Ezgi'nin ağzından ,
Nereye gitmiş olabilirdi? Ve Batu dedi diye kesin böyle olmuştur denemezdi. Tesadüf olması gayet olasıydı. Hepimiz telaşla klüpten ayrıldığımızda Can'a yaklaşıp "Şimdi ne yapacağız? Halası nasıl üzüldü görmedin mi? Bu işi nasıl çözeceğiz?"
"Karakola gidelim. Kayıp ihbarı verelim.Onlar belki bir çare bulurlar"
"İyi fikir ben kızları arıyorum.Karakola gittiğimizi söyleyeceğim."
"Tamam, gel arabaya gidelim en yakın karakolu biliyorum"
Yürürken bir yandan da numara çevirmeye çalışıyordum. Kızlara haber verdim ve karakolun yolunu tuttuk.
Fazla geçmeden karakola geldik.
Aceleyle arabadan çıktık ve koşar adımlarla içeri girdik.
"Merhaba! Kayıp ihbarı için nereye başvurabiliriz"
"Karşıdaki masa"
"Teşekkürler" der demez karşı masaya geçti.
Ben etrafı incelerken o anlatmış bile her şeyi.
"Pekala.Cep telefonu sinyallerinden nerede olduğunu anlamaya çalışacağız şimdi işleme geçiriyorum, gelişme olduğunda haber verebilmemiz için numaranız gerekli"
"Tabii"
Numarayı verdikten sonra tekrardan teşekkür edip çıktık.
Otele vardığımızda Melek Teyze kızlar ve Batu odadalardı.
Herkes bize baktı ne olduğunu soran gözlerle.
"Emniyet Müdürlüğü'ne gittik. Kayıp bilgisi verdik ve şimdi haber bekliyoruz. Telefon sinyallerinden bulacaklarmış."
Dakikalar geçtikçe daha çok geriliyorduk.
Saat epey geç olmuştu fakat kimsenin gözüne uyku girmiyordu.
Can'ın telefonunun çalmasıyla hepimiz yerimizden fırladık.
"Bilinmeyen numara."
"Alo?!"
*Hoparlörden gelen ses*
"Ooo anında açıldı bakıyorum telefon.Birini mi bekliyordunuz yoksa?"
"Alo, kimsiniz? "
"Simge... O iyi , ama daha sonra da aynı kalacağının garantisini veremeyeceğim, üzgünüm."
Batu ayağa kalkıp sinirle "CENK!"
Diye bağırdı. Hepimiz kalakalmıştık. Ne alakası vardı yahu? Neden Simge'yi kaçırdı bu hayvan?
Can sinirde dişlerini sıkıyordu, dişini sıktıkça biz de o kadar geriliyorduk.
Telefondaki ses "Eğer Ezgi'yi savunmaya devam edersen onun başına geleceklerden ben sorumlu değilim abi"
Can son gücüyle bir şeyler demeye hazırlandı fakat telefonu kapatıp bir anda duvara fırlattı.
Sonra da yumruğunu masaya vurup kapıyı çarparak çıktı.
Batu peşinden koştu ve o da gitti.
Ben de Melek Teyze'yi yatıştırarak gidip uyuması gerektiğini söyledim. kadın harap olmuştu.
O da gidince kafamızı yastığa koyar koymaz uyumuşuz.O yorgunlukla durumumuzu düşünecek halimiz bile kalmamıştı...
** 8:00 **
Hepimiz erkenden kalkmıştık ve yine bizim odada toplanmıştık.
Herkes sessizce bir yerlere dalıp gitmişken Can'ın telefonu sessizliği bozdu.
*Hoparlörde*
"Alo??"
"Selam kankalar. Demek bu saatte kalktınız. Size Simge'nin sesini dinleteceğim şimdi."
Aaaaaa kurtarın beni çok kor...bu kadar yeterli şimdi kapamam lazım bi dolu işim var hahaha"
"Bana bak p*ç eğer o kıza bir zarar ve.."
*dııt dııt dııt*
"Or***u Ç****u"
"SAKİN OL!"
***
Saat 15:47
Can'ın telefonunun birden çalması ile yeniden hepimiz ona kilitlendik.
"Bilinmiyor. Gene o köpek arıyor sanki anlamadım, işletiyor bizi aklı sıra!"
Ani bir hışımla çalan telefonun ekranını kaydırdı ve saydırmaya başladı.
Tam gelmişe geçmişe giriyordu ki,
"Can bey, siz bir devlet memuruna nasıl böyle konuşabiliyorsunuz?"
