahay. Nakita ko kaagad ang mahabang table kung nasaan may mga pagkain na masyadong marami kesa sa naimbitahan.
Naroon ang iilang kaklase namin na malapit sa banda. May iilang mga babae ring naimbitahan na alam kong pinopormahan ni Stan o di kaya ay ni Warren. Tipid na ngiti lang ang isinukli ko kay Everlyse nang binati niya ako pagkatapos humakbang ni Noah patungo sa mga kaibigan para makipag biruan at batian.
"Kain na tayo," makahulugang ngiti ni Everlyse habang iminuwestra ang mga pagkaing nakahanda.
Sadyang hindi namin ka close ang mga naimbitahang babae kaya kaming dalawa lang ni Everlyse ang namalagi sa sofa. Abala naman sila doon malapit sa mga mesang inihanda para sa maliit na salu-salong ito. Nakita ko kung paano ngitian si Noah ng ilang babaeng naimbitahan nila at tuwi tuwina'y sumusulyap siya sa akin. Suplado. Hindi man lang ngumingiti!
Siniko ako ni Everlyse nang napansin ang tinginan namin ni Noah.
"What's up? Kayo na ba?" tanong niya, umiinom ng juice.
"Ewan ko." Iyon lang ang naging sagot ko.
"Anong ewan mo? Sabi ni Stan, galit na galit daw si Noah kanina sa ginawa mo. Nagkabati na kayo?”
Tumango ako. “We kissed.”
Sa pagkakalaglag ng panga ni Everlyse ay hindi niya na ako tinantanan ng mga tanong. Kung paano at anong klaseng halik ang natanggap ko kay Noah. She even asked me if I was Noah’s first kiss because he was mine.
“Hindi ko alam.” Tanging naisagot ko.
Gusto kong sabihin sa kanya na hindi naman ako nagtatanong ng marami kay Noah dahil sa takot kong masira ang kung ano mang meron sa amin ngayon pero nakita kong tumayo si Noah at sumulyap sa akin. Nilingon pa siya ni Stan at nakita kong bumulong si Stan kay Joey na agad ngumisi sa galaw ni Noah.
Nag alis ng bara sa lalamunan si Everlyse nang napansin ang paglapit ni Noah sa sofa. Kinagat ko ang labi ko at nagkunwaring walang nangyayari pero hindi ko napigilan ang pag singhap nang umupo siya sa tabi ko.
“Dito ka ba matutulog?” tanong niya.
“Oo.” Nilingon ko siya.
“Then you change your clothes. May dala ka bang damit?”
“Bakit? Maganda naman ang damit niya, a?” Singit ni Everlyse, nakangising aso.
Tumikhim si Noah at agad bumaling sa akin. Bago pa makapag salita ay sumunod na sa mga sofa si Stan kasama ang dalawang babae. Isa isa na silang pumanhik doon, si Warren, Joey at ilan pang babae ay naroon na rin sa sofa, nagkakatuwaan.
Nakabusangot ang mukha ni Noah na parang wala sa mood. Nakangisi naman si Everlyse at bumubulong pa sa akin.
“Badtrip ang boyfriend mo.” Halakhak niya.
Umiling ako at tumingin kay Noah. Bagaman hindi ko naman talaga iniisip na malaswa ang damit ko o kailangan kong magbihis dahil iyon ang hiling ni Noah. Alam ko ring dapat na nga akong mag shower at mag bihis sa kwarto ni Everlyse. Pagkatapos kong inumin ang juice na sinisimsim ko ngayon ay aakyat na ako.
“I still couldn’t believe it. I really couldn’t,” ani Stan, umiiling.
“Bakit?” Napatanong ako nang tumango si Warren at Joey.
“May nag offer sa kanila na magkaroon ulit ng gig sa iilang outdoor venues. At biruin mo? Isa sa mga gig may kasamang iilang sikat na banda?” Halos patiling untag ni Everlyse.
Malaki ang ngiti ko at iniisip kung anu-anong banda kaya ang makakasama nila. Saan kaya ang mga gig nila at ano na naman ang pakulo namin sa club? I can’t wait. Gagawa ulit kami ng design sa t shirt o di kaya ay jacket. That would be cool.
