Οι επόμενες ημέρες περνούν χαλαρά... Εκείνος λογικά έχει φύγει από το Λονδίνο κι εγώ έχω επιστρέψει στους κανονικούς μου ρυθμούς... Στο εστιατόριο όπως πάντα όλα είναι κουραστικά ενώ στο σπίτι υπάρχει ησυχία... Ευτυχώς δεν μου έκαναν άλλες ερωτήσεις σε σχέση με τον Stephen...
Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη ημέρα στο Λονδίνο... Οπότε είπαμε να πάμε μια βόλτα με την μικρή στο πάρκο... Μόνο εγώ και η μικρή επειδή η Alicia δουλεύει σήμερα
(να κάνουμε κούνια;)
Προτείνει η μικρή και γελάω
(φυσικά... Έλα έλα τρέχα)
Λέω ενώ την κυνηγάω και εκείνη γελάει δυνατά... Τι υπέροχος ήχος... Ξαφνικά ένα αγοράκι περνάει από μπροστά της και η μικρή χάνει την ισορροπία της... Ωχ
(Vanessa... Αγάπη μου είσαι καλά;)
Ρωτάω σιγανά ενώ την σηκώνω από το πάτωμα και βλέπω το αγοράκι να βρίσκεται δίπλα μας
(συγγνώμη... Δεν το ήθελα)
(δεν πειράζει αγάπη μου... Vanessa πως είσαι;)
(καλά θεία Bella)
Χμμ αυτό το θεία να μην έλεγε... Ευτυχώς δεν έχει χτυπήσει αλλιώς τώρα θα είχα πάθει εγκεφαλικό
(ω συγγνώμη... Βρε Stefan δεν σου έχω πει να μην τρέχεις)
Ξαφνικά ακούγεται μια άγνωστη αντρική φωνή και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Καλέ αυτός είναι κουκλί
(με συγχωρείτε δεσποινίς... Απλώς ξέρετε πως είναι τα παιδιά)
(δεν υπάρχει θέμα... Αφού δεν έγινε κάτι σημαντικό)
Λέω και του χαμογελάω... Πολύ όμορφος όμως... Και τον κόβω να είναι γύρο στα 27
(εμ Leo)
Μουρμουρίζει ενώ απλώνει το χέρι και αμέσως του δίνω το δικό μου
(Bella)
(ναι ξέρω... Η γνωστή σεφ σωστά;)
Μα τόσο διάσημη πια
(ε ναι)
(λοιπόν... Τι θα λέγατε να καθίσουμε μαζί όσο τα μικρά θα παίζουν;)
Προτείνει και τότε παρατηρώ πως τα παιδιά κάνουν κούνια μαζί... Κατευθείαν στο ψητό η δικιά μου
(εμ ναι... Φυσικά αρκεί να μιλάμε στον ενικό)
Μουρμουρίζω και μου χαρίζει ένα στραβό γοητευτικό χαμόγελο
(εντάξει Bella)
Αποκρίνεται και χαμογελάω... Ύστερα πηγαίνουμε στο παγκάκι και καθόμαστε ο ένας δίπλα από τον άλλον
(και για πες μου Leo... Αν θες φυσικά... Τι δουλειά κάνεις;)
(είμαι γιατρός... Και συγκεκριμένα γυναικολόγος)
Ααα ωραίες γνωριμίες κάνουμε
(μάλιστα... Θα πρέπει να είναι δύσκολο επάγγελμα)
(δύσκολο εύκολο... Τι σημασία έχει;... Αν έχεις θέληση όλα γίνονται)
Λέει ενώ με κοιτάζει απευθείας μέσα στα μάτια... Χμμ καστανά μάτια... Γιατί ρε γαμώτο... Τώρα τα χαλάμε
(σωστό σε βρίσκω)
Μουρμουρίζω ενώ στρέφω την προσοχή μου στα μικρά τα οποία γελάνε και διασκεδάζουν
(η μικρή είναι η κόρη σας;)
Με ρωτάει ξαφνικά και τον κοιτάζω στιγμιαία
(όχι... Ανιψιά μου)
(ω συγγνώμη... Νόμιζα πως)
(δεν πειράζει... Ο δικός σας;)
Ε αφού άνοιξε την συζήτηση... Να μην το εκμεταλλευτώ;
(κι εμένα ανιψιός μου... Πάντως είναι αξιολάτρευτα τα παιδιά)
(χμμ όντως... Είναι η χαρά της ζωής)
Μουρμουρίζω και τον κρυφοκοιτάζω να χαμογελάει γλυκά... Πολύ όμορφος και γοητευτικός... Απορώ πως βρέθηκε αυτός μπροστά μου...
Έπειτα από μισή ώρα επιστρέφουμε στο σπίτι μιας και άρχισε να κάνει λίγη ψύχρα... Με τον Leo ανταλλάξαμε αριθμούς και κανονίσαμε να ξανά βρεθούμε... Δηλαδή εκείνος μου το ζήτησε... Αλλά εγώ θα δεχτώ φυσικά... Γιατί ο τύπος είναι πολύ μανάρι... Καιρός να κάνω μερικές αλλαγές και στην προσωπική μου ζωή... Μόλις ανοίγω την πόρτα η Vanessa τρέχει στο δωμάτιο της... Αχ τι θα κάνω με αυτό το μικρό ζιζάνιο που θέλει να με αγχώνει συνέχεια;
(Vanessa πρόσεχε αγάπη μου να μην πέσεις)
Της φωνάζω ενώ βγάζω το παλτό μου και το αφήνω στην κρεμάστρα... Ύστερα βγάζω τα παπούτσια μου και βαδίζω προς το σαλόνι... Επιτέλους σπίτι... Αλλά μόλις μπαίνω μέσα στο σαλόνι βλέπω πως κάποιος άντρας κάθεται στον καναπέ και τινάζομαι από φόβο... Γνωστό σώμα αυτό
(καλησπέρα δεσποινίς Dillon)
Λέει ήρεμα ενώ σηκώνεται από τον καναπέ και με κοιτάζει κατάματα πλέον... Τι στο;... Μα πως
(εσύ εδώ;... Μα νόμιζα)
(ότι έφυγα)
Συμπληρώνει γρήγορα την πρόταση μου και γνέφω μπερδεμένη... Κάποιος μου κάνει πλάκα έτσι;... Τον παρακολουθώ να χαμογελάει ενώ με πλησιάζει με αργά βήματα... Ωχ
(αυτό ξέχνα το μικρή... Δεν πρόκειται να φύγω αν δεν ξεκαθαρίσουμε εμείς οι δύο)
Δηλώνει πραγματικά αποφασισμένος και κουνάω το κεφάλι μου... Η εγώ δεν ξέρω τι γίνεται εδώ η κάποιος μου κάνει πλάκα
(τι εννοείς να ξεκαθαρίσουμε;)
Ρωτάω και με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω... Σαν να με τεστάρει
(τι;)
(έλα... Θα πάμε μια βόλτα)
Μουρμουρίζει αδιάφορα ενώ φοράει το παλτό του το οποίο ήταν ακουμπισμένο στο μπράτσο του καναπέ... Τι λέει ο άνθρωπος;
(εμ συγγνώμη δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει... Αλλά δεν θέλω να έρθω μαζί σου)
(Bella απλώς κόψε τα παιδικά σου πείσματα και πάμε μια βόλτα... Δεν νομίζω ότι σου ζητάω πολλά)
Λέει ενώ με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια... Μου θυμίζει τον παλιό Stephen... Αυτόν που ήξερα στην αρχή... Αυτόν που ήταν αυταρχικός και εκνευριστικός
(τέλος πάντων... Ας πάμε)
Λέω ενώ παίρνω το παλτό μου από την κρεμάστρα και το ξανά φοράω... Αν και δεν έχω καλό προαίσθημα για αυτήν την βόλτα αλλά τέσπα...
Εδώ και μισή ώρα περπατάμε στον δρόμο χωρίς να λέμε κάτι... Ο καθένας είναι βυθισμένος στις σκέψεις του και κοιτάζουμε οπουδήποτε αλλού εκτός από τον άλλο... Τσάμπα και η βόλτα δηλαδή... Κοιτάζω ψηλά και παρατηρώ πως ο ουρανός έχει μαυρίσει... Αυτό που βρέχει συνέχεια εδώ πέρα δεν μπορώ να το καταλάβω... Δεν λέω καμιά φορά είναι ωραίο αλλά όχι συνέχεια
(συγγνώμη)
Ορίστε;... Αμέσως στρέφω το κεφάλι και τον κοιτάζω μπερδεμένη
(για πιο πράγμα;)
(για όλα... Και κυρίως που σε πλήγωσα)
Μουρμουρίζει και κουνάω το κεφάλι ενώ παίρνω μια βαθιά ανάσα
(δεν έχει σημασία... Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε)
Λέω προσπαθώντας να ακούγομαι αδιάφορη... Και φυσικά το καταφέρνω
(εγώ όμως δεν έπαψα στιγμή να σε σκέφτομαι)
Όπα τι ήταν τώρα αυτό;... Αυτόματα τα βήματα μου σταματάνε και στρέφω το κεφάλι για να τον ξανά κοιτάξω... Τι είπε μόλις τώρα;
(τι θέλεις Stephen;... Γιατί μου ζήτησες να μιλήσουμε;)
Ρωτάω ευθέως ενώ σαυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και τον κοιτάζω έντονα μέσα στα μάτια... Φαίνεται σκεπτικός... Κάτι τον κόμπλαρε... Μάλλον δεν ξέρει τι να πει... Άρα πάλι κούφια λόγια
(επειδή δεν έχω ερωτευτεί ποτέ ξανά στην ζωή μου... Δυστυχώς έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να το καταλάβω... Όμως τώρα είμαι εδώ... Έτοιμος και πρόθυμος να προσπαθήσω)
Λέει ενώ κάνει ένα βήμα κοντά μου και απλώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο μου... Τότε όμως μου έρχεται η στιγμή που έφευγα... Στο αεροδρόμιο όταν μου είπε για πρώτη φορά σαγαπώ... Νόμιζα πως εκείνη ήταν η τελευταία μας συνάντηση... Αλλά για μια ακόμη φορά η ζωή με ξεγέλασε
(δεν έχει νόημα Stephen)
Μουρμουρίζω αδύναμα ενώ διώχνω το χέρι του από το πρόσωπο μου
(τα χρόνια πέρασαν και εμείς... Κοίταξε μας... Έχουμε αλλάξει εντελώς... Εγώ έχω γίνει πλέον διάσημη... Ακολουθώ μια καριέρα και εσύ;... Επέλεξες να μείνεις πίσω)
Μουρμουρίζω ενώ τον παρακολουθώ να με κοιτάζει με αινιγματικό βλέμμα... Σαν να του είναι δύσκολο να με καταλάβει
(αν πριν δεν μπορούσαμε να συμβιβαστούμε... Φαντάσου πως θα είμαστε τώρα... Εξάλλου δεν θα μπορούσαμε να είμαστε και πάλι μαζί)
(γιατί;)
Ρωτάει και αφήνω μια μεγάλη ανάσα κούρασης ενώ κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου... Ας το σταματήσει κάποιος όλο αυτό
(επειδή δεν έχω ξεχάσει... Δεν μπορώ να ξεχάσω... Ακόμη και τώρα που σε κοιτάζω... Μου έρχονται όλα στο μυαλό και δεν μπορώ... Δεν μπορώ να ζω στοιχειωμένη από τα γεγονότα του παρελθόντος)
Λέω βιαστικά και τον παρακολουθώ να κλείνει σφιχτά τα βλέφαρά του... Σαν να πονάει
(στην πραγματικότητα εγώ και η Melanie... Δεν το κάναμε... Εκείνο το βράδυ ήρθε στο γραφείο μου και πραγματικά μου έσπασε τα νεύρα... Ήθελε να πιούμε ένα ποτό και να συζητήσουμε όμως εγώ ήθελα απεγνωσμένα να έρθω να σε βρω)
