Kabanata 54
Lauren's Room
"Shall we start our late lunch?" itinuro ni Johansson sakanila ang papuntang dining area nang bigla akong hinila ni Ate Xena
"I think our parents are okay with this set up, are you?" bulong sa akin ni Ate habang sinusundan sila. Daddy and Tito Adam are asking Johansson some "Dad" stuff while Mommy is carrying Lauren and Tita Regina on their side.
Ang amo sa mukha ni Tita Regina ngayon ay hindi parin nagpapawala ng kaba ko, tahimik lang siya na pinagmamasdan si Lauren kahit na nasa hapag na. Lumipat ang tingin niya sa akin at tumikhim, mabuti na lang at nakaiwas agad ako ng tingin at may inutos kay Manang.
"Mommy, are they all gonna stay here with us?" napakagat ako ng labi sa inosenteng anak ko. Tumingin ako kay Johansson para humingi ng tulong.
"We are here to visit, apo. To finally meet you." si Tito Adam
"If you're also our Lolo and Lola then why are you not with us in France?"
Bakit ang talino mo, anak? Nakakainis na.
Nagkatinginan ang mga matatanda. I leaned towards her to whisper, enough for them to hear it also.
"They are also busy like Daddy here in the Philippines, they have to work suuuper hard to provide our needs." mukhang naging kuntento na si Lauren sa sagot ko dahil yun lagi ang sinasabi ko sakanya tuwing magtatanong siya about sakanyang Daddy.
"And since you are finally here in the Philippines, we can spend time together." si Tito Adam
"Our place has lots of butterflies and flowers." nakuha ni Tita Regina ang atensyon ni Lauren. Now all of her attention was on her and not on her food, I don't complain though. She really love pretty things like rainbows, butterflies and princess stuff.
"Do you have paplio ulys in your garden?"
"Papilio ulysses, darling. And yes, we have." She smiled to Lauren. She clapped and looked at me, mukhang alam ko na ang susunod na sasabihin niya.
"Can we visit Lola's house, Mommy? Please?"
"Call me, Mimi, darling. I just look like your mommy's big sister." she grinned and they all laughed. I then figured out that everyone is fine with this. I should be fine also, right?
"Ang talino ng bata, Shayne. She knows different species of butterflies!" Puna ni Tita Regina nang matapos na sa pagkain at lahat ay papunta na sa pool area.
"We were quiet impress of her intelligence. She's very interested in science at an age of two!" pumalakpak pa si Mommy na tuwang-tuwa para sa apo.
"Ah yes po Tita Regina, I want to expand her learning capabilities at a young age." kita ang buong atensyon ni Tita Regina sa mga impormasyong binibigay namin tungkol kay Lauren. She then look at her granddaughter in awe and as if she wants to go to her and hug her.
Pagkatapos kumain ay nag-unahan ang dalawa umalis sakanilang upuan at ti-nour ni Lauren si Dior sa kanyang kwarto habang kami namang matatanda ay lumabas ng balcony.
The outside is quiet big than I expected, hindi ko alam na pwedeng maging ganito ang labas ng penthouse. It has a private pool and jacuzzi na overlooking ang buong syudad, there's a big patio that can accommodate eight persons.
Napaisip ako, mag-isa lang siya dito sa sobrang laking penthouse na 'to? Hindi ba... malungkot? I have Ate Xena or my friends to accompany me even before. Only child siya and have limited friends so it must be really lonely for him.
Parang may humawak sa puso ko habang tinitignan si Johansson na kausap ngayon si Kuya Carreon. I am really guilty for hiding Lauren from him, wala naman siyang ginawa para maranasan 'to pero iyon padin ang ginawa ko.
I've been selfish, not only to Johansson but also to my Lauren. Pinangunahan ako ng takot, ang mga bagay na akala ko sapat na sa amin ni Lauren ay isang kasinungalingan.
I know to myself that Lauren was longing for a father but just an obedient and smart girl to not voice it. Pero kita ko sa mga mata niya noong pinakilala si Dior sakanyang Daddy Carreon, I know that in a silent and painful way, Lauren wishes for that moment too.
It was a long and exhausting night, we said our fairwells to our visitors as we guide them to the elevator. Then came silence as soon as the elevator's doors close. Napakagat ako ng labi nang humagod ang kanyang kamay sa aking bewang.
