Things just happened too fast and she didn't had enough time to figure out what would be her next move. So she just waited for the bullet to hit her body.
But instead she felt big arms hugging her tightly. And when she already knew what was happening, it was already too late. His body just fell into her arms.
"Monti!" Sigaw niya.
Akap-akap niya ito habang napaupo na siya dahil nawalan na ng malay ang binata. Isang putok ng baril uli ang sumunod na narinig niya at nakita niyang bumulagta na si Dante roon.
Si Montenegro ang bumaril rito na kaaakyat lang kasama ang ilang kapulisan na dumulog na para hulihin ang mag-asawang Aragon.
Mahigpit pa rin niyang akap si Monti at nang iangat niya ang kanyang palad ay nakita niyang puno iyon ng dugo.
"N-no!" Sambit niya habang unti-unti nang bumabangon ang takot sa kanyang dibdib.
Sa likod tinamaan ang binata at malakas ang agos ng dugo nito.
"Help!! Please!" Pagmamakaawa niya habang lumuluha na. "Monti, wake up! Please Baby, wake up!"
Agad namang lumapit sa kanya si Percy at tinulungan siya na iayos ang binata. Nagtawag ito ng medic at kaagad na dinala nila ito sa pinakamalapit na ospital roon.
Agad isinagawa ang operasyon sa binata para matanggal ang bala sa likod nito. Mabuti na lang at walang natamaan na maselang ugat o buto kaya't magiging ligtas raw ito.
Nang matapos ang mahigit isang oras na operasyon ay inilipat na ito sa isang pribadong kwarto. Kaagad niyang tinawagan ang ina at kapatid nito para ipaalam ang nangyari.
Sinamahan siya ng kanyang tiyahin at ng kanyang lolo sa pagbabantay kay Monti at doon na rin sila nakapag-kwentuhan.
"Oh Reese, I don't know what to say to you this time." Wika ng Tita Mitch niya. "I'm sorry if I had to lie to you and if I send you away from here. I don't want you yo get involve with them." Paliwanag nito.
"It's alright Tita, I understand why you have to do that. You just protected me from harm." At hinawakan ang palad nito. "So from now on, we will always keep each other safe, okay?" At saka sila nagyakapan.
And then her grandfather cleared his throat to catch both their attention.
"First of all, I am so proud of the both of you. For being brave despite the threats to our family." At saka tumabi sa kanila. "I'm sorry too that I had to hide and fake my death. Ginawa ko iyon para mas malaya akong makahanap ng butas para sa mga Aragon."
"But you were gone for three years Paps. Where have you been? We were so devastated when we learned what happened to you." Aniya at nagsimula na namang maiyak.
"I'm really sorry. I suffered too in those three years for missing you two so much. And hearing what those bastards did to you has almost pushed me to go back here. But I know it wasn't still the right time. We needed more evidence to link them to some illegal drug lords and how they are using their own company to export drugs internationally."
"But how did you survived the explosion?" Tanong ng tiyahin niya.
"Believe it or not, the one they paid to kill me was the one who helped me too." Sagot nito.
"What? But why would that person saved your life?" Siya naman ang nagtanong.
"Until now, I haven't found the answers to that. Basta noong araw na tinaniman niya ng bomba ang eroplanong sinsasakyan ko ay iniligtas rin niya ako. We both jump out of the plane, down to the waters before the explosion happened. She told me to hide and let everyone think that I died. "
"She?? You mean the hired killer was a woman?" Takang tanong niya.
"Yes. She's as almost as your age. Maybe two years younger than you." Sagot ng lolo niya. "I never saw her after she left me in an island somewhere in Cagayan de Oro."
Nag-isip isip siya. Hindi kaya isang Gem ang nagligtas rin rito? Kailangan niyang ipaalam iyon kina Hacker para mas mapadali ang paghahanap nila sa organisasyon ng F.L.A.W.
"And then how did you managed to pull this fake death, huh? Where were you all these years?" Ang Tita niya.
"Ofcourse I needed someone that I can trust, so I called Vermont. He was the one who helped hide in Bantayan Island." Sagot nito na nakangiti.
"What? You were in Cebu all along? You're just on the other side of Alcoy." Bulalas niya.
Tuwang tuwa naman ang itsura ng matanda dahil sa mga isinisiwalat nito.
"Like I said, I need to hide and stay dead to work freely. Kaya nga pinapasok ko si Monti sa mga Aragon para makakuha ng impormasyon. Nang may mga nakalap kami ay idinulog namin iyon sa NBI."
"So you were the one who tip-offed the NBI about their illegal shit, huh?" Aniya nang mapagtanto ang mga ginawa ng lolo.
"Yes. But we didn't know that you'll be home and was trying to get the Aragons too in redhanded. Kaya nga sinabihan ko si Monti na patigilin ka sa pagkuha ng mga ebidensiya dahil baka mapahamak ka." Anito na nagpabaling sa kanya sa kama kung saan wala pa ring malay ang binata.
Kaya pala madalas nito siyang pinagsasabihan na itigil na ang ginagawa at tinutulak siya palayo para hindi na siya madamay pa.
He was protecting her the entire time. Just like what happened hours ago. He took the bullet that was meant for her.
"Dahil nahuli na ang pinsan ni Hilda na si Alexander Sanford kaya ka nagdesisyong lumabas na Papa?" Ang tiya ulit.
"Hindi ko pa alam ang tungkol roon. Ang nalaman lang namin ay ang mga karