"ကြၽန္ေတာ္ေနရမဲ့ အခန္းလိုက္ျပဦးကုိကို ဟို
နည္းနည္းနားခ်င္လို႔"
xaio zhan ၿပံဳးလိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာေရာက္ေနတဲ့yiboကိုေပြ႕ခ်ီကာ အေပၚထပ္ကိုတက္ေတာ့
မိေခ်ာင္းသားက အတြန္႔တတာ့သည္။
"အာ ...ဘာလို႔ခ်ီတာလဲ ကြၽန္ေတာ့္
မွာလဲေျခေထာက္ပါတယ္ ။"
ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ ျပန္ေျပာလဲရႈံးမဲ့အတူတူ
မေျပာပဲလႊတ္ထားတာက ပိုေကာင္းတယ္
မဟုတ္လား။
" လႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ arr
နွာဘူးအႀကီးစားႀကီး"
"ဘာ ဘာလဲမင္းကိုမသြားနိုင္ေအာင္ငါက
မင္းေျခေထာက္ကိုရိုက္ခ်ိဳးေပးရမွာလား
အဲ့ေတာမွေပြ႕ခြင့္ရွိမွာလား"
အနည္းငယ္ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္မွ
ၿငိမ္သြားေသာသူ႔ခ်စ္သူပုစိေလး။
" အဟင္း....ဘယ္လိုလဲအခန္းကိုႀကိဳက္ရဲ႕လား"
အျဖဴနဲ႔အမဲေရာေနတဲ့အေရာင္ဆန္းဆန္းနဲ႔အခန္း
ေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြျမဴးတူးသြားသည္။
သူအႀကိဳက္ဆံုးအေရာင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕ထားေသာ
အခန္းေလးက ဟိုလူႀကီးအခ်စ္ကိုေတြပါ ပါဝင္ေနသေယာင္။
"arrကြၽန္ေတာ့္မွာတကယ္ကိုကိုပဲရွိတယ္
ကြၽန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္တယ္"
"ဟုတ္ၿပီ ။ကေလးနားေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းက အေနာက္မွာ"
အခန္းထဲကထိုလူႀကီးထြက္သြားမွပဲ
အသက္ျပင္းျပင္းရႈရဲေတာ့သည္။
ခုဏကမ်က္နွာႀကီးတည္တင္းေနတာမ်ား
သူ႔ေတာင္ကိုင္ေပါက္ေတာ့မလို။
Arrလိမၼာမွျဖစ္ေတာ့မွာပဲ
အခ်စ္က ေဒါသႀကီးသည္ပဲ သြားဆြမွ ေျခေထာက္
ေတြဘာေတြက်ိဳးသြားမွဟုတ္ေနမယ္။
က်န္ေနေသးတဲ့ဘဝအစိ္တ္အပိုင္းေလးကို
ေျခလက္အျပည့္အစံုနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ျဖတ္သန္း
ခ်င္ေသးသည္။
********* *********** *************
ေဒါက္ ေဒါက္
တံခါးဖြင့္ေနတာၾကာၿပီ တံခါးကမဖြင႕္ေသး
စိတ္မရွည္ေတာ့တာနဲ႔ ေသာ့အပိုနဲ႔တံခါးကို
ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႔နွလံုးေျခာက္ျခားဖြယ္အရာ
တစ္ခုကႀကိဳဆုိေနသည္။
မဖြင့္မိရင္အေကာင္းသားလို႔ပဲ အႀကိမ္အႀကိမ္
ေတြးမိသည္။
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အက်ီၤလဲထားဟန္တူသည္။
မီးခိုးေရာင္hoodie ပြပြနဲ႔ကေလးငယ္
အိပ္ေနတာက အရမ္းကိုသူ႔ကို စိတ္မခိုင္ေအာင္
လုပ္ေနသည္။
power မပိတ္ထားေသာ laptopနဲ႔ကုတင္ေပၚမွာ
ပစ္စလတ္ခတ္လွဲေနသည္။
တကယ္ကိုမထိန္းနိုင္ေတာ့တဲ့အခါ