Μουρμουρίζει ενώ χώνει το χέρι στα μαλλιά του και τα ανακατεύει... Συνέχισε... Τον παροτρύνω νοερά και ξεφυσάει
(μας έβαλε από δύο ποτήρια ουίσκι που είχα εκεί στο γραφείο... Δεν το είχα παρατηρήσει αλλά κάτι είχε ρίξει στο δικό μου ποτήρι... Το ήπια και μετά... Ειλικρινά σου μιλάω Bella δεν θυμάμαι τίποτα... Ξαφνικά όλα γύριζαν κι εγώ δεν ένιωθα το σώμα μου... Σιγά σιγά έχασα τις αισθήσεις μου και το μόνο που θυμάμαι από εκεί και πέρα... Είναι ότι ξύπνησα στο διαμέρισμα μου ημίγυμνος και με την άλλη δίπλα μου)
Συνεχίζει και από τον τόνο της φωνής του μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα νιώθει... Ω Stephen
(μόλις μου είπε ότι ήρθες εσύ και... Την είδες... Εκείνη την στιγμή τα έχασα και άρχισα να φωνάζω σαν τρελός και φυσικά την πέταξα έξω με τις κλοτσιές)
Προσθέτει σιγανά με φωνή σπασμένη και ταυτόχρονα νευρική... Δεν ξέρω αλλά... Νιώθω ότι έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου
(σε έψαχνα συνέχεια... Κανένας δεν μου έλεγε που ήσουν... Παρακάλεσα τόσο πολύ την Amanda και τον Taylor που στο τέλος λύγισε... Έπρεπε να σε βρω Bella... Έπρεπε να σου μιλήσω... Να σου εξηγήσω)
Λέει και μπορώ να καταλάβω πως είναι θυμωμένος... Με λίγα λόγια... Σκατά τα κάναμε πάλι... Τότε όμως μου έρχεται κάτι που ήθελα εδώ και καιρό να τον ρωτήσω... Αμέσως υψώνω το βλέμμα μου στο δικό του και τον κοιτάζω αποφασισμένη
(θέλω να σε ρωτήσω κάτι... Όταν μου είπες το σ'αγαπώ στο αεροδρόμιο... Το εννοούσες η το είπες για να με κρατήσεις;)
Ρωτάω και τα φρύδια του ανασηκώνονται από την έκπληξη ενώ με κοιτάζει με ένα βλέμμα... Που δεν μπορώ να προσδιορίσω... Σε παρακαλώ μην πει αυτό που πραγματικά δεν θέλω να ακούσω
(φυσικά και το εννοούσα Bella... Το εννοούσα με όλη την δύναμη της ψυχής μου)
Χριστέ μου ευτυχώς... Προσπαθώ να τον κοιτάξω δείχνοντας εντελώς ανεπηρέαστη από τα λόγια του... Αλλά που να πάρει η οργή δεν μπορώ... Δεν γίνεται να δείχνω κάτι που δεν μπορώ... Ξαφνικά τυλίγει τα χέρια του γύρο από την μέση μου και με φέρνει κοντά του ώστε τα σώματα μας να είναι ενωμένα... Θεέ μου πόσο καιρό έχω να το νιώσω αυτό;... Κοιτάζω τα δεμένα χέρια του και νιώθω μια παράξενη γαλήνη να με κυριεύει... Όμως η καρδιά μου είναι έτοιμη να σπάσει
(θυμήσου Bella... Θυμήσου τις στιγμές μας στην Ισπανία... Όταν σου ζήτησα να βγούμε για πρώτη φορά ραντεβού... Το πικνίκ στο πάρκο... Και τις απλές στιγμές μας... Μου έχουν λείψει όλα αυτά... Αλλά εσύ... Μου έχεις λείψει περισσότερο)
