CHAPTER 41
[DARA SHIN NORVILLE's P.O.V.]
Nakatingin sa kawalan kasabay ng mumunting luha na pumapatak mula sa mga mata ko, at walang kahit anong pumapasok sa isip. And the only things that I could see at the moment is the whole room which is full of my photos.
I never expected that this could happened to me. Gustuhin ko mang makawala at makatakas, hindi ko magawa. Sinubukan ko nang buksan ang pinto ng kwartong kinaroroonan ko pero naka-lock ito mula sa labas. Kaya wala akong nagawa kundi tumingin na lang sa kawalan habang nakaupo sa kama.
Biglang bumukas ang pinto at niluwa nun ang taong nagdala sa akin dito. May buhat siyang tray na naglalaman ng mga pagkain. Agad kong naramdaman ang pagkalam ng sikmura ko.
"Good evening, my queen. Dinner in bed." Malambing nitong saad pero inirapan ko lang siya.
Pero mataas siguro ang pride ko dahil kahit nagugutom na ako ay ayaw kong kumain kung nandito siya.
"Pakawalan mo na ako." Walang emosyon kong saad na hindi nakatingin sa kanya.
"You should eat before we leave, my queen. We're going to a party later." Agad akong napatingin sa kanya pagkasabi niya nun. Talagang binalewala niya lang ang sinabi kong pakawalan na niya ako.
"Party?"
"Yes. You'll come with me. And I'll introduce you as my future wife. Besides, I don't want to leave you here." Malumanay niyang saad. Pero binalewala ko lang 'yun.
A party? Ito na siguro ang paraan para makatakas ako sa kanya.
"And don't you dare try to escape from me. Or I might punish you, my queen."
Hindi ko pinansin ang sinabi niya. I secretly smirked habang naglalaro sa isip ko ang plano kong pagtakas mula sa kanya.
"Okay. I'll go with you." I replied sweetly to him. Ayaw ko rin na makahalata siya sa plano ko. Kailangan ko munang magbait-baitan sa kanya.
"Now, eat."
At saka niya inilapag ang tray sa ibabaw ng bedside table. Sinimulan ko nang kumain at sinabayan naman niya ako. Kailangan kong magkaroon ng lakas para makatakas ako mula sa kanya.
-
Pagkapasok namin sa hall ng isang hotel kung saan gaganapin ang party na sinasabi niya ay dinala niya ako sa grupo ng tatlong lalaking nakasuot ng formal suit.
"Come on, my queen. I'll introduced you to my cousins." Malumanay niyang bulong sa tainga ko. Wala akong nagawa kundi ang magpatianod lang sa pag-akay niya sa akin.
"Guys, meet my queen and soon to be wife." Napalingon naman sa gawi namin ang tatlong lalaking may hawak ng kopitang naglalaman ng champagne. Hindi ko naman maiwasang mailang dahil sa klase ng titig nila.
"Are you serious?!" At bumaling ito ng tingin sa akin kaya napayuko ulit ako. "Miss, are you sure about this guy? He's—Woah! Take it easy, bro! I'm just kidding!" Nanginig ang kalamnan ko nang tinutukan ng baliw na lalaking ito ng baril ang lalaking nagtatanong lang naman sa akin.
"H-hey, put it d-down!" I stuttered. Napalingon ako sa mga taong nandito pero parang wala lang sa kanila ang nangyayari at patuloy pa rin sila sa kani-kanilang ginagawa.
Pero hindi 'yun ang umagaw ng pansin ko. Bagkus ay ang nararamdaman kong mga matang matalim na nakatitig sa direksyon namin.
Pilit kong hinahanap ang nagmamay-ari ng mga matang 'yun. Pero hindi ko makita. Kaya binalewala ko na lang 'yun.
"A-ah. Excuse me. I-I'll just go to the comfort room." Nauutal kong pahayag.
Naku. Sana naman hindi siya makahalata sa plano ko. Napatingin naman siya sa akin.
"I'll go with you then."
"Ah. Naku hindi na. Hindi naman ako magtatagal eh. I'll be back soon, okay?" At saka ko siya dinampian ng halik sa pisngi para hindi na siya kumontra pa sa plano kong pumunta sa CR mag-isa.
Mahihirapan kasi akong tumakas kung sasama pa siya sa CR eh.
Nakita ko naman ang pamumula niya at ang pagkislap ng mga mata niya.
"Sht." Narinig kong bulong niya sa sarili. "Okay. Okay." At saka niya kinulong ang magkabilang pisngi ko sa dalawang palad niya bago ako dampian ng mabilis at madiin na halik sa labi. Hinayaan ko na lang siya. "Try to escape. And I'll punish you. Remember this, my queen. I have my eyes on you. Kaya kahit tumakas ka, I'll surely find you." Mahinang bulong niya sa akin na tanging kami lang talaga ang nakakarinig.