သတိထိန္းလိုက္ေပမဲ့ နႈတ္ခမ္းက ထိုကေလးရဲ႕
နဖူးေပၚေရာက္သြားသည္။
သူ႔အနမ္းေၾကာင့္ထင္သည္ နႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးကရႈံ႕သြားၿပီးမ်က္လံုးေလးမပြင့္တပြင့္နဲ႔ ထလာတာက နဖူးတင္မဟုတ္နႈတ္ခမ္းပါနမ္းပါလို႔ မဲဆြယ္ေန
သေယာင္ ။
နႈတ္္ခမ္းဖူးဖူးကို အလြတ္မေပးပဲ ခပ္ဖြဖြထိမိသည္။
ထိရံုပဲလို႔ေတြးထားေပမဲ့ ႏူးညံ့တဲ့နႈတ္ခမ္းသားက
သူ႔ကိုပစ္မွားခ်င္ေအာင္တြန္းပို႔ေနျပန္ၿပီ။
ႏူ႔ညံ့တဲ့နႈတ္ခမ္းသားေလးကို စုတ္ယူလိုက္ေတာ့
"အြန္း..ကိုကိုေတာ္...ေတာ္ .....အ့"
ထြက္လာတဲ့အသံပိစိေၾကာင့္သူ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ
နႈတ္ခမ္းပါးပါးကုိကိုက္မိသည္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အသက္ရႈၾကပ္လာသျဖင့္
နႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းေနရာမွ ရပ္ေပးလိုက္သည္။
" အဟက္ sorry စိတ္မထိန္းနိုင္ဘူးျဖစ္သြားလို႔"
"အဟြန္း...ဘာလို႔...ဘာကိစၥ......ဟိုဘာကိစၥရွိလို႔
လာတာလဲ"
ေၾကာက္႐ြံ႕ဟန္နဲ႔ေမးေနေသာကေလးငယ္ကို
တစ္ခ်က္ရယ္ျပလိုက္ၿပီး
"Arr ဟုတ္သားပဲလာရင္းကိစၥေတာင္ေမ့ေတာ့မလို႔
ကိုယ့္paနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမလို႔"
"ဗ်ာ ...ကိုကို႔pa ဆိုေတာ့ ဟန္ ကိုကို အေဖလား"
မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔ေျပာေနေသာ
ထိုကေလး သူ႔ကိုစိတ္မထိန္းနိုင္ေအာင္ထပ္လုပ္
ျပန္ၿပီ။
"hk paပါဆို အေဖမဟုတ္လို႔ အေမျဖစ္မလား
လာပါမေၾကာက္နဲ႔ pa က ေရွးရိုးမဆန္ဘူး
ကိုယ္ႀကိဳေျပာၿပီးသား"
ေၾကာက္သလိုလို႐ြံ႕သလိုလိုနဲ႔သာ့လက္ကိုဆြဲၿပီး
ေနာက္ကေနလိုက္လာတဲ့ကေလးငယ္။
လိုက္လာတဲ့ပံုစံကိုလဲၾကည့္ဦး သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို
xaio zhanကိုယ္နဲ႔ကြယ္ထားတာ။
လူစိမ္းေတြကိုေၾကာက္လို႔ အေမ့ေနာက္က
မခြာတမ္းလိုက္ေနတဲ့ကေလးပိစိေလးနဲ႔တူသလို။
"လာထိုင္ကေလး"
ထိုင္ေနေသာကေလးကိုpaတစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီး
ေမ့ေငါ့ျပကာ
"အဲ့တာမင္းအသစ္ေလးလား"
wang yibo ,xaio zhan paဆိုသူကိုၾကည့္ကာ
အႀကီးက်ယ္အံ့ၾသသြားသည္။အ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳမႈက
Xaio zhanနဲ႔တ႐ြယ္ထဲလို႔ေျပာရင္ယံုခ်င္စရာ
အေဖမဟုတ္ပဲ အစ္ကိုလို႔မိတ္ဆက္ခဲ့ရင္ေတာင္
သူသံသယ ဝင္မွာမဟုတ္။
" ကြၽန္ေတာ့္ကေလးေလ paရဲ႕ မေခ်ာဘူးလား"
ပါးစပ္ကတင္မေျပာပဲပါးကိုပါ လာဆြဲညႇစ္ေသာ
ထိုလူႀကီးကို မ်က္ေစာင္းထိုးေပးလိုက္သည္။
"ေခြးေကာင္ေလး အေဖေရွ႕မွာေတာင္မေရွာင္ဘူး"
