[Zhate's P. O. V]
Napabuntong hininga ako sa nangyari.
Ngayong nandito na si mom ay siguradong pababantayan niya kami ng maiigi sa mga tauhan niya. This is gonna be hell. Idagdag pa ang bigla biglang pag cold ni kuya everytime na nandito si mom. Dahil na rin siguro sa mga pinagdadaanan namin kaya kami naging cold towards mom. Well patas lang din naman dahil cold din siya sa amin kaya pagbigyan nalang.
Nang makapasok si kuya sa kwarto niya ay napapikit nalang ako ng mariin.
Tumayo ako napabuntong hininga.
"Matutulog muna ako."malamig na sabi ko at naglakad papuntang kwarto.
Nang lalagpasan ko na si mom ay nagsalita siya.
"Hindi mo ba hihintayin ang pagkain? I know your hungry dahil kagagaling mo lang sa school"cold na sabi niya.
Tss kung alam niya lang kung nasaan ako the whole time.
"No , Im full. Ayoko rin namang sumabay sayo"sabi ko at dumiretso sa kwarto. Tinawag niya ang pangalan ko pero wala akong balak lumingon. I know she's pissed dahil sa attitude ko pero alam ko ring nagtitimpi lang siya. Tss pretending bitch.
Pabagsak kong sinara ang pinto. Wala akong pakealam kung nasaktan ko ang pride niya. I know she love her pride too much na kaya niya pang ipahiya at saktan ang anak niya. Tss she's no more my mom. She's now an asssasin who hurt not only people but even her own child.
Dumapa ako sa kama at muling napabuntong hininga. Call me rude or whatsoever dahil sa inasal ko kay mom pero she deserve it. Pagkatapos niya kaming saktan at iwan ay babalik siya para magbigay ng misyon?. Alam kong magulo ang lahat pero wala nang mas gugulo pa sa pamilya namin. My mom left pagkatapos niya kaming pahirapan. I got rushed at the hospital that day dahil sa isang hindi magandang pangyayari. I got hit by a car nang hinabol ko si mom para pigilan siya sa pag alis pero hindi manlang siya lumingon. At kung lumingon man siya god knows na wala siyang pake sa akin. Iniwan niya kami kay dad na busy rin sa organization niya. He's a powerful man in korea kaya kahit hi o hello manlang sa anak niya ay hindi na niya magawa. Ang masakit pa ay kahit isang dalaw manlang sa akin sa ospital ay hindi nila binigay na dalawa. Tanging ang mga kapatid ko lang ang dumamay at nag alaga sa akin nung araw na yun.
Bumalik ako sa katinuan ng may maramdaman akong tubig na dumadaloy sa pisngi ko.
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Tss napapaiyak nalang talaga ako kapag naaalala ko yun. Fuck those bad memories nga naman. Pero yun nalang ang natitira sa akin kaya pagbigyan na. Maybe I should appriciate the bad memories that I got.
Muli akong pumikit at ninamnam ang mga masasakit na alaala na nagpabago sa akin.
I was 7 years old when it all happened.
FLASHBACK
"Mommy! Mommy! What happened to mommy?"umiiyak na sabi ko habang tinitignan si mommy na nakahiga sa kama ng hospital. She got rushed at the hospital dahil nabangga ang sinasakyan niya nang papunta na siya sa office niya.
"Anak please calm down. Your mom is ok. Baby calm down ok"nakangiting sabi ni daddy pero may bakas paring lungkot sa mga mata niya. I hugged him at umiyak nalang.
"Baby you should go to your kuya zake. Sit beside him ok"sabi ni daddy kaya sinunod ko nalang at pumunta sa waiting area kung saan nakaupo ang 3 kong kapatid. As always kuya Zian is trying to make kuya zake and kuya zein happy. Hmm i feel bad at him because kuya zein dont pay him attention. Lumapit ako sakanilang tatlo pero hindi nila ako napansin. Nakatulala lang si kuya zake habang si kuya zein ay walang pake. Hmm ignored as always.
"Kuya"walang pumansin sa akin. Tss hindi naman mahina pagkakasabi ko ah.
