"က်န္းနန္အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဘက္စံုထူးခၽြန္ဆုေပးပြဲႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးစီးေၾကာင္း ေၾကျငာအပ္ပါသည္ရွင္"
"ရႊီးးးးးေျဖာင္းေျဖာင္းေျဖာင္း"
ကေလးေတြရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးေန႔လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတဲ့ထိပင္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ေတြလည္း အျပန္အလွန္ေပးၾကရင္း ကိုယ္ႏွစ္သက္သူကိုလည္း လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ဓေလ့တစ္ခုလည္း ျဖစ္တာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြမွာ ရႈတ္ရွပ္ခတ္ေနေလေတာ့သည္။
XiaoYuWangဆိုတဲ့ လူသား(၃)ဦးက ပြဲမၿပီးခင္မွာပင္ အစအနရွာမရေတာ့တာမို႔ သူတို႔ပိုင္ခံုေပၚတြင္ လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး အတန္းေခါင္းေဆာင္က ပစၥည္းစာရင္းလုပ္ကာ လက္ခံထားေလေတာ့သည္။
"Zhan Zhan မင္းကေသခ်ာလို႔လား "
"ေသခ်ာပါတယ္ Willianတို႔လာမယ္ေျပာတယ္"
"ၿပီးေရာ"
"Wang Shinမင္းအခ်ိန္ရတာ ေသခ်ာလို႔လား"
"အင္း မားကိုဒီေန႔ ေက်ာင္းပြဲရွိလို႔ ေနာက္က်မယ္ေျပာခဲ့တယ္"
"ၿပီးရင္ငါလိုက္ပို႔မယ္"
စားပြဲေပၚက အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေတြကို ႏွိုက္စားရင္း ခဏၾကာေတာ့ Willianလို႔ေခၚတဲ့ ဆံပင္ေငြေရာင္နဲ႔ေကာင္ေလးက သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ေရာက္လာေတာ့တယ္။
"ဟ Willianရာ မင္းZhan Zhanအေၾကာင္းသိရဲ႕နဲ႔ ဘာလို႔ေကာင္မေလး ေခၚလာတာလဲ"
"ေအးပါဟ ငါလည္းခဏပဲေနမွာ ေျပာၿပီးျပန္မလို႔ ၿပီးရင္ ငါ့ေကာင္မေလးကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္လို႔ ကတိခံထားလို႔ ပါလာတာပါကြာ"
"ေအး ေအး ျမန္ျမန္လစ္ ဟိုတစ္ေလာကမွ တစ္ပြဲႏႊဲထားတာ ထပ္မျဖစ္ခ်င္ေသးဘူး"
"ေအးပါ Yu Binရာ Xiao Zhanက နည္းနည္း မင္းကမ်ားမ်ား"
ဟုတ္ပါတယ္၊ Willianက တစ္ကယ့္ငေပြး ဘဲရွိေကာင္မေလးလည္း ေၾကာင္၊ ေကာင္မေလးျဖစ္ရင္ၿပီးေရာ ဆိုသလို။
ေက်ာင္းခ်င္းမတူေပမဲ့ ငယ္ကတည္းက သိခဲ့တဲ့အျပင္ မိဘခ်င္းကလည္း စီးပြါးဖက္ေတြမို႔ အိမ္ကိုဒီေန႔အထိ ဝင္ထြက္မပ်က္မို႔။
Xiao Zhanကေတာ့ Willianေပးတဲ့ စာအိတ္ညိဳကိုယူကာ စားပြဲေပၚက Green Teaဗူးမွ ပိုက္ကို ခဲထားေလသည္။
"ငါသြားေတာ့မယ္"
ဖင္ပူေအာင္ပင္ မထိုင္ပဲ ေကာင္မေလးပုခံုးဖက္ သြားေလေတာ့သည္။
"ပါး ကၽြန္ေတာ္ မစၥတာWillianေပးလိုက္တဲ့ ပစၥည္းယူလာခဲ့ၿပီ"
"_______"
"အင္း ဘဘကိုေပးထားလိုက္မယ္ ပါးဘယ္ေတာ့ ျပန္ေရာက္မလဲ ၊ အင္း အင္း ဟုတ္ ဒါပဲ"
Phခ်လိုက္ေတာ့မွ Yu Bin မွာ မေအာင့္ႏိုင္ပဲ ထုတ္ေမးရေတာ့သည္။
"Zhan Zhan အန္ကယ္လ္အတြက္ ေပးတာလား မစၥတာWillianက"
"အင္း အေရးမႀကီးပါဘူး စာရြက္တစ္ခုပဲပါတာ Wang Shin ျပန္ေတာ့မလား"
ကၽြန္ေတာ္ ေမးတာမၾကားပဲ တစ္ေနရာကိုၾကည့္ေနတာမို႔ Wang Shinၾကည့္တဲ့ေနရာဆီ အၾကည့္ေရြ႕လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ၿပီးခ်ထားတဲ့ Green Tea။
"Wang Shin ! Wang Shin !"