"သားေရ ဦးေလး သားကိုေတာ့ၾကည့္ေရွာင္
သူက ဒါသမား"
နွာေခါင္းကိုလက္ညိႈးနဲ႔ထိုးျပကာ နွာသမားဆိုေသာ
ပံုစံနွင့္ေျပာလိုက္ေသာpa။
"arr paေနာ္ မဟုတ္တာေတြ"
"မဟုတ္တာေတြဟုတ္လား ငါနဲ႔မိ္တ္ဆက္ေပးမယ္
ဆိုၿပီးသြားေခၚတာေတာင္ မင္းနႈတ္ခမ္းကအျင္ိမ္
မေနဘဲ သြားနမ္းတာကေကာ"
paကရယ္ကာ ခုဏကသူကိုက္လိုက္၍ေသြးစို႔
ေနေသာ နႈတ္ခမ္းကိုမ်က္စပစ္ျပသည္။
"paရာမဟုတ္တာေတြမေျပာဘဲ ျပန္ေတာ့ "
သူpa အတင္းနွင္ထုတ္မိသည္ အခ်ိန္က ၈နာရီခြဲေန
ၿပီ။ကေလးက ထမင္းစားရေသးတာမဟုတ္။
သူ႔အတင္းနွင္ထုတ္မႈေၾကာင့္paျပန္သြားေတာ့
ကေလးပုခံုးကိုဖက္ကာ
(ယူက်ဳပ္yiboေလးကို အသားယူလြန္းတယ္😣😣😒)
"ကေလး ထမင္းစားမလား ေန႔လည္စာလဲမစားဘူး
ကေလးတစ္ခ်ိန္လံုးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာ။"
သူေခါင့္ၿငိမ့္လိုက္သည္ တကယ္ဆို ဗ္ု္ိုက္ကလဲဆာ
ေနတာမဟုတ္လား။ရုတ္တရတ္ထျမည္လာေသာ
phoneသံေၾကာင့္ ကိုကိုက
"မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက အေဒၚႀကီးကို ထမင္းစားဖို႔
ျပင္ခိုင္လိုက္ေတာ့ေနာ္ ကိုယ္ စားႏုိင္ေတာ့မယ္
မထင္ဘူးအလုပ္က phoneလာလို႔"
phoneကိုေျမႇာက္ျပကာ အေပၚထပ္ကို
phoneေျပာကာတက္သြားေသာကိုကို။
သူမီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားေတာ့Phoneနွိပ္ေနေသာ
အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရသည္။
"အေဒၚႀကီး ဟိုထမင္းစားမလို႔"
သူ႔ကိုအေဒၚႀကီးကမလိုေသာအၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ကာ
"ထမင္းစားခ်င္တာခူးစားေပါ့ေတာ္
က်ဳပ္က သခင္ေလးပိုက္ဆံေပးထားတာ
သခင္ေလးအတြက္ပဲ လုပ္ေပးမွာ
မင္းတို႔လိုလူေတြထိလိုက္လုပ္ေပးေနရမွာလားေအ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ခူးစား။
ကပ္စားေနတဲ့လူကုိေတာ့ခူးမေပးနိုင္ဘူး
ဘယ္နွယ့္ေတာ့လူကေျခအေကာင္း
လက္အေကာင္းအငယ္ေလးကို မိန္းမေတြလုပ္သလိုမ်ိဳးျခဴစားေနတယ္"
သူ႔ကိုခပ္မာမာေျပာလိုက္တဲ့ အေဒၚႀကီး
အသံေၾကာင့္ အေျပာအဆိုေၾကာင့္ေဒါသထြက္
သြားတာမွန္ေပမဲ့ဘသူဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ခဲ့
သူ႔အေမအ႐ြယ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ေလးစားတာက
တစ္မ်ိဳး ။သူ႔ကိုအထင္လြဲေနတာေၾကာင့္
စိတ္ပ်က္သြားတာကတစ္မ်ိဳး။
"ရတယ္ေတာ္ၿပီ ....မစားေတာ့ဘူး"
သူ အခန္းထဲဝင္ကာေစာင္ကိုေခါင္ၿမီးခ်ဳံလိုက္ကာ
သူ႔ဘဝမွာ ပထမဆံုးေစာ္ကားခံရျခင္းအတြက္ဝမ္း
နည္းမဆံုး။
စကားတစ္ခြန္းက္ိုျပန္ၾကားကာ မ်က္ရည္ေတြက
