HINDI sigurado si Alyce pero mag-iisang minuto na yatang nakatitig si Darwin sa kanya. Mauubos na niya ang isang sliced apple na ito mismo ang nag-slice para sa kanya.
Palagi itong nasa ospital, laging nakabantay sa kanya. Iba na nga ang tingin sa kanila ni Allysa. Hindi lang talaga niya sinasabayan ang panunukso ng kakambal. Sabagay mukhang wala naman na itong ginagawa sa buhay.
"May sasabihin ka ba sa'kin Darwin?" basag na tanong na niya.
"Ilang araw ko nang pinag-iisipan 'to. Sana ay okay lang talaga sa'yo. Hindi ko naman talaga intensyon na paasahin ka. Pero kung tanggap mo na ang sitwasyon natin. Siguro dapat pagbigyan ko na lang ang sarili ko."
"Pagbigyan na?"
"Pagbigyan ang sarili kong mahalin ka."
Natigilan siya. Hindi siya makapagsalita. Kahit alam niya ang totoong sitwasyon. Nakaramdam pa rin siya ng tuwa at kilig. Hindi niya naman kasi mabosesan rito na napipilitan lang ito sa nararamdaman.
Honestly, he sounded hopelessly in love. He sounded like he was confessing to her. At ang cute pa nito dahil bahagyang nahihiya pa at namumula ang mga pisngi. He was really in love with her. It's no doubt. Kaya lamang, 'yong concept ng love na meron si Darwin, para niya itong ginayuma. May expiration date. Kung kailan? Hindi niya alam.
Pero sa ngayon, hindi na muna niya iisipin 'yon. I-enjoy niya ang kung anong mayroon silang dalawa ngayon. Saka na niya iisipin ang ending ng lahat.
Hindi niya mapigilan ang matawa. "Mukha 'tong ewan. Hindi ako sanay na ganyan ka, alam mo ba? Sarap mong i-roll at gawing lumpia."
"Seryoso ako," may inis na sagot nito.
"Alam ko, mukha nga e. Ramdam ko naman."
"This is new to me. Buong buhay ko, nanonood lang ako sa kung paano nagmamahal ang isang tao. Alam ko lahat ng pros and cons ng pagmamahal. Kung bakit may nasasaktan at kung bakit sumasaya ang taong in love."
"You're like a living love manual book, Darwin."
"Okay lang ba talaga sa'yo 'to?"
Ramdam pa rin niya ang pagiging uneasy nito sa sitwasyon nilang dalawa. Na-a-appreciate niya na ayaw talaga nitong saktan siya.
Ngumiti siya rito. "I'm fine, Darwin. Gusto ko lang maging masaya kahit na limitado lang ang mayroon tayo. Mas mabuti na rin 'to kaysa wala talaga. At least, kung masaktan man ako. Alam ko na totoo ang pagmamahal mo sa'kin bago mawala ang pagmamahal na nararamdaman mo ngayon."
"I hate it when you say that. Feeling ko, ang sama-sama kong nilalang."
Natawa siya. "Huwag ka ngang nega. Ikaw na napakapositibo sa buhay. Hindi mo naman ginusto 'to. Saka, gusto talaga kita. Mas magiging masaya ako kung pagbibigyan mo ako sa hiling ko na 'to sa'yo. Ayokong may pagsisihan Darwin."
"Alyce?"
"Ilang araw? Buwan? O taon lang ba mayroon tayo?"
"Hindi ko pa alam."
Napanguso siya. "So dapat pala, sulitin ko hanggang sa nandito ka pa sa tabi ko."
"Ano bang gusto mong gawin natin?"
"Hindi ko pa alam. Pero gusto ko, gawin natin 'yong usual na ginagawa ng mga magkasintahan. Ayokong mag-to-do-list, para kasing hindi 'yon exciting. Mas maganda 'yong spontaneous lang tayo para masaya. Ano sa tingin mo?"
"Baka ending niyan, wala tayong magawa."
Napasimangot siya. "Oo nga, 'no?"
"Ako na ang bahala."
Naingat niya ang mukha rito. "Nang ano?"
