Chapter 45
.
.
.
.
Jane's POV
Habang nasa DJ booth sina Kai at Caren ay napansin ko si Naomi na kanina pa tahimik, kaya lumapit ako sa kanya.
"Are you okay?" Lumingon siya sa akin at ganoon na lang ang pagkagulat ko ng makita ang mga mata niya. May luha iyon at namumula pa.
"I just need to use the restroom, excuse me." Tumayo siya at tumungo sa banyo, pero nacurious ako kaya sinundan ko siya. Pagkapasok ko ay humagulhol na siya ng iyak. Nilapitan ko siya.
"I'm willing to listen." Kahit na ilang araw pa lang kami magkakilala alam kong matutulungan namin ang isa't-isa.
"It's nothing."
"Is it about you and Emily?" Tanong ko na ikinatahimik ng pag iyak niya. So tama ang tanong ko, kaya hinawakan ko siya sa balikat.
"I already watched the trending video of Emily, is that true?" Tumungo siya ng sabihin ko iyon, kahit hindi siya magsalita alam kong totoo iyon. Sa mga post pa lang ni Emily sa status niya sa media halatang may relasyon sila ni Emily. Pero bakit ganito na lang kaemosyonal si Naomi.
"I love her, but I can't control her. I just wanted to be professional and focus to our purpose, that's why I agreed to represent the Heart London Station. And I am here to prove to her parents that I can be good to her." Gusto kong magbigay advice pero baka mas kailangan muna niyang ilabas ang nararamdaman niya.
"I don't want to lose my job and I don't want to lose her too, but how?" Umiyak na siya ng umiyak.
"You know what, Emily is just being sweet. Just let her do what she want, it doesn't affect your job okay? I'm sure Heart London fans are very proud of her."
"Why?"
"Because she love you."
"I'm afraid, I don't know what to do."
"Shh, calm yourself. You love her and she love you, you can work together to make your purpose here in Australia."
"How? She doesn't even listen to me."
"Naomi." Napalingon ako sa pinangyarihan ng boses na iyon, nakatayo si Emily sa labas ng banyo. Nakatingin lang siya sa amin ni Naomi.
"Talk to her." Umalis din ako at iniwan ang dalawa. Alam kong magagawan nila ng paraan na magkaayos sila sa isa't-isa. Kahapon pa kasi si Naomi nagkakaganyan, naawa na din ako kaya hindi ko na din napigilang tanungin.
.
.
.
.
"Sige sige, promise yan ha?" Napatingin lang ako na nakangiting si Kai habang may kausap sa cellphone. Tapos na pala sila sa segment nila, napatingin ako sa wrist watch ko. Maghahapon na, at may sunod pang event kaya kailangan na naming maghanda.
"Matt ito oh, salamat ha." Tumingin si Kai sa akin, at ang matindi dinaanan lang ako. Napairap ako sa ginawa niya, kaya sa inis ko bumalik ako sa kaninang inuupuan ko. Haist, kahapon pa ako naiinis sa kanya. Sinasadya niya bang inisin ako, or what?
Tumayo na ako ng makita si Kai, hinawakan ko ang braso niya.
"Teka." Tanging sambit niya, pero dahil kahapon pa ako naiinis hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kanya.
"Aray, Jane nasasaktan ako. Ano ba ang problema?" Hindi ko pinansin ang tanong niya, sa halip ay dirediretso lang ako sa pagkakaladkad sa kanya.
"Jane!" Alam kong galit na siya pero wala akong pakialam, hinila ko siya hanggang nakita ko ang hagdan paakyat ng rooftop. Hinila ko siya paakyat.
"Ano ba?!" Bigla niyang hinila ang braso niya, kaya napatingin ako sa kanya. Nasa likuran ko kasi siya, ganoong na lang ang pagkagulat ko ng mapansin ang mapula niyang braso.
"Ano ba ang problema mo?" Hindi ako makasagot sa tanong niya, nakatingin lang ako sa braso niya na namumula, bumakat din ang hugis ng kamay ko kaya nagiguilty ako. Hindi ko alam ang nangyayari sa akin, pero ang gusto ko lang naman ay ang makausap siya in private.
"Kung may problema ka pwede mo namang sabihin!" Umalis siya sa harapan ko at tatakbong tinahak ang hagdan pababa. Hindi ko alam kung naiyak ba siya, pero ramdam kong galit siya sa akin.