"အင္"
"Wang Shinရ Zhan Zhan ေခၚတာၾကာၿပီ"
"အန္တီ Green Teaတစ္ဗူး ပါဆယ္လိုခ်င္တယ္"
"ရမယ္ သားေရ"
သံုးေယာက္သား ညေနေစာင္းမွထျပန္လာေပမဲ့ အိမ္နဲ႔နီးတာမို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။
အားလံုးထဲမွာ Yu Binကို အရင္ပို႔ေပးျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ကို လိုက္ပို႔တယ္။
"ေက်းဇူးပဲ Xiao Zhan"
တံခါးကိုဖြင့္ဆင္းေတာ့မွ လက္ကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲလိုက္တာမို႔ လွည့္အၾကည့္မွာပဲ ခပ္ေအးေအး Green Teaဗူးေလးက လက္ထဲမွာ အခန္႔သား။
"မင္းအတြက္"
"ငါက မင္းအတြက္ဝယ္လာတယ္ပဲထင္တာ"
"အင္း မင္းအတြက္"
မွန္တံခါး အမဲေလးႏွစ္ေယာက္ၾကား ကာဆီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ လစ္ဟာသြားတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးက မေကာင္းလိုက္တာ Xiao Zhanရာ။
__________________________________
🍁လြမ္း၍မတည္ အျပံဳး၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ🍁
__________________________________
Green Teaေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။
တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ လွမ္းလာတဲ့ ေျခအစံုက ပုခံုးကိုပုတ္လိုက္သူေၾကာင့္ ေနာက္အလွည့္။
"ခြက္!!!"
တစ္ကယ္ကို ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး အိုးထိန္းစက္ပမာ လည္ပတ္သြားေလေတာ့သည္။
"Xiao Zhan !!Xiao Zhan!!မေကာင္းေတာ့ဘူး ျပႆနာတက္ေနၿပီ"
တစ္ခန္းလံုးဆူညံသံကို ေက်ာ္ကာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံေၾကာင့္ Xiao Zhanလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အခန္းဝမွာရပ္ေနတာက အတန္းတူ တျခားခန္းမွ Monitor!
"Wae Hong ဘာလဲ"
"Yu Yu ..ေဟာ ဟဲ Bin ဒုတိယသခင္ေလး ဝိုင္း႐ိုက္ခံရလို႔ Xiaoေဆးရံုကို ပို႔လိုက္ရၿပီ"
"ဘာ!!!