"Ako ang boyfriend mo so dapat ako ang mag-effort para sa'yo."
"Tayo na ba?" nakangiti niyang sagot. May bahagi sa puso niya na kinilig.
"Manligaw kaya muna ako -"
"Ayoko!" Mabilis na iling niya. "Fast forward na lang tayo. Ilang buwan na nasayang natin. Okay na 'yon." Natawa ito sa sinabi niya. "Ang rupok ko ba?"
"Hindi ko naramdaman," sagot nito. Bahagyang nakahawak ito sa bibig na para bang nagpipigil ulit ng tawa.
"Darwin!"
"Oo na! Seryoso na nga." Tumayo ito mula sa pagkakaupo nito sa silya sa tabi ng kama niya at lumipat ng upo sa tabi niya. "Ang layo natin sa isa't isa." Umisod siya para maging komportable silang dalawa sa maliit na kama.
Naglapat ang mga labi niya nang paghugpungin nito ang mga kamay nila. Napatingin sila sa isa't isa. Bigla-bigla ay naramdaman niya ang malakas na tibok ng puso niya.
"I can hear your heart beat, ET."
Namilog ang mga mata niya. "N-Naririnig mo?" Ramdam niya ang pag-akyat ng dugo sa mga pisngi niya. "Malakas ba masyado?"
Nakangiting tumango ito. "Kasing lakas din ng tibok ng puso ko nang mga oras na 'to."
"Talaga?!" Mabilis na inihilig niya ang ulo sa dibdib nito. Inalapat ang tenga niya sa may bandang puso ni Darwin. Lumaki ang ngiti niya. Talagang malakas ang tibok ng puso nito. "Totoo nga."
"'Yan ang nagagawa mo sa tuwing malapit ka sa'kin."
Umayos ulit siya ng upo. Sinalubong niya ang nangingislap na mga mata nito. "Pinipigilan mo lang ba 'to?"
He nodded. "Ganito pala ang pakiramdam kapag pinipigilan ang sariling nararamdaman. Mas lalong gustong kumawala. Now I know, why some, were miserable. Nakaka-tang-na-juice pala talaga ang magtago ng totoong nararamdaman."
Natawa siya. "Nakakainis, 'no?"
"Nakakabwesit."
"Pero ngayon? Masaya ka na?"
"I'll be brutally and selfishly honest with you ET. I am."
Inihilig niya ang ulo sa balikat nito. "Then let's love selfishly."
"HOW was it?" baling na tanong niya kay Darwin. Tumigil siya hanggang sa chorus. Hindi pa talaga tapos ang kini-compose niyang kanta. "Maganda ba 'yong melody?"
"'Di mo pa rin tapos 'yan?"
"Alam mo?"
"Lagi akong nagbabantay sa'yo. Rinig na rinig kita mula sa bubong n'yo. Ilang buwan mo na 'yang binubuo."
"So you're stalking me? Kaya pala minsan nararamdaman kong may nakatingin sa'kin kapag lumalabas ako ng balcony."
"Well, hindi naman madalas. Pero 'di ko lang mapigilan na bantayan ka hanggang sa makatulog ka. Madalas ko kasing maramdaman ang uneasiness mo lalo na sa gabi. Lagi ka ring dinadalaw ng mga masasamang panaginip. Parang naging routine ko na talaga na hintayin kang matulog bago ako bumalik sa Fate."
Napangiti siya. "That's sweet of you."
Inagaw niya sa'kin ang music notes kong hawak at tinignan 'yon. "Hindi ako marunong bumasa ng nota pero maganda talaga ang ginawa mong kanta. Sana matapos mo na 'to." Muli nitong ibinaling ang tingin sa kanya. "Tiyak akong madami ang makaka-appreciate ng musikang binuo mo."
"Matatapos ko rin 'yan." Kinuha niya mula rito ang music notes niya.
"May title na ba 'yan?"
"Destiny's Heart."
"Destiny's Heart?" ulit nito.
