Την επόμενη ημέρα... Αφού έχουμε ξυπνήσει στο Λονδίνο φυσικά... Έχουμε φάει το πρωινό μας στην κουζίνα στο σπίτι μου και συζητάμε για διάφορα με την Alicia... Η οποία φαίνεται πολύ κεφάτη τον τελευταίο καιρό... Ελπίζω αυτό να είναι να καλό σημάδι... Ίσως το πάρει πιο μαλακά από όσο πιστεύω
(αχ πείτε μου... Πως περάσετε εκεί που πήγατε;)
(ήταν υπέροχα... Να κανονίσουμε μια φορά να πάμε εκδρομή όλοι μαζί)
Μουρμουρίζω και εκείνη φαίνεται πραγματικά ενθουσιασμένη... Ξαφνικά ακούγεται το τηλέφωνο μου και κοιτάζω την οθόνη... Ωχ ο Adam
(έλα)
Λέω ενώ σηκώνομαι και πηγαίνω μέσα στο δωμάτιο μου
(είμαι στο Λονδίνο... Που θα συναντηθούμε;)
Ρωτάει και παίρνω μια βαθιά ανάσα... Πρέπει να βάλω το σχέδιο μου σε εφαρμογή
(θα πας σε ένα συγκεκριμένο πάρκο... Εκεί θα την δεις)
Λέω σιγανά... Το σκέφτηκα καλά εχθές... Αυτός που πρέπει να συναντήσει πρώτα... Είναι η Alicia... Εκείνη θα του δώσει την άδεια να δει την μικρή... Αφού το κλείνω επιστρέφω στην κουζίνα
(όλα καλά μωρό μου;)
Με ρωτάει ο Stephen ενώ κάθομαι ξανά δίπλα του και τους χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο
(όλα μια χαρά... Ο Brandon ήταν)
(και τι ήθελε;)
Ω έλα τώρα Stephen... Επίτηδες το κάνει... Αλλά δεν ξέρω γιατί... Νόμιζα πως είχαμε συμφωνήσει
(λοιπόν πρέπει να φύγω... Θα πάω την μικρή στο πάρκο και ύστερα θα την φέρω σε εσάς)
Τέλεια... Και σίγουρα όταν γυρίσει θα είναι μέσα στα νεύρα
(Vanessa... Έλα αγάπη μου)
Σε λίγα λεπτά έχουν φύγει από το σπίτι αφήνοντας μας μόνους και γυρίζω για να τον κοιτάξω αποφασισμένη
(γιατί το έκανες τώρα αυτό;)
Τον ρωτάω με νεύρο στο τόνο της φωνής μου και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(επειδή ακόμη θεωρώ πως είναι κακή ιδέα όλο αυτό)
(μου είπες πως ότι και αν γίνει εσύ θα είσαι μαζί μου... Τι άλλαξε τώρα;)
(άλλαξε το ότι λυπάμαι αυτό το παιδί... Είναι κρίμα να γνωρίσει αυτόν τον μαλάκα... Που στην τελική δεν νοιάστηκε για κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό του)
Πετάει έξαλλος ενώ χτυπάει το χέρι του στον πάγκο και σηκώνεται από την θέση του... Οπα όπα για μισό
(εντάξει έχεις δίκιο... Κανονικά δεν του αξίζει να την δει... Αλλά είναι ο πατέρας της... Το αίμα της είναι και δικό του... Δεν μπορούμε να τους το στερήσουμε... Κυρίως στην μικρή)
(και αν του τη καρφώσει και φύγει πάλι;... Φαντάζεσαι πόσο θα πονέσει η μικρή... Φαντάζεσαι πως θα νιώσει όταν μεγαλώσει;)
Ναι όλα αυτά τα έχω σκεφτεί... Αλλά και πάλι
(δεν έχουμε το δικαίωμα να τους το στερήσουμε Stephen)
(ανάθεμα το πείσμα σου Bella... Γαμώτο δεν έπρεπε να σε ακούσω... Βασικά δεν έπρεπε να πάμε εξαρχής εκεί... Ανάθεμα την στιγμή που τον ξανά είδαμε σε εκείνο το γαμημένο μπαρ)
Γρυλίζει ενώ χτυπάει δυνατά το χέρι του στον τοίχο κάνοντας με να τιναχτώ... Είναι μια από τις λίγες φορές που βλέπω τον Stephen τόσο θυμωμένο
(κατά βάθος ξέρεις ότι έχω δίκιο)
Μουρμουρίζω γλυκά ενώ κάνω μερικά βήματα κοντά του και ξαφνικά το άγριο βλέμμα του στρέφεται στο δικό μου
