"Μμμμμ"
————–
Πλέον η Αντωνία δεν έβλεπε το τι γινόταν πίσω της ή γύρω της.
Γύρω από τα μάτια της ήταν δεμένο ένα μαντήλι που κάποιος πιθανόν να της έβαλε για να την αιφνιδιάσει.
Αλλά ποιος;
Αγαπητοί αναγνώστες σε αυτή την ιστορία μαθαίνουμε ότι όλα μπορούν να γίνουν, όλοι είναι πιθανόν να κάνουν τα πάντα ακόμα και αν μοιάζουν για καλά παιδιά~
Μπορεί να φαίνονται έτσι αλλά μπορεί και να το κάνουν επίτηδες για να πιάνουν πιο εύκολα τα θύματα τους.
Όμως το παρελθόν τους σιγά σιγά βγαίνει στην επιφάνεια.
Έχουμε δει -και θα δουμε- και άλλους χαρακτήρες οι οποίοι μπορεί να μην είχαν καλό παρελθόν αλλά είναι -και θα γινουν- τα καλύτερα παιδιά αυτής της ιστορίας.
Όμως κανένας μας δεν ξέρει το παρελθόν του κάθε παιδιού.
Θα θέλατε να τα μάθουμε μαζί;
Πιστεύω πως θα ήταν πολύ ωραίο αν βλέπαμε το τι έχουν περάσει οι χαρακτήρες μας στο παρελθόν και επίσης θα βοηθούσε απίστευτα και στα επόμενα κεφάλαια που πλησιάζουν.
Από εδώ και στο εξής λοιπόν τα κεφάλαια θα βγαίνουν πολύ μεγάλα γιατι οι χαρακτήρες έχουν μεγάλο, σκοτεινό, επίπονο παρελθόν.
Σχεδόν όλοι τους.
Και αφού θα ξεκινήσουμε με τα flashback μας τι το καλύτερο να ξεκινήσουμε με του πρώτο χαρακτήρα μας η οποία είναι κοπέλα.
Λουτά Αντωνία
1st Flashback
"
Τόνια! Ελα κάτω μικρή πρέπει να μιλήσουμε!" η φωνή της μάνας της ακούστηκε να την φωνάζει για να κατέβει κάτω στην κουζίνα από το δωμάτιο της.
"Τώρα μαμά έρχομαι!" της απάντησε
"Οουυφφ ούτε μουσική δεν μπορεί να ακούσει κανένας μέσα σε αυτό το σπίτι" είπε η Τόνια ενώ έβγαζε τα ακούστηκα της και τα άφησε στο κρεβάτι της μαζί με το κινητό της.
Βγήκε από το δωμάτιο της και άρχισε να κατεβαίνει τις εσωτερικές σκάλες του σπιτιού μέχρι που βγήκε στο σαλόνι.
"Πες μου~" είπε εκείνη ενώ στεκόταν μπροστά από την μάνα της.
Οι γονείς της καθοντουσαν δίπλα δίπλα και την κοιτούσαν.
"Κάτσε παιδί μου πρώτα" της είπε ο πατέρας της ενώ της έδειχνε την πολυθρόνα απέναντι από τον καναπέ.
Η Τόνια υπάκουσε, πήγε και έκατσε απέναντι τους.
"Λοιπόν;" τους κοιτούσε με απορία.
"Εγώ και ο πατέρας σου αποφασισαμε ότι θα πρέπει να αρχίσεις να μένεις μόνη σου και να φροντίζεις τον εαυτό σου βρίσκοντας μια καλή δουλειά" άρχισε να της λέει η μάνα της ενώ κρατούσε το χέρι του άνδρα της.
"Μα ρε μαμά ακόμα είμαι 16 χρόνων άστο που έχω και σχολείο, είμαι 2αρα Λυκείου και πρέπει να επικεντρωθώ στα μαθήματα μου αν θέλω να τα πάω καλά~Αν αρχίσω να δουλεύω δεν θα έχω πολύ χρόνο και για τις έξτρα ασχολίες μου, όπως τα Κορεατικά, τα Ιαπωνικά και τον χορό που πηγαίνω εδώ και τόσα χρόνια και είμαι σε ένα καλό επίπεδο." είπε από μεριάς της
"Το ξερουμε~" απάντησαν και οι δυο ταυτόχρονα.
"Για αυτό και εμείς αποφασίσαμε πως θα έπρεπε να τα παρατήσεις όλα αυτά και να ξεκινήσεις να εργάζεσαι"
Η Τόνια έμεινε με τα λόγια των γονιών της.
Στα αλήθεια δεν περίμενε να της ζητήσουν κάτι τέτοιο.
Δεν μπορούσε να τα παρατήσει όλα τώρα που είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος, σε ένα πολύ καλό επίπεδο για εκείνη.
Θα ήταν άδικο και για την ίδια μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς.
"Πείτε μου ότι δεν σοβαρολογειτε έτσι; Πείτε μου ότι μου κάνετε πλακα"
"Σου φαίνεται να αστειευομαστε;" την ρώτησε αυστηρά ο πατέρας της.
