CHAPTER 49
[DARA SHIN NORVILLE's P.O.V.]
Hours passed at hindi pa rin ako pinapansin ni Darko. Binalik na rin si Daryl sa private room na inokupa niya kanina. Hinihintay ko ang paggising niya habang hawak ko ang isang kamay niya.
Naging successful naman ang blood transfusion, at mag-aapat na oras na mula nang makabalik siya dito sa private room pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising.
I'm waiting for my son to wake up, and I'm also waiting for Darko to talk to me. Ang sabi niya kasi kanina ay mag-uusap kami. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ako kinakausap. Although kinakabahan ako sa pag-uusapan namin, pinili ko na ako na lang ang mag start ng conversation between us.
"Darko." I called his attention, at nag-angat naman siya ng tingin sa akin mula sa pagkakahawak niya sa isang kamay ni Daryl.
He's just staring at me at hindi kababakasan ng emosyon ang kanyang mga mata. Hindi ko tuloy malaman kung ano bang tumatakbo sa isip niya sa mga oras na 'to.
"Let's talk." I sighed.
"Yes. Let's talk, Dara." He coldly said. At tuluyan na siyang humarap sa akin habang nasa pagitan namin si Daryl na hindi pa rin nagigising.
"Until when are you planning to keep him as a secret from me?" Diin niya sa word na him. Dama ko ang pinipigilan niyang galit pagkatanong niya nun. At kita ko rin ang pagkuyom niya sa isang kamay niya.
"W-wala naman akong planong itago siya sa'yo." Tanging saad ko.
"Wala?!" Nagsalubong ang dalawang kilay niyang makapal, habang nagtatagis ang mga bagang. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at saka naglakad palapit sa may bintana.
Napabuntong-hininga ako at napakagat sa labi. Tumayo na rin ako at saka naglakad papalapit sa kanya.
"D-Darko, please. Huwag ka nam--"
Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil bigla siyang humarap sa akin at pinutol ang sinasabi ko.
"Kung hindi ko pa nalaman ang kalagayan niya, kung hindi pa sila umuwi dito, wala kang planong sabihin sa akin, diba?!" Napayuko ako. At napatulo na lang ang luha mula sa mga mata ko. "Tell me, Dara. Kung hindi nagkasakit ang anak natin, wala ka rin planong makilala ko siya, tama ba?!" Ramdam ko ang galit niya.
Napaangat ang paningin ko sa kanya, "No. That's not true! I tried to tell you about him but you didn't believe me. Nung time na sinabi ko sa'yo na kailangan natin mag-usap in private, hindi ka pumayag. Kasi mas pinili mong sumama kay Mackie kaysa kausapin ako. At nung nagkaroon naman ng pagkakataon at sinabi ko na sa'yo, hindi mo naman ako pinaniwalaan." Hinawakan ko siya sa isang braso niya, but he just smirked at inalis niya ang pagkakahawak ko sa braso niya.
"Why you didn't give me a chance to meet him?! To be with him from the day he was born?! Three years, Dara! Three years! You had fcuking three years! Chance mo para ipakilala siya sa akin. Pero pinagkait mo sa akin na makasama siya, makasama ka. Kayong dalawa. Samantalang ang ibang lalaki, hinayaan mong makasama kayo!" Naririnig ko na rin ang sunud-sunod niyang paghinga ng malalim. "Buti pa 'yung lalaking 'yun," He sighed again while he's holding back his tears. "nakita niya kung paano lumaki ang anak ko. Buti pa siya, nakasama ka niyang gabayan ang anak natin. At sobrang sakit ng ginawa mo," Napaupo siya sa sofa na malapit sa bintana at napahilamos sa mukha. Nagsunod-sunod na rin ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata ko. "Hindi mo lang alam kung anong pinagdaanan ko simula nang umalis ka. I was so devastated, I had a mental illness. And now, sa nalaman ko, I felt that you betrayed me." Halos pabulong niyang sinabi ang huling salita.
Napaupo na rin ako sa tabi niya at hindi pa rin tumitigil sa pagdaloy ang mga luha ko. Hinawakan ko ang kamay niya. "I-I'm sorry. " I sobbed.
Akala ko, aalisin niya ang kamay kong nakahawak sa kanya pero hinawakan lang din niya ang kamay ko at saka ako hinila palapit sa kanya. At agad akong niyakap nang mahigpit na siyang kinagulat ko.
"W-why are you being unfair?! N-nasaktan mo na ako nang sobra, ng napakaraming beses. I should be mad. D-dapat magpapasuyo ako sa'yo. B-but I can't stay mad at you for a long time. Just a single tear from your eyes, nanghihina na ako." I was stunned by what he said. Kaya hindi agad ako nakaganti ng yakap sa kanya. "Mahal na mahal talaga kita, Dara!"
Hindi ko mapigilan na mapangiti. At saka ko inangat ang dalawang braso ko para yakapin din siya. "Mahal din kita." Naramdaman ko ang paghigpit lalo ng yakap niya.
"You won't leave me again?, ever?"
"Hm." I nodded as I smiled.
Bahagya siyang humiwalay ng yakap sa akin at saka niya kinulong ang mga pisngi ko sa dalawang palad niya, bago niya pinunasan gamit ang hinlalaki niya ang mga luha kong natutuyo na. I just saw the tears that he had been holding back. Inangat ko ang kanang kamay ko papalapit sa mukha niya and wiped away his tears.
Napansin ko ang pagbaba ng paningin niya sa labi ko at ang paggalaw ng adam's apple niya. Unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin habang hindi inaalis ang mga paningin sa labi ko kaya napapikit ako. I was waiting for his lips to touch mine.
"M-Mommy." Napadilat ako at bahagya siyang tinulak nang marinig ko ang boses ng anak ko. Agad ko naman siyang nilapitan.
"Fcvk. Ayun na e. Konti na lang. Hays!" Rinig ko pang bulong ng isa pero binalewala ko na lang. Ang importante, gising na ang anak ko. Gising na si Daryl.
"Baby. How are you feeling? M-May masakit ba sa'yo? Nagugutom ka ba? D-Do you need anything?" Sunud-sunod kong tanong sa kanya habang hawak ang kamay niya.
"I'll just call the doctor." I heard Darko said, hinayaan ko na lang siya. Focus ko ngayon si Daryl.
Narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pinto ng hospital room, senyales na nakalabas na siya ng room. Kaya heto na ang chance ko para makausap ng masinsinan ang anak ko.
"M-mommy, who is he?" Daryl asked.
Hindi ko alam kung paano sisimulan i-explain sa kanya ang lahat, na maiintindihan niya ang sitwasyon. Hindi niya alam na ngayon lang nalaman ng daddy niya ang tungkol sa kanya.
Masyado pa siyang bata para maintindihan ang lahat. Pero hindi ko naman pwede ipagkait sa kanya ang katotohanan. Karapatan niyang makilala ang daddy niya.
Narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pinto ng hospital room, senyales na nakabalik na si Darko.
"I'm your dad." Napalingon ako kay Darko nang siya ang sumagot.
"D-dad?" Rinig ko ang confusion sa boses ng anak ko. Kaya binalik ko ang paningin sa kanya. "Mom? I-is that true?" Kitang-kita ang pagtataka sa mga mata niya.
Napabuntong-hininga ako at muling napatingin kay Darko. "Y-yes, baby. H-he's your dad." Hindi ko maiwasang mag-stutter. Kinakabahan ako sa magiging reaksyon ng anak ko.
"Really?!" Napalingon ako kay Daryl nang marinig ang reaksyon niya. "He's my real daddy?! I have a real daddy?" Nakita ko ang kislap sa mga mata niya senyales na naluluha siya sa nalaman.
Alam ko naman na nangungulila siya sa daddy niya. Dahil wala siyang nakagisnang ama. Si Luke lang ang nakilala niya pero alam niyang hindi niya daddy si Luke. Si Luke ang halos kasama ko na mag-alaga kay Daryl. Pero iba pa rin kung si Darko na tunay niyang ama ang makakasama niya.
Alam ko naman na kasalanan ko rin bakit hindi niya nakasama ang daddy niya. Dahil tinago ko siya sa daddy niya.
Pero masisisi niyo ba ako? Sa mga nangyari noon, lalo na hindi tanggap ng parents namin ang relasyon namin ni Darko. Wala akong nagawa kundi itago si Daryl.
But that's all in the past. Iba na ang sitwasyon ngayon. Mas importante ngayon si Daryl, lalo na sa kalagayan niya.
"Yes, I'm your real daddy."
Lalong naluha si Daryl dahil sa narinig. Nilapitan siya ni Darko at saka niyakap.
Napahiwalay ang mag-ama sa yakap sa isa't-isa nang marinig namin na may tumikhim. Paglingon ko eh ang doctor pala. Oo nga pala, tinawag nga pala siya ni Darko.
Nilapitan ko ang doctor. "Doc, how was the condition of my son?"
"Yes, how was the condition of OUR son?" Naramdaman ko na lang ang pagpulupot ng braso ni Darko sa beywang ko at paghapit niya sa akin papalapit sa kanya.
Kaya naman napatingin ako sa kanya. Kita ko ang talim ng titig niya sa doctor.
Napailing ako. Heto na naman po tayo sa pagiging possessive niya. Pati ba naman doctor, pagseselosan pa.
"Stop looking at my wife like that!" Malamig niyang saad sa doctor.
Hays. "Darko, ano ka ba?!" Pabulong kong asik sa kanya. "Doctor 'yan ng anak natin, umayos ka nga!"
"Eh grabe siyang--"
"Maupo ka na lang doon! At asikasuhin mo ang anak natin." Putol ko sa sasabihin pa sana niya.
Nakita kong napalabi siya habang nakasimangot. At saka padabog na pumunta kay Daryl.
Tingnan niyo 'to, parang bata! Hays. Mukhang madadagdagan ang batang aalagaan ko ah. Imbis na si Daryl lang eh dumagdag pa 'tong si Darko. Tch.
Bumaling na lang ulit ako sa doctor and I talked to him professionally about the condition of Daryl.
Sinabi ng doctor na kailangan muna mag-stay ni Daryl dito for at least one week. He needs to be observed. Ni-recommend din niya na need mag take ng rest at huwag muna masyadong pagurin si Daryl sa any activities.
Nag-reseta din siya ng mga gamot na kinakailangan inumin ni Daryl. After that, lumabas na ang doctor sa hospital room at lumapit na ako kina Darko at Daryl.
Sinabi ko kay Darko ang lahat ng sinabi ng Doctor. Thankful kami kasi naging successful ang blood transfusion. Kahit na kailangan pa muna mag stay dito ni Daryl. Ibig sabihin, hindi pa kami makakabalik sa Singapore. So we need to stay here in the Philippines for a while.
Mabuti na rin siguro 'to para maayos na rin ang lahat ng dapat ayusin dito. Lalo na ang tungkol kay Mackie, at sa uncle ni Darko. And I think, we also need to get Darko's old name back.
We're planning to get married legally but we know that this won't happen kung magkapatid kami sa batas.
I sighed and I looked back at them. Tinabihan ko si Darko paupo sa gilid ni Daryl at sinabi sa kanya ang lahat ng naiisip ko na kailangan namin ayusin dito.
"Do you have a copy of your original birth certificate?" I asked him while looking at Daryl.
Naramdaman ko ang paglingon niya sa akin bago niya sinagot ang tanong ko. "Let's just go to PSA to process that."
I nodded in agreement with him. "Okay. But for now, focus muna tayo kay Daryl. Asikasuhin natin ang lahat pagkalabas niya dito sa hospital."