(όχι Bella... Δεν έχεις... Αλλά έκανες και πάλι του κεφαλιού σου... Τώρα τι θα καταλάβεις μετά από αυτό;... Θα νευριάσεις την Alicia... Θα πληγώσεις την μικρή... Απορώ τελικά... Ποιός είναι ο σκοπός σου μέσα από όλο αυτό)
Τι;... Δεν μπορεί να άκουσα καλά... Με κατηγορεί ότι όλο αυτό το σχεδίασα επίτηδες;... Αμέσως χωρίς καν να το ελέγξω το χέρι μου φεύγει και του ρίχνω ένα δυνατό χαστούκι στο μάγουλο
(φύγε... Νόμιζα ότι είχες αλλάξει... Αλλά τελικά έμεινες ίδιος και απαράλλακτος... Βγες έξω από το σπίτι μου ΤΏΡΑ)
Φωνάζω μπροστά στο πρόσωπο του ενώ νιώθω τα δάκρυα να ανεβαίνουν με μεγάλη δύναμη... Εκείνος με κοιτάζει θολωμένος για μερικά λεπτά και μετά ισιώνει το σώμα του
(ναι... Δεν άλλαξα ποτέ... Ευχαριστημένη;... Λες και εσύ έκανες καμιά διαφορά... Είσαι η ίδια πεισματάρα Bella που είχα γνωρίσει τότε)
(αυτό είναι... Εμείς οι δύο δεν λειτουργούμε... Δεν μπορούμε να λειτουργείσουμε)
(ωραία)
Λέει ενώ στρέφεται και βαδίζει με γρήγορα βήματα προς την πόρτα
(ωραία)
Φωνάζω για να με ακούσει και μόλις ακούω την πόρτα να κλείνει... Νιώθω ένα τεράστιο κενό μέσα μου... Τι διάολο;... Πως γίνεται από τον Adam να καταλήξουμε σε εμάς;... Γαμώτο έχει δίκιο... Δεν αλλάξαμε καθόλου... Και ναι... Μόλις το αποδείξαμε για μια ακόμη φορά... Εμείς οι δύο δεν λειτουργούμε σαν ζευγάρι... Μα τι λέω θεέ μου... Ήταν απλά... Ένας καυγάς... Μπορούμε να το ξεπεράσουμε... Χριστέ μου τι έκανα πάλι;... Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι της πόρτας και τρέχω σαν σίφουνας για να ανοίξω... Μόλις τον βλέπω να στέκεται στην είσοδο πηδάω πάνω του ενώ περνάω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και αμέσως... Λες και έχουμε μαγνήτες... Τα χείλη μας ενώνονται σε ένα δυνατό απελπισμένο... Παθιασμένο φιλί... Δίχως σταματημό... Δίχως ανάσες... Τα χέρια μου τραβάνε δυνατά τις τούφες των μαλλιών του κάνοντας τον να βγάλει ένα γρύλισμα βαθιά μέσα από το λαρύγγι του... Θεέ μου τι ερεθιστικός ήχος... Ξαφνικά πετάει όλα τα πράγματα από το έπιπλο που έχουμε για τα παπούτσια και με καθίζει πάνω του... Αμέσως τα χέρια μου μετακινούντε στο πουκάμισο του... Προσπαθώ να του ξεκουμπώσω τα κουμπιά αλλά δεν μπορώ... Τα χέρια μου τρέμουν... Δεν γαμιέται... Με μια απότομη κίνηση του το σκίζω το πουκάμισο εκσφενδονίζοντας τα κουμπιά σε διάφορα μέρη... Τα χείλη του είναι λαίμαργα... Αχόρταγα... Λες και προσπαθεί να με καταβροχθίσει... Τα νύχια μου γρατζουνούν την πλάτη του ενώ τα χείλη μου δαγκώνουν τα δικά του... Πάντα ήθελα να του το κάνω αυτό... Βασικά σε προκαλούν αυτά τα χείλη... Και μόνο που τα κοιτάζεις σε προκαλούν
(σε θέλω)
Λέω ασθματικά πάνω στο στόμα του και μένει να με ατενίζει με εκείνα τα σκοτεινά... Άγρια μάτια του... Θεέ μου είναι τόσο διαπεραστικά
(απόδειξέ το μου)