"Δεν μπορούμε πια να σε τρέφουμε, είσαι μεγάλο παιδί πλέον πρέπει να μάθεις μόνη σου να φροντίζεις τον εαυτό σου" συμπλήρωσε ο πατέρας
"Δεν μπορούμε να πληρώνουμε εμείς για εσένα πια. Είμαστε σε μια εποχή πολύ δυσκολη~" είπε μετά από εκείνον η μητέρα της.
"Ναι αλλά μάλλον ξεχνάτε κατι άμα δεν τελειώσω το σχολείο δουλειά δεν μπορώ να πιάσω ελπίζω να το έχετε καταλάβει αυτό~" τους είπε κάπως ειρωνικά εκείνη.
"Και βέβαια το έχουμε σκεφτεί για αυτό και εμείς σου έχουμε βρει έτοιμη δουλειά~"
Οι γονείς της της ανακοίνωσαν το είδος δουλειάς που της είχαν βρει.
"Τι;! Πάτε καλά;!" τους φώναξε
"Μια χαρά πάμε εμείς! Αυτή την δουλειά έχουμε και αυτήν θα κάνεις αλλιώς έξω από το σπίτι μας!!" ύψωσε την φωνή του και ο πατέρας της.
"Πες μου ότι με κοροϊδεύεις! Ακούς τι λες;!"
"Μια χαρά ακούω και ξέρω τι λέω! Τώρα ή κάνεις αυτό που είπαμε ή δεν ξανά πατάς το πόδι σου εδώ μέσα! Διαλέγεις και παίρνεις!!!" συνέχισε ο πατέρας της.
"Ωραία λοιπόν!"
Σηκώθηκε από την πολυθρόνα η Τόνια και με δάκρυα στα μάτια της άρχισε να προχωράει γρήγορα προς το δωμάτιο της.
Μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε από το σπίτι χωρίς να τους πει ούτε ένα "Αντίο".
Μόλις βγήκε από το σπίτι κάλεσε ένα ταξί.
Ευτυχώς είχε μαζέψει κάποια λεφτά στην άκρη.
Πήρε το ταξί και κάλεσε την φίλη της την Ειρήνη.
"Ναι, γεια σου Ειρηνη...Θα μπορούσα να μείνω μαζί σου για ένα χρονικό διάστημα επειδή δεν έχω που να μείνω....; Ευχαριστώ...Θα σου τα εξηγήσω όλα από κοντά. Τα λέμε γεια"
Ωστόσο
Στο σπίτι της Αντωνιας από τότε που έφυγε γινότανε μια νέα συνάντηση.
???: "Λοιπόν; Το είπατε στην κόρη σας;" τους ρώτησε εκείνος με βαριά φωνή
"Ε-εμ ν-ναι..."
???: "Και;" τους κοίταξε με σηκωμενο φρύδι.
"Δ-δεν έγιναν ακριβώς ο-οπως τα θ-θελαμε τ-τα πράγματα...."
???: "Δηλαδή;!" ύψωσε την φωνή του
???: "Πείτε μου ότι έφυγε!!" τους φώναξε
???: "Τελικά δεν είστε άξιοι για τίποτα! Αλλά δεν πειράζει *χαμογέλασε πονηρά* γιατί ξέρατε πιο ήταν το τίμημα σας αν σας ξεφύγει έτσι;!" έπιασε την μητέρα από τα μαλλιά της.
"Όχι σε παρακαλώ!!! Όχι την γυναίκα μου!!!" προσπαθούσε να τον σταμάτησε ο πατέρας.
Αλλά δεν μπόρεσε.
Εκείνος έβγαλε ένα όπλο μέσα από την ζακέτα του και την συμαδεψε.
*Μπαμ*
Ο πυροβολισμός ακούστηκε όπως και τα κλάματα μέσα σε όλο το σπίτι.
Το νεκρό σώμα της μητέρας της βρισκόταν πλέον στα χέρια του πατέρα της που έκλαιγε και εκείνος να αποχωρεί από το σπίτι τους βάζοντας το πιστόλι μέσα στην ζακέτα ξανά ενώ είχε ένα smirk στο πρόσωπο του.
Η φωνή του ακούστηκε ενώ αποχωρούσε.
???: "Εμείς δεν τελειώσαμε ακομα μικρή~Δουλα μου θα γίνεις θέλεις δεν θέλεις~"
Τέλος Flashback
???: *ψιθυριζει αισθησιακά στο αυτί της ενω εκείνη βρισκόταν δεμένη μπροστά του με αλυσίδες στο πάτωμα σαν να ήταν το ζωάκι του* Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε ξανά συναντάω~*έπιασε το πιγουνι της και το σήκωσε εμφανίζοντας τον λαιμό της* Θα περάσουμε υπέροχα μαζί~*πονηρό γέλιο*
----------
Έτοιμο και αυτο το κεφαλαιοοοοο~
Ελπίζω να σας αρεσε~Επισης Τόνια εύχομαι τίποτα από όλα αυτά να μην γίνει στην οικογένεια σου! @talentaki απλά ετσι πρέπει να γίνει σορυ ❤️😂 Ποιος λέτε να είναι αυτός που απαγάγει την Τόνια; Θα καταφέρει άλλωστε κάποιος να την σώσει από αυτές τις συνθήκες; Θα τα μάθουμε μαζί στα επόμενα κεφάλαια ❤️😘