“Next month, kasama yata natin ‘yong Going South. Kabilang school na banda iyon tsaka halos college na ang mga miyembro. Nagkaroon na sila ng malaking offer. Hindi ako makapaniwalang kasama tayo sa line up nila gayong wala tayong offer.” Banggit ni Joey.
Tumango ako. “Magkakaoffer din kayo.”
I can’t help but think about the rising recording company of my parents. Gusto kong mag offer sa kanila na mag record doon pero dahil hindi pa naman talaga established ang kompanya tulad ng iba at nangangailangan pa ng ilang sikat na manager ay nahihiya akong mag offer. I know they deserve better. They deserve the best. At naniniwala din akong kaya nilang sungkitin ang tagumpay nang hindi ko sila tinutulungan.
Naramdaman ko ang kamay ni Noah sa likod ng sofa’ng inuupuan ko. Bago ko pa siya nalingon ay naramdaman ko kaagad ang kanyang hininga sa aking leeg. Ngumisi pa lalo si Stan at nagtaas ng kilay sa akin.
“Change your clothes now, Meg. Sasamahan kita sa kwarto.”
Halos pamulahan ulit ako ng mukha sa sinabi niya. Hindi ko kayang hindi iyon lagyan ng malisya dahil sa pag uusap namin kanina. Nilingon ko siya at agad kong ipinakita sa kanya ang aking simangot. “Sa kwarto ako ni Lyse. And you can’t enter the room, Noah. Ako na lang ang aakyat.”
“I will wait outside.” Ngumisi siya. “Why are you so damn scared? I won’t do that... yet, Meg.”
Pumikit ako ng mariin at nilapag ko kaagad ang basong iniinuman ko kanina. Tumayo ng diretso sa gitna ng pag uusap at excitement nila tungkol sa offer. Nag angat ng tingin si Lyse sa akin, naputol ko ang kanyang opinyon sa mga offer.
“San ka, Meg?” tanong niya at nilingon ang nasa likod kong si Noah, sumusunod.
“Magbibihis lang ako,” sabi ko.
Sumipol kaagad si Stan at sumandal sa sofa, pinagmamasdan kami. “No girls allowed on my sisters room, pre,” aniya.
“I know. I won’t dare,” naglalaro ang boses ni Noah.
Humagikhik na lang si Stan at agad nag kantyawan si Joey at Warren. Hindi ko na sila nilingon. Mabilis na akong umakyat sa hagdanan samantalang mabagal naman ang bawat hakbang ni Noah.
Pumasok agad ako sa loob ng kwarto ni Everlyse at sinarado ang pinto. Huminga ako ng malalim bago mabilis na sinuyod ang bag kong nilagay ko sa loob ng cabinet niya kanina. Nakuha ko pang magshower kahit na naghihintay si Noah. Ayaw ko kasing hindi naglilinis ng katawan bago matulog. Pagkatapos ay nagbihis ako ng isang oversized t shirt na may maraking ‘Zeus, the god of gods’ at isang maiksing shorts (dahil ganito ang mga shorts ko). Damn, ‘yong suplado ay magtataray na naman para dito.
Pinasadahan ko lang ng suklay kong medyo basa pa at agad ng binuksan ang pintuan. Naabutan ko si Noah na nakahilig sa dingding, ang dalawang kamay ay nakapaloob sa bulsa. Nilingon niya ako, sinalubong ng isang malamig na ekspresyon. Dinayo ng kanyang mata ang damit ko pababa.
“Better?” ngiti ko.
Ngumuso siya at agad naglahad ng kamay. Kumunot ang noo ko sa kanyang ginawa. Inangat ko ang kamay ko para ilagay ko doon ngunit bago ko iyon nagawa ay hinawakan niya na ang palapulsuhan ko at hinigit niya ako sa kanyang dibdib.
“Better.” Niyakap niya ako.
Nanlalaki ang mga mata ko nang naamoy ko ang bango ng kanyang dibdib. Saglit lang iyong yakap niya at agad niya na akong hinila.
“But your shorts are too short.” Ngumuso siya habang naglalakad kami patungo sa hagdanan.
“Shorts are short, Noah.” Nangingiti kong sinabi kahit na may kung ano na sa tiyan kong namumugad.
“May mga lalaki kaming kaibigan, Meg. And you don’t know how often they talk about you nong hindi pa kita inaangkin.”
Halos malaglag ang panga ko sa kanyang sinabi. Bakit normal lang sa kanyang sabihin ang mga ito samantalang para sa akin ay nakakahuramentado na sa kalooblooban. Why are you so straightforward, Elizalde?
Hinawakan niya agad ang kamay ko at dahan dahang nilalagay ang kanyang daliri sa gitna ng aking mga daliri nong pababa kami sa hagdanan. Nakita ko kung paano nag angat ng tingin ang iilan sa mga bisita namin. Nanliit ang mga mata ni Warren. Samantalang naabutan ko namang nagtatanong ang isa sa mga kaibigan ni Joey sa kanya na tumitingin sa amin.
Kwentuhan at konting inuman ang nangyari para sa mga boys. Ang mga babae naman ay tinatawagan na ng mga magulang para umuwi kaya napipilitan na rin silang tumulak para maihatid na ang ilan. Sumama ako sa paghatid sa kanila sa gate ng bahay nina Everlyse. Nauna na si Joey na siyang maghahatid sa tatlong kaibigan nilang babae. Huli si Noah na agad nagpakita sa kanyang cellphone bago umalis na pinapanood ni Stan at Everlyse, ang dalawang curious kong pinsan.
“I’m gonna text you when I get home,”
Tumango agad ako sa sinabi ni Noah. Tumili pa si Everlyse sa gilid na parang siya ang kinikilig. Sumimangot si Noah. “I’m gonna wait,” sagot ko.
Tumango siya at agad nilingon ang kalsada para makaalis na.
Sa gabing iyon ay wala kaming ginawa ni Everlyse kundi ang mag usap ng tungkol kay Noah at mag enjoy sa panibagong nararamdaman ko sa bawat text niya sa akin. It was a weird feeling. Iyon bang tipong ang pangarap mo ay nagkakatotoo na. It’s too good to be true and yes, it is true. Kung panaginip man ito ay ayaw ko nang magising.
“Magiging kayo na talaga. Kung hindi pa kayo ngayon.” Siguradong sinabi ni Everlyse sa akin habang nag lalagay ng kulay sa kuko ng kanyang mga paa.
Kinagat ko ang labi ko at tiningnan ang cellphone kong may mensahe galing kay Noah.
Noah:
Shower’s done. What are you doing?
Ngumuso ako at nag type ng reply.
Ako:
Nakahiga lang sa kama ni Everlyse. Sino mga ka text mo? :)
“Natatakot ako.” Sabi ko.
Kumunot ang noo ni Everlyse, “Bakit?”
“We’re too young for something serious, Lyse. I want him for this lifetime. I don’t want him to be just my first love-”
Natigil si Everlyse sa kanyang ginagawa at kita ko ang anino ng iritasyon sa kanyang mukha. “Don’t be such a coward. Kaya nga susubukan kasi titingnan kung pwede ba talaga kayo habang buhay. And besides, Meg, you’re too young to think of your future with him. Just enjoy what you have now.” Natatawang bawi niya.
Tumango ako. She’s right. I shouldn’t be scared. Ang importante ay kung anong meron kami ngayon. Tumunog ang cellphone ko. Niyakap ko ang puting unan habang nagbabasa ng text niya.
Noah:
A couple of classmates and you.
Ngumuso ako. Huh? May ka text naman pala itong iba, e.
Ako:
Girl classmates?
Mabilis ang kanyang reply.
Noah:
Yup.
Ngumiwi ulit ako at may kaonting katawa tawang sakit ang nanuot sa aking dibdib. Heartache isn’t a joke or an expression for failed love or relationships, it is real. Nararamdaman ko iyon ngayon. Ang nakakatawa lang ay nasasaktan ako sa maliit na bagay. Hindi agad ako nakapag reply at napatalon ako nang tumunog ang cellphone ko. Nagkatinginan pa kami ni Everlyse nang bago ko nakitang si Noah ang tumatawag. Ang konting sakit ay napalitan ng abot abot na kaba at kaligayahan. Damn this puppy love of mine.