Mas lalo kong naramdaman ang matalim na mga matang nakatutok sa amin.
"Bro, too much public display of affection na. That's enough!" Rinig kong panunukso pa ng lalaking tinutukan niya ng baril kanina.
Nakita ko naman ang matalim niyang tingin sa lalaki. Pero hindi ko na 'yun pinansin pa. Kailangan ko na agad kumilos at isagawa ang plano kong pagtakas bago pa mahuli ang lahat.
Nagpaalam na ako sa kanila at agad na ako nagtungo sa CR. Pero bago ako makalayo nang tuluyan sa kanila ay narinig ko pa ang sinabi ng isang pinsan niya.
"Siya ba 'yung sinasabi ni uncle Miguel na babaeng kinababaliwan mo?"
"Yeah. So back off! She's mine alone!"
—
Naghilamos lang ako sa may sink sa CR at tiningnan ang sarili ko sa salamin. I did not put some make up on my face. I'm only wearing white long dress na pinasuot niya sa akin.
Hindi ko maintindihan. Ang dami-dami namang ibang babae dyan? Bakit ako pa ang napagdiskitahan niya?
"Hey, it's you again." Napalingon ako sa babaeng kakalabas lang sa isang cubicle ng CR. And she looks familiar at napansin ko agad ang maliit na umbok niya sa tiyan.
"Ah. Have we met before?" Nagtataka kong tanong. She really looks familiar. Pero hindi ko lang maalala kung saan ko siya nakita.
She chuckled. Her laugh sounds like an angel. Bumagay sa angelic face and voice niya. Sino kaya siya?
"By the way, I'm Mackie. Mackie Hensmith." Then she offered her hands to me. Tinanggap ko naman ang pakikipagkamay niya at nginitian siya pabalik. "And you are?"
"Dara. Dara Shin Norville. But you can just simply call me Dara." Pagkasabi ko ng pangalan ko, hindi ko alam kung ano ang nangyari at bigla na lang unti-unting naglaho ang ngiti sa labi niya.
"So.. you're the so-called.. Dara." Napakunot-noo ako. What does she mean by that? Kilala niya ba ako?
"Anyway, I have to go. Naghihintay na kasi sa akin ang boyfriend ko." Makahulugan siyang ngumiti sa akin. At saka siya tuluyan nang umalis.
Hindi ko alam pero naramdaman ko ang lakas ng kabog ng dibdib ko pagkarinig ng salitang boyfriend.
At hindi ko alam kung anong nangyari sa akin pero agad ko siyang sinundan pagkalabas niya ng CR. Nakita kong may kasama na siyang lalaki na nakapulupot ang mga kamay sa baywang niya. Pero hindi ko makita kung sino dahil nakatalikod silang naglalakad palayo dito.
Hindi ko maintindihan pero ramdam kong parang may pumipiga sa puso ko sa nakikita kong senaryo.
Sino siya? At bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit nasasaktan ako?
Sino ba ang lalaking nakapulupot ang kamay sa kanya?
Sino ba ang lalaking 'yun?
Bakit nakakaramdam ako ng ganito? Na parang gusto kong sugurin si Mackie at sabunutan?
Si Darko lang naman ang mahal ko diba? Pero bakit nasasaktan ako na makita ang lalaking 'yun na nakapulupot sa babaeng buntis na kanina ko lang nakilala?
Nawala na ba sa puso ko si Darko?
Pero imposible!
Alam ko sa sarili ko na siya ang binalikan ko dito. At kailangan ko siya para sa anak namin.
"My queen, what took you so long?" Naramdaman ko ang pagpulupot ng dalawang bisig sa baywang ko mula sa likuran. Pero binalewala ko lang 'yun.
Ang tanging nasa isip ko ay ang lalaking rason kung bakit ako nasasaktan sa hindi ko malaman na dahilan.
"Let's go home, my queen. I want you now. Kanina pa akong sabik na sabik sa'yo." He said huskily.
Hindi ko magawang kumilos kaya inalalayan na lang ako ng kung sinuman ang umaakay sa akin ngayon palabas ng hall kung saan kasalukuyang ginaganap ang party. Party ng hindi ko alam kung kaninong party ba itong napuntahan namin.
Nabalik lang ako sa realidad nang marinig ang makina ng sasakyang sinasakyan ko ngayon. Ang sasakyan ng lalaking kumidnap sa akin.
Napalingon ako sa kanya.
"I can't wait to make love with you, my queen."
Sht! Nawala sa isip ko ang plano kong pagtakas kanina!
At hindi! Hindi pwedeng mangyari ang gustong mangyari ng baliw na lalaking 'to! Hindi ako papayag! Kailangan ko na siyang matakasan! Pero hindi ko alam kung paano!
