Την επόμενη ημέρα όλα κυλούν ομαλά... Σχεδόν δηλαδή... Η Alicia περπατάει συνεχώς στην κουζίνα προσπαθώντας να βρει κάποια απασχόληση... Είναι νευρική... Απο στιγμή σε στιγμή θα έρθει ο Adam... Οπότε καταλαβαίνετε
(ηρέμησε παιδί μου)
Λέω ενώ κάθομαι σε έναν σκαμπό και πίνω το ποτήρι με τον χυμό μου
(δεν μπορώ... Έχω άγχος για την μικρή... Πως θα τον αντιμετωπίσει άραγε;)
(είναι μικρή ακόμη Alicia... Της έχεις πει πολλά καλά πράγματα... Οπότε τον έχει ήδη αγαπήσει... Μην ανησυχείς)
Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι και εκείνη αναπηδά στην θέση της
(ήρθε)
(θα ανοίξω εγώ... Εσύ πήγαινε φέρε την μικρή)
Μουρμουρίζω και αμέσως τρέχουμε... Μόλις ανοίγω την πόρτα και τον αντικρίζω... Πραγματικά αρχίζω να νιώθω περίεργα... Είναι η πρώτη φορά που ο Adam θα φερθεί σαν πραγματικός άντρας
(καλησπέρα)
Λέει ενώ χώνει το χέρι στα μαλλιά του και κάνει μερικά βήματα μέσα... Φαίνεται νευρικός... Καλό είναι αυτό
(η μικρή θα έρθει σε λίγο)
(ωραία)
Λέει και μπορώ να διακρίνω στάλες ιδρώτα να κυλούν στον κρόταφο του... Πολύ καλό σημάδι αυτό... Ξαφνικά ακούω βήματα και ο Adam γυρίζει για να αντικρίσει την Alicia να έρχεται προς το μέρος μας κρατώντας την μικρή από το χέρι... Ήρθε λοιπόν η κρίσιμη στιγμή... Τους παρακολουθώ να κοιτάζουν για πολλές ώρες ο ένας τον άλλο στα μάτια... Η μικρή φαίνεται έκπληκτη ενώ ο Adam έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια του... Τώρα που τους βλέπω μαζί... Παρατηρώ μεγάλη ομοιότητα... Μα τόσο πολύ να του μοιάζει... Εξωτερικά ευτυχώς
(λοιπόν Vanessa... Αυτός είναι ο Adam... Ο πατέρας σου)
Λέει η Alicia και ξαφνικά ο Adam την πλησιάζει και γονατίζει μπροστά της... Την κοιτάζει για μερικά λεπτά δίχως να την αγγίζει η να της μιλά... Απλώς την παρατηρεί... Πλάκα πλάκα αυτή... Είμαι συγκινητική εικόνα... Ξαφνικά ακούγεται ένα αναφιλητό που βγαίνει από τον Adam και η μικρή απλώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο του
(γιατί κλαις μπαμπά;)
Μπαμπά... Θεέ μου φαντάζομαι πως νιώθει ο Adam αυτή την στιγμή
(μπορώ να σου κάνω μια αγκαλιά;)
Την ρωτάει με τραχιά φωνή και αμέσως η μικρή τυλίγει τα μικρά χεράκια τις γύρο από τον λαιμό του... Ο Adam πλέον κλαίει κανονικά... Δίχως να τον νοιάζει αν τον ακούμε εμείς... Σιγά και επειδή είναι άντρας τι σημαίνει;... Ότι δεν έχει καρδιά η συναισθήματα;... Ότι δεν κλαίει;
(ας τους αφήσουμε καλύτερα μόνους)
Λέω στην Alicia η οποία έχει μείνει παγωμένη στην θέση της και τους κοιτάζει βουρκωμένη... Την τραβάω μαζί μου στην κουζίνα και καθόμαστε στον πάγκο
(πως νιώθεις;)
Την ρωτάω και ανασηκώνει τους ώμους ενώ παίζει νευρικά με τα δάχτυλα της
(περίεργα)
Απαντάει και πλέον τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της και γλιστράνε γρήγορα στο πρόσωπο της... Ω Alicia... Σίγουρα αυτή η στιγμή ήταν πολύ δύσκολη και για τους δύο... Καλύτερα να τους αφήσω μόνους... Έχουν να πουν πολλά μεταξύ τους... Ειδικά η Alicia και ο Adam...