Ψελλίζει και αμέσως σηκώνομαι και τον σπρώχνω με δύναμη πάνω στο τοίχο... Τα χέρια μου τραβάνε το πουκάμισο του και επιτέλους του το βγάζω ενώ τα χείλη μου κατεβαίνουν στον λαιμό του... Τον δαγκώνω... Τον φιλάω... Τον πιπιλίζω όλα... Ύστερα κατεβαίνω πιο κάτω στο στήθος του και σέρνω την γλώσσα μου μέχρι την κοιλιά του... Ύστερα αρπάζω το κουμπί του παντελονιού του και με σβέλτα... Επιδέξια χέρια του ανοίγω το παντελόνι... Αλλά ξαφνικά σκύβει με αρπάζει από την μέση και με σηκώνει στην αγκαλιά του βαδίζοντας προς την μεγάλη τραπεζαρία του σπιτιού... Με καθίζει πάνω στο ξύλο και ξαφνικά αρπάζει το πρόσωπο μου στα χέρια του
(σε αγαπάω ρε βλαμμένο... Δεν θα σε άφηνα για τίποτα στον κόσμο... Δεν πρόκειται να με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα)
Λέει και αυτόματα απλώνω τα χέρια και αρπάζω το πρόσωπο του
(κι εγώ σε αγαπάω παλιό στριμμένε άνθρωπε... Ηλίθιε... Δεν πρόκειται να σε βαρεθώ ποτέ... Θα είσαι για πάντα δικός μου)
Μουρμουρίζω ενώ εκείνος σκίζει την μπλούζα μου και την πετάει από πάνω μου... Θεέ μου όλο αυτό είναι τόσο έντονο... Είμαστε όλο δαγκωνιές... Άγρια αγγίγματα και μια βαθιά... Κρυφή λαχτάρα που όλο και μεγαλώνει... Δεν χορταίνω να τον φιλάω... Να τον αγγίζω... Να τον κοιτάζω... Γαμώτο Stephen είμαι ερωτευμένη μαζί σου...
Βρισκόμαστε στον καναπέ... Με μένα ξαπλωμένη ανάσκελα πάνω του να κοιτάζω μπερδεμένη και ζαλισμένη το ταβάνι... Τι ήταν όλο αυτό;... Δεν λέω ότι το έχω μετανιώσει... Ίσα ίσα που θα το ξανά έκανα... Όμως όλο αυτό... Ήταν πραγματικά πολύ έντονο
(τι σκέφτεσαι μωρό μου;)
Ρωτάει σιγανά κοντά στο αυτί μου και ύστερα με φιλάει στον λαιμό... Ω Stephen... Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω τα απαλά φιλιά του στο δέρμα μου
(συγγνώμη)
Μουρμουρίζει ξαφνικά και στρέφω ελάχιστα το κεφάλι ίσα ίσα για να τον κοιτάξω
(δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι... Ήταν λάθος μου... Συγγνώμη)
(κι εγώ συγγνώμη... Αλλά πλέον... Δεν έχει καμία απολύτως σημασία)
Ψελλίζω ενώ γυρίζω μπρούμυτα και τον φιλάω δυνατά στο στόμα... Χμμ έχει τόσο ωραία γεύση... Τον φιλάω αργά... Δίχως βιασύνη... Τώρα δεν έχω να εκτονώσω κάτι... Το ένα χέρι του ταξιδεύει στην πλάτη μου ενώ το άλλο χαμηλώνει και χουφτώνει δυνατά τα πισινά μου
(δεν σε χορταίνω μωρό μου)
Λέει ανάμεσα στα φιλιά μας και χαμογελάω... Ώσπου ξαφνικά ακούγονται τα κλειδιά της πόρτας και αμέσως πετάγομαι από πάνω του... Τι κάνουμε τώρα τι κάνουμε;... Αμέσως παίρνω την μικρή κουβέρτα που έχουμε στον καναπέ και καλύπτω τα σώματα μας... Χριστέ μου τι ντροπή είναι αυτή... Ακούω από μέσα την φωνή της η Alicia's η οποία πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο σαλόνι
(ιιιιι... Ρε τι κάνετε εκεί;)
Όπως το περίμενα... Φωνάζει και εγώ τραβάω την κουβέρτα πάνω από το κεφάλι μου
(λοιπόν πάω μέσα να κρατήσω την μικρή... Εσείς φορέστε τα ρούχα σας και μαζέψτε όλο τον σαματά που κάνατε)
Λέει με φανερά έξαλλο τόνο και φεύγει προς τα δωμάτια
(σήκω)
Του λέω και αμέσως σηκωνόμαστε από τον καναπέ και αρχίζουμε να ντυνόμαστε... Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...