Hindi ito para sa kanya! Minarkahan na ako ni Darko, at wala nang sinuman ang pwedeng magmarka sa akin maliban sa lalaking mahal ko, maliban kay Darko!
"P-please. Huwag mong gawin ang balak mo sa a-akin."
Pero imbis na pakinggan ang pagmamakaawa ko, ay ngumisi lang siya at napahawak na lang ako nang mahigpit sa seatbelt na nakakabit sa akin nang mas binilisan niya pa ang pagpapatakbo ng sasakyan niya.
Mabilis kaming nakarating sa condominium kung nasaan ang unit niya. At nung nasa harap na kami ng unit niya ay agad niya akong kinaladkad papasok sa kabila ng pagpupumiglas ko. Pagkapasok namin ay mabilis niyang nilock ang pinto at agad akong sinunggaban ng marahas na halik sa labi.
-
Nandito lang ako sa kwarto niya na puno ng pictures ko at pinosas na naman niya ang isang kamay ko sa may headboard ng kama. After what happened, the only thing that I could do was to wept and wept. Hindi ko akalain na magagawa niya sa akin 'to. Akala ko, sapat na ang pagpwersa niya sa akin sa pagdala sa impyernong 'to. Pero hindi pa pala.
Bumukas ang pinto at naglakad siya papasok habang nakangiti sa akin nang malawak. Agad kong isiniksik ang sarili ko sa headboard, habang mahigpit na hawak ng isang kamay ko ang kumot na nakabalot sa katawan ko.
"Be ready, my queen. Parating na ang judge na magkakasal sa atin." And then he smirked.
Lumukob ang kaba sa dibdib ko pagkatapos marinig ang sinabi niya.
Parang ang bilis naman 'ata.
"N-no." Nagsunod-sunod na ang pagpatak ng mga luha ko. "P-Please, I can't m-marry you."
Pagkatapos kong sabihin 'yun ay kitang-kita ko ang panlilisik ng mga mata niya habang papalapit sa kinaroroonan ko. Mas lalong nadagdagan ang takot na nararamdaman ko pagkalapit niya.
"No! Dara! Don't test my patience!" At saka niya hinawakan ang magkabilang braso ko. "Napag-usapan na natin 'to, t*ngna naman! YOU'LL MARRY ME whether you like it or not!"
"H-hindi ko–"
Naputol ang dapat na sasabihin ko nang maramdaman ang pagkakasampal niya sa pisngi ko. Ramdam ko ang sakit ng sampal niya pero mas nananaig ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko kayang magpakasal sa kanya.
"You agreed to me just awhile ago! For fcvk sake! Baka nakakalimutan mo, in exchange not to make love with you earlier, you have to marry me!" May diin ang bawat salita niya na para bang gusto niyang ipaintindi sa akin ito.
Hindi ko magawang makapagsalita at hindi ko na siya halos makita dahil sa hilam na ang mga mata ko sa luha.
Yes. He forced me but I told him not to do it. Pero nasabi ko lang naman na payag ako na magpakasal sa kanya dahil pinapili niya ako.
"If you're not ready to do it with me, then, I guess, I have to make you choose." Nakangisi niyang saad.
Ayaw ko malaman kung anuman ang nasa isip niya. Ang hilig niya sa ganito, ang papiliin ako sa mahihirap na choices. Kaya kinakabahan ako sa kung anuman ang sasabihin niya.
"Make love with me, my queen."
Hindi ako nagsalita, at hindi rin ako makaalis sa pwesto ko dahil kanina niya pa ako pinosas sa headboard ng kama. Natanggal na rin niya ang halos lahat ng saplot ko at tanging underwear na lang ang natitira. Gusto ko mang manlaban pero hindi ko magawa. Parang gusto ko na lang mamatay. Sawang-sawa na ako sa mga eksena na ganito.
"Or marry me."
Napaangat ang tingin ko sa kanya pagkasabi niya nun. Nagsunod-sunod na ang paghinga ko nang malalim dahil nilulukuban na ng galit ang puso ko para sa baliw na lalaking 'to.
"Choose wisely, my queen." At pagkatapos ay masuyo niyang hinaplos ang pisngi ko.
Bakit siya ganito? Bakit niya ako kailangang papiliin?
"And if you choose none, then, I have no choice but to do what I promised to you." Napakunot ang noo ko. Anong promise ang sinasabi niya.
"I'll just kill your own son."
Walang emosyon niyang saad. Habang ako naman ay nataranta sa sinabi niya.
"No! H-huwag mong gagawin 'yan. Please! I-I'm begging you. Not my son. Spare my son's life, please!" Muli ay nagpatakan ang mga luha mula sa mga mata ko habang sinasabi ko 'yun.
Huwag ang anak ko. Mahal na mahal ko siya.
Hindi ko akalain na magagawa niya sa akin 'to. Mas masahol pa siya sa demonyo.