"Shoa Li ငါတို႔ကိုေမးရင္ ေဆးရံုမွာလို႔"
"ေအး ေအး သြား ငါေျပာထားမယ္"
Xiaoမွာ ေရွ႕ကေျပးႏွင့္ၿပီမို႔ Yu Bin မွာ အတန္းထဲကလူမ်ားကို ေအာ္ေျပာၿပီး အေျပးလိုက္ရေတာ့သည္။
"ဟဲ့ ငါတို႔ ဒုတိယသခင္ေလးက ရန္ေတာင္ျဖစ္တက္တာ မဟုတ္ဘူး ဒုကၡပါပဲ"
"ေအးေလးဟာ အေတာ္မ်ားျဖစ္သြားလားပဲ"
"ဒီေလာက္သေဘာေကာင္း ႐ုပ္ေခ်ာတဲ့ Wang Shin ေလးကို"
"ေအးေလဟာ"
တစ္ခန္းလံုး ျပန္လည္ ဆူညံၿပီး က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
__________________________________
🍁လြမ္း၍မတည္ အျပံဳး၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ🍁
__________________________________
Xiao Hospital ရဲ႕ VIP Room ထဲတြင္။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ လက္နဲ႔ကာလိုက္လို႔ လက္ဖ်ံ႐ိုးအက္သြားရံုေလး"
"_______"
"ငါက လန္႔လို႔ေသေတာ့မယ္"
လိေမၼာ္သီးအခြံခြာေနတဲ့ Xiao Zhanကေတာ့ ဘာတစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာသလို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ ခြာၿပီးသား လိေမၼာ္ဖက္ေလးေတြကို ပန္းကန္ထဲထည့္ေနေလသည္။
လက္လွမ္းလိုက္ေသာ Yu Binလက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္ကို စကားတစ္ခြန္းမဆိုပဲ လာခြံေလသည္။
"ငါလည္း စားမယ္ေလကြာ"
Xiao Zhanက ဘာမွမေျပာသည့္အျပင္ တစ္ေနရာကို လက္ညွိဳးထိုးျပေလသည္။
"ေစတနာမ်ားမရွိပံု Zhan Zhanမင္းနဲ႔ ငါကငယ္ကတည္းကခင္တာေလကြာ ခြာၿပီးသားေလးေကၽြးေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ Shin Shinေနာ္"
Shin Shinလို႔ေခၚတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္မွာ ရယ္လိုက္ေပမဲ့ အ႐ိုက္ခံထားရတဲ့ ေက်ာေတြ လက္ေတြေၾကာင့္ သိပ္ေတာင္ မရယ္ႏိုင္။
"Yu Binခဏေနခဲ့လိုက္ ငါတစ္ေနရာ သြားအုန္းမယ္"
"အဲ Zhan Zhan ဘယ္လဲ Zhan Zhan!!"
လွည့္မၾကည့္စတမ္း ထြက္သြားသူက ဘယ္လိုမွ မေနေသာ္လည္း ဘာမွမသိတဲ့ Wang Shin က ရိပ္မိၿပီး ေမးလာမွာစိုးတာတာေၾကာင့္ Aircon ခန္းထဲ ေခၽြးပ်ံေနေလသည္။
ညေနေစာင္းမွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက Phဆက္ကာ ဒီညေနေတာ့ မလာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာတာမို႔ လူနာေစာင့္နဲ႔ထားကာ Zhan Zhanဆီေျပးရျပန္သည္။
တစ္ေန႔တည္း ကြဲၿပဲသူ ႏွစ္ေယာက္ထံ ေျပးလႊားေနရတာမို႔ ခုခ်ိန္ လူသားေတာင္ အစိမ္းလိုက္စားခ်င္သည္ထိ ဗိုက္ဆာေနရသည္။
"အျပန္ညေနစာ ဝယ္ခဲ့မယ္ေျပာတဲ့ သခင္ေလးခင္ဗ်ာ"
အခန္းေပါက္ဝကို ေက်ာခိုင္းကာ မွန္ေရွ႕ကုန္းကုန္းကြကြ လုပ္ေနတဲ့ Xiao Zhan။
ဆြဲလွည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလံုးကြဲကာ ပါး႐ိုးကေယာင္ကိုင္းေနေလသည္။
Xiao Zhanလက္ထဲက ဂြမ္းတံကိုယူၿပီး ေဆးကို ႏႈတ္ခမ္းနားအသာတို႔ေပးေတာ့ အသံမထြက္ပဲ က်ိတ္ခံေနေလသည္။
