Όλο το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι... Σκεφτόμουν συνεχώς την στιγμή που φιληθήκαμε στο λούνα παρκ... Χμμ αυτά τα χείλη του... Γαμώτο μου έλειψε τόσο πολύ... Αλλά δεν πρέπει να τον σκέφτομαι... Δεν είναι σωστό... Εγώ και ο Stephen έχουμε τελειώσει εδώ και πολύ καιρό... Στρέφομαι από την άλλη και αγκαλιάζω σφιχτά το μαξιλάρι μου αλλά και πάλι... Δεν βγαίνει από το μυαλό μου που να πάρει... Δεν μπορώ να μην τον σκέφτομαι... Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι το στόμα του... Τα καυτά του χείλη... Αχ δεν θα κοιμηθώ εγώ απόψε...
Το πρωί εφόσον όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα αποφάσισα να φτιάξω πρωινό... Ετοίμασα καφέ... Αυγά... Μπέικον... Τηγανίτες και άλλα πολλά... Κάθομαι σε έναν σκαμπό στον πάγκο της κουζίνας και πίνω σχετικά ήρεμη τον καφέ μου
(ο Χριστός... Τι είναι όλα αυτά;)
Η φωνή της Alicia με κάνει να τιναχτώ και στρέφω το κεφάλι για να την κοιτάξω
(πρωινό... Έλα κάθισε)
Λέω και κάθεται απέναντι μου ενώ γεμίζω μια κούπα με ζεστό καφέ
(για πες)
Λέει και αφήνω την κούπα μπροστά της
(τι να πω;)
(εχθές... Όταν κατέβηκες από τον μύλο... Ήσουν λίγο περίεργη)
(δηλαδή;)
Ρωτάω γεμάτη περιέργεια και ανασηκώνει τους ώμους
(ε να... Ήσουν συνεχώς αφηρημένη... Δεν μιλούσες με κανέναν)
(εντάξει απλά... Τώρα έχω πολλά στο κεφάλι μου... Ξέρεις δουλειά... Διασημότητα... Δεν είναι και εύκολη η καθημερινότητα μου)
Προσπαθώ να δικαιολογηθώ αλλά... Μάλλον δεν τα καταφέρνω
(μήπως έγινε κάτι με τον Stephen;)
Ρωτάει και χωρίς να το ελέγξω αφήνω με δύναμη την κούπα μου στον πάγκο κάνοντας την να τιναχτεί
(όχι... Εγώ και ο Stephen τελειώσαμε... Πόσες φορές πρέπει να το πω;)
Πετάω απότομα και την παρατηρώ να ανασηκώνει ειρωνικά το φρύδι της
(τώρα ξέρεις ότι λες βλακείες... Και το ότι αρπάζεσαι... Είναι ένα στοιχείο)
Λέει ενώ πίνει ήρεμη τον καφέ της... Γαμώτο νομίζω πως θα εκραγώ από τα νεύρα μου
(να σου πω... Βάλθηκες πρωί πρωί να μου σπάσεις τα νεύρα;... Εγώ και ο Stephen τελειώσαμε... Βασικά δεν βρίσκω τον λόγο να απολογούμαι... Δεν έγινε κάτι στην τελική... Εκείνος επιμένει)
(και εσύ;... Δεν τον θέλεις εσύ;)
Ρωτάει διακόπτοντας την πρόταση μου και μένω με το στόμα ανοιχτό... Δεν ξέρω τι να πω... Φφ δεν ξέρω τι πραγματικά αισθάνομαι για τον Stephen... Ήταν ένας παλιός έρωτας... Όπως ήταν και ο Adam... Μόνο που αυτοί οι δύο διαφέρουν πάρα μα πάρα πολύ... Με τον Adam πέρασα τα μισά μου χρόνια... Απο το λύκειο είμαστε μαζί... Νόμιζα πως τον ήξερα αλλά τελικά... Έκανα τεράστιο λάθος... Ενώ με τον Stephen... Είχαμε πάθος... Κόντρα... Φωνές... Είμασταν εντελώς διαφορετικά... Χμμ γαμώτο ποιόν κοροϊδεύω;
(λοιπόν ξέρεις κάτι... Θέλω να πιω ήσυχη τον καφέ μου αλλά από ότι φαίνεται εσύ δεν θέλεις να με αφήσεις... Γιαυτό θα πάω στην βεράντα)
Λέω και αμέσως σηκώνομαι με την κούπα μου και βγαίνω στην βεράντα... Έλεος και με την βροχή σε αυτήν την χώρα... Κάθομαι σε μια καρέκλα και πίνω ήσυχη τον καφέ μου... Δεν θέλω να τον σκέφτομαι... Δεν θέλω να ξέρω τίποτα σε σχέση με τον Stephen Anderson... Αρκετά με έχει ταλαιπωρήσει... Χρειάζομαι λίγη ηρεμία... Γίνεται;...
