Την επόμενη ημέρα ξυπνάω αλαφιασμένη καθώς το δυνατό φως του ήλιου με ενοχλεί... Αμάν και αυτός ο καιρός... Σήμερα βρήκε;... Ανακάθομαι και τρίβω τα μάτια μου
(αντε αντε ξυπνήστε)
Λέει κεφάτα η Alicia ενώ ανοίγει περισσότερο τις κουρτίνες και βρίζω μέσα από τα δόντια μου
(δείτε τι υπέροχη ημέρα έχει σήμερα... Είναι τέλεια για έναν περίπατο... Είσαι αν είσαι σε παραλία)
(ναι σίγουρα)
Γουρουρίζω και τρίβω τα μάτια μου
(μμ καλημέρα)
Λέει άγουρη βραχνή φωνή ο Stephen δίπλα και σκύβω για να του δώσω ένα σύντομο φιλί στο στόμα... Δεν λέει να κρύβομαι και από την Alicia
(καλημέρα)
Αποκρίνομαι και με τραβάει στην αγκαλιά του... Αμέσως ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του και τυλίγω το χέρι μου γύρο από την μέση του
(εϊ εϊ δεν κοιμόμαστε τώρα... Πρέπει να σηκωθείτε... Έφτιαξα και σπέσιαλ πρωινό... Αντε ελάτε)
(δύο λεπτά μωρέ)
Παραπονιέμαι ενώ σφίγγω τον Stephen και τον ακούω να ρουθουνίζει
(χρειαζόμαστε μερικά λεπτά για να ξυπνήσουμε)
Μουρμουρίζει και σηκώνω λίγο το κεφάλι για να τον δω να χαμογελάει πλατιά με κλειστά τα μάτια και τα μαλλιά ανακατεμένα... Χμμ είναι γλυκούλης
(δεν με νοιάζει... Σε λίγο θα πρέπει να ξυπνήσω την μικρή και δεν κάνει να σας δει έτσι... Αντε σηκωθείτε)
Λέει και φεύγει σχεδόν χοροπηδώντας στην κουζίνα... Τι έπαθε αυτή και έχει τόσα κέφια σήμερα;... Λες να πήγε καλά το χθεσινό ραντεβού;
(δεν θέλω να σηκωθώ)
Ψιθυρίζει κεφάτα κοντά στο αυτί μου και χαχανίζω
(ούτε κι εγώ)
(ναι αλλά δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από την κεφάτη φίλη σου)
Μουρμουρίζει πειραχτηκά κάνοντας με να γελάσω
(το λατρεύω όταν σε ακούω να γελάς)
Προσθέτει κοντά στο αυτί μου και αμέσως το πρόσωπο μου σοβαρεύει... Ύστερα στρέφω το κεφάλι και αυτόματα τα χείλη μου κλείνουν στα δικά του... Απαλά και γλυκά ενώ τα δάχτυλα μου ανακατεύοντε στα μαλλιά του... Ω Stephen... Μακάρι να ήμασταν στο κρεβάτι τώρα
(εϊ... Είπα να σηκωθείτε όχι να χαμουρευτείτε... Μην με εκμεταλλεύεστε επειδή είμαι καλή σήμερα)
Λέει ξαφνικά η Alicia διαλύοντας όλη την στιγμή... Έλεος σε αυτό το βιβλίο
(εντάξει.... Ερχόμαστε τώρα)
Μουρμουρίζω φανερά αγανακτησμένη ενώ στριφογυρίζω τα μάτια μου και εκείνος γελάει
(εντάξει... Θα σηκωθούμε)
Λέει ο Stephen και ευτυχώς εκείνη φεύγει... Ύστερα κάνω να σηκωθώ αλλά εκείνος δεν με αφήνει
(εϊ... Άκουσες τι είπε)
(ε εντάξει... Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ντε και καλά θα την ακούσουμε)
Μουρμουρίζει και σκύβει για να με φιλήσει στο στόμα ενώ ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου
(πολύ πονηρός δεν μας βγήκες εσύ;)
Ρωτάω πειραχτηκά και εκείνος γελάει ενώ με σηκώνει στην αγκαλιά του κάνοντας με να βγάλω μια μικρή κραυγή έκπληξης... Ύστερα περπατάει προς το δωμάτιο μου και με πετάει πάνω στο στρώμα
(δεν υποτίθεται ότι θα τρώγαμε πρωινό;)
Ρωτάω ενώ τον παρακολουθώ να κλειδώνει την πόρτα και ύστερα στρέφεται για να με κοιτάξει με εκείνα τα σκοτεινά λαμπερά του μάτια... Χμμ έτοιμος για όλα ο Anderson
(μα θα φάμε... Αλλά όχι τώρα)
Μουρμουρίζει ενώ τραβάει την μπλούζα πάνω από το κεφάλι του αποκαλύπτοντας το πάνω μέρος του σώματος του... Δαγκώνω το κάτω χείλος μου στο θέαμα ενώ τα μάτια μου ταξιδεύουν άπληστα πάνω του
(βλέπω... Δεν είμαι η μοναδική που αδυνάτισε)
Αποκρίνομαι με πονηρό τόνο και χαμογελάει στραβά ενώ βάζει το γόνατο του στην άκρη του κρεβατιού και αρπάζει τον αστράγαλο μου τραβώντας με προς το μέρος του... Με αποτέλεσμα η μπλούζα να κουβαριαστεί ψηλά στον αφαλό μου
(σταμάτα θα μας ακούσουν)
(αν είσαι καλό κορίτσι και κάνεις ησυχία... Δεν θα μας ακούσουν)
Μουρμουρίζει ενώ σκύβει και με φιλάει χαμηλά στην κοιλιά κάνοντας την πλάτη μου να τιναχτεί από το κρεβάτι
(αλλά μάλλον δεν είσαι πρόθυμη γιαυτό)
Λέει και ανακάθεται... Έτσι απλά... Σορρυ πάμε καλά εδώ μέσα;
(γιατί κάθε φορά σταματάς)
Κλαψουρίζω σαν μωρό ενώ ανακάθομαι κι εγώ για να είμαστε στο ίδιο ύψος... Τον παρακολουθώ να χαμογελάει και απλώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο μου
(κάνε λίγη υπομονή μωρό μου... Ας φύγουν οι υπόλοιποι από το σπίτι και τότε)
Η φωνή του χαμηλώνει και σκύβει για να με δαγκώσει παιχνιδιάρικα στον λαιμό ενώ ταυτόχρονα με ρίχνει πίσω στο στρώμα με αποτέλεσμα να ξαπλώσουμε και να βρεθεί εκείνος από πάνω μου... Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές της μικρές στιγμές μαζί του... Αυτές τις υπερβολικά όμορφες στιγμές μαζί του... Ω Stephen...
Κατά της έντεκα έχω μαζέψει τα πράγματα μου και βγαίνω από το εστιατόριο... Αλλά μια γνωστή φωνή με σταματάει
(εϊ Bella... Στάσου)
Αμέσως στρέφω το κεφάλι και βλέπω τον Peter να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου... Ωχ αυτό μου έλειπε τώρα
(γειά)
Λέει με εκείνο το συνηθισμένο... Χαλαρό του ύφος καθώς φτάνει δίπλα μου και του χαρίζω ένα αμυδρό χαμόγελο
(γειά)
(για που το έβαλες;)
Εμ δεν είναι προφανές;
(σπίτι μου)
(να σου πω δεν βαριέσαι;... Συνέχεια δουλειά σπίτι... Σπίτι δουλειά... Κάνε κάτι για να ξεφύγεις από αυτή την χαζή ρουτίνα)
(όπως;)
Ρωτάω γεμάτη περιέργεια για την απάντηση που θα μου δώσει και ένα στραβό πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του
(βγες μαζί μου)
Μαλιστα... Συνηθισμένη πρόταση και συνηθισμένη απάντηση... Φυσικά και όχι... Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να βγω με τους συνάδελφους μου... Πόσο μάλλον με τον Peter... Ανοίγω το στόμα μου για να μιλήσω αλλά παγώνω καθώς βλέπω τον Stephen να στέκεται δίπλα από το αμάξι μου... Με το σώμα στηριγμένο στην πόρτα του συνοδηγού και τα χέρια στις τσέπες του τζιν του... Είναι απλά τέλειος και άγριος... Ο σέξι Stephen τώρα μπροστά σας
(αυτός δεν είναι;)