Telefondakinin sesi oldukça sinirli geldi, o an gülesim geldi ama sıktım dişimi.
"Şeyy, ıhı çok çok özür dilerim, ben şey sandım sizi bilmiy..."
"Önemli değil, şu anlık önemli olan bir şey varsa o da Simge'nin yerinin tespit edilmiş olması."
Aynı anda bir çığlık fırtınası koptu oda içerisinde.
"Merkeze bekliyoruz sizi çok kalabalık olmayın en fazla 3-4 kişi."
"Tabii ki, hemen geliyoruz."
Aceleyle arabaya atlayıp soluğu karakolda aldık.
"Biz, Simge için gelmiştik."
"Tabii, ekip hazır birazdan olay yerine gideceğiz."
5 dakika bekledikten sonra hep birlikte yola çıktık.
Öndeki polis aracını takip ederekten sinyallerin yayıldığı eve vardık.
"Çocuklar! Şanslıyız ki bu evler çok sık yapılmış yapılar değil. Aksi takdirde bu kadar kesin yer tespiti yapamayabilirdik.." dedi memurlardan birisi kendinden emin bir tavırla.
Evin yakınlarına sessizce yaklaştık.
Arka pencerelerin birinde Simge'yi bağladıkları oda vardı ve Simge bir sandalyede bağlı oturuyordu.Başında Cenk ve yabancı gelmeyen bir sima ile birlikte... KEREM!
"Ee, şimdi ne yapacağız?"
"Benim bir planım var arkadaşlar, tabii dinlemek isterseniz..."
Hepimiz Can'a dikkat kesildik...
***
Biz ekiple birlikte arka pencerenin olduğu yere çömeldik, görünmemeliydik...
Batu ve Can sessizce kapıya yaklaşıp kapıyı yumruklamaya başladılar.
O sırada gizliden biz de içeriyi gözlüyorduk...
Bir anda yumruk seslerini duyan Cenk ve Kerem panik yaptı.
Alelacele kapıya yöneldiler.Haliyle Simge yanlız kaldı.
Batu ve Can onları oyalayadursun, yine şansımız yaver gitti ve pencerenin yarım açık olduğunu fark eden polislerin işleri hayli kolay oldu.
Simge'nin şaşkın ifadesi yüzünden anlaşılıyordu... Kimse bir şey söylemeden polisler kapı arkasına saklandılar.
Cenk ve Kerem hala ne olduğunu anlamamış şaşkın iki aptal gibi görünüyordu.
Kapıdan girer girmez enselerine dayanan namluyu hissedip soğuk terler akıtmaya başladılar...
Anlamış olmalılar ki yere çöküp ellerini teslim olduklarını belli eder şekilde kaldırdılar.
Eh tabii o sırada biz de boş durmayıp Simge'yi çözdük.
***
"Kızım, ne kadar korktuk, biliyor musun?"
"Hala, biliyorum. Ama ben... Çok üzgünüm."
"Öyle her gel diyene gidilir mi, ben bunu annenlere nasıl anlatacağım Simge? Söyle bana!"
Sesi yükseliyordu.
"Hala...Lütfen..Artık..."
Yağmur Melek Teyze'nin koluna girerek 'Gidelim haydi.' mimiğini yaptı.
Onlar odadan çıkınca sessizliği bozdum.
"Simge, Onlar seni nasıl kandırdı?"
Hıçkırıyordu.
"Ben, kalabalıktan çıkmak istemiştim...Kerem..."
"Tamam.Bir şey olmadan yetiştik sana.Bir daha böyle bir durum olduğunda bize bildirmeden yanımızdan ayrılmazsın artık. Ve bu umarım aramızda kalır, çünkü eğer Melek Teyze annenlere söylerse seni değil bir daha tatile bakkala bile yollamazlar haberin olsun."
"Biliyorum."
Daha fazla üstelemememiz gerektiğini düşünerekten sustum...
*dırındırındırın* (Amaan sıradan zil sesi işte)
'Can'
"Alo?"
"Efendim Can?"
"Her şey yolunda mı?"
"Evet.Şimdilik öyle."
"Cafede buluşalım?"
"5 dakikaya oradayım."
***
"Selam."
"Selam."
"Bugün epey yorucu bir gündü."
"Gündü, derken? Daha saat üç."
Gülümsedi.
"Moralimi neden bozuyorsun hemen yatıp uyumak istiyorum." dedim gözümü kapatarak.