"kuya"ngayon malakas na at mukhang napansin ako ni kuya zian pero hindi ko siya pinansin dahil si kuya zake ako uupo sabi ni daddy.
"Kuya!"malakas na sabi ko at muli ay napansin ako ni kuya zian. He tried to silence me but i didnt. I dont want to! Nang akmang tatabunan niya ang bibig ko gamit ang kamay niya ay sumigaw na ako.
"Kuya!!"sigaw ko kaya napatingin silang tatlo sa akin. Hmmmp thats what you get for ignoring me.
Napapatingin narin sa amin ang ibang tao. Tss dont care about them.
"What is it baby?"mukhang natauhan si kuya at kinarga ako at pinaupo sa lap niya.
Pinakunot ko ang noo ko.
"hindi mo ko pinapansin. Thats why I shouted. Hmmp Sabi ni dad upo daw ako sa lap mo"sabi ko sabay hug sakanya. I know im sweet so dont mention it. Haha
He hugged me back at nakisali narin si kuya zian. Nang hindi sumali si kuya zein ay bumaba ako sa lap ni kuya zake at hinalikan si kuya zein sa pisngi. He cringed in disgust pero pinagtawanan lang namin siya. Hihi i love my brothers. I smiled at them sweetly.
Pero nawala agad yun nang nakita ko ang mga doctors at nurse na dalidaling pumasok sa kwarto ni mommy.
Bumaba ako sa lap ni kuya at nagsimulang tumakbo sa kwarto ni mom. Kuya zake tried to stop me pero hindi na niya nagawa dahil sa bilis ko.
Papalapit palang ako pero rinig na rinig ko na ang mga gamit na nababasag pati narin ang sigaw ni mommy.
Whats going on?
Nang makarating ako dun ay nadatnan ko ang kwarto na nakakalat ang mga gamit. Nakita ko rin ang mga doctor na tinipunan si mommy at ininjectionan ng gamot ng pampakalma.
"Mom!"Umiiyak akong pumunta sa tabi ni mommy pero nagulat ako sa sinabi niya.
"lumayo ka sakin kung ayaw mong masakal kita! Hindi kita anak! Lumayo ka!"nanlilisik na matang sabi niya. I cried hard dahil sa takot at sakit ng mga salitang binitawan niya. Kinarga ako ni dad at pinalabas sa kwarto ni mom.
Pinatahan ako ni dad pero di ko magawa. Why did mom spat does words.
"Di-didnt she re-remember *snif* me? Im h-her beautiful daughter w-why did she said that.*snif*"sabi ko at patuloy parin sa pag iyak. Wala kong pake kung nagtutuluan na ang sipon ko kakaiyak ang gusto lang ay sumagot si dad.
"Baby im sorry if mom said that. She doesnt mean it ok. She doesnt mean it"ulit niya at bahagyang hinaplos ang buhok ko.
"huhu she's not my mom. She's not my sweet and kind mom! Who is she dad!"at muli akong umiyak. Ayokong tanggapin ang nangyari. Buong buhay ko ay hindi ako pinagsalitaan ng ganun ni mom.
Hindi niya muna ako sinagot bagkus ay niyakap niya ako bago pakawalan ang salitang nagpabato sa akin.
"She already remembered everything. Bumalik na ang mga alaala niyang akala ko'y nabaon na sa lupa kasama ng pagkawala niya."kumunot ang noo ko. Sino ang tinutukoy ni dad na 'niya'.
Muli kong narinig ang sigaw ni mommy kaya kinilabutan ako.
"Walang hiya ka Vincent! I'll kill you! Ngayong naaalala ko na ang lahat ay papatayin kita! Nilihim mo sakin ang lahat walang hiya ka!"sigaw ni mom. Mukhang hindi tumalab ang tinurok sakanyang pampakalma. Hindi na siya ang mom kong ginagamit ang full name ni dad dahil naglalambing kundi ginagamit na niya ito dahil sa galit. I cried at kinarga ako ni dad papunta sa waiting area kung saan nandoon sina kuya zake. Alam kong rinig din nila ang sigaw ni mom dito kaya napayuko sila. Nang makita nila akong umiiyak ay dali dali kong nilapitan ni kuya zake. Pinasa ako ni dad kay kuya kaya yumakap nalang ako sa leeg ni kuya. Umiyak lang ako ng umiyak at nang mapagod ay pinikit ko nalang ang mata ko at idinantay sa balikat ni kuya na karga karga parin ako. Bago ako nakatulog ay bigla kong nasabi ang kanina pang bumabagabag sa isip ko.