"မင္းကြာ တစ္ေယာက္တည္း သြားရလား"
"Shinမွ လူနာေစာင့္မရွိပဲ အား လား လား ေျဖးေျဖး"
"ဟင္ အင္ ခုေတာ့နာမွန္းသိၿပီလား သခင္ေလးခင္ဗ် မွတ္ထားေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ ေကာင္းတူဆိုးဖက္ တူတူရွိရတယ္ ေနာက္တစ္ခါ ငါ့ကို မေမ့ခဲ့နဲ႔"
"ေအးပါကြာ"
"ဟိုေကာင္ေတြပဲလား"
"ေအး Shin ကငါတို႔နဲ႔ တတြဲတြဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းနားမွာ ေစာင့္ေနရင္း ငါတို႔မပါတာနဲ႔ ဝင္ဝိုက္သြားတာ ေတာက္စ္!!ငါခုထိ ေက်နပ္တာ မဟုတ္ဘူး"
"Zhan Zhanရာ ထားလိုက္ပါ ဟိုကခုဆို ေဆးရံုမွာ (၃)လအနည္းဆံုးပဲ မင္းShin က နက္ျဖန္ဆို ေဆးရံုကဆင္းလို႔ၿပီ ေဟာ တြက္ၾကည့္ရင္ မင္းကေတာင္ ပိုတီးခဲ့ေသးတာ"
"______"
တစ္ကယ့္ဂ်စ္ေပြးေကာင္...လက္စက ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္း၊ ေက်ာင္းမွန္း ကန္မွန္းမသိတဲ့ ေကာင္တို႔ေရ ခုေတာ့ ေဆးရံုေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ။
(AN:ကိုကိုဝမ္နင္ရဲ႕ဆုေတာင္းရယ္😂)
အဲ့သည္ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ စားအတူ လာအတူ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေယာက္အိမ္ တစ္ေယာက္ လိုက္အိပ္တဲ့ထိ ရင္းနီးခဲ့ၾကတယ္။
__________________________________
🍁လြမ္း၍မတည္ အျပံဳး၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ🍁
__________________________________
#ဖတ္ေပးက်တဲ့readernim တို႔ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
_Bloom_
3082019
10:48PM
#အားရင္အားသလိုUpdateေပးသြားပါ့မယ္ဗ်ာ။
🍁🍁🍁🍁🍁🍁Unicode🍁🍁🍁🍁🍁🍁
"ကျန်းနန်အဆင့်မြင့်တက္ကသိုလ်ရဲ့ ဘက်စုံထူးချွန်ဆုပေးပွဲကြီး အောင်မြင်စွာ ပြီးစီးကြောင်း ကြေငြာအပ်ပါသည်ရှင်"
"ရွှီးးးးးဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း"
ကလေးတွေရဲ့ အပျော်ဆုံးနေ့လို့တောင် ပြောလို့ရတဲ့ထိပင်၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်ဆောင်တွေလည်း အပြန်အလှန်ပေးကြရင်း ကိုယ်နှစ်သက်သူကိုလည်း လက်ဆောင်ပေးတဲ့ ဓလေ့တစ်ခုလည်း ဖြစ်တာမို့ ကျောင်းသားတွေမှာ ရှုတ်ရှပ်ခတ်နေလေတော့သည်။
XiaoYuWangဆိုတဲ့ လူသား(၃)ဦးက ပွဲမပြီးခင်မှာပင် အစအနရှာမရတော့တာမို့ သူတို့ပိုင်ခုံပေါ်တွင် လက်ဆောင်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေပြီး အတန်းခေါင်းဆောင်က ပစ္စည်းစာရင်းလုပ်ကာ လက်ခံထားလေတော့သည်။
"Zhan Zhan မင်းကသေချာလို့လား "
"သေချာပါတယ် Willianတို့လာမယ်ပြောတယ်"
"ပြီးရော"
"Wang Shinမင်းအချိန်ရတာ သေချာလို့လား"
"အင်း မားကိုဒီနေ့ ကျောင်းပွဲရှိလို့ နောက်ကျမယ်ပြောခဲ့တယ်"
"ပြီးရင်ငါလိုက်ပို့မယ်"