Καθόμαστε μόνες στον πάγκο της κουζίνας με την Alicia... Η ώρα είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα και εμείς πίνουμε από ένα ποτήρι μπύρα... Φυσικά ο Stephen έφυγε και η μικρή είναι για ύπνο... Κοιτάζω εξεταστικά την Alicia η οποία δεν έχει βγάλει λέξη από την ώρα που ήρθε... Περίεργο... Ούτε ο Adam επικοινώνησε μαζί μου
(πες μου... Τι σε προβληματίζει;)
Ρωτάω γλυκά ενώ απλώνω το χέρι και ζουλάω τρυφερά το δικό της... Το απλανές βλέμμα της συναντά το δικό μου και πραγματικά νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται
(αφού ξέρεις... Μιλούσες μαζί του... Εσύ του είπες που μπορεί να μας βρει)
Λέει και μπορώ να διακρίνω το μίσος και την περιφρόνηση στον τόνο της φωνής της... Αμέσως μαζεύω το χέρι μου ενώ χαμηλώνω το βλέμμα μου στο πάτωμα
(συγγνώμη... Απλά πίστευα ότι)
(ότι τι;... Ότι έχει δικαιώματα πάνω στο παιδί;... Ότι θα γυρίσει και όλα θα είναι καλά;)
(Alicia πίστεψε με ξέρω πως αισθάνεσαι... Το έχω ξανά βιώσει αυτό με το συγκεκριμένο άτομο)
(δεν με ενδιαφέρει... Αυτός ο άνθρωπος πριν από τέσσερα χρόνια με έκανε σκουπίδι... Αρνήθηκε την κόρη του επειδή ήθελε να κάνει την ζωή του... Και τώρα τι;... Ξαφνικά μετάνιωσε και θέλει να επανορθώσει... Άσε ρε Bella)
Λέει με τον τόνο της να στάζει από ειρωνεία και ξαφνικά σηκώνεται από την θέση της και βαδίζει προς το παράθυρο... Σκατά τα έκανα πάλι... Τελικά είχε δίκιο ο Stephen... Ευτυχώς που δεν είναι εδώ... Παίρνω μια βαθιά ανάσα ενώ σηκώνομαι κι εγώ από την θέση μου για να την ακολουθήσω
(Alicia... Με συγχωρείς... Νόμιζα ότι έκανα το σωστό και ο Adam... Φαίνεται πραγματικά μετανιωμένος)
Μουρμουρίζω ενώ την πλησιάζω όλο και περισσότερο και την παρακολουθώ να στέκεται μπροστά από το παράθυρο κοιτάζοντας έξω την δυνατή βροχή
(δεν σε κατηγορώ Bella... Ξέρω πως είχες καλές προθέσεις... Αλλά δεν μπορώ... Δεν μπορώ να τον έχω και πάλι στην ζωή μου... Αυτός άνθρωπος με χρησιμοποίησε... Με πλήγωσε... Τώρα δεν καταλαβαίνω... Ζητάει κάτι που πριν από τέσσερα χρόνια ήθελε να ξεφορτωθεί)
Όσο μιλάει η φωνή της σπάει... Καταλαβαίνω ότι με το ζόρι κρατιέται για να μην κλάψει... Φφ έχει δίκιο... Το ξέρω ότι έχει... Πλέον στέκομαι από πίσω της και απλώνω το χέρι για να χαϊδέψω τον ώμο της
(το ξέρω... Πίστεψε με σε καταλαβαίνω... Όμως τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους)
Μουρμουρίζω και γυρίζει πολύ αργά για να με κοιτάξει με κόκκινα μάτια... Έτοιμα να ξεσπάσουν σε δάκρυα... Ω Alicia
(το πιστεύεις αυτό για τον Adam;)
Ρωτάει και γνέφω αργά καταφατικά με το κεφάλι
(ναι... Ακόμη και για τον Adam... Γιατί και αυτός είναι άνθρωπος... Ένας πληγωμένος άνθρωπος που έχει κάνει πολλά λάθη στην ζωή του... Ίσως η μικρή μπορέσει να τον κάνει να αλλάξει... Απλώς δως τους μια ευκαιρία να γνωριστούν)
Μουρμουρίζω γλυκά και ξαφνικά τυλίγει τα χέρια της γύρο μου αγκαλιάζοντας με σφιχτά... Ω Alicia... Τελικά δεν ήταν και τόσο λάθος αυτή μου η κίνηση... Ελπίζω αυτό που κάνω να αξίζει... Έτσι και κάνει καμιά στραβή ο Adam... Πραγματικά θα τον διαλύσω... Δεν θα του επιτρέψω να μας πληγώσει ξανά... Πόσο μάλλον την μικρή.