Στο εστιατόριο η δουλειά πήγε όπως πάντα καλά... Για να είμαι ειλικρινείς ξεχάστηκα λίγο... Αλλά η ώρα κυλά πολύ γρήγορα όταν κάνεις κάτι σημαντικό... Μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω ώσπου ξαφνικά ακούω ένα απαλό χτύπημα από την πόρτα... Αμέσως γυρίζω και βλέπω τον Brandon να στέκεται στην είσοδο και να με κοιτάζει με γλυκό... Συμπονετικό θα έλεγα βλέμμα... Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό
(μήπως ενοχλώ Bella;)
(όχι φυσικά και όχι... Έλα)
Με μερικές δρασκελιές βρίσκεται μπροστά μου και τον παρακολουθώ με προσοχή
(Bella ξέρω πως... Δεν είναι δουλειά μου να ανακατεύομαι στα προσωπικά σου... Αλλά νομίζω πως υπάρχει κάτι που σε επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό)
Λέει και ξεροκαταπίνω... Τι εννοεί;... Καρφώθηκα μήπως;
(εμ συγγνώμη αλλά... Δεν μπορώ να καταλάβω)
(θέλω να πω πως σήμερα... Ήσουν πολύ επιθετική στην κουζίνα... Ήσουν πιο επικριτική από ότι συνήθως και αυτό... Με έβαλε σε προβληματισμούς)
Γαμώτο δεν το είχα καταλάβει αυτό... Ηλίθια ηλίθια ηλίθια... Αν συνεχίσω έτσι με βλέπω χωρίς δουλειά
(με συγχωρείς Brandon... Δεν θα ξανά γίνει... Σου το εγγυόμαι)
(πάντως να ξέρεις πως ότι χρειαστείς... Ακόμη και αν θέλεις να μιλήσεις... Είμαι εδώ για να σε ακούσω)
Λέει και του χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο ενώ κρεμάω τον σάκο στον ώμο μου
(σ'ευχαριστώ Brandon... Ειλικρινά το εκτιμώ... Θα τα πούμε αύριο... Καληνύχτα)
Και με αυτά τα λόγια φεύγω βιαστικά... Χρειάζομαι ξεκούραση και μερικές ημέρες άδεια μπας και ηρεμήσω...
Μόλις μπαίνω στο σπίτι... Αμέσως βγάζω το παλτό και τα παπούτσια μου και πηγαίνω στο δωμάτιο μου... Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από όταν γυρνάς στο σπίτι σου... Ανοίγω την πόρτα αλλά τινάζομαι καθώς τον βλέπω να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού... Ο Χριστός
(γαμώτο τι κάνεις εσύ εδώ;)
Πετάω ενώ νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να βγει από το στήθος μου... Εκείνος σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάζει εύθυμος
(σε περίμενα)
Απαντάει σαν να είναι κάτι αυτονόητο και ύστερα σηκώνεται και με πλησιάζει με αργά βήματα... Ωχ θεέ μου
(τι στο διάολο θέλεις τέτοια ώρα εδώ;)
Ρωτάω απότομα ενώ πισωπατώ και εκείνος χαμογελάει στραβά... Έχει ψυχολογικά;... Τι στο διάολο
(μην με πλησιάζεις)
(γιατί... Φοβάσαι;)
Ρωτάει και εκείνη την στιγμή η πλάτη μου ακουμπά στην κλειστή πόρτα και βρίζω από μέσα μου τον εαυτό μου που την έκλεισα... Ηλίθια... Πλέον εκείνος στέκεται μπροστά μου και σηκώνει το χέρι στο ύψος του προσώπου μου
(πάντως... Οφείλω να παραδεχτώ πως έχεις φωτογένεια)
Μουρμουρίζει και τότε παρατηρώ ότι κρατάει την φωτογραφία που είχαμε βγει πριν από τέσσερα χρόνια στο Σιάτλ... Το πρώτο μας ραντεβού... Χμμ ωραίες αναμνήσεις... Αλλά ξαφνικά χτυπάει ένα δυνατό καμπανάκι μέσα στο κεφάλι μου... Για για μισό λεπτό
(που την βρήκες αυτή;... Έψαξες τα πράγματα μου;)
Λέω ενώ νιώθω τον θυμό να φουντώνει στο στήθος μου και εκείνος ως συνήθως με κοιτάζει ανέκφραστος... Σαν να μην έγινε τίποτα
(φυσικά και όχι... Την είχες πάνω στο μπουτουάρ σου)
Σωστά... Εχθές την κοιτούσα... Ηλίθια