“Hello.” Bati ko.
Hindi agad siya sumagot. Para bang sinusukat niya ang tono ng boses ko.
“Noah?” Tawag ko.
“You... did not reply.” Naririnig ko ang pagdadalawang isip sa kanyang tono.
Ngumiti ako. “Hindi ko alam anong sasabihin ko.”
Ibinaon ko ang aking mukha sa unan. Sa kahihiyan at sa kakiligan. Hindi na siya nagsalita at kung hindi siya humihinga ay iisipin ko nang pinutol niya na ang tawag.
“I wonder if I’m allowed to sleep there. Sa bahay nina Stan.” Malambing ang tono niya.
“You better ask him if you really want.”
“I want to cuddle and kiss you,” tikhim niya.
Huminga ako ng malalim at pumikit. Those were my dreamy nights. The nights I don’t want to end. Iyong parang nabubuhay na lang ako para sa malalim na tinig ni Noah at sa kahit walang katiyakan naming estado ay sobrang tama na ito para sa akin.
“Mom,” kinatok ko ang nagsisilbing opisina ni mommy at daddy sa bahay.
Agad lumipad sa ere ang kamay ni daddy para pigilin ako sa pagsasalita. May kausap siya sa kanyang cellphone at nakadungaw siya sa bintana, kausap ang kung sinong nasa kabilang linya.
Umupo ako sa swivel chair at pinaglaruan ang maliit na globe sa malaking mesang naroon. Pinaikot ko ang swivel chair at kitang kita ko ang mga makakapal na libro sa mga kabinet namin sa paligid. Ang mga painting sa kisame ay nagpapatunay kung gaano ka mahal ng mga magulang ko ang classical music. May roon dong anghel na may dalang violin sa ulapan. Iyon ang kinalakhan ko. Iyon din ang dahilan kung bakit sinubukan ko ring tumugtog ng ganon. Sadly, music is just not my thing. I know how to play and it liberates me. But I just don’t think my heart is right there.
“Sige, sige. Papunta na diyan si Alejandra. Susunod ako.” Dinig kong medyo natatarantang sinabi ni daddy.
Mabilis niyang kinuha ang kanyang suit na nakasabit sa gilid ng malalaking kabinet ng mga libro. Magpapaalam sana ako sa susunod na gig nina Noah. They are not very strict but if it’s beyond 6pm, kailangan ko nang magpaalam ng mabuti.
“Sige, okay, bye.” Mabilis na nilagay ni daddy ang kanyang cellphone sa bulsa at pinuntahan ako, hindi na pinagsalita at hinalikan sa noo. “Meg, honey, aalis muna ako. What is it? May meeting. Kailangan pala ako.”
Umiling ako dahil pwede namang ipagpaliban iyon. Mukha kasing nagmamadali si dad. “Ayos lang. Next time, dad.”
Tumango siya. “Okay, later. Pagkauwi namin ng mommy mo. Lock the door when you leave and tell manang to clean the mess.” Sabay tingin niya sa coffee table na may mga tasang nagkalat at upos ng sigarilyo.
“Yes, dad.”
Pinanood ko ang pag alis niya sa pintuan bago ko kinapa ang telephone na konektado sa aming kitchen at kung saan pang parte ng bahay. Habang dinadial ang kitchen para kay manang o sa kahit sinong katulong ang naroon ay nakita ko ang iilang mga papel at pasaporte sa mesa.
“Manang, sabi ni daddy linisan daw ang office,” sabi ko habang tinataas ang mga papel.
Maria Georgianne Marfori, George Rodolfo Marfori, Mary Alejandra Marfori, Manila to Singapore, Singapore to LAX.
Binaba ko ang tingin ko sa mga date. Sa susunod na buwan ito, ah? Inakyat ko ulit ang tingin ko, nagbabakasakaling round trip ticket at para makita kung kailan ang balik.
“It’s a one way ticket?”