Paper Planes (Sandejas Siblin...

By heartlessnostalgia

2.8M 115K 40.8K

Sandejas First Generation: "I might wanna fly like a paper plane but in the end, I'd still choose falling for... More

Paper Planes (Sandejas Siblings Companion Book)
Simula
Kabanata 1
Kabanata 2
Kabanata 3
Kabanata 4
Kabanata 5
Kabanata 6
Kabanata 7
Kabanata 8
Kabanata 9
Kabanata 10
Kabanata 11
Kabanata 12
Kabanata 13
Kabanata 15
Kabanata 16
Kabanata 17
Kabanata 18
Kabanata 19
Kabanata 20
Kabanata 21
Kabanata 22
Kabanata 23
Kabanata 24
Kabanata 25
Kabanata 26
Kabanata 27
Kabanata 28
Kabanata 29
Kabanata 30
Wakas
Special Chapter
Paper Planes (Self-Published)
JerLena: Stairway to Heaven
Paper Planes Book Excess

Kabanata 14

52K 2.6K 375
By heartlessnostalgia

Kabanata 14

"LENA, EAT." KATOK ni Papá sa pintuan pero kanina pa ako tulala sa mga kamay ko at patuloy na lumuluha.

"Leona..." he called again and knocked.

I stared at the door silently and shut my eyes closed tightly.

"I-I'm full, Pa." I answered back.

Natahimik siya at ako'y nanatiling tulala lang sa kamay ko, ang luha ay patuloy na pumapatak mula sa mga mata ko.

"Are you alright, hija?" he asked, gently this time.

I didn't answer him. Pinunasan ko ang luha ko at tinakpan ang bibig ko para pigilan ang paghagulgol.

"Y-Yes po," I said a little bit loudly. "M-Masama lang po ang pakiramdam ko."

"Do you want medicine? I will ask the maids to bring you one." He said, his voice laced with concern.

"N-No, Dad." I said, "it's just cough, itutulog ko na lang." I lied for the nth time.

"Sigurado ka? Can you go to school tomorrow? To take your exam?"

"Yes, Dad." I sighed.

"Okay, pahinga ka na." At nang mawala na siya sa labas ng kwarto ay kumawala ang mahinang hikbi ko sa mga labi.

My mother was furious the moment she found out I skipped my final exams. Hindi ko sinabi sa kanya ang dahilan, I told her I was not feeling well.

She scolded me, told me things but I was just quiet while listening to her. It was my fault, I admit.

Nang mapansin ni Papá na hindi ako nanlalaban kay Mamá ay nanahimik na siya at hindi na ako pinagalitan. I know he saw my tired and swollen eyes.

While my Mom continued scolding me, my father took me to my room and didn't say anything before leaving.

Mariing ipinikit ko ang mata at tahimik na niyakap ang unan ko para umiyak ng tahimik doon.

I'm so sorry, Jer... This is for you, for the best version of yourself.

I want you to get your dreams...and I won't be the hindrance of that.

Your love for me...will be your downfall.

Pinakiusapan ni Mamá ang mga professor at walang pagdadalawang-isip na pumayag ito sa kanyang gusto kaya kahit walang magandang tulog at hindi nakapag-aral ay pumasok ako.

"Make this good, Leona! Taasan mo! Hindi na ako natutuwa sa 'yo, simula nang makilala mo ang lalaking iyan, nagkanda peste-peste na ang buhay mo!"

"Ejercito has nothing to do with this, Mom." Mahinanahon kong sabi at suminghap.

"Anong wala? Simula nang dumating iyan, pabaya ka na! Break up with him! He is no good for you! He is a good for nothing guy!"

"He isn't," I sighed. "Stop talking ill about him."

"Totoo naman! He was a disgrace to his family! Walang ibang ginawa kung hindi ang maging pasakit! Walang pangarap! You stay away from—"

"We broke up!" I groaned loudly, stopping her.

Her mouth parted, nakita kong natigil ang Papá at napatitig sa akin. His forehead creased and my mother grinned widely.

"R-Really?"

"I broke up with him..." pinatatag ko ang boses ko kahit na sa totoo lang ay nanghihina na ang katawan ko at nanlalambot ang tuhod.

"That's great! I can call Augustine so you two can date—"

"I did this not for you! I did this for him, Mom!" I exclaimed and she froze.

"H-Huh? What do you mean?" she asked, confused.

"I was a poison to him!" I blurted out.