(εκπλήσσομαι πάντως... Δεν περίμενα να την κρατήσεις)
Μουρμουρίζει και διακρίνω θλίψη στον τόνο της φωνής του... Μήπως;... Μπα όχι Bella σταμάτα τώρα... Σταμάτα να σκέφτεσαι με το συναίσθημα
(πως μπήκες εδώ μέσα;)
(μην ανησυχείς... Η Alicia μου άνοιξε... Ήθελα να σε δω)
(γιατί;)
Ρωτάω ενώ σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου... Τώρα σηκώνω το ανάστημα μου
(επειδή ήθελα να σε δω... Εδικά μετά από τα χθεσινά... Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου)
Λέει ενώ η σταδιακά η φωνή του σβήνει... Γίνεται αισθησιακή... Βραχνή... Γαμώτο σου Stephen
(ωραία με είδες... Τώρα μπορείς να φύγεις)
Λέω ειρωνικά ενώ ανοίγω την πόρτα αλλά ξαφνικά τοποθετεί το χέρι του πάνω στο ξύλο και την κλείνει με δύναμη... Γαμώτο
(θα ξυπνήσεις τις άλλες)
(δεν πρόκειται να πάω πουθενά... Θέλω να κοιμηθώ μαζί σου απόψε και πίστεψε με... Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να με εμποδίσει)
(ακόμη και εγώ;)
Ρωτάω ενώ κάνω ένα βήμα κοντά του και τα χείλη μας βρίσκονται μια ανάσα μακριά... Παρακολουθώ το ύφος του από αισθησιακό να γίνεται νευρικό και τα χείλη του γίνονται μια λεπτή... Ίσια γραμμή... Πόσο δύσκολο να αντισταθείς στον πειρασμό;
(γαμώτο σου Bella)
Μουγκρίζει και ξαφνικά τα χείλη του βρίσκονται δυνατά στα δικά μου ενώ το χέρι του τραβάει τα μαλλιά μου προς τα πίσω ώστε να έχει καλύτερη πρόσβαση στο στόμα μου... Ω Stephen... Και αυτό είναι ένα ακόμα πράγμα που λατρεύω σε αυτόν τον άντρα... Παίρνει πρωτοβουλίες... Δεν με αφήνει να αναπνεύσω... Ξέρω ίσως αυτό ακούγεται καταπιεστικό... Αλλά μου αρέσει... Τρελαίνομαι όταν μου συμπεριφέρεται έτσι... Ξαφνικά τραβιέται αφήνοντας με ζαλισμένη και χωρίς ανάσα
(μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου;)
Ρωτάει σιγανά και μου παίρνει μερικά λεπτά για να καταλάβω τι εννοεί... Εντελώς χαμένη... Τον κοιτάζω με μισόκλειστα μάτια ενώ νιώθω την ανάσα του να με καίει
(ναι)
Απαντάω σιγανά και ξαφνικά με σηκώνει στην αγκαλιά του και με καθίζει μαλακά στο στρώμα του κρεβατιού... Ύστερα αρχίζει να μου βγάζει προσεκτικά τα ρούχα αφήνοντας με με τα εσώρουχα... Δεν ξέρω γιατί αλλά... Κανονικά θα έπρεπε να νιώθω ντροπή... Όμως... Φφ πολύ περίεργο
(τι συμβαίνει;)
Τον ρωτάω καθώς βλέπω πως έχει καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου... Όχι όμως από πόθο... Φαίνεται κάπως ανήσυχος
(έχεις αδυνατίσει πάρα πολύ)
Μουρμουρίζει ενώ το βλέμμα του ταξιδεύει πάνω κάτω στο σώμα μου... Εντάξει αυτό με κάνει νευρική
(σε παρακαλώ... Μη)
(συγγνώμη απλά... Έχω τόσο καιρό να σε κοιτάξω... Bella γαμώτο... Μου έχεις λείψει τόσο πολύ)
Λέει σιγανά ενώ γονατίζει μπροστά μου και αμέσως χωρίς καν να το σκεφτώ... Περνάω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και τον αγκαλιάζω σφιχτά... Δεν ξέρω γιατί αλλά... Το έχω ανάγκη αυτό... Σε λίγα λεπτά εκείνος μας ξαπλώνει στο στρώμα και τα φώτα έχουν σβήσει... Πλέον το μόνο που ακούω είναι η βροχή και οι χαμηλές μας ανάσες... Το χέρι μου μετακινείται στο στήθος του και νιώθω την καρδιά του καθώς χτυπάει... Αργά και σταθερά... Όπως και η δική μου... Κλείνω τα μάτια και παρασύρομαι σε έναν ήρεμο ύπνο... Ήρεμο επειδή είναι αυτός εδώ... Επειδή με κρατάει στην αγκαλιά του.