.
.
.
.
.
"Ahm, Ma'am Jane kayo na lang po ang hinihintay sa event." Napatingin ako kay Caren, imbes na tumugon sa sinabi niya ay inirapan ko na lang siya. Wala ako sa mood makipag usap sa producer ngayon lalo na at mainit ang ulo ko.
"Ma'am Jane.....
Tumingin ako ng diretso kay Caren, na ikinatigil naman ng sasabihin niya.
"Sige po." Umalis na siya at iniwan ako sa isang table kung saan ito yung kinauupuan ko kanina, hindi ko alam kung bakit ganito na lang ang inaasal ko.
Nagkaganito ako magmula ng marinig ko ang usapan nina Kai at Racel kagabi, nagseselos ako dahil ganoon na lang ang ngiti ni Kai nung nakausap niya si Racel. Ngiting mahirap makita sa kanyang mga labi, lalo na noong una ko pa lang siya nakikilala. Alam ko naman na nililigawan siya ni Racel, pero bakit yung mga pag amin ko sa kanya hindi niya pinapansin.
Bakit palagi siyang walang sinasabi after kong umamin. Diba sinabi naman niya sayo na pwede naman niyang subukan, dahil wala namang mawawala sa kanya, diba? Tsaka don't worry di ka matitiis niyan. Napabuntong hininga na lang ako, kasi imbes na makisakay sa akin ang isip ko kinakampihan pa ang Kai na iyon.
Isinubsob ko na lang ang ulo ko sa table, medyo nagugutom na ako, burger lang kasi ang kinain ko magmula kaninang umaga. Maya maya pa ay naramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko. Tiningnan ko kung sino ang nakaalala sa akin, pero pinatay ko na din agad iyon ng mabasa ang text ni Trisha. Mabuti na lang at hanggang ngayon hindi pa rin makasagap ng signal ang phone ni Kai, hay bakit ba napakaselfish ko? Oo nga pansin ko yan, isipin mo naman ang feelings ng iba. Tutya ng isip ko. E paano naman ang feelings ko, hindi naman ako selfish kasi mas iniisip ko nga ang iba kaysa sa akin. Sagot ko sa sinabi ng isip ko. Di ka sure, tanungin mo kaya muna ang iba or kahit si Kai, ewan ko lang sayo baka mas maiyamot ka. Napairap na lang ako sa sagot ng isip ko, heto na naman ako kinakausap ang isip ko gamit ang isip hay para na akong may saltik sa lagay ko ngayon.
"Hey." Napatunghay ako ng ulo ng marinig ang boses na iyon. Nakatayo siya sa may pintuan at nakangiti. Siguro ayos na sila ni Emily, and for sure nagkausap na sila ng maayos. Buti pa silang dalawa nagkausap na ng ayos, hays.
"Thank you." Ngumiti siya at lumapit sa akin, umupo siya sa harapan ng table.
"Aren't you going to join us?" Tanong niya, for sure siya ang pinakikiusap ni Caren para mapapunta ako sa event.
"Sorry, I can't. Please I want to be alone." Sagot ko sa tanong niya, napansin kong napakunot ang noo niya, kanina ako ang nag aadvise sa kanya tungkol sa kanila ni Emily ngayon naman ganito ako at hindi ina apply ang mga salitang binitawan ko kanina.
"Jane."
"Please, I want to be alone." Muli kong isinubsob ang ulo ko, ang bastos ng pakikitungo ko sa lagay na iyon kasi kinakausap pa ako ni Naomi ay tumungo na agad ako. Narinig kong umusad ang upuan na kinauupuan niya, paalis na siguro siya kaya ipinikit ko na lang ang mata ko.
.
.
.
.
.
.
Kai's POV
Tahimik lang kami ni Caren habang nagsasalita ang producer ng event, nakabalik na si Naomi pero hindi niya kasama si Jane. Nagulat ako sa inasta ni Jane kanina, kaya ayaw ko muna siyang makita sa ngayon. Hindi ko alam kung ano ba ang problema niya, kasi kaninang umaga ang sweet sweet niya pero kaninang hapon ang sama na ng tingin niya. Di ko sure kung nagseselos ba siya dahil kausap ko si Racel or sadyang mainit lang ang ulo niya.
.
.
.
.