"Anong...no way! There is no way you are—"

"I am, Mom! I am!" Nalaglag ang luha sa mga mata ko at sumikip ang puso ko. "S-So, please, stop blaming him! Stop telling me he has no future! That he was a disgrace because he is not! Stop judging him like you knew him! You didn't! Ako ang nakakakilala sa kanya!"

I dried my tears harshly and sighed.

"I-I broke up with him. Stop mentioning him." I said and before they could even say something, I walked away.

I'm tired.

Suminghap ako at umiling at pinatatag ang sarili ko habang nasa byahe papunta sa unibersidad.

"Dito na tayo, Ma'am." Ani ng driver at tahimik akong tumango at niyakap ang libro ko.

I wore my cold and emotionless eyes and entered the university at hindi na ako nagulat nang makita kung sino ang nakaupo sa hagdan malapit sa gate.

My heart quickened, nanghina ako nang makita ang mga mata niyang pagod at takot.

He stood quickly the moment he saw me. I gasped when he went towards me.

"L-Lena..."

Hindi ako umimik at umiwas sa kanya.

"L-Lena, hey, c-can we talk?" He tried getting my things from me but I moved away and shook my head disapprovingly.

"P'wede ba?" I eyed him coldly.

He froze, pain crossed his eyes. It reddened more, the blue eyes of his loomed with agony and sadness.

"P-Pag-usapan natin, Lena," he begged. Sinubukan niyang lumapit sa akin pero umatras ako at umiling.

"H-Hon, please?" He pleaded.

I sighed, nang mapansing pinagtitinganan na kami ay hinarap ko siya at malamig na tinignan.

"Hindi mo ba naiintindihan ang sinasabi ko?" I hissed quietly, eyeing him coldly. "I broke up with you, okay?"

"N-No..." he caught my hand. "H-How can you decide for us? It is us in a relationship! Y-You want to break up with me but I don't!"

"I broke up with you because I don't want you anymore!" I said, pulling my hand away from him.

His eyes swelled more, I caught a tear falling on his cheek. Nanginig ang katawan ko, nang makita ko kung paano mamula ang pagod niyang mata sa sakit ay umiling ako sa kanya at pagod na tumingin.

"Please...stop this. Wala akong gana makipaglokohan sa 'yo ngayon." I sighed. "Stop this bullshit, Ejercito."

"B-Bullshit? W-What we had was never bullshit, Leona," he whispered.

"It is!" I said, "I hated being in a relationship with you."

He lowered his head, nakita ko ang panghihina niya doon.

The once bubbly and always smiling Ejercito faded, I now can see a lost boy while lowering his head, staring blankly at the ground, unmoving and in pain.

"So...please, Jer. Stop this." I said, "I will take my exam now, don't bother me anymore."

Nang hindi na siya muling nagsalita pa ay umalis na ako at dumiretso sa room kung saan ako mag-e-exam.

Students are looking at me with such curiosity, mukhang gustong magtanong sa nangyari pero walang nagtangka.

Nang makapasok ako sa room ay binati ako ng professor ko at hinayaan akong makaupo.

She asked me if I can take my exams and I smiled weakly and nodded a bit.

"Yes, Ma'am," I said.

"Okay, sige, Lena. Umupo ka muna d'yan, I'll get the test from the dean's office,"

I nodded a bit and smiled, nang mawala na siya sa harapan ko ay bumagsak ang balikat ko at pasimpleng pinunasan ang luha ko.

You can do it, Lena! You can do it!

"Lena!" Nag-angat ako ng tingin at naabutan ko si Cecille na mabilis na pumasok at may inabot sa aking papel.

My forehead creased at that.

"What's this?" I said weakly.

"It was Jer," she sighed. "Hindi ko alam kung anong nangyari sa inyo but please...please talk to him. Pinabibigay niya."

"I-I can't take this," nanginig ang kamay ko at inabot sa kanya pabalik at papel pero umiling siya at inabot sa akin.

"Just read it, Lena. Please, naaawa rin ako kay Jer, read it and talk to him," aniya at nang mawala na siya sa tingin ko ay mariin akong napapikit at suminghap ng malalim.

I slowly opened the paper and my heart hurt when I read what was written on the piece of paper.

Goodluck to your exam, Lena. Can you spare some time for me to talk to you later? Please? I'm begging you. I will wait for you.

I love you.

Nangilid ang luha ko, sa muling pag-angat ko ng tingin ay kumalabog ang puso ko nang makita si Ejercito sa labas ng classroom at nakatingin lang sa akin.

His necktie was loosened up, magulo ang kanyang buhok pero puno ng pag-asa ang kanyang mga mata.

