Zaraz zabrałem się za powrót do domu, gdzie jak sądziłem miał czekać na mnie wkurwiający brat i jego równie wkurwiający kumpel. Kihyun oszczędził mi planowania wszystkiego na nowo. W zasadzie to oboje zniszczyli moje życie. Moim jedynym planem na przyszłość było przespanie całej reszty mojego życia.
Z takim też zamiarem otworzyłem drzwi od mieszkania, jednak pierwsze co mnie uderzyło, to zadziwiająca cisza. Zrzuciłem buty, zaczynając tym samym swoją wędrówkę po mieszkaniu, kiedy ku mojemu zdziwieniu znalazłem mojego brata siedzącego w salonie i czytającego tę samą książkę, którą ostatnio rzuciłem w drzwi, i którą swoją drogą ten kretyn nazwany przyjacielem Jaebuma trzymał w rękach siedząc w moim pokoju.
— Od kiedy czytasz romanse? — spytałem jakby od niechcenia, choć w rzeczywistości wolałbym się dowiedzieć od kiedy on w ogóle czyta.
— a od kiedy to ty czytasz romanse? — nie odpowiedziałem. W tym momencie chciałem zniknąć, cofnąć czas do momentu w którym wszedłem do mieszkania, a najlepiej do chwili w której się urodziłem. Wszystko zrobiłbym inaczej, jestem tego pewien.— w każdym razie mógłbyś nie rzucać książkami — odłożył przedmiot na niewielki stolik, uprzednio zaznaczając stronę, na której zakończył swoją lekturę.
— już nie będę —szepnąłem chcąc oddalić się w stronę pokoju, kiedy po raz kolejny przerwał mi głos towarzysza .
— Joo dzisiaj też przyjdzie, mam nadzieje, że chociaż tym razem nie będziesz pluł w niego jadem, zdarza mu się zrobić coś zanim to przemyśli, ale jest fajny. Myślę, że nawet mógłby ci pomóc — odwracając się w jego stronę zobaczyłem uśmiech. Po raz pierwszy od dłuższego czasu zobaczyłem u niego szczery cholerny uśmiech, który miał coś mi sygnalizować.
— nie potrzebuje „pomocy" — odpowiedziałem i teraz już ignorując słowa bruneta zamknąłem się w pokoju.
Czy ten dzień mógł wyglądać gorzej?
Rzuciłem się na łóżko chcąc spać, jedyne czego teraz potrzebowałem to solidny sen.
———
Zimno mi