Μουρμουρίζει με γλυκό ύφος και πραγματικά δεν μπορώ να κρατηθώ... Του χαρίζω ένα αμυδρό χαμόγελο ενώ βλέπω όλες μας τις στιγμές να περνούν από μπροστά μου σαν αστραπή... Όλα ήταν υπέροχα... Ήμασταν μαζί... Κάναμε πράγματα μαζί... Ένιωθα πως εκείνος ήταν το άλλο μου μισό... Αλλά τον αποχωρίστηκα πολύ εύκολα... Ήμουν τόσο θυμωμένη αλλά και πληγωμένη μαζί του... Δεν το μετάνιωσα που έφυγα... Ίσα ίσα με βοήθησε πάρα πολύ... Αλλά τώρα... Που είμαι εδώ μαζί του και μου λέει τόσα όμορφα πράγματα... Δεν ξέρω τι πρέπει να επιλέξω... Χρειάζομαι χρόνο... Παίρνω μια βαθιά ανάσα ενώ κατεβάζω το κεφάλι και ξαφνικά... Μια μικρή σταγόνα προσγειώνεται στο χέρι μου
(βρέχει)
Ανακοινώνει εκείνος ενώ την επόμενη στιγμή με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει κάτω από την τέντα μια καφετέριας... Ευτυχώς δεν μας έπιασε... Καθόμαστε από κάτω με τον έναν να στέκεται δίπλα από τον άλλον ενώ κοιτάζουμε τις σταγόνες να πολλαπλασιάζονται και σιγά σιγά να βρέχουν όλο το τοπίο γύρο μας... Χμμ η ευωδιά και η ηρεμία που σου προσφέρει αυτός ο καιρός δεν περιγράφεται... Ξαφνικά ακούγεται μια δυνατή βροντή που με κάνει να κολλήσω πάνω σε εκείνον
(εϊ ηρέμησε)
Μουρμουρίζει γλυκά αλλά και εύθυμα ενώ τυλίγει τα χέρια του γύρο μου και με τραβάει πάνω του... Αρχικά σαστίζω αλλά στην συνέχεια περνάω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και ακουμπάω το πηγούνι μου στον ώμο του... Χμμ όσα χρόνια και αν περάσουν αυτή η μυρωδιά θα μου μείνει αξέχαστη... Οι βροντές συνεχίζονται και η βροχή δυναμώνει αλλά δεν με νοιάζει πλέον... Όλα είναι βουβά γύρο μου... Το μόνο που ακούω είναι η ανάσα του που ζεσταίνει τον λαιμό μου και τις καρδιές μας που χτυπάνε ήρεμες... Τι κάνουμε τώρα εδώ;... Γιατί αφήνω το συναίσθημα να με παρασύρει;... Τι είναι αυτό που με τραβάει ακόμα πάνω του;
(μου έλειψες)
Ψελλίζει και με φιλάει στον λαιμό μου κάνοντας με να αναριγίσω... Ω Θεέ μου ας με σταματήσει κάποιος
(πες το Bella... Δεν είναι ντροπή να παραδεχόμαστε τα συναισθήματα μας)
Προσθέτει ενώ με ξανά φιλάει και παίρνω μια βαθιά ανάσα για να γεμίσω τους πνεύμονες μου με το άρωμα του
(κι εμένα μου έλειψες Stephen)
Ψιθυρίζω πάνω στο δέρμα του και με σφίγγει πάνω του... Κανονικά θα έπρεπε να τρέξω μακριά του... Αλλά αντί για αυτό εγώ κάθομαι εδώ και τον αγκαλιάζω... Πρέπει να σταματήσω
(Stephen)
Μουρμουρίζω ενώ σιγά σιγά τραβιέμαι από την αγκαλιά του και τον κοιτάζω απευθείας μέσα στα μάτια... Θεέ μου πόσο καιρό έχω να αντικρίσω αυτό το λαμπερό βλέμμα... Θέλω να του πω τόσα πολλά... Θέλω να τον αγγίξω... Αλλά δεν πρέπει... Δεν μου το επιτρέπω... Πρέπει να ελέγξω τα ένστικτα μου
(καλύτερα... Καλύτερα να φύγω)
Λέω βιαστικά και τρέχω μέσα στην βροχή... Τρέχω για να του ξεφύγω... Για να ξεφύγω από το ηλίθιο συναίσθημα που με κυριεύει όποτε είμαι κοντά του... Πρέπει να ξεχάσω... Πρέπει.