I let out an exasperated sigh. Nang ngumiti siya sa akin ay kaagad akong umiwas ng tingin.

"No, Lena. No." I stopped myself and even if my heart is breaking, I managed to crumple the paper with my hands.

I saw how Ejercito froze when he noticed what I did. I stood, walang reaksyon at hawak ang papel na nagtungo sa basuran bago itapon iyon.

His eyes flickered in pain. The smile he practiced so hard to do faded.

His mouth parted slightly. Akmang papasok para lumapit pero dumating ang professor kaya wala na siyang nagawa.

I looked away, mabilis ang paghinga ko habang pinipigilan ang sarili ko sa pagluha at pagbagsak sa sahig.

"Ayos ka lang, hija?" The professor took my arm when I somehow lost my balance.

"Y-Yes, Ma'am." I said a bit and looked away.

I am sorry, Jer... Forgive me, this is only for you.

I finished the exam with a heavy heart, I am not sure if I chose the right answers or just shaded any letters I can see.

Wala ako sa sarili at nang magpaalam sa professor ay diretso akong lumabas sa classroom.

I jumped in shock when I saw Ejercito, still standing on the hallway, nakasandal siya sa may pader pero kaagad na umayos nang makita ako.

My heart skipped painfully, kinagat ko ang labi ko at marahas na lumunok, nag-iisip ng paraan para makatakas pero sa paglapit pa lang niya ay halos manghina na ako.

"How's your exam?" he murmured softly.

"Ayos lang," I answered coldly and walked past him but he was too quick and walked with me.

"A-Ako, uhm...sa susunod na araw pa mag-eexam. My Mom also talked to the dean and pinayagan naman ako," kwento niya.

"That's great then," hindi tumitingin kong sagot.

He followed me when I attempted to go the quadrangle. Napansin ko ang tingin sa amin ng mga estudyante at nagwawala man ang puso ko ay pinili kong maging kalmado para hindi mapag-usapan.

"Lena..." he murmured, sinasabayan ang lakad ko. "C-Can we talk? Please..."

I stopped, marahang iniangat ko ang tingin at nakita ko ang pagod niya mga mata. He looks lonely and lost, magulo ang kanyang buhok at ang uniporme.

He looks like he didn't had any sleep too.

"Please?" He breathed. Napatalon ako nang marahang hawakan niya ang kamay ko.

I remembered what Cess said, sa pagtingin ko ng tao sa paligid ay napansing nasa amin ang atensyon kaya pinatatag ko ang sarili at malamig siyang tinitigan.

"Okay," I said a bit colder and walked, hindi ko na kinuha ang kamay kong hawak niya at doon ko naramdaman ang panginginig ng kamay niya.

Habang naglalakad ay damang-dama ko ang takot niya, he was holding my hand tightly, like he's too afraid to let it go.

We reached the soccer field, sa ilalim ng puno ay doon kami tumayo at nang mapansing walang tao roon ay kalmado kong hinarap si Ejercito na hindi lumalayo ang titig sa akin.

"What do you need?" I inquired and stared at him.

I slowly took my hand but his eyes flickered and held it tightly instead, seemed so afraid of letting it go. Afraid that I'll vanish.

"P-Please, don't do this to me." Ang pagmamakaawa sa boses niya'y mas lalong nagpadurog sa akin.

"Ayoko na," I sighed, muling akong tumitig sa kanya.

"W-why? Did I do something bad? Did I mess up? Tell me...so, I can fix it. So, I can fix us." He pleaded desperately.

"You can't fix us, Jer." I said, "W-Wala ka namang naging mali, it's just that I am too tired of this."

"T-Tired of me?" His mouth parted a bit. "A-Am I getting too demanding? Hon, I-I swear. I-I promise I won't be, kung ayaw mo...magbabago naman ako, kaya ko 'yon, Lena. H'wag ka namang makipaghiwalay sa akin," pagsusumamo niya.

"Y-You are a good man, Jer." I said, sighing. My heart starting to break into tiny pieces.

"T-Then why are you breaking up with me?"

"Because I am tired of this relationship, ayokong...ayoko na sa 'yo. I realized that I didn't love you that much, that I was only infatuated with you. I liked you as a friend and nothing more than that. Masyado lang akong n-nadala."

Nakita ko ang pagguhit ng kabiguan sa mata niya.

I've never seen his eyes this broken, the tears at the side of it made my heart crumpled, nangilid ang luha ko, gustong-gustong i-angat ang aking kamay para punasan ang pisngi niya nang pumatak ang mga luha pero hindi ko ginawa.