စားပွဲပေါ်က အာလူးချောင်းကြော်တွေကို နှိုက်စားရင်း ခဏကြာတော့ Willianလို့ခေါ်တဲ့ ဆံပင်ငွေရောင်နဲ့ကောင်လေးက သူ့ကောင်မလေးနဲ့ ရောက်လာတော့တယ်။
"ဟ Willianရာ မင်းZhan Zhanအကြောင်းသိရဲ့နဲ့ ဘာလို့ကောင်မလေး ခေါ်လာတာလဲ"
"အေးပါဟ ငါလည်းခဏပဲနေမှာ ပြောပြီးပြန်မလို့ ပြီးရင် ငါ့ကောင်မလေးကို လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ကတိခံထားလို့ ပါလာတာပါကွာ"
"အေး အေး မြန်မြန်လစ် ဟိုတစ်လောကမှ တစ်ပွဲနွှဲထားတာ ထပ်မဖြစ်ချင်သေးဘူး"
"အေးပါ Yu Binရာ Xiao Zhanက နည်းနည်း မင်းကများများ"
ဟုတ်ပါတယ်၊ Willianက တစ်ကယ့်ငပွေး ဘဲရှိကောင်မလေးလည်း ကြောင်၊ ကောင်မလေးဖြစ်ရင်ပြီးရော ဆိုသလို။
ကျောင်းချင်းမတူပေမဲ့ ငယ်ကတည်းက သိခဲ့တဲ့အပြင် မိဘချင်းကလည်း စီးပွါးဖက်တွေမို့ အိမ်ကိုဒီနေ့အထိ ဝင်ထွက်မပျက်မို့။
Xiao Zhanကတော့ Willianပေးတဲ့ စာအိတ်ညိုကိုယူကာ စားပွဲပေါ်က Green Teaဗူးမှ ပိုက်ကို ခဲထားလေသည်။
"ငါသွားတော့မယ်"
ဖင်ပူအောင်ပင် မထိုင်ပဲ ကောင်မလေးပုခုံးဖက် သွားလေတော့သည်။
"ပါး ကျွန်တော် မစ္စတာWillianပေးလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းယူလာခဲ့ပြီ"
"_______"
"အင်း ဘဘကိုပေးထားလိုက်မယ် ပါးဘယ်တော့ ပြန်ရောက်မလဲ ၊ အင်း အင်း ဟုတ် ဒါပဲ"
Phချလိုက်တော့မှ Yu Bin မှာ မအောင့်နိုင်ပဲ ထုတ်မေးရတော့သည်။
"Zhan Zhan အန်ကယ်လ်အတွက် ပေးတာလား မစ္စတာWillianက"
"အင်း အရေးမကြီးပါဘူး စာရွက်တစ်ခုပဲပါတာ Wang Shin ပြန်တော့မလား"
ကျွန်တော် မေးတာမကြားပဲ တစ်နေရာကိုကြည့်နေတာမို့ Wang Shinကြည့်တဲ့နေရာဆီ အကြည့်ရွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်သောက်ပြီးချထားတဲ့ Green Tea။
"Wang Shin ! Wang Shin !"
"အင်"
"Wang Shinရ Zhan Zhan ခေါ်တာကြာပြီ"
"အန်တီ Green Teaတစ်ဗူး ပါဆယ်လိုချင်တယ်"
"ရမယ် သားရေ"
သုံးယောက်သား ညနေစောင်းမှထပြန်လာပေမဲ့ အိမ်နဲ့နီးတာမို့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်ရောက်ခဲ့တယ်။
အားလုံးထဲမှာ Yu Binကို အရင်ပို့ပေးပြီးနောက် ကျွန်တော်ကို လိုက်ပို့တယ်။
"ကျေးဇူးပဲ Xiao Zhan"
တံခါးကိုဖွင့်ဆင်းတော့မှ လက်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲလိုက်တာမို့ လှည့်အကြည့်မှာပဲ ခပ်အေးအေး Green Teaဗူးလေးက လက်ထဲမှာ အခန့်သား။
"မင်းအတွက်"
"ငါက မင်းအတွက်ဝယ်လာတယ်ပဲထင်တာ"
"အင်း မင်းအတွက်"
မှန်တံခါး အမဲလေးနှစ်ယောက်ကြား ကာဆီးသွားချိန်မှာတော့ လစ်ဟာသွားတဲ့ ခံစားချက်ကြီးက မကောင်းလိုက်တာ Xiao Zhanရာ။
__________________________________
🍁လွမ်း၍မတည် အပြုံး၌မွေ့လျော်သော🍁
__________________________________
Green Teaလေး တော်တော်ကောင်းတာပဲ။
တက်တက်ကြွကြွနဲ့ လှမ်းလာတဲ့ ခြေအစုံက ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်သူကြောင့် နောက်အလှည့်။
"ခွက်!!!"