Mapait siyang napangiti. "Nang gabing nasimulan ko 'to isa lang nasa isip at puso ko noon. Na sana magkapuso ang tadhana at pakinggan niya rin ako. Na sana tumibok ang puso niya para sa'kin. Na sana, ibigay niya sa'kin ang tamang taong tatanggap at magmamahal sa'kin sakabila ng mga nagawa kong masama sa ibang tao. It was more like a song of prayer for destiny."
"Kaya pala malungkot ang kanta."
"Malungkot ba masyado?"
"Not really, ramdam ko pa rin ang hopefulness sa musika. Malungkot siya dahil parang wala pa siyang nakukuhang sagot sa kabila ng mga dasal niya. Pero patuloy pa rin siya sa pagdadasal na sana pakinggan na siya. It sounded like a lullaby of hope to me. It's really beautiful, Alyce."
Lalo siyang napangiti. "Thank you."
"Sana sa susunod na marinig ko ang kanta na 'yan buo na. Hindi sa pini-pressure kita, pero parang ganoon na nga."
Napamaang siya. "Wow naman! Sa tingin mo madali sa'kin ang matapos 'to?"
"Hindi, pero alam kong kaya mo. You're Alyce Alonzo. The most talented pianist in my life."
"Hindi nga? Mas magaling pa ako kay Allysa?"
"Magaling si Allysa pero ang sinabi ko, in my life 'di ba? So para sa'kin, ikaw ang pinakamagaling sa lahat." Inakbayan siya nito. "Hindi ka man nila ma appreciate, para sa'kin, magaling ka at kamahal-mahal bilang isang tao."
Hayan na, kinilig na siya nang sobra. Lihim niyang nakagat ang labi sa pagpipigil na mapangiti nang malaki.
"Pero mas magaling pa rin si Allysa?" giit pa niya.
"Pero mas maganda ka."
"Pareho lang kami ng mukha Darwin."
Ngumisi ito. "Mas maldita ka naman."
"Bwesit ka!" Akmang itutulak niya ito nang matigilan siya sa uri ng pagkakatingin nito sa kanya. "Bakit?"
"Bakit ba laging sumasagi sa isipan ko na halikan ka?"
"Ha?"
"Kahit na wala ka namang ginagawa. Kahit na naiinis ka pa sa'kin. Hindi ko mapigilan na tignan ang mga labi mo. Gustong-gusto kitang halikan lagi kahit na wala akong matinong rason."
"Ayokong halikan mo ko."
Kumunot ang noo nito. "Bakit?"
"Kasi aalisin mo na naman ang memorya ko. Hinahalikan mo lang ako kapag may aalisin ka sa isip ko." Itinulak niya ito palayo. "Ayoko!"
"Hindi ko na gagawin 'yon. Hindi ko na aalisin ang memorya mo. It's useless anyway."
"Maniwala ak -" Hindi na niya natapos ang sasabihin pa dahil bigla na lang siya nitong hinalikan sa mga labi. Naipikit niya ang mga mata nang maramdaman niya ang masuyong hagod ng mga labi nito sa kanya.
May pagmamahal na gumanti siya ng halik. Naramdaman naman niya ang paglapat ng isang palad nito sa kanyang likod. He pressed their bodies closer habang nakaalalay naman ang isang kamay nito sa may batok niya. Nailapat niya ang dalawang palad sa dibdib nito habang mas lalong pinailaliman ang halik.
Parehong habol ang hininga na kumalas sila sa isa't isa. Nagsalubong ang mga mata nila nang iangat niya ang mukha rito.
"May naalis ba sa memorya mo ET?" hinihingal na tanong nito. Umiling siya. "Then, I guess, it's okay if I kiss you anytime." Muli siya nitong siniil ng halik sa mga labi na buong puso rin niyang tinugon.
"ALAM mo noong bata ako, hindi talaga ako naging friendly as a kid," kwento niya kay Darwin habang naglalakad sila sa isang park malapit lang din sa subdivision at DF. Pareho silang may kain-kain na ice cream. May mga puno at bulaklak sa mga magkasing-gilid nila. Pero karamihan sa mga 'yon ay hindi pa namumukad-kad. "I usually pick my friends, pero hindi ako naging wise picker kasi palaging maling mga tao ang nagiging kaibigan ko. 'Yong iba, naging bad influence sa'kin. Kaya, heto ako ngayon, iniwan na nilang lahat."