အဆီးအတားမရွိက်လာသည္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ အခန္းတံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ
ေျခသံဖြဖြကိုၾကားလိုက္ရသည္။
ေစာင္ကိုဆြဲလွပ္လိုက္ေသာကိုကိုက သူမအိပ္ေသး
တာကိုေတြ႕၍ အံ့ၾသသြားတဲ့ပံုနဲ႔ ငုိေနတဲ့သူ႔ကို
ျမင္ေသာအခါ စိတ္ပူသြားပံု။
"ဟင္ ကေလး ထစမ္း .....arrလို႔ငိုေနတာလဲ
ဟန္ ထမင္းလဲမစားရေသးဘူးဆို
ဟာ ဘာလို႔ငိုေနတာလဲကြာ တိတ္တိတ္"
အေခ်ာ့ခံရေသာကေလးဟာ ပိုငိုသည္ဆိုသည့္
အတိုင္းသူ ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အတိုးခ်လို႔ငိုမိသည္။
ကိုကိုကေတာ့သူ႔မ်က္ရည္မ်ားကို လက္မနဲ႔ခပ္ဖြဖြ
သုတ္ေပးေနၿပီး ဘာမွမျဖစ္ဘူး တိတ္တိ္တ္ ကိုကို
ရွိတယ္လို႔သာ အတန္တန္ေျပာေနသည္။
" ကို ကို ကြၽန္ေတာ့္မွ ကို ကိုတစ္ ေယာက္..ဟင့္
ကို ကို တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ မလို႔ ရွိတာမလို႔
ဟင့္ "
ငိုေျပာေနတဲ့ကေလးကို သူ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္
ၿပီး
"ဘာျဖစ္တာလဲကေလးရာ စိတ္ပူေအာင္
ကဲကဲဘာမွမျဖစ္ဘူး ကေလးေဘးမွာကိုကိုက
ရွိေနမွာမလို႔တိတ္တိ္တ္ "
ေကာင္းကင္ေပၚက လင္းလက္ေနေသာ
ၾကယ္စင္မ်ားနဲ႔အၿပိဳင္လွေနေသာ
ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခုကလဲ
အခန္းငယ္ေလးထဲမွာရွိေနေလရဲ႕။
******** ********* ********* *********
ဒီတစ္ပိုင္းေရးရတာသိပ္အားမရဘူ
အလုပ္နည္းနည္းရႈပ္ေနတာမလို႔
အျမန္idea ေတြထုတ္ေရးရတာမလု႔ိ
နည္းနည္းေပါ့သြားရင္ ခြင့္လႊတ္။
ခ်စ္တယ္ေနာ္ honeyေလးတို႔ အားလ
"ကျွန်တော်နေရမဲ့ အခန်းလိုက်ပြဦးကိုကို ဟို
နည်းနည်းနားချင်လို့"
xaio zhan ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာရောက်နေတဲ့yiboကိုပွေ့ချီကာ အပေါ်ထပ်ကိုတက်တော့
မိချောင်းသားက အတွန့်တတာ့သည်။
"အာ ...ဘာလို့ချီတာလဲ ကျွန်တော့်
မှာလဲခြေထောက်ပါတယ် ။"
ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ ပြန်ပြောလဲရှုံးမဲ့အတူတူ
မပြောပဲလွှတ်ထားတာက ပိုကောင်းတယ်
မဟုတ်လား။
" လွှတ်လို့ပြောနေတယ်လေ arr
နှာဘူးအကြီးစားကြီး"
"ဘာ ဘာလဲမင်းကိုမသွားနိုင်အောင်ငါက
မင်းခြေထောက်ကိုရိုက်ချိုးပေးရမှာလား
အဲ့တောမှပွေ့ခွင့်ရှိမှာလား"
အနည်းငယ်ခြိမ်းခြောက်လိုက်မှ
ငြိမ်သွားသောသူ့ချစ်သူပုစိလေး။
" အဟင်း....ဘယ်လိုလဲအခန်းကိုကြိုက်ရဲ့လား"
အဖြူနဲ့အမဲရောနေတဲ့အရောင်ဆန်းဆန်းနဲ့အခန်း
ကြောင့် သူ့စိတ်တွေမြူးတူးသွားသည်။
သူအကြိုက်ဆုံးအရောင်တွေနဲ့ ဖွဲ့ထားသော
အခန်းလေးက ဟိုလူကြီးအချစ်ကိုတွေပါ ပါဝင်နေသယောင်။