(ναι... Ο Stephen Anderson)
Αποκρίνομαι γρήγορα συμπληρώνοντας την πρόταση του και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει έκπληκτος... Ναι καταλαβαίνω για πιο πράγμα αναρωτιέται... Όπως κι εγώ άλλωστε
(καλησπέρα)
Λέει καθώς φτάνουμε μπροστά του και τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω... Τελικά έχουν αλλάξει πολλά στον Stephen... Κυρίως εξωτερικά
(κύριε Anderson)
Αποκρίνεται ενθουσιασμένος ο Peter ενώ απλώνει το χέρι και ανταλλάσουν μια σύντομη χειραψία
(είστε ένας πραγματικά αξιοθαύμαστος σεφ... Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω)
(επίσης κύριε;)
(Peter... Peter Clarke)
Λέει και το βλέμμα του Stephen στρέφεται πάνω μου... Δεν χρειάζεται καν να μιλήσει
(εμ Peter... Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή)
(ναι φυσικά... Καληνύχτα σας)
Αποκρίνεται ενώ χαϊδεύει φιλικά την πλάτη μου... Κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο από τον Stephen... Και ύστερα φεύγει αφήνοντας μας μόνους... Ωχ τι έχω να ακούσω πάλι... Τον κοιτάζω επίμονα μέσα στα μάτια περιμένοντας να αρχίσει τον λόγο του περί ζήλιας
(θα οδηγήσεις εσύ;)
Ορίστε;... Σίγουρα άκουσα καλά;
(τι;)
(λέω θα οδηγήσεις εσύ ή εγώ;)
Σοβαρά τώρα;... Τον κοιτάζω εξεταστικά στο πρόσωπο αλλά... Δεν διακρίνω ούτε στο ελάχιστο θυμό η ζήλια... Τι γίνεται θα με τρελάνει;
(εμ άσε... Καλύτερα εγώ)
Μουρμουρίζω κάπως χαμένη και βαδίζω προς την θέση του οδηγού... Μπαίνω μέσα το ίδιο και εκείνος και σε λίγα λεπτά έχουμε μπει στην ομαλή κυκλοφορία του Λονδίνου... Τα δάχτυλα μου χτυπάνε νευρικά το τιμόνι ενώ χιλιάδες σκέψεις διατρέχουν το κεφάλι μου... Λες να μην θέλει άλλο;... Όχι όχι δεν γίνεται... Το πρωί ήμασταν μια χαρά... Τώρα τι;... Έτσι στα ξαφνικά του πέρασε;
(τι έχεις;)
Αυτό κανονικά έπρεπε να ήταν δική μου ερώτηση
(τίποτα απλά... Είμαι λίγο κουρασμένη)
Μουρμουρίζω ενώ έχω το βλέμμα καρφωμένο μπροστά στον δρόμο
(ξέρεις πως να πας στο ξενοδοχείο;)
Ρωτάει και στρέφω το κεφάλι για να του ρίξω ένα στιγμιαίο βλέμμα
(ναι γιατί;)
(πήγαινε με εκεί)
Να τον πάω εκεί;... Περίεργο... Λες να θέλει να κοιμηθεί μόνος του;... Δεν καταλαβαίνω... Τι έπαθε έτσι στα ξαφνικά...
Παρκάρω το αμάξι στο ξενοδοχείο αλλά δεν το σβήνω... Αμέσως τα βλέμματα μας συναντώνται και τον παρατηρώ να με κοιτάζει μπερδεμένος... Πρέπει να καταλάβω... Τι έπαθε;... Τον παρατηρώ να απλώνει το χέρι και να γυρνάει το κλειδί ώστε να σβήσει το αμάξι... Ύστερα το παίρνει και βγαίνει έξω
(έλα μαζί μου)
Λέει ενώ κλείνει την πόρτα και τον παρακολουθώ να περπατάει άνετος προς τα σκαλιά... Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι γίνεται σήμερα;... Μια χαρά ξυπνήσαμε το πρωί... Τι τον έπιασε τώρα;... Φφ δεν έχω και πολλές επιλογές στον συγκεκριμένο θέμα... Οπότε τον βγαίνω από το αμάξι και τον ακολουθώ...