တစ်ကယ်ကို လောကကြီးတစ်ခုလုံး အိုးထိန်းစက်ပမာ လည်ပတ်သွားလေတော့သည်။
"Xiao Zhan !!Xiao Zhan!!မကောင်းတော့ဘူး ပြဿနာတက်နေပြီ"
တစ်ခန်းလုံးဆူညံသံကို ကျော်ကာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံကြောင့် Xiao Zhanလှမ်းကြည့်တော့ အခန်းဝမှာရပ်နေတာက အတန်းတူ တခြားခန်းမှ Monitor!
"Wae Hong ဘာလဲ"
"Yu Yu ..ဟော ဟဲ Bin ဒုတိယသခင်လေး ဝိုင်းရိုက်ခံရလို့ Xiaoဆေးရုံကို ပို့လိုက်ရပြီ"
"ဘာ!!!
"Shoa Li ငါတို့ကိုမေးရင် ဆေးရုံမှာလို့"
"အေး အေး သွား ငါပြောထားမယ်"
Xiaoမှာ ရှေ့ကပြေးနှင့်ပြီမို့ Yu Bin မှာ အတန်းထဲကလူများကို အော်ပြောပြီး အပြေးလိုက်ရတော့သည်။
"ဟဲ့ ငါတို့ ဒုတိယသခင်လေးက ရန်တောင်ဖြစ်တက်တာ မဟုတ်ဘူး ဒုက္ခပါပဲ"
"အေးလေးဟာ အတော်များဖြစ်သွားလားပဲ"
"ဒီလောက်သဘောကောင်း ရုပ်ချောတဲ့ Wang Shin လေးကို"
"အေးလေဟာ"
တစ်ခန်းလုံး ပြန်လည် ဆူညံပြီး ကျန်ခဲ့လေတော့သည်။
__________________________________
🍁လွမ်း၍မတည် အပြုံး၌မွေ့လျော်သော🍁
__________________________________
Xiao Hospital ရဲ့ VIP Room ထဲတွင်။
"တော်သေးတာပေါ့ လက်နဲ့ကာလိုက်လို့ လက်ဖျံရိုးအက်သွားရုံလေး"
"_______"
"ငါက လန့်လို့သေတော့မယ်"
လိမေ္မာ်သီးအခွံခွာနေတဲ့ Xiao Zhanကတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောသလို မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ခွာပြီးသား လိမေ္မာ်ဖက်လေးတွေကို ပန်းကန်ထဲထည့်နေလေသည်။
လက်လှမ်းလိုက်သော Yu Binလက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ကာ ကျွန်တော်ကို စကားတစ်ခွန်းမဆိုပဲ လာခွံလေသည်။
"ငါလည်း စားမယ်လေကွာ"
Xiao Zhanက ဘာမှမပြောသည့်အပြင် တစ်နေရာကို လက်ညှိုးထိုးပြလေသည်။
"စေတနာများမရှိပုံ Zhan Zhanမင်းနဲ့ ငါကငယ်ကတည်းကခင်တာလေကွာ ခွာပြီးသားလေးကျေွးတော့ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ Shin Shinနော်"
Shin Shinလို့ခေါ်တာမို့ ကျွန်တော်မှာ ရယ်လိုက်ပေမဲ့ အရိုက်ခံထားရတဲ့ ကျောတွေ လက်တွေကြောင့် သိပ်တောင် မရယ်နိုင်။
"Yu Binခဏနေခဲ့လိုက် ငါတစ်နေရာ သွားအုန်းမယ်"
"အဲ Zhan Zhan ဘယ်လဲ Zhan Zhan!!"