"arrကျွန်တော့်မှာတကယ်ကိုကိုပဲရှိတယ်
ကျွန်တော်အရမ်းကြိုက်တယ်"
"ဟုတ်ပြီ ။ကလေးနားတော့ ရေချိုးခန်းက အနောက်မှာ"
အခန်းထဲကထိုလူကြီးထွက်သွားမှပဲ
အသက်ပြင်းပြင်းရှုရဲတော့သည်။
ခုဏကမျက်နှာကြီးတည်တင်းနေတာများ
သူ့တောင်ကိုင်ပေါက်တော့မလို။
Arrလိမ္မာမှဖြစ်တော့မှာပဲ
အချစ်က ဒေါသကြီးသည်ပဲ သွားဆွမှ ခြေထောက်
တွေဘာတွေကျိုးသွားမှဟုတ်နေမယ်။
ကျန်နေသေးတဲ့ဘဝအစိတ်အပိုင်းလေးကို
ခြေလက်အပြည့်အစုံနဲ့ ပိုက်ဆံတွေနဲ့ဖြတ်သန်း
ချင်သေးသည်။
********* *********** *************
ဒေါက် ဒေါက်
တံခါးဖွင့်နေတာကြာပြီ တံခါးကမဖွင့်သေး
စိတ်မရှည်တော့တာနဲ့ သော့အပိုနဲ့တံခါးကို
ဖွင့်လိုက်တော့ သူ့နှလုံးခြောက်ခြားဖွယ်အရာ
တစ်ခုကကြိုဆိုနေသည်။
မဖွင့်မိရင်အကောင်းသားလို့ပဲ အကြိမ်အကြိမ်
တွေးမိသည်။
ရေမိုးချိုးပြီး အကျီၤလဲထားဟန်တူသည်။
မီးခိုးရောင်hoodie ပွပွနဲ့ကလေးငယ်
အိပ်နေတာက အရမ်းကိုသူ့ကို စိတ်မခိုင်အောင်
လုပ်နေသည်။
power မပိတ်ထားသော laptopနဲ့ကုတင်ပေါ်မှာ
ပစ်စလတ်ခတ်လှဲနေသည်။
တကယ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့တဲ့အခါ
သတိထိန်းလိုက်ပေမဲ့ နှုတ်ခမ်းက ထိုကလေးရဲ့
နဖူးပေါ်ရောက်သွားသည်။
သူ့အနမ်းကြောင့်ထင်သည် နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးကရှုံ့သွားပြီးမျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်နဲ့ ထလာတာက နဖူးတင်မဟုတ်နှုတ်ခမ်းပါနမ်းပါလို့ မဲဆွယ်နေ
သယောင် ။
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကို အလွတ်မပေးပဲ ခပ်ဖွဖွထိမိသည်။
ထိရုံပဲလို့တွေးထားပေမဲ့ နူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းသားက
သူ့ကိုပစ်မှားချင်အောင်တွန်းပို့နေပြန်ပြီ။
နူ့ညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးကို စုတ်ယူလိုက်တော့
"အွန်း..ကိုကိုတော်...တော် .....အ့"
ထွက်လာတဲ့အသံပိစိကြောင့်သူ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ
နှုတ်ခမ်းပါးပါးကိုကိုက်မိသည်။
တော်တော်ကြာမှ အသက်ရှုကြပ်လာသဖြင့်
နှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းနေရာမှ ရပ်ပေးလိုက်သည်။
" အဟက် sorry စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးဖြစ်သွားလို့"
"အဟွန်း...ဘာလို့...ဘာကိစ္စ......ဟိုဘာကိစ္စရှိလို့
လာတာလဲ"
ကြောက်ရွံ့ဟန်နဲ့မေးနေသောကလေးငယ်ကို
တစ်ချက်ရယ်ပြလိုက်ပြီး
"Arr ဟုတ်သားပဲလာရင်းကိစ္စတောင်မေ့တော့မလို့