"mommy"
-------------
Napatakip ako ng tenga ng marinig ko na namang inaaway ni mommy si daddy. Simula nung nakalabas si mommy sa hospital ay ganitong scenario nalang ang madadatnan ko sa bahay. Tahimik akong umiyak at muling lumabas sa bahay. I dont want to see them fighting and throwing things to each other.
Pumunta ako sa garden at nakita ko doon si kuya zian na nakaupo sa swing. Nakikita ko na naman ang malamyang mukha ni kuya zian at hindi ako sanay doon. He's known for being happy go lucky but this past few days ay tahimik na siya at malungkot. Nasanay na siyang nakikita at naririnig si mommy at daddy na nag aaway at ngayon ay malungkot na siya.
Tumakbo ako sa pwesto niya ng tinignan niya ako. I saw some glimps of tears in his eyes thats why i hugged him tight. Ayaw ko siyang makitang malungkot. I want him to be happy again.
"K-kuya please dont be sad."sabi ko at pinigilang mag crack ang boses ko.
"Im not Zhate."sabi niya at ngumiti.
"Promise?"sabi ko at pinakita ang pinky ko.
"Promise:)"nakangiting sabi niya at piningky swear ako.
I hugged him again nang marinig ulit kaming nabasag. I sighed nang malaman kong nagbabatuhan na naman sila.
----------
I run as fast as I could para maabutan si mommy. She cant go away. She cant leave us alone. Kahit pinapahirapan niya kami sa mga labanan or di kaya ay pinaparusahan kapag nagkamali sa pagtira sa kalaban ay titiisin ko para lang manatili siya. I know im not perfect and i admit that. Kaya babawi ako kay mommy oras na magbago ang isip niyang umalis.
Mas binilisan ko pa ang pagtakbo para maabutan si mom at pigilan ang pagpasok sa loob ng airport. Nagmadali ako kahit wala akong sapin sa paa and only barefoot. I dont care kahit pagtinginan ako. I dont care kahit masakit na ang paa ko. All I care is that kailangan kong maabutan si mommy. Kailangan ko siyang maabutan.
Binilisan ko pa ang pagtakbo ng magsimulang tumigil ang van ni mom at lumabas siya doon. She have so many bodyguards at sobrang laki ng katawan nila. If ever that they punch me ay siguradong tatalsik ako ng sobrang layo.
Nang maglakad na siya dala ang mga bagahe niya ay di ako nagdalawang isip na sumigaw.
"Mommy!"lumingon siya pero walang kareareaksyon ang itsura niya. Para akong pinagsakluban ng lupa. Wala na siyang ibang pinapakitang reaksyon kundi iyan. Kung hindi galit ay malamig ang parating pinapakita niyang itsura sa akin.
Hindi ko napansin na lumuluha na ako at napansin ko lang iyon nang magsimulang lumabo ang paningin ko. Pinunasan ko ang mga luha ko gamit ang likod ng palad ko.
Buo na ang isip ko.Tinawid ko ang kalsada para mayakap siya. Noon ko pa gustong yakapin siya. Kahit pinasasalitaan niya kami ng masama. Kahit palaging cold ang treatment niya sa akin sa tuwing naglalambing ako. Kahit palagi silang nag aaway ni daddy sa di malamang dahilan. Gusto ko lang siyang mayakap. Gusto kong maramdaman ulit ang yakap at kalinga ng isang ina na matagal ko nang hindi nararamdaman.
I want to hug her. I want to kiss her cheecks again. I want to bond with her. I miss her voice . I miss her kisses. I miss her everything....I miss my mom. Mom—
Boggssshhhh!....
