I couldn't take the gloomy atmosphere in the classroom anymore. Umakyat na lang ako sa may rooftop para doon makapag-isip. My mind is pre-occupied with a lot of things. Ilang araw ng mabigat ang isip at pakiramdam ko.
Nadatnan ko si Neil na mag-isa at malayo ang tingin. Hindi pa yata niya napapansin ang pagdating ko. Alam kong iniiwasan niya ako. Like me, he is here to be alone. Mas mabuti sigurong bumaba na muna ako at magpunta na lang sa ibang lugar.
"Bakit aalis ka na?" Neil asked me. Hindi ko inaasahang kakausapin niya ako.
"Baka kasi gusto mong mapag-isa. I don't want to disturb you kaya aalis na ako." mahinahon kong sagot sa kanya.
Tumalikod na ako para umalis pero muli na naman siyang nagsalita.
"We need to talk." he said coldly.
Naglakad ako palapit sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang pag-uusapan namin. I am not used of us being like this. Si Neil ang isa sa mga pinaka malapit sa akin. Sa lahat ng mga boys ng hell section, siya ang madalas kong kasama.
Noong grade 7, ayaw na ayaw namin sa isa't-isa. Madalas kaming magkapikonan na nauuwi minsan sa suntokan. We have opposite personalities. Neil is an extrovert. He can easily express his thoughts and feelings. Madali lang siyang makisama sa mga tao. He is usually loud and funny.
Ako? Kabaliktaran niya. I am not an introvert. Madalas lang talaga akong tahimik. I prefer to be alone rather than to be surrounded by a crowd. I keep my thoughts and feelings to myself. Bihira lang akong mag-open up sa iba.
Despite our differences, natutunan naming maging magkasundo. Neil loves to sleep in our house. Dati naiinis ako dahil may bahay naman sila pero nakikitulog pa siya sa kuwarto ko. Sa bahay din siya madalas kumain. Siya pa nga ang nagrerequest kina manang ng lulutoin.
Tinanong ko siya noon kong bakit gustong gusto niyang tumambay sa bahay.
"Bro. Ikaw lang at mga maids ang nandito sa napakalaking bahay ninyo. Wala kang kausap at walang kasabay kumain. Tingin mo, bakit parati akong nandito?" sabi niya noon.
Since then ay hinayaan ko na lang siyang kumain at matulog sa bahay kahit kailan niya gusto.
"About what?" I answered.
"Miss Perez." he replied.
After she left, ngayon lang ulit kami nakapag-usap. Lahat naman kami ay parepareho ng nararamdaman. We are hurt and confused. We are not ok but we never talked about it.
"Why she left." dugtong pa niya.
Why did she leave? Hindi ko alam. Hindi sumagi ni minsan sa isip ko na aalis siya sa ganoong paraan. She left us clueless.
"Bro. I don't know. Wala kaming napag-usapang problema niya o kahit ano pa. Kung mayroon man, malalaman natin. You know how open she is about things." sagot ko.
Tumalikod siya. I heard him sigh.
"Do you know why she left?" muli kong bato ng tanong sa kanya.
I can't read him pero nararamdaman kong alam niya ang dahilan. Is this the reason why he keeps on avoiding us, avoiding me? Hindi niya ba masabi sa amin ang dahilan ng pag-alis ni Perez?
"Alam mo, hindi ba? Kaya ka ba umiiwas sa amin? Bakit hindi mo sabihin? We also have the right to know. Maybe, knowing her reason of leaving will all help us move on. Don't be selfish Neil." may diin ang mga salita ko.
"Selfish? You must say that to yourself Jazz." nakatalikod pa rin siya sa akin.
"Bakit at paano ako naging selfish? I understand that you are hurting. Look at me, look at the others boys. We are also hurting. Kaya huwag mong sasabihin iyan sa akin. Ikaw ang selfish dahil hindi mo masabi sa amin ang dahilan niya." I clenched my fist.
He slowly turned to face me. His eyes are intense.
"Do you really want to know why she left Jazz?" tanong niya sa akin.
Hindi ako sumagot pero alam kong alam niya na gusto kong malaman.
I badly want to know. I don't want to be stuck here, confused and clueless. Gusto kong maintindihan kong bakit.
Bigla siyang naglakad palayo sa akin. How dare him!
"Stop being childish Neil. Tell. Me. Now. Bakit siya umalis?" galit kong sigaw sa kanya.
Tumigil siya saglit.
"I don't think you can handle it Jazz. Mas mabuting hindi mo na lang malaman." he said and then he left.
Now, I am more confused. Ano ba talaga ang dahilan?
With anger and frustration ay napasuntok ako sa pader. My knuckle bleeds but surprisingly, I can't feel anything.
xxxxx
Hello sa mga students kong nag-download ng WATTPAD at gumawa ng account para lang mabasa ang story na 'to.
Keep reading guys!