[Zhate's P. O. V]
Naglalakad ako ngayon sa hallway papuntang room ng may maisip ako.
Isang linggo na pala ang lumipas simula nung dinala ko si Vince sa ospital. Usap usapan narin ngayon ang nangyari sakanya.
May nagsasabi na nasaksak siya
May iba ring nagsabi na nabangga siya
Ang iba naman ay alam kong ginawa gawa lang nila para makichismis.
Tsss...
Nang maalala ko ang itsura niya nung mga panahong duguan siya ay hindi ko mapigilang mapaisip. Who would taught na ang isang malakas na lider nang gang na Dark demons ay mapapataob sa isang bala lang.
Pero... He's strong at napatunayan ko yun nung maglaban kami. He can come up with my speed pero masyado pa siyang mahina non, but still.
Aish, why am I even thinking of his face?
Argh!
Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad and eventually nakasalubong ang mga kagrupo niya na sina Mark at Ivan. They didn't even look at me. Tsss, mukhang busy sila ah.
Hindi ko nalang sila pinansin at nagpatuloy nalang sa paglalakad hanggang sa nalagpasan ko na sila.
Nang makarating ako sa room ay nakita ko sina akira na may kinokopya sa blackboard.
"Courtney, wala si ma'am Vic. Nagbilin siya ng kokopyahin natin." sabi ng isa kong kaklase ng makasalubong ko siya papunta sa upuan ko.
Since I'm bored and tired to copy nonsense things, umupo nalang ako at nangalumbaba sa upuan.
Tinignan pa ako ni Akira pero bumalik din sa ginagawa. Tsss, ano na naman ba ang sinusulat niya jan?
Tinignan ko ang sinusulat niya at napairap ako sa kawalan ng makita kong reviewers namin pala yun. Malapit na ang exam and I don't have the will to study. Well, hindi naman na kailangan cause I already know everything. Just kidding, hihe. I'm not Aristotle, you know?
I sigh bago umob–ob sa upuan. Aish, gusto kong matulog...
Ipinikit ko ang mga mata at ready na sana sa pagtulog nang may biglang yumugyog sa balikat ko.
Putangin– can't they fucking see I'm trying to sleep here?!
Padabog akong bumangon at binigyan ng matalim na tingin ang taong nagyugyug sa balikat ko.
Napaatras naman si Steph at nagulat.
"Whoa, easy lang Zhate. I just want to tell you something! Tungkol ito kay Gian." paliwanag niya.
Nagpantig naman ang tenga ko sa narinig.
"What about Gian?" Nagtatakang sabi ko.
Ano na namang gulo ang pinasok niya?
Napabuntong hininga muna si Steph bago sinabi ang nakakapanindig balahibong balita.
"Gian is... out of the country." sabi ni steph at bumuntong hininga ulit.
Tsss, 'yun lang?
'yun lang ang sasabihin niya matapos niyang guluhin ang tulog ko?
'yun lang?!
Mukhang nakita ni Steph ang inis ko kaya nagpaalam na pupunta muna sa canteen.
Pisting babae na 'yan! Aish!
Padabog akong umub-ob sa seat ko at pinikit ang mata. I swear to god, kapag talagang may nanggulo ulit sa tulog ko... I'll strangle them to death.
And, sa wakas, nakatulog narin ako ng walang distorbo.
------------
Nagising ako sa mahinang yugyug sa balikat ko.
Who the hell is that?
I opened my eyes just to see a pair of eyes looking straight to me.
Shit!
My eyes went big nang marealize na one inch nalang pala ang space sa pagitan namin.
Dahil sa gulat ay hindi ko napigilang nasuntok ang lalaking sa harapan ko ngayon.
Napamura siya bago hinawakan ang parte ng mukha kung saan ko siya sinuntok.
He deserved that.
Binigyan niya ako ng masamang tingin ng mahimasmasan na siya sa suntok ko.