ကိုယ့်paနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမလို့"
"ဗျာ ...ကိုကို့pa ဆိုတော့ ဟန် ကိုကို အဖေလား"
မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ပြောနေသော
ထိုကလေး သူ့ကိုစိတ်မထိန်းနိုင်အောင်ထပ်လုပ်
ပြန်ပြီ။
"hk paပါဆို အဖေမဟုတ်လို့ အမေဖြစ်မလား
လာပါမကြောက်နဲ့ pa က ရှေးရိုးမဆန်ဘူး
ကိုယ်ကြိုပြောပြီးသား"
ကြောက်သလိုလိုရွံ့သလိုလိုနဲ့သာ့လက်ကိုဆွဲပြီး
နောက်ကနေလိုက်လာတဲ့ကလေးငယ်။
လိုက်လာတဲ့ပုံစံကိုလဲကြည့်ဦး သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို
xaio zhanကိုယ်နဲ့ကွယ်ထားတာ။
လူစိမ်းတွေကိုကြောက်လို့ အမေ့နောက်က
မခွာတမ်းလိုက်နေတဲ့ကလေးပိစိလေးနဲ့တူသလို။
"လာထိုင်ကလေး"
ထိုင်နေသောကလေးကိုpaတစ်ချက်သာကြည့်ပြီး
မေ့ငေါ့ပြကာ
"အဲ့တာမင်းအသစ်လေးလား"
wang yibo ,xaio zhan paဆိုသူကိုကြည့်ကာ
အကြီးကျယ်အံ့သြသွားသည်။အရွယ်တင်နုပျိုမှုက
Xaio zhanနဲ့တရွယ်ထဲလို့ပြောရင်ယုံချင်စရာ
အဖေမဟုတ်ပဲ အစ်ကိုလို့မိတ်ဆက်ခဲ့ရင်တောင်
သူသံသယ ဝင်မှာမဟုတ်။
" ကျွန်တော့်ကလေးလေ paရဲ့ မချောဘူးလား"
ပါးစပ်ကတင်မပြောပဲပါးကိုပါ လာဆွဲညှစ်သော
ထိုလူကြီးကို မျက်စောင်းထိုးပေးလိုက်သည်။
"ခွေးကောင်လေး အဖေရှေ့မှာတောင်မရှောင်ဘူး"
"သားရေ ဦးလေး သားကိုတော့ကြည့်ရှောင်
သူက ဒါသမား"
နှာခေါင်းကိုလက်ညှိုးနဲ့ထိုးပြကာ နှာသမားဆိုသော
ပုံစံနှင့်ပြောလိုက်သောpa။
"arr paနော် မဟုတ်တာတွေ"
"မဟုတ်တာတွေဟုတ်လား ငါနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်
ဆိုပြီးသွားခေါ်တာတောင် မင်းနှုတ်ခမ်းကအြငိမ်
မနေဘဲ သွားနမ်းတာကကော"
paကရယ်ကာ ခုဏကသူကိုက်လိုက်၍သွေးစို့
နေသော နှုတ်ခမ်းကိုမျက်စပစ်ပြသည်။
"paရာမဟုတ်တာတွေမပြောဘဲ ပြန်တော့ "
သူpa အတင်းနှင်ထုတ်မိသည် အချိန်က ၈နာရီခွဲနေ
ပြီ။ကလေးက ထမင်းစားရသေးတာမဟုတ်။
သူ့အတင်းနှင်ထုတ်မှုကြောင့်paပြန်သွားတော့
ကလေးပုခုံးကိုဖက်ကာ
(ယူကျုပ်yiboလေးကို အသားယူလွန်းတယ်😣😣😒)
"ကလေး ထမင်းစားမလား နေ့လည်စာလဲမစားဘူး
ကလေးတစ်ချိန်လုံးအိပ်ပျော်နေတာ။"
သူခေါင့်ငြိမ့်လိုက်သည် တကယ်ဆို ဗ်ိုုက်ကလဲဆာ
နေတာမဟုတ်လား။ရုတ်တရတ်ထမြည်လာသော
phoneသံကြောင့် ကိုကိုက
"မီးဖိုချောင်ထဲက အဒေါ်ကြီးကို ထမင်းစားဖို့
ပြင်ခိုင်လိုက်တော့နော် ကိုယ် စားနိုင်တော့မယ်
မထင်ဘူးအလုပ်က phoneလာလို့"
phoneကိုမြှောက်ပြကာ အပေါ်ထပ်ကို
phoneပြောကာတက်သွားသောကိုကို။
သူမီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားတော့Phoneနှိပ်နေသော
အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရသည်။
"အဒေါ်ကြီး ဟိုထမင်းစားမလို့"
သူ့ကိုအဒေါ်ကြီးကမလိုသောအကြည့်နဲ့ကြည့်ကာ
"ထမင်းစားချင်တာခူးစားပေါ့တော်
ကျုပ်က သခင်လေးပိုက်ဆံပေးထားတာ
သခင်လေးအတွက်ပဲ လုပ်ပေးမှာ
မင်းတို့လိုလူတွေထိလိုက်လုပ်ပေးနေရမှာလားအေ
ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ခူးစား။
ကပ်စားနေတဲ့လူကိုတော့ခူးမပေးနိုင်ဘူး
ဘယ်နှယ့်တော့လူကခြေအကောင်း
လက်အကောင်းအငယ်လေးကို မိန်းမတွေလုပ်သလိုမျိုးခြူစားနေတယ်"
သူ့ကိုခပ်မာမာပြောလိုက်တဲ့ အဒေါ်ကြီး
အသံကြောင့် အပြောအဆိုကြောင့်ဒေါသထွက်
သွားတာမှန်ပေမဲ့ဘသူဘာမှပြန်မပြောနိုင်ခဲ့
သူ့အမေအရွယ်ဖြစ်တာကြောင့်လေးစားတာက
တစ်မျိုး ။သူ့ကိုအထင်လွဲနေတာကြောင့်
စိတ်ပျက်သွားတာကတစ်မျိုး။
"ရတယ်တော်ပြီ ....မစားတော့ဘူး"
သူ အခန်းထဲဝင်ကာစောင်ကိုခေါင်မြီးချုံလိုက်ကာ
သူ့ဘဝမှာ ပထမဆုံးစော်ကားခံရခြင်းအတွက်ဝမ်း
နည်းမဆုံး။
စကားတစ်ခွန်းကိုပြန်ကြားကာ မျက်ရည်တွေက
အဆီးအတားမရှိကျလာသည်။
ခဏလောက်ကြာတော့ အခန်းတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ
ခြေသံဖွဖွကိုကြားလိုက်ရသည်။
စောင်ကိုဆွဲလှပ်လိုက်သောကိုကိုက သူမအိပ်သေး
တာကိုတွေ့၍ အံ့သြသွားတဲ့ပုံနဲ့ ငိုနေတဲ့သူ့ကို
မြင်သောအခါ စိတ်ပူသွားပုံ။
"ဟင် ကလေး ထစမ်း .....arrလို့ငိုနေတာလဲ
ဟန် ထမင်းလဲမစားရသေးဘူးဆို
ဟာ ဘာလို့ငိုနေတာလဲကွာ တိတ်တိတ်"
အချော့ခံရသောကလေးဟာ ပိုငိုသည်ဆိုသည့်
အတိုင်းသူ ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ အတိုးချလို့ငိုမိသည်။
ကိုကိုကတော့သူ့မျက်ရည်များကို လက်မနဲ့ခပ်ဖွဖွ
သုတ်ပေးနေပြီး ဘာမှမဖြစ်ဘူး တိတ်တိတ် ကိုကို
ရှိတယ်လို့သာ အတန်တန်ပြောနေသည်။
" ကို ကို ကျွန်တော့်မှ ကို ကိုတစ် ယောက်..ဟင့်
ကို ကို တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ မလို့ ရှိတာမလို့
ဟင့် "
ငိုပြောနေတဲ့ကလေးကို သူ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်
ပြီး
"ဘာဖြစ်တာလဲကလေးရာ စိတ်ပူအောင်
ကဲကဲဘာမှမဖြစ်ဘူး ကလေးဘေးမှာကိုကိုက
ရှိနေမှာမလို့တိတ်တိတ် "
ကောင်းကင်ပေါ်က လင်းလက်နေသော
ကြယ်စင်များနဲ့အပြိုင်လှနေသော
မြင်ကွင်းလေးတစ်ခုကလဲ
အခန်းငယ်လေးထဲမှာရှိနေလေရဲ့။
******** ********* ********* *********
ဒီတစ်ပိုင်းရေးရတာသိပ်အားမရဘူး
အလုပ်နည်းနည်းရှုပ်နေတာမလို့
အမြန်idea တွေထုတ်ရေးရတာမလု့ိ
နည်းနည်းပေါ့သွားရင် ခွင့်လွှတ်။
ချစ်တယ်နော် honeyလေးတို့ အားလုး