"B-Baka naguguluhan ka lang," baka sakali niya. "H-Harriet, if it's about whenever I lack time to be with you, I apologized. G-Gumagawa naman ako ng paraan para makita ka. I was just too busy with my family, si Dad nasa ospital—"

"Spend more time with them, then. Kailangan ka nila!" I said hardly.

"H-How about me, then? I needed you, too." Nabasag ang boses niya at doon na nalaglag ang mga luha ko. "K-kung naguguluhan ka, bibigyan naman kita ng oras, Lena. Y-you're confused, then, okay...I'll give you time to think. Space, bibigyan kita p-pero h'wag naman s-sanang ganito..."

His hand slowly withdrawn from mine, naghabol ako ng hininga nang makitang unti-unting lumuhod siya sa harapan ko.

"J-Jer..."

"A-Ako, H-Harriet. Ako, sobrang kailangan kita ngayon." His voice broke.

My body started shaking when he pulled my body softly and hugged my waist.

"A-Ako, mahal na mahal kita. K-Kailangan kita," bulong niya at isinubsob ang mukha sa tiyan ko.

It was as if the oxygen left my lungs, enabling me to breathe. Sinubukan ko mang pigilan ang hikbi ay kusa na lang iyong kumawala sa labi ko.

"K-Kung hindi mo naman ako mahal...p-pagtatrabahuhan ko, I will do anything, I will work hard for you to love me. H-H'wag naman ganito." Bulong niyang puno ng hinanakit.

I was in the verge of giving up, I was in the verge of saying I am just lying, I was in the verge of kneeling in front of him and apologized for the words I have said but I didn't do it. I couldn't.

I shouldn't.

"L-Let go..." I murmured.

"N-No," he whispered, his hand still wrapped on my waist. "I-I love you, Lena..."

Umiling ako, ayaw makita ang kanyang mukhang nagmamakaawa. I was so afraid the defenses I made would crumble when I saw how desperate he was to take me back.

Kasi...kasi gustong-gusto ko rin. Gustong-gusto kong bumalik sa kanya.

"I promise, I really do love you." Pilit niya at nakita ko ang panginginig ng katawan niya.

"S-Stop forcing me to love you...ayoko na, Ejercito." Pilit ko at sinubukang itulak siya.

"M-Magpakasal tayo, p-papakasalan kita. H'wag naman—"

I caught my breath immediately after I lost it, mas naging hilam ang mga mata ko sa luha at marahas akong umiling at pilit siya tinulak palayo sa akin.

"H-Hindi kita mahal!" I exclaimed. "H-Hindi mo ba maintindihan?! I don't love you, Ejercito! I don't!"

Bumagsak ang balikat niya at nakita kong napatungo siya, I took a step back and his gazed dropped on the grass and I caught how his tears fell freely on his cheek.

"I-I love Floyd! Simula pa noon! I was just using you to make him jealous! I don't love you, please...let me go."

Mas nakita ko ang pagkabigo sa mga mata niya sa sinabi ko nang magkatinginan kami.

Durog na durog siya, I saw his trembling lips and lost blue eyes, they were drowning in such agony and loneliness.

"L-Let me go..." I murmured softly, my tears falling on my cheek.

Hindi siya nagsalita, nanatili siyang nakaluhod doon, pagod.

I took a step back, nang hindi ko siya narinig magsalita ay dali-dali na akong tumalikod at tumakbo paalis habang kipkip ang gamit ko.

I sobbed loudly when I ran away from him.

I'm sorry, hon... I'm so sorry, Ejercito.

This is for your own good.

I am sorry for flying with you and leaving you in the air alone, letting you fall and crash the ground. It will hurt at first...but I believe you can fly alone, like how paper planes fly freely in the air, successful and is worthy to look up to.

I believe you, Ejercito, my love.

Continue Reading

You'll Also Like

451K 1.3K 3
A writer who had the chance to meet his portrayer and fell in love with him. -- Start: March 6, 2022 End: November 30, 2022
7.5M 214K 48
Rogue Saavedra, the arrogant city's young billionaire, becomes stranded on an unknown island. There he meets an illiterate jungle woman, Jane, who is...
1.2K 282 61
Ang Mga Inipon Tula at Prosa ay tungkol buhay ng tao at pag-ibig
567K 16.1K 13
Sit back and relax and welcome to...Sardinas Family--este Sandejas Family👑 Sandejas Family's sabog moments, adventures. Usually consists of excerpts...