Περπατάμε αγκαζέ με τον Stephen μέσα στην πόλη ενώ ψηλοβρέχει... Εκείνος κρατάει την ομπρέλα ενώ εγώ κρατάω το μπράτσο του
(και τώρα είναι μόνοι τους στο σπίτι δηλαδή;)
(ναι... Πίστευα πως είναι μια καλή ευκαιρία να συζητήσουν η Alicia με τον Adam)
Λέω ενώ συνεχίζουμε την βόλτα μας και μια άβολη σιωπή απλώνεται ανάμεσα μας... Τι γίνεται τώρα... Έτσι θα είμαστε;... Αμέσως πηγαίνω μπροστά του κάνοντας τα βήματα του να σταματήσουν και απλώνω τα χέρια μου στο στήθος του
(έτσι θα είμαστε τώρα;)
Ρωτάω και αφήνει μια μεγάλη ανάσα κούρασης
(απλώς αισθάνομαι άβολα... Σου ζήτησα συγγνώμη εχθές αλλά... Δεν μου ακούγεται αρκετό)
(ε τότε κάνει κάτι)
Μουρμουρίζω ενώ περνάω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και ανασηκώνει παιχνιδιάρικα το φρύδι του
(χμμ δεν είναι κακή ιδέα... Αλλά πρέπει να σκεφτώ κάτι πολύ καλό... Ειδικά για εσάς δεσποινίς Dillon)
Λέει χαμηλόφωνα και αμέσως σκύβω και του δίνω ένα σύντομο φιλί στα χείλη... Περίεργο αλλά... Μου φαίνεται πως έχω αρχίσει να συνηθίζω αυτές τις απότομες αλλαγές στην συμπεριφορά του
(έλα... Πάμε στο ξενοδοχείο... Θέλω να σου δείξω κάτι)
Μουρμουρίζει πονηρά και με φιλάει στην μύτη... Να μου δείξει κάτι... Χμμ σίγουρα αυτό θα έχει ενδιαφέρον...
Μόλις μπαίνουμε στο τεράστιο κτήριο προχωράμε προς την ρεσεψιόν για να πάρουμε τα κλειδιά από το δωμάτιο του
(κύριε Anderson)
Ξαφνικά ακούγεται μια αντρική φωνή και γυρίζουμε για να δούμε έναν άγνωστο τύπο να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μας
(παρακαλώ;)
(κύριε Anderson είμαστε από την ασφάλεια)
Λέει ο άγνωστος άντρας και βγάζει την ταυτότητα του για να μας επιβεβαιώσει
(μάλιστα... Τι συμβαίνει;)
(πρέπει να έρθετε μαζί μας στο τμήμα... Υπάρχει μια καταγγελία εναντίον σας για ξυλοδαρμό)
Μόλις ακούω ξυλοδαρμό αμέσως καταλαβαίνω... Ο Peter... Στρέφω το κεφάλι και τον βλέπω να τον κοιτάζει εντελώς ανέκφραστος... Λες και δεν έγινε κάτι
(Bella πήγαινε σπίτι και... Θα τα πούμε μετά)
Μουρμουρίζει δίχως να με κοιτάζει
(όχι θα έρθω μαζί σου)
(η αλήθεια είναι πως πρέπει να έρθετε και εσείς δεσποινίς για κατάθεση)
(ωραία λοιπόν... Πάμε)
Λέει ο Stephen και φεύγουμε...
Εδώ και μισή ώρα κάθομαι στις καρέκλες έξω από το γραφείο όπου ανακρίνουν τον Stephen... Γαμώτο γιατί αργεί τόσο πολύ... Σηκώνομαι από την θέση μου και αρχίζω να περπατάω πάλι για να ηρεμήσω... Εγώ έδωσα κατάθεση... Είπα όσα έπρεπε και πραγματικά ελπίζω να πιάσουν εκείνον... Αν τον βρω μπροστά μου... Πραγματικά θα τον κάνω να κλάψει τον παλιό... Γαμώτο μου
(Bella;)
Η φωνή της Alicia's με κάνει να γυρίσω και αμέσως πηγαίνω και την αγκαλιάζω
(τι έγινε;... Που είναι ο Stephen;)
(ακόμα μέσα τον έχουν... Γαμώτο Alicia θα τρελαθώ)
Μουρμουρίζω και με αγκαλιάζει ακόμα πιο σφιχτά
(μην αγχώνεσαι βρε αγάπη μου... Όλα καλά θα πάνε)
Το εύχομαι... Αλλιώς θα τον θάψω τον άλλον... Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ένας έξαλλος Stephen βγαίνει έξω
(μωρό μου τι έγινε;)
Ρωτάω και μας κοιτάζει με μάτια σκοτεινά... Γεμάτα θυμό ενώ το στήθος του ανεβοκατεβαίνει γρήγορα
(τίποτα... Πάμε να φύγουμε)
Λέει και αμέσως μας προσπερνάει για φύγει... Δεν θέλει να μιλήσει... Τον καταλαβαίνω... Γαμώτο θα τον σκοτώσω τον Peter
(πάμε)
Λέω στην Alicia και τον ακολουθούμε έξω στο αυτοκίνητο...