Μόλις ανοίγει την πόρτα από το δωμάτιο... Μου κάνει νόημα να περάσω πρώτη και με πολύ αργά βήματα προχωράω μέσα... Τα πόδια μου τρέμουν από την ένταση... Έχω τρελό άγχος αυτήν την στιγμή... Μόλις κλείνει την πόρτα αυτόματα κλείνουν και τα μάτια μου ενώ περιμένω την επόμενη του κίνηση
(τι έγινε Bella;... Είσαι πολύ νευρική... Μήπως σε απασχολεί κάτι;)
Ρωτάει σιγανά ενώ τον νιώθω πίσω μου και ξαφνικά το χέρι του κλειδώνει στον λαιμό μου και η ανάσα του καίει το δέρμα μου
(η κάποιος;)
Και τώρα φτάσαμε στην ρίζα του προβλήματος... Πρέπει να φανώ δυνατή και πάνω από όλα ειλικρινείς
(ναι... Και συγκεκριμένα εσύ)
Μουρμουρίζω ενώ ξεφεύγω από την λαβή του και στρέφομαι για να τον κοιτάξω... Αχ αυτά τα λαμπερά του μάτια
(γιατί;... Τι έκανα εγώ;)
Ρωτάει ενώ απλώνει το χέρι και σπρώχνει μια τούφα που έχει ξεφύγει πίσω από το αυτί μου... Ωραία πάμε... Βαθιές ανάσες Bella
(είσαι... Πολύ παράξενος)
Λέω σιγανά και πολύ αργά το χέρι του μετακινείται χαμηλά και κλειδώνει ξανά στον λαιμό μου... Γαμώτο με κοιτάζει τόσο ψυχρά... Όπως ένας δολοφόνος... Καλά όχι ότι ξέρω πως κοιτάζουν... Υποθέτουμε τώρα... Ξαφνικά με σπρώχνει προς τα πίσω και σε λίγα λεπτά βρίσκομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι... Με εκείνον από πάνω μου και την λαβή του να με σφίγγει
(ξέρεις τι ήθελα εκείνη την στιγμή;)
Με ρωτάει χαμηλόφωνα ενώ σκύβει και τρίβει την μύτη του στην δική μου... Τόσο σκοτεινό βλέμμα
(τι;)
Αποκρίνομαι και η ανάσα του καίει τον λαιμό μου
(ήθελα να σε αρπάξω και να σε φιλήσω μπροστά του... Επίτηδες... Μόνο και μόνο για να καταλάβει ότι είσαι δική μου)
Ευτυχώς επέστρεψε ο παλιός καλός Stephen... Δόξα τον Θεό
(ειδικά όταν σε άγγιξε... Ήθελα να του κόψω τα χέρια επιτόπου... Να τον φυτέψω στο χώμα τον παλιό καριόλι)
Μουγκρίζει ενώ δαγκώνει το δέρμα μου και αυτόματα η πλάτη μου ανασηκώνεται από το κρεβάτι
(δεν καταλαβαίνεις πόσο τρελαίνομαι όταν οι άλλοι μπορούν να σε αγγίξουν ενώ εγώ όχι)
Προσθέτει σιγανά και τα φιλιά του κατηφορίζουν στο στέρνο μου... Είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω τόσο άγριο... Βασικά ψέμματα... Έχει ξανά γίνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν... Μόνο που τότε είχα μεθύσει και του έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα αλλά τέλος πάντων
(αν σε ξανά αγγίξει αυτός ο παπάρας... Θα τον σκοτώσω)
Η απειλή του με κάνει να αναριγήσω και κλείνω τα μάτια καθώς τα χείλη του κατεβαίνουν στα στήθη μου... Γαμώτο είναι τόσο αργός και μου την δίνει
(είσαι δική μου)
Ψελλίζει και ξαφνικά αρπάζει την μπλούζα μου και την σκίζει... Υπό άλλες συνθήκες θα έβριζα αλλά... Τέσπα θα το σκεφτώ μετά
(μόνο δική μου)