"Nagkaroon ka naman ng bagong mga kaibigan."
"Tama, saka mas naging close kami ni Allysa. Okay na ako roon. Masaya na ako. Kapag gumaling na si Mama. Alam kong magiging okay pa rin ang lahat."
Nakasunod lang ito sa kanya. Hindi niya alam kung bakit hindi ito umaagapay ng lakad sa kanya. Nakangiti lang si Darwin habang inuubos ang ice cream nitong hawak.
Naigala niya ang tingin sa paligid. Maganda sana ang lugar kung buhay ang mga bulaklak at hindi mukhang pinabayaan ang mga puno.
"Alam mo ba, noong bata pa ako," basag niya ulit. "Ang park na 'to ang isa sa mga magandang lugar na pinupuntahan namin noon. Lagi kaming dinadala ni Papa rito. Umuulan ng mga iba't ibang kulay ng mga petals ang mga puno sa tuwing nadadaan ang malakas na ihip ng hangin. Sisigaw kami pareho ni Allysa at isa - isang pupulutin ang mga talulot ng mga bulaklak. Pero mukhang hindi na naalagaan ang lugar na 'to kaya 'di na namumukad-kad ang mga puno ng mga bulaklak."
"You want to see them blooming again?"
"Sana."
"They will."
Nilingon niya ito. "Paano?"
"You just have to believe ET."
Tipid na ngumiti lamang siya at nagpatuloy sa paglalakad nang matigilan siya. Napahinto siya sa paglalakad nang isa-isang namukadkad ng mga bulaklak ang mga puno sa magkabila niya. Parang mga ilaw na sinindihan isa-isa.
Napasinghap siya sa sobrang pagkapamangha. Mayamaya pa ay naramdaman niya ang malakas na ihip ng hangin na siyang umalog sa mga dahon ng puno. Tila umuulan ng mga bulaklak.
"Was it as beautiful as this before?" tanong ni Darwin.
Nasa tabi na niya ito ngayon.
"You did this?" namimilog ang mga matang balik tanong niya.
"Someone wished for this."
She can't help her smile. "I love you." Namilog ang mga mata nito. Natawa sa gulat na ekpresyon nito. "Ngayon lang ba may nagsabi sa'yo ng I love you?"
Natawa ito. "'Yan ba ang bagong thank you natin?"
"I love you."
"Ouy evoli oot, ET."
Kumunot ang noo niya. "What language is that?"
"Alien language," sagot nito sabay tawa nang malakas. Hinawakan nito ang kamay niya at pinaghugpong ang mga daliri nila. "Pinag-aralan ko ang linggwahe mo para magkaintindihan tayo."
"Pero bakit 'di kita maintindihan?"
Nagsimula silang maglakad sa lilim ng mga punong tila patak ng ulan ang mga talulot ng mga bulaklak na nalalagas.
"Kwentuhan mo pa ako tungkol sa'yo. Gusto kong malaman kung paano nabuo ang pink mong sungay."
"Bully ka talaga!"
Tinawanan lang siya nito.
Pareho silang huminto sa harap ng isang babaeng may hawak na gitara at kumakanta. Nakabukas ang guitar case nito sa may paanan nito. May iilang pera na rin sa loob nun. Hindi lang sila ang napahinto para pakinggan ang babae.
Full moon, bedroom, stars in your eyes. Last night, the first time that I realized, the glow between us felt so right. We sat on the edge of the bed and you said, 'I never knew that I could feel this way.' Love today can be so difficult. But what we have I know is different... 'cause when I'm with you the world stops turning.
Nakangiting naingat niya ang mukha kay Darwin.
Could I love you any more? Could I love you any more?
"Could I love you any more?" sabay nito sa kanta nang walang boses na lumalabas sa bibig nito.
Darwin then playfully messed her hair and wink.
Sa huli ay napangiti na lamang siya.
How I wish we'll have more days to love each other.