Natapos ang event ng hindi sumisipot si Jane, nag aalala ako kasi di ko napakinggan ng ayos ang pinag usapan. Wala kasi ako sa sarili, at hindi ako makapagfucos sa speaker. Kahit isang salita walang nag sink in sa utak ko.
"Kai, nag aalala ako."
"Bakit naman?"
"Wala na kasi si Jane sa waiting room, tinatawagan siya ni Matt pero naka off ang phone e." Sambit ni Caren.
"Kai, kailangan natin si Jane."
"Bakit?"
"Mamayang 9 pm ang meeting niya with Mrs. Relyn Roberts."
"Pwede naman ikaw diba?" Tanong ko sa kanya.
"Kung pwede nga e okay lang, but it can't be. Kasi siya lang ang nagreview ng proposal para ma endorsement ng station natin. Tsaka wala akong copy ng proposal." 7:30 pm na ng tingnan ko ang wall clock ng station.
"Bago naman siguro mag 9 nandito na yun." Lumakad na ako pagkatapos sabihin iyon.
"Magkagalit ba kayo?" Napatigil ako sa paglalakad sa tanong ni Caren, hindi ako lumingon at ipinagpatuloy ay paglalakad.
Kung kanina tatlong oras nawala si Jane, at hindi na nakasipot sa event paano naman ngayon. Haist nasaan ba ang babaeng iyon? Tiningnan ko ang phone ko, ang malas kasi wala pa ring signal ang phone ko.
"Kai right?" Napalingon ako sa likuran ko, si Naomi iyon. Lumapit siya sa akin at may iniabot. Isang maliit na papel na kulay puti nakatupi iyon kaya binuksan ko.
"MEET ME AT THE ROOFTOP."
Iyon ang nakasulat sa papel, sino naman ang imemeet ko doon?
.
.
.
.
Umakyat ako sa rooftop, pagkadating nakita ko ang isang babae na nakajacket. Pero ng mapansin ko ang shoes niya ay nakilala ko din agad siya.
"Kanina ka pa hinahanap, tsaka may meeting ka with Mrs. Relyn Roberts." Bungad kong sambit, pero hindi siya lumingon sa akin.
"I'm sorry, from now on hindi na kita guguluhin." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Ano ba ang pinagsasabi niya? Ano ba ang problema niya? Matagal siyang nakatayo gayundin ako, pero pinapakiramdaman ko siya.
"Sige, may meeting pa ako." Lumingon siya ngunit hindi ko makita ang mukha niya, humakbang siya at dinaanan lang ako. Nakatitig lang ako sa kawalan ng daanan niya lang ako. Lumingon ako sa kanya pero nakababa na agad siya, may kirot sa puso ko sa mga sandaling iyon. Hindi ko alam pero bakit? Wala naman siyang ginawa ah, nagsorry lang at umalis pero bakit ang sakit? Bakit may naramdaman akong kirot? Di ko namalayan na may butil na ng luha ang pumatak mula sa magkabila kong mata, hindi ko din alam kung bakit ako naiyak. Nakatayo lang ako at nakatingin sa malawak na rooftop kung saan tanaw ang mga night lights, patuloy pa rin sa pag agos ang mga luha sa aking mga mata. Hinayaan ko na lang iyon, hindi ko din kasi alam kung bakit ako umiiyak.
.
.
.
.
Jane's POV
Mas mabuti siguro kung iwas iwasan ko muna ang panghihimasok sa mga ginagawa ni Kai, tutal hindi ko naman siya pagmamay ari, wala naman pati ako para sa kanya. Kaya mas mabuti kung magfocus muna ako sa ipinunta namin dito. Kanina ko pa pinag iisipan kung gagawin ko ba ito, pero nagawa ko na kahit ang sakit dito sa dibdib ko. Tama nga ang hula ko, wala na naman siyang nasambit sa mga pinagsasabi ko.
"Are you okay?" Bungad na tanong sa akin ni Naomi, hindi ko pa nasasabi sa kanya ang buong dahilan pero nabanggit ko sa kanya ang tungkol sa feelings ko kay Kai.
"Yeah, thank you." Para akong tinusok ng tinik sa dibdib ko habang pababa ng hagdan. Hindi na nga nakasagot si Kai, hindi pa ako sinundan. Hanggang salita lang pala siya sa mga sinabi niya.