"Aray! Hey, why did you do that? I was just trying to wake you up!" inis na sabi niya.
"Tsk! Gigisingin mo na nga lang ako b'at ang lapit pa ng mukha mo sakin? Do you know that's fuckin' rude?!" inis ding sabi ko.
Natigilan naman ito bago bumuntong hininga.
"Sorry... Gusto ko lang naman kasi makita ang itsura mo atsaka ikaw nalang kasi ang naiwan sa room niyo dito. Akala ko kasi multo ka kaya ganun nalang kalapit ang mukha ko sayo..." kakamot kamot sa ulong sabi niya.
"Are you saying that you're curious about my face?" sabi ko.
He nod.
Tsk.
Napatingin ako sa paligid. Gaya ng sabi niya ay ako nalang pala talaga ang nagiisa dito. Iniwan ako nina Akira.
They didn't even wake me up. Aish...
Napabuntong hininga ako bago tumayo. Pupunta ako sa cafeteria. Gutom na ko.
Nilagpasan ko ang lalaki at pumunta sa pinto.
Nang makalabas ako ay nilingon ko pa ang lalaking gumising sakin.
He's looking at me at nagtaka kung bakit ko siya nilingon.
"Close the door when you leave." cold na sabi ko na nagpanganga sa kanya.
Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad.
Humanda sa akin sina Akira. Bakit di nila ako ginising? Argh, mahanap ko lang sila...
"Humanda sila..." mahinang bulong ko at ngumisi bago dumiretso sa caf.
Nang makarating ako sa cafeteria ay napatingin ako sa gitnang bahagi nito. May table don at may nakaupong limang babae. Likod palang ay alam ko nang sila na 'yun.
Naglakad ako papunta sa kanila at nang matanaw ako ni Chrystal na nakaharap sa akin ay biglang nanlaki ang mga mata nito. I smirked at her sudden expression.
Napalunok ito.
Mukhang tinanong ito ni Akira kung anong nangyayari pero hindi siya pinansin ni Chrystal at patuloy lang sa pagtingin sa akin.
Napaangat ng ulo si Akira at tumingin kung saan nakatingin si Chrystal.
Napangisi ako uli nang magtama ang mata namin ni akira. Gaya ni Chrystal ay naglalaki rin ang mata nito.
Heh, leaving me alone while sleeping is a bad idea after all huh?
Lalo akong napangisi sa naisip.
Tumigil ako sa paglalakad nang nasa harap na nila ako.
Well nakatalikod sa akin sina Steph , Alex , and Kiel pero alam kong alam nilang nandito ako. They already know my presence after all especially Alex.
"So bakit niyo ako iniwan sa room mag isa?" malamig na sabi ko. Ngumuso si Chrystal.
"Unnie, wala akong kinalaman jan. Ate kiel and ate akira suggested it since you don't want to be disturb right? And alam din naman namin na kapag ginising ka namin ay usapang life and death na yun. You always punch whoever wake you up eh."ngumungusong sabi niya.
Tumango tango naman silang lahat upang sumang ayon sa sinabi ni Chrystal.
Tingnan ko naman ng masama sina akira at kial na nagtaas lang ng kamay para ipakita ang pagsuko.
"Hays we just want you to have a good sleep. Alam naming hindi ka nakakatulog ng maayos dahil sa iba't ibang problema. Kaya sorry if we left you alone"malungkot na sabi ni kiel.
"Thats so true couz. And were trully sorry din"malambing na sabi ni akira.
I sigh
"Wag niyo nang ulitin yun." sabi ko at umupo sa tabi ni akira.
She even hugged me but since im already hungry ay hindi ko na siya sinuklian ng hug.
Akira insisted to order food for me kapalit ng pag iwan nila sa akin.
Nang umalis si akira at kiel para bumili ng pagkain ay naisip ko ang nangyari kanina.
That guy.....
Yung lalaking gumising sa akin kanina.
Familiar ang mukha niya.