Nanlabo ang mga mata ko. Naramdaman ko ang pananakit ng likod at ulo ko. I can hear the shout and yell of everyone. Lahat sila ay may bahid na taranta ang mga sigaw.
Whats happening?
Pumasok sa isip ko ang imahe ng sasakyan na nahagip ng paningin ko habang tinitignan si mommy. How funny it is na ngayon na pala ako mamamatay.
I even heard someone shout help but I didn't look back. Kahit nakahiga na ako at nararamdaman ko na ang lamig ng kalsada ay hindi ko maigalaw ang katawan ko. All I want to see bago ako mawala sa mundo ay ang mommy ko. Tinignan ko si mommy.
"M-mo-m-my"hirap na hirap na sabi ko at dahan dahang inangat ang kamay ko at tinuro iyon sa direksyon niya na para bang pinipigilan siyang umalis.
May mga tao nang pumalibot sa akin at bago ako mawalan ng malay ay nakita ko si mommy na tumalikod sa akin. Bumuhos ang mga luha ko bago nilamon ng dilim.
-------------
"Hey zhate baby pansinin mo naman kami"malambing na sabi ni kuya zian pero binigyan ko lang siya ng malamig na tingin.
Simula nong makawala na ako sa hospital ay ganito na ang ugali ko. Malamig , Tahimik , at madaling mainis. Maybe because hindi manalng dumalaw sina mommy and daddy sa akin. Kahit hi or hello hindi nila ginawa. Mula nung araw na nabunggo ako ay hindi ko na tuluyang nakita si mommy. And who knows kung nasaan siya ngayon..
I dont know kung bakit ako nag iisip tungkol sakanya dahil kung tutuusin ay dapat akong magalit sakanya dahil sa pag iwan sa akin habang nag aagaw buhay. Di ko alam kung nag aagaw buhay ba ang tawag dun sa nangyari sa akin. Parang gusto ko nalang ngang mamatay at minura sana ang nagligtas sa akin kung bakit pa ako niligtas kung ito lang din naman ang sasalubong sa akin.
Hindi ko pinansin ang mga paglalambing nina kuya zake at kuya zian at nagpunta nalang sa kwarto para matulog. Wala akong pake sa mga magulang ko dahil nung oras na nangangailangan ako ay wala sila doon. Nung oras na nasa ospital ako ay wala manlang dumalaw sa akin kahit isa sa kanila.
Mom? She's out of the country building an her so called organization. Becoming an assasin again. And Dad? always tell me that his busy. And the dumb me always believe it. I know his lying. Alam kong maliban sa bussiness niya ay may iba pa siya pinagkakaabalahan matapos umalis ni mom.
I saw him once talk with a girl sa coffeeshop na malapit sa school ko at nung umalis sila ay sinundan ko sila and surprise got me when i saw them both walking at a motel. Hindi na ako sumunod at blankong umuwi sa bahay at nagkulong. Nung araw ding iyon ay ang araw na umalis si mom. And at that day ay dalawang masakit na pangyayari ang nangyari sa akin.
Nagbago narin ang buhay ko. Simula noon ay naging magaling na rin akong assasin. Who knows namana ko pala ang pagiging magaling sa pakikipag away kaya sumali ako sa isang organisasyon and wanna know who owns it? My mom. Didnt know mom and dad are partners in that org. Kaya nung malaman ko yun ay ako ang naging taga sunodsunoran nila. I did know too na sumali rin sina Zein at Zian kaya labis akong nagulat. But Kuya Zake? Nah he prefer doing dads job. His managing a bussiness in a young age. His now 15 and Im 10 while zein and zian are both 12. Pero gaya namin ay magaling din si kuya sa pakikipaglaban. Maybe perks of being a child of a mafia boss and a assasin.
End of the Flashback.
Naalimpungatan akong basang basa ang unan at mukha dahil sa luha.
Napabuntong hininga ako at tahimik na umiyak. Ang sakit palang alalahanin ang mga alaalang sakit lang ang maibibigay sayo.
Siguro hindi na talaga mabubuo ulit ang pamilya namin.
At muli ay umiyak ako at isinubsob ang ulo sa unan.