"Let's go inside, Lauren is waiting..." wala akong nagawa kundi ang sumunod na parang iyon lang ang alam kong gawin pagdating sakanya.
We saw Lauren having a conversation with Manang Lourdes, one of Tita Regina na pinasunod niya dito to clean the penthouse and I think will be Lauren's babysitter when we are not around.
"What's your name po?" I heard Lauren's sweet voice
"Call me Manang Lourdes, hija. Ako ang mag-aalaga sa'yo kapag wala ang Mommy at Daddy mo." Hindi pa nasasabihan na natututo palang si Lauren mag-tagalog but in a conversation thing kaya rinig ko ang malakas na "Huh?" ni Lauren dahil wala siyang naintindihan sa huling sinabi ng mid 30's na helper.
"Lauren is still learning to speak tagalog, Manang." Johansson chuckled as we enter the kitchen. Manang was doing the dishes and Lauren is seated on the stool of the kitchen island as she watch Manang's back.
"Ay talaga po ba?" umubo si Manang at liningon si Lauren. "I-I will be the one to take care of you when your Mommy and Daddy are not around." tumango si Lauren at nagpatulong kay Johansson bumaba ng stool atska niya ako nilingon.
"I want to know tagalog fast, Mommy. So Manang will be comfortable talking to me." aniya sabay hikab at pagkusot ng mata, hudyat na inaantok na.
"Napakabait na bata po ni Lauren, Miss Tiara."
"Salamat po." nag ngitian kami at muli na siyang bumalik sa ginagawa niya.
Binuhat ni Johansson si Lauren at kukwestyunin ko palang kung saan kami matutulog nang tuloy-tuloy siyang pumasok sa kwarto niya at inilapag si Lauren sa kama.
Nagkatinginan kami, it was long enough that I was surprised I still have the sense to look away first. Kumuha ako ng damit sa closet bago pumasok ng banyo, I can't imagine myself walking in front of him in a towel.
Vanilla scent was lingering on my body as I went out, naabutan kong tulog na si Lauren sa gilid ni Johansson. As if he was hugging her pero patagilid.
Dumiretso ako sa vanity mirror kung nasaan ang mga skin care products and make-ups ko. I did my usual night routine and when I was about to end, doon ko lang narealize kung gaano pala ka-awkward kapag tulog si Lauren.
Tumayo ako at inayos ang upuan, I saw him close his book and look at me. I didn't mind his small actions at nagpatuloy na lang sa paglalakad papunta sa kama.
Kakaliwa na sana ako para tumabi kay Lauren nang bigla niyang tinapik ang tabi niya. The bed was actually massive that I think it can fit up to six persons at dahil nasa gitna sila, sobrang laki pa ng space sa gilid na kahit saan ako ay okay lang.
"Huh?" napanganga ako dahil hindi pa naproproseso ang ibigsabihin ng ginawa niya.
"I want both of my babies by my side." Ngumuso ako pero deep inside, damn it. This side of Johansson is just so... urgh...
"That was a long bath, are you that tired?"
"Actually pero okay lang, it was just a long day."
"What's Lauren's favorite dish? I'll try to cook it tomorrow." Doon ko lang narealize na kailan ko palang sabihin sakanya ang lahat tungkol kay Lauren. From her favorite color to her hobbies.
"She likes pastries but I try to limit it, she love pasta..." inisa-isa ko ang mga paborito ni Lauren at sobrang attentive ni Johansson. He's also caressing Lauren's hair while listening.
"She doesn't like olives and green peas pero kakainin naman niya kapag sinabihan mo."
"I would not eat it if I were her." natawa ako pero agad ko ring tinakpan gamit ang bibig ko dahil gumalaw si Lauren. She faced his Daddy and hugged her unconsciously. Binalik ko ang tingin ko kay Johansson, he was looking intently at her.
I can help but be teary eyed, I really feel sorry.
"I'm really sorry..." halos pumiyok ako dahil sa paghihirap na ipigil ang luhang nagbabadya.
"I just want you to know that I am really sorry for hiding Lauren from you, it was unfair on your part but I thought it was the best thing to do at that moment pero alam kong mali iyon. I stole three years from you and your child." pinunasan ko ang mga luha ko. Sobrang bigat ng puso ko kahit na masaya ako sa mga nangyayari netong mga nakaraan na buwan, siguro dahil alam kong kahit anong gawin kong pagpapatawad ay hindi iyon magiging sapat para sa mga nawalang taon ni Johansson kasama si Lauren.
