Chapter 18: I waited for nothing
Seryoso akong nakikinig sa speaker ngayon pero si Leonna parang kanina pa naiinip at inaatok dahil ako naman ang ginugulo. Maybe she didn’t get enough sleep last night. I can’t blame her dahil madaling araw kaming umalis.
Sa VIP hotel ginaganap ngayon ang seminar and swear! I’m not comfortable! Not because of the facilities. In fact, sobrang wala akong ma-say dahil sobrang ganda ng service nila sa hotel na ito. It’s just that baka makita ko ang mga taong ayaw ko pang makita ngayon. Hindi naman sa ayaw, hindi lang ako nakapagpaalam sakanila na aalis ako and pupuntahan ang lola ko.
Pero imbes na mag-worry ako dahil nakakapangit iyon ay nakikinig nalang ako sa speaker but si Leo ay kanina pa nanggugulo.
“I really hate Pauline.” She then stared daggers on her.
If a stare can really kill maybe, just maybe, Pauline’s dead by now. Poor Pauline.
“Talagang magkatabi pa sila ngayon ni Carding at sa makikita ko pa pumwesto?” Galit na bulong nito. Siguro ay pampatanggal niya ng antok itong ginagawa niyang pagpapansin sa dalawa. Ngayon ko lang nalaman na magkatabi sila dahil sa sinabi ni Leo. But meh... ╮(╯3╰)╭
“Nakikinig ka ba saakin?”
“I am and i can’t concentrate dahil ang ingay mo.”
“Hey, nalaman ko na may magandang bar malapit dito. Nasabi lang saakin ng friend ko. Safe daw at pogi ang may-ari. Punta tayo?” Napansin ko na medyo mabilis mag-shift ang mood niya. Ganito ba talaga siya?
“Okay lang if maaga tayo uuwi.” Sabi ko saka nagsimulang magdrawing. Nawala na kasi ang concentration ko sa pakikinig kaya magdo-doodle nalang ako.
“Ano ka ba. Sigurado akong sasama naman ang lahat so it’s okay.”
“Where?” I asked in defeat. Tinignan ko pa ang speaker saka ko siya sinimulang iguhit.
“Quarter Midnight.”
Oh no! Oh no! Pansamantala ko munang itinabi ang ballpen na hawak ko at saka ko tinignan si Lep.
“Hindi ako sasama.”
“Malapit lang naman dito. Pwede nga raw lakarin sabi ng mga staff ng hotel.”
“I’m not going. Enjoy nalang kayo.” Dahan-dahan din akong tumayo at nagpunta muna ng CR. Pupunta nalang sa bar sa Quarter Midnight pa! Gee!
Nag-retouch ako ng makeup at tinanggal ang pagkakatali ng buhok ko. Wavy na ito at nagkaroon ng volume.
“Sumama ka na.” Sinundan pa talaga ako para lang pasamahin.
Katulad ko ay nag-umpisa na rin siyang mag-ayos. Nagsuklay, nagpabango, naglagay ng blush on. Okay! Okay! Naniniwala na ako sa mga nagsasabing mabagal kumilos ang ilan sa mga babae. Now i understand why men do ‘impatient’ so well.
“sa ayaw at sa gusto mo ay sasama ka.” Feeling ko ay wala na rin naman akong kawala dahil mukhang kakaladkarin niya lang ako mamaya. Gees! Bitchesa forever.
Anyway, siguro naman ay hindi ko sila makikita doon. Quarter Midnight is Kysler’s while the owner of this hotel is the Mariano family. Gosh! Kung pwede nga lang huwag sumama sa seminar na ito ay baka ginawa ko na.
Ilang minuto pa ang pinalipas namin bago kami nagpasyang bumalik na sa loob. Ang ginaw at nakakaantok kasi doon. Naglalakad na kami pabalik nang marinig ko ang isang napakafamiliar na boses.
“Bah! Sumipa siya!” Masayang sabi nito. Halata naman dahil medyo high pitch na ang boses nito.
“Really?” Excited naman na tanong nitong isa. Hindi ko tuloy mapigilang ngumiti ngayon.
“Nakangiti kang mag-isa dyan?”
“Don’t mind me Leonna.” Sagot ko saka tuluyang pumasok na sa hall.
***
Alas onse na nang pumunta kami sa bar. Umiingay na at marami ng nagsasayawan pagpasok namin dito. Marami na ring nag-iinuman at mga magkakaibigan na nandito ngayon. Actually kailangan ng reservation para pumunta dito. Buti nga at nakakuha pa ang mga kasama ko. Mukhang plano yata talaga nilang magpunta dito sa umpisa palang.
Nag-umpisa na silang mag-inuman pero hindi pa rin talaga ako mapakali ngayon. Dapat ko ba silang tawagan at sabihing nandito ako ngayon? Para magpakita lang sana. Or maybe huwag nalang?
Hindi ko na ipinaalam sa sakanilang pupunta muna ako ng CR. Mukhang nagkakatuwaan naman sila. Lahat kasi ng atensyon ngayon ay nakina Damian at Pauline. Nakahalata kasi ang ibang teachers na lagi silang magkasama or should i say na laging nakabuntot si Pauline kay Damian?
I bet they won’t even notice that i’m missing.
“Oh! JL?” Huminto ang isang familiar na lalaki sa harap ko. Sa totoo lang ay natatandaan ko naman ang mukha niya hindi ko nga lang matandaan ang pangalan niya.
“Dan?” Tanong ko.
“Sinong Dan? Dennis kasi!” Nakangiti pa nitong saad. “Nandito yung iba. Halika.”
“Teka may mga---“ Mukhang hindi na ako nito narinig dahil basta nalang niya akong hinila hanggang sa marating namin ang tinatambayan nilang eeerrr... lima.
“Woah! Ang dakilang si JL.” Bungad ng boyfriend ni Gail.
Tumango lang si Lance. Ano pa nga ba ang inaasahan ko sa lalaking ‘yan? Ganyan naman yan lagi.
“Kumusta na?” Tanong ni Jake saakin. Bakit ba nandito ang lalaking ito?
Umupo ako sa bakanteng upuan sa tabi ni Lance. “Ayos lang.” Tipid kong sagot at saka umagaw ng isang shot glass.
“Sinong kasama mo?” Tanong naman ni Lance saakin habang si Kysler naman ay tumatawag waiter.
“Yung ibang teachers.” Ininom ko ang isinalin ni Kysler na vodka para sakin bago ako bumulong kay Lance. “Bakit nandito si Jake? Are you close now?” pero nagkibit balikat lang ang mokong. Nakakainis.
Nakikinig lang ako sa mga kwento nila buong oras. Ang daldal pala kasi ni Dennis. Kung sila lagi ang kasama ko baka mamatay na ako sa kakatawa o kaya naman ay sa kunsimisyon. He’s funny pero stupid din siya minsan.
“Bakit hindi niyo kasama ang mga girlfriend niyo?”
“Magkakasama naman sila at isa pa hindi naman enjoy kapag nandito sila. Pagagalitan lang kami kapag nakainom ng marami.” Reklamo naman ni Seb.
Sumbong ko kayo, e.
Lumipas ang ilang minuto na ganun lang kami hanggang sa bigla nalang lumitaw si Damian. Gee.
“Huwag ka raw masyadong nakikipag-inuman sa mga hindi mo kilala sabi ng matatanda nating kasama.” Seryosong sabi nito pero sina Dennis ay natawa lang. Maski nga si Lance at nakitawa rin. Bwisit siya. Hindi naman nakakatawa ang porma ni Damian ngayon dahil hindi pa rin dumating ang mga pinalaundy niya kaya wala pa rin siyang maisuot. Sabi niya.
“Kilala ko sila. Kaibigan ko sila.” Pagmamaldita ko.
“Si Damian nga pala. Katrabaho ko.” Pakilala ko pa.
“Baka naman boyfriend mo.” Nakangiti pa si Kysler nung sabihin iyon.
“Oh no. As if.”
Isa-isa ko pa silang ipinapakilala nang may babae naman na biglang dumating at hinalikan si Jake sa mga labi nito. Sobrang nagulat ako sa nakita ko. Ang matindi pa ay narinig ko ang pagkasabi ng babae ng ‘hi babe’ sht. I am really taken aback!
“You okay?” Concerned na tanong naman ni Lance saakin. Siguro ay napansin niya ang pagbabago ko ng mood.
“I’m fine.” Pinilit ko pang ngumiti nang bumulong din ako sakanya. “I-I think kailangan ko nang bumalik.”
“Call me or Sharlot, okay?”
“Okay.” Sabi ko at saka nagmadaling lumabas sa bar.
May girlfriend na siya at sa harapan ko pa naghalikan? Jerk!
Nanlalabo na ang mga paningin ko habang pabalik ako sa hotel. Akala ko nakamove on na ako pero nakita ko lang siya bigla nalang bumalik ang sakit. Ano bang wala ako na meron sa iba? Mahirap ba talaga akong magustuhan?
“JL, sandali lang!” Hindi pa rin ako huminto kahit na ilang beses akong tinawag ni Damian. Nanlalambot ang mga tuhod ko at gusto ko lang makarating sa hotel ngayon.
“Jade.” Humarang siya sa dinadaanan ko at para bang gulat na gulat siya nang makita niya ang hitsura ko ngayon. “Are you...okay?”
Umiiyak ako. Am i okay? Damn it! Why does it hurt so much?
“I’m crying and you’re asking me if I’m okay? Do i look like i’m okay? If yes, then fine! I’m goddamn okay Damian! I’m really okay!”
“JL...”
“I know i gave up on him years ago but hell, sana hindi naman niya pinapakita saakin, diba?” Pinunasan ko ang mga luha ko at saka tinitigan ng diretso si Damian. “Damian, I waited for nothing. I waited for him to notice me again but it’s all worthless.”
Napaupo na ako at umiyak lang ako nang umiyak. I may look pathetic right now but i don’t care.
“Kung nasaktan ka, tanggapin mo. Hindi lahat ng gusto mo ay pwede mong makuha JL. Saka alam ba niyang makikita ka niya ngayon? At ano ngayon kung naghintay ka ng matagal? Sinabi ba niyang hintayin mo siya? Kung sinabi niya yun, iyakan mo siya. Kung hindi, tumayo ka na dyan at tumigil ka na sa kakaiyak.”
Umupo rin siya para pantayan ako. Hinaplos ang ulo ko na parang bata.
“Nagmumukha ka ng loser. Diba ayaw mo ‘yun? Kaya tahan na at tumayo ka na.” Nakakaasar. Bakit kailangan niyang ngumiti gayong nakikita niya akong umiiyak? Nakakaasar talaga siya. Badtrip.