"Then, choose, my queen. Choose. If you don't want me to kill him." At narinig ko rin ang pagngisi niya. Kasabay ng pagdampi niya ng halik sa noo ko.
Nag-iisip ako. Hindi ko alam kung ano ang pipiliin ko.
Ayaw kong makipagtalik sa kanya. Dahil alam ko ang taktika ng mga lalaking katulad niya, posibleng buntisin niya ako at 'yun ang hindi ko mapapayagan.
Ayaw ko rin magpakasal sa kanya. Dahil kung magpapakasal man ako sa kanya, siguradong wala na talaga akong kawala sa kanya.
At ayaw ko rin madamay ang anak ko sa kahibangan niya.
Ano bang dapat kong gawin?
In the end,
"Now, prepare for the wedding, my queen." Pagkasabi niya nun ay tinanggal niya ang pagkakaposas ko sa headboard ng kama.
Pagkatapos niyang tanggalin ito ay hinalikan niya ako sa noo, "I can't wait to be your husband, my queen." Bulong niya bago magpaalam na hihintayin na lang niya ako sa labas.
Napahugot ako ng malalim na hininga pagkalabas niya.
Oo. Pinili ko ito. Ito ang pinili ko dahil ayaw kong makipagtalik sa kanya.
At ito ang pinili ko dahil sa paraang ito ay makakahingi ako ng tulong. Tulong na makatakas sa lugar na 'to. Siguro naman tutulungan ako ng judge diba?
Pagkatapos kong isuot ang puting dress na binili niya para sa akin ay hindi na ako nag-abalang maglagay ng make up. Sinuklay ko na lang ang buhok ko habang nakaharap sa salamin ng vanity table.
Lihim akong napangiti. Sana, magtagumpay ako sa plano ko.
"Queen?" Narinig kong tinig niya mula sa labas habang kinakatok ang pintuan. Napairap na lang ako sa kawalan. "The judge is already here. Are you ready, my queen?" Malumanay niyang tanong.
Huminga ako nang malalim.
"Y-Yeah."
It's time.
Pagkalabas ko ay napangiti siya nang malawak na ginantihan ko na lang ng isang pilit na ngiti. Iginiya niya ako papunta sa living room kung saan naghihintay ang isang mid-30's na lalaki kasama ang isa sa mga pinsan niyang pinakilala niya kagabi.
Mukha namang mabait ang judge na 'to. Nakaformal attire ito habang may hawak na mga papel na alam kong marriage contract.
Habang ang pinsan naman niya ay tahimik lang na nagmamatyag sa gilid at panay ang tingin sa relong pambisig. Napakunot-noo naman ako dahil panay din ang tingin nito sa pintuan. Mukhang may hinihintay pa 'ata siya. Pinagsawalang-bahala ko na lang 'yun.
Magkatabi naman kami habang nakaharap sa judge na magkakasal sa amin. Malawak ang ngiti niya, ako naman ay hindi ko magawang ngumiti. Sino ba namang magiging masaya sa sitwasyong 'to?
Ikakasal ako sa taong hindi ko naman mahal. Sa tingin niyo, masaya ako?
Napabuntong-hininga ako.
"These papers are the proofs of your legal marriage. You just have to sign these and you'll be legally married. But before that, may itatanong muna ako sa inyong dalawa." At saka siya tumingin nang mataman sa aming dalawa.
Huminga siya nang malalim bago ibaling ang paningin sa amin.
"Ikaw, Dave Durkenson. Tinatanggap mo ba si Dara Shin Norville bilang iyong kabiyak? Nangangako ka ba na aalagaan, mamahalin at magiging tapat sa kanya hanggang sa paglisan niyo sa mundo?"
"Oo." Sagot niya.
Napabuntong-hininga ako. Oo nga pala, tinatanong din nila kung willing kaming ikasal. Maybe, this is my chance not to marry this guy. Napangiti ako sa isiping 'yun.
"Ikaw naman, Dara Shin Norville. Tinatanggap mo ba si Dave Durkenson bilang iyong kabiyak? Nangangako ka ba na aalagaan, mamahalin at magiging tapat sa kanya hanggang sa paglisan niyo sa mundo?"
I was about to answer nang biglang pabalibag na bumukas ang pinto ng unit niya. At saka pumasok ang isang lalaking sobrang pamilyar sa akin.
Kumabog nang malakas ang dibdib ko nang maglabas ang lalaki ng baril at itinutok ito sa direksyon namin.
Nakatutok lang ang baril ng lalaki kay Dave kasabay ng panlilisik ng mga mata nito. Hindi ko magawang alisin ang paningin ko sa lalaking dumating. Hanggang sa magbitaw ito ng salita na nagpatameme sa akin.
"Kuya! That's enough! Stop your craziness and stay away from her! Stay away from Dara!"