Nag-iwas ng tingin si Johansson pero ang kanyang hawak sa aking bewang ay humigpit.
"Part of me thought that you might despite Lauren because... because you have a family of your own..." bigla siyang humarap sa akin at nilebel ang mata namin, ako naman iyong nag-iwas ng tingin
"You think so?" tumango ako
"It would stain your reputation as an highly respected businessman at young age."
"Sa tingin mo ba mag-mamatter pa ang mga bagay na iyon, Tiara? Alam mo ba noong na-confirm kong akin si Lauren ay gusto ko na lang magpakalayo-layo kasama kayo at bumuo ng bagong buhay?" kumunot ang noo niya at nag-iwas ng tingin ulit sa akin. Hinawakan ko ang pisngi niya at dinama ang patubong balbas niya.
"To start a new life where nothing else matters, just my family." pinunasan ko ang luhang pumatak sa mata niya. A teary-eyes Johansson in front of me, I must be blessed.
"We will do that."
"Uh-huh... tapos bigla kang mawawala? Sinasabi ko sa'yo, Lauren. Uunahan kita sa bahay niyo sa France kapag umalis ka." I smirked, he didn't. Alam kong seseryosohin niya iyon pero wala akong balak bumalik sa France na hindi siya kasama.
"I will not let you go this time, pakitandaan Mrs. Johansson."
Mag-re-react na sana ako nang bigla kong naramdaman ang lambot ng kanyang halik sa akin. "I love you and I will marry you and create a bigger family." he said and continued to kiss me.
I moaned when he slipped his tongue in me, ngumisi siya at umayos ng higa.
"But first, let us finish Lauren's room first." lalong lumaki ang ngisi niya at tuluyan ko na siyang sinapak. Nakakainis!
"So gusto mo akong solo-hin?" ako naman ang malaki ang ngisi
"Paano tayo makakagawa ng bigger family kung nandito si Lauren? Or pwede ring sa honeymoon na lang natin?" kinurot ko siya, napaka walang preno kung magsalita 'to!
"Anong honeymoon ka dyan! Ni hindi ka pa nga nagtatanong?" umirap ako dahil ngisi lang ang sinukli niya sa akin. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan sa noo.
"I love you." niyakap ko siya pabalik
"I love you." rinig ko ang tibok ng puso niya. Sobrang init ng puso ko ngayon kabaligtaran ng bigat na nararamdaman ko kanina.
Wala akong ginawa kundi ang magpasalamat sa Diyos sa biyaya na natanggap namin ng pamilya ko hanggang sa makatulog ako at ginising na lang ng maingay na hagikgik ni Lauren.
"Hala ka, you wake up Mommy."
"Eh you were tickling me, Daddy. That's why!" pagkamulat ng mata ko at nadatnat ko si Lauren na sumisiksik sa gitna namin ni Johansson.
"Good morning, mommy! Sorry to wake you up."
"It's okay, baby." nilagay ko sa likod ng tenga niya ang takas na buhok niya. Mahaba-haba na rin ito at hindi pa nagugupitan simula pinanganak siya kaya ganito kahaba. Maybe I should get her an haircut.
"Mommy I had a dream about this place..." sinundan ko ng tingin si Johansson habang kinukwento ni Lauren ang naging panaginip niya. Tumayo siya at naghubad ng shirt, nagtaas ako ng kilay at unconsciously padin siyang sinusundan ng tingin.
Hanggang sa humarap siya sa akin ng topless, mabilis na binalik ko ang tingin kay Lauren at tumango pero ang utak ko ay nasa katawan ni Johansson. He must be working out huh? A lot...
Sabay-sabay na kaming lumabas ng kwarto at may nakahanda ng pagkain. Gusto ko sanang magluto kaso may pagkain na kaya siguro aagahan ko ang paggising sa susunod para makatulong kina Manang.
"By the way, Daddy told me that my room will be done in two weeks."
"Oh really?" nakangiti ako pero nang nilipat ko ang tingin kay Johansson. Bigla kong naisip iyong usapan namin kagabi. Argh!
"And we can talk to the designer later!" maligayang sabi ni Johansson habang ako ay nanliliit ang mata sakanya. Really, Johansson?