-
After two weeks...
Na-release na rin sa wakas si Daryl sa Hospital. And sa loob ng isang linggo pagkalabas niya galing sa hospital, doon muna siya nag stay sa lola niya, kina mommy. Habang kami naman ni Darko ay inasikaso na ang pagbalik ng birth name niya.
Sa tulong nila mommy at daddy, nakausap namin ang uncle ni Darko na si Don Miguel. Nung una, hindi pumayag si Don Miguel dahil daw ikakasal dapat si Darko kay Mackie. But being Darko who is very persistent to have what he wants, he fight for his right. Isa sa mga reason kung bakit namin sila kinausap tungkol dito ay para hingin din ang basbas nilang tatlo para sa aming dalawa, para hindi na kami magkaproblema sa kanilang tatlo.
Nung una, hindi pumayag si Darko na kausapin sila. Sabi niya ay pwede naman daw namin papalitan ang pangalan niya ng kaming dalawa lang, hindi na kailangan ng tulong ng iba. But I managed to explain to him what is the real reason kung bakit namin nilapitan sila mommy, daddy at ang uncle niya. Kaya ayun, pumayag rin siya sa sinabi ko.
He clarified to them that he is not the real father of Mackie's child. He knows from the start that Dave is the biological father. He confessed to me that him and Mackie were just pretending to make me jealous. At alam din niya na sa mga panahong 'yun ay wala pang kakayahan si Dave na tumayo bilang ama because of his mental illness.
Oh god! Napahawak na lang ako sa noo ko dahil sa mga nalaman. Ibig sabihin, ang lahat pala ng pinaniwalaan ko tungkol sa kanila ni Mackie ay para lang pagselosin ako.
Nung tinanong ko siya nun kung siya ba talaga ang ama ng pinagbubuntis ni Mackie, inamin na niya sa akin nun na hindi siya ang tunay na ama kundi si Dave. Inexplain lang niya sa akin nun na ayun nga, dahil daw sa mental illness ni Dave. But he didn't told me that the real reason is to make me jealous. Ngayon lang talaga niya inamin sa akin ang mga bagay na 'yun.
I sighed heavily. Ibig sabihin pala, his love for me didn't fade away. From the start, ako lang talaga ang babaeng mahal niya at kahit kailan, hindi niya minahal si Mackie. At least.
Hindi ko maiwasang mapangisi dahil sa nalaman. Natatawa na lang talaga ako sa nalaman. Napansin ko rin na hindi pa nagpapakita ulit sa amin si Mackie simula nung makita niya kami ni Darko nun na nagmamake out. Nasaan na kaya 'yun?
So, ayun na nga, matapos niya mag explain kina mommy, daddy at pati na rin sa uncle niya. Tinulungan na nila kami na maibalik sa dati ang pangalan niya.
Pumunta kami sa PSA kasama silang tatlo. Hinabilin muna namin si Daryl kay ate Fein. Matapos ng process sa pagbalik ng birth name niya. Naging successful na rin sa wakas. Napalitan na rin ang pangalan niya back to his original name, and that is Dash Durkenson.
"May I also asked for the records of my biological mother? Her name is Lourdes Velarks Durkenson." Narinig kong tanong na lang bigla ni Darko/Dash sa taga PSA.
Hindi ko alam kung ano ba dapat kong itawag na ngayon sa kanya. Pero naisip ko na mas okay siguro kung tawagin ko pa rin siyang Darko. Para bang nickname na lang niya 'yun. Doon na kasi ako sanay.
Napansin ko naman ang panic sa mukha ni Don Miguel na kinakunot ng noo ko.
Is he hiding something?
Oo nga, nasaan na nga ba ang totoong nanay ni Darko?
Napatingin din ako sa parents ko, mukhang wala silang alam. Pero binalikan ko ng tingin si Don Miguel.
Anong tinatago niya tungkol sa nanay ni Darko?