Ξυπνάω έπειτα από ένα πραγματικά κακό όνειρο... Αμέσως ανακάθομαι και κοιτάζω προς την πλευρά του... Όμως είναι άδεια... Που πήγε... Πριν ξαπλώσαμε μαζί και τώρα... Τώρα πραγματικά αρχίζω να ανησυχώ... Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι και τρέχω προς το καθιστικό της σουίτας... Θεέ μου ευτυχώς είναι εδώ... Τον βλέπω να στέκεται μπροστά από το μεγάλο παράθυρο κρατώντας ένα ποτήρι με ουίσκι στο χέρι του... Φαίνεται τόσο θυμωμένος... Γαμώτο μου
(Stephen)
Λέω δειλά όμως δεν γυρίζει να με κοιτάξει... Η κατάσταση είναι πάρα μα πάρα πολύ σοβαρή... Με μερικές δρασκελιές βρίσκομαι πίσω του και ακουμπάω τα χέρια μου στους ώμους του
(μίλησε μου)
Του ζητάω χαμηλόφωνα αλλά παραμένει σιωπηλός... Δεν ξέρω τι να κάνω... Απο την ώρα που ήρθαμε στο ξενοδοχείο έτσι είναι... Ποιός ξέρει τι του είπαν εκεί μέσα οι αστυνομικοί... Γαμώτο μου γιατί να συμβαίνει αυτό σε εμάς... Τι θέλει αυτός ο άνθρωπος τέλος πάντων
(με το να τα κρατάς μέσα σου δεν βοηθάς κανέναν Stephen... Και κυρίως τον εαυτό σου)
Κάνω ακόμα μια προσπάθεια η οποία πέφτει και πάλι στο κενό... Δεν θα τον πιέσω άλλο... Αν θέλει θα μου μιλήσει... Ακουμπάω το κεφάλι μου στην πλάτη του και αφήνω μια μεγάλη ανάσα... Η καρδιά του ακούγεται τόσο δυνατά... Λες και θέλει να βγει από μέσα του... Ω Stephen... Γιατί δεν μου μιλάς;... Γιατί απομακρύνεσαι;
(δεν είναι η κατάλληλη στιγμή Bella)
Μουρμουρίζει και προσπαθεί να διώξει τα χέρια μου από την μέση του αλλά εγώ πιάνω το δικό του και το σφίγγω
(θέλω να είμαι δίπλα σου σε όλο αυτό... Σε παρακαλώ... Μην με βάζεις απέναντι σου Stephen)
Λεω χαμηλόφωνα και ξαφνικά γυρίζει για να με κοιτάξει με μάτια κενά και σκοτεινά... Stephen μου... Απαλώνω το χέρι και χαϊδεύω τρυφερά το μάγουλο του... Βάζοντας όλη μου την αγάπη σε αυτό το μοναδικό άγγιγμα
(όλα θα πάνε καλά)
Του λέω με σιγουριά στον τόνο της φωνής μου και παρατηρώ μια αμυδρή λάμψη αισιοδοξίας στο βλέμμα του
(γαμώτο Bella... Αν δεν ήσουν και εσύ)
Μουρμουρίζει και την επόμενη στιγμή τα χέρια του με σφίγγουν πάνω στο στήθος του ενώ κρύβει το πρόσωπο του στον λαιμό μου... Όπως ένα μικρό παιδί... Του χαϊδεύω τρυφερά την πλάτη ενώ με το άλλο χέρι κρατάω στο σβέρκο του... Δείχνει τόσο αδύναμος αυτήν τη στιγμή... Τόσο ευάλωτος... Γαμώτο θέλω να κάνω κάτι για να τον βοηθήσω... Πρέπει να κάνω κάτι.