လှည့်မကြည့်စတမ်း ထွက်သွားသူက ဘယ်လိုမှ မနေသော်လည်း ဘာမှမသိတဲ့ Wang Shin က ရိပ်မိပြီး မေးလာမှာစိုးတာတာကြောင့် Aircon ခန်းထဲ ချေွးပျံနေလေသည်။
ညနေစောင်းမှ ကိုယ်တော်ချောက Phဆက်ကာ ဒီညနေတော့ မလာဖြစ်ကြောင်းပြောတာမို့ လူနာစောင့်နဲ့ထားကာ Zhan Zhanဆီပြေးရပြန်သည်။
တစ်နေ့တည်း ကွဲပြဲသူ နှစ်ယောက်ထံ ပြေးလွှားနေရတာမို့ ခုချိန် လူသားတောင် အစိမ်းလိုက်စားချင်သည်ထိ ဗိုက်ဆာနေရသည်။
"အပြန်ညနေစာ ဝယ်ခဲ့မယ်ပြောတဲ့ သခင်လေးခင်ဗျာ"
အခန်းပေါက်ဝကို ကျောခိုင်းကာ မှန်ရှေ့ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်နေတဲ့ Xiao Zhan။
ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးကွဲကာ ပါးရိုးကယောင်ကိုင်းနေလေသည်။
Xiao Zhanလက်ထဲက ဂွမ်းတံကိုယူပြီး ဆေးကို နှုတ်ခမ်းနားအသာတို့ပေးတော့ အသံမထွက်ပဲ ကျိတ်ခံနေလေသည်။
"မင်းကွာ တစ်ယောက်တည်း သွားရလား"
"Shinမှ လူနာစောင့်မရှိပဲ အား လား လား ဖြေးဖြေး"
"ဟင် အင် ခုတော့နာမှန်းသိပြီလား သခင်လေးခင်ဗျ မှတ်ထားနော် သူငယ်ချင်းကောင်းဆိုတာ ကောင်းတူဆိုးဖက် တူတူရှိရတယ် နောက်တစ်ခါ ငါ့ကို မမေ့ခဲ့နဲ့"
"အေးပါကွာ"
"ဟိုကောင်တွေပဲလား"
"အေး Shin ကငါတို့နဲ့ တတွဲတွဲဆိုတော့ ကျောင်းနားမှာ စောင့်နေရင်း ငါတို့မပါတာနဲ့ ဝင်ဝိုက်သွားတာ တောက်စ်!!ငါခုထိ ကျေနပ်တာ မဟုတ်ဘူး"
"Zhan Zhanရာ ထားလိုက်ပါ ဟိုကခုဆို ဆေးရုံမှာ (၃)လအနည်းဆုံးပဲ မင်းShin က နက်ဖြန်ဆို ဆေးရုံကဆင်းလို့ပြီ ဟော တွက်ကြည့်ရင် မင်းကတောင် ပိုတီးခဲ့သေးတာ"
"______"
တစ်ကယ့်ဂျစ်ပွေးကောင်...လက်စက ကြောက်ဖို့ကောင်း၊ ကျောင်းမှန်း ကန်မှန်းမသိတဲ့ ကောင်တို့ရေ ခုတော့ ဆေးရုံပေါ်မှာ ပျော်ရွှင်ပါစေကွာ။
(AN:ကိုကိုဝမ်နင်ရဲ့ဆုတောင်းရယ်😂)
အဲ့သည်နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်တို့သုံးယောက် စားအတူ လာအတူ တစ်ခါတစ်လေ တစ်ယောက်အိမ် တစ်ယောက် လိုက်အိပ်တဲ့ထိ ရင်းနီးခဲ့ကြတယ်။
__________________________________
🍁လွမ်း၍မတည် အပြုံး၌မွေ့လျော်သော🍁
__________________________________
#ဖတ်ပေးကျတဲ့readernim တို့ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ။
_Bloom_
3082019
10:48PM
#အားရင်အားသလိုUpdateပေးသွားပါ့မယ်ဗျာ။