"Peki, gel omzumda uyu o zaman." dedi yine o sinir bozucu tavrıyla.
"Ya!"
"Tamam,tamam."
Bir kaç dakika sonra,
"Ezgi?"
"Evet, benim?"
"Biz şu an neyiz?"
İlk başta boş bulunup "Hepimiz insanız!Aheyyy!!" diye bağırdım. Ne kadar gerizekalı olduğumu daha ne kadar belli edeceğim çok merak ediyorum.
Öyle bir kahkaha attı ki şaşkın şaşkın suratına baktım.
"Beni seviyor musun?"
Bu sıcak ortamda tokat gibi gelen bu soruya ne cevap vereceğimi düşünüyordum...
"Peki...Utangaç olduğunu biliyorum.Şöyle bir oyun oynayalım.Eğer evet ise cevabın burnumu sık, hayır ise kulağımı..."
Gülümsedi.
Ve bende...
Biraz durdum ve düşündüm...Sonra elim istemsizce burnuna gitti.Dokunup geri çektim.Çok komikti ve gülmekten kendimi alamadım.Kahretsin gülme krizi!
Benim katıla katıla güldüğümü gören Can kafamı alıp göğsüne yapıştırdı.(yani kendine doğru hızlıca çekti yahu djsjkddksljd)
İkimizde nefessiz kahkahalara boğulduk. Ben ölüyordum ki o sırada Yağmur'un "Ezgi!" demesiyle kendime geldim.
"Ooo Allah muhabbetinizi arttırsın yavrularrr."
**Dirsek geçirme taktiği**
"Ya tamam tamam.Moralim nasıl bozuk anlatamam."
"Ne oldu?"
"Öhm, şey Can biraz müsade?"
"Tabi ben yan masadayım."
...
"Az önce Batu'yla yürüyüşe çıktığımızda bana bir mesaj geldi."
"Ee?"
"Batu ile ne kadar da samimisini öyle? Demek İstanbul'daki sevgilisini çok çabuk unutuverdi." Abi bu ne? Nedir bu??? Batu'nun İstanbul'larda sevgilisi olsun oh sonra da gelip benimle gezsin bu ne be?Onca şey..."
"Ee açıklaması yok muydu?"
"Yani bir şeyler söylemeye çalıştı ama tokadı yapıştırıp oradan hızlıca ayrıldım."
"Sakin ol gel otur bir şeyler içelim."
Can'ı çağırdım ve olayı anlatmadım.Yanımızda oturdu sadece...
"Kızlaarrr!"
Pelin tutmuş Simge'yi kolundan el sallaya sallaya bize doğru koşuyordu.
"Napıyorsunuz?"
"Hiç öyle oturalım dedik çekin bi sandalye."
Günün özetini konuşurken uzakta bir kıpırdanma fark ettim.Birileri...Bavulla kafeye gelmiş... Kim o diye fokuslanıp baktığımda ŞOK! Emin değildim...Ta ki yanımıza gelip,
"Ooo Kızlar sizi burada bulacağımı düşünmemiştim.Benim buraya taşındığımı duyup evimin yakınında kafa dinlemek için bi kaç günlüğüne kalmaya geldiğim oteli öğrendiniz ve benim için buraya kadar geldiniz değil miii?"
Pelin daha farketmemiş olmalı ki fark eder etmez masanın altına girdi.Allahtan o Pelin'i fark etmeden saklandı...
Yağmur ve Simge bir ağızdan bağırdılar.
"DEMİR?!"
Masanın altından gelen ses,
"Şaka mı bu??"
-10.BÖLÜM SONU-
••••••••••••••••••••••••••••••••
Selaaammm! Ya sormayın ne zamandır toparlayıp yazamıyorum.Bir ara epey yazdım sonra yanlışlıkla silindi.Aynı şeyleri baştan yazmak oldukça sıkıcı.Bi gün oturupta yazacak psikolojiyi bulamadım yakın zamanda kendimde.1000i geçtik.Süper bir şey umarım okuyorsunuzdur zevkle.
Biraz hızlanırılmış upuzun bir bölüm oldu ve kısa yazmamın nedeni genelde sıkılmamanız.Sıkılmanızı istemediğimden kısa yazıyorum.Fark ettim ki çok kısaltmışım bölümleri neyse bu biraz uzun oldu.Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın çooook konuştum öpüyorum hoşçakalınnnn..
••••••••••••••••••••••••••••••••