Προσθέτει ενώ σκύβει και αμέσως αρπάζω το κεφάλι του και του δίνω ένα ξεγυρισμένο φιλί στα χείλη... Μου έλειψε ο παλιός εκνευριστικός και ζηλιάρης Stephen... Μπορεί να γκρινιάζω συνέχεια για αυτή του την συμπεριφορά αλλά... Μου λείπει όταν δεν το κάνει... Χριστέ μου είμαι μαζόχα
(σε θέλω)
Μουρμουρίζω ενώ αρπάζω το μπλε του πουκάμισο και χωρίς να το σκεφτώ το σκίζω... Κάνοντας τα κουμπιά να εκσφενδονιστούν από εδώ και από εκεί δίπλα από το κρεβάτι
(κι εγώ μωρό μου)
Αποκρίνεται μέσα από τα σφιγμένα δόντια του και τον ξανά φιλάω... Αλλά αυτήν την φορά τα χείλη μου γίνονται πιο επίμονα... Πιο προκλητικά και αμέσως η γλώσσα μου γλιστράει στο στόμα του ενώ τα χέρια του κατεβαίνουν στο παντελόνι μου
(αν μπορούσα θα σε έπαιρνα μέσα στο αυτοκίνητο)
Μουγκρίζει σπάζοντας το φιλί μας και ασυναίσθητα ένα φιλήδονο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου ενώ τα δάχτυλα μου περιπλανιούνται στο σφιχτό στομάχι του και πιο χαμηλά... Στο κουμπί και στο φερμουάρ του
(με τρελαίνεις Stephen... Δεν θέλω κανέναν άλλον... Μόνο εσένα)
Μουρμουρίζω παθιασμένα πάνω στα χείλη του και το έντονο βλέμμα του καρφώνεται στο δικό μου ενώ ταυτόχρονα κατεβάζει το παντελόνι μου... Σε λίγα λεπτά έχουμε ξεφορτωθεί όλα μας τα ρούχα και εγώ έχω κολλήσει πάνω του... Λες και αυτός μου δίνει ανάσα... Τον φιλάω επίμονα με την γλώσσα μου να προκαλεί την δική του και τα χέρια μου να ταξιδεύουν στην πλάτη του
(σε παρακαλώ Stephen)
Ψελλίζω παρακλητικά θέλοντας περισσότερα τώρα... Αλλά αντί να μου δώσει αυτό που θέλω... Ξαφνικά με γυρίζει μπρούμυτα και αρχίζει να με φιλάει στην πλάτη
(θέλω να φιλήσω κάθε εκατοστό του κορμιού σου... Είσαι όλη δική μου)
Τον ακούω να λέει καθώς με φιλάει ανάμεσα στις ωμοπλάτες και όσο πάει κατεβαίνει... Χμμ με έχει τρελάνει εντελώς... Και θέλει να συνεχίσει το βασανιστήριο... Όμως σε αυτό το παιχνίδι παίζω κι εγώ... Κουνάω λίγο τους γοφούς μου ώστε να τον προσκαλέσω και ξαφνικά μια παιχνιδιάρικη σφαλιάρα προσγειώνεται στα πισινά μου
(άου)
(κάτσε φρόνημα και ίσως... Σου δώσω αυτό που λαχταράς τόσο πολύ)
Λέει σιγανά πάνω στο δέρμα μου κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη... Τα λόγια του... Οι κινήσεις του... Δεν πρόκειται όμως να τα παρατήσω τόσο εύκολα...
Όλο το βράδυ κάναμε έρωτα... Τα φιλιά μας ήταν αμέτρητα και οι αγκαλιές μας ασφυκτικές... Όλο το βράδυ με κρατούσε κοντά του... Μου μιλούσε... Άλλες φορές γλυκά... Και άλλες πρόστυχα... Με τρελαίνει αυτή η "διπλή προσωπικότητα" του Stephen... Απο την μια γλυκός και περιποιητικός... Και από την άλλη άγριος και ανελέητος... Πότε δεν κατάφερα να επιλέξω ποιον από τους δύο προτιμώ... Ίσως και τους δύο... Είναι απλά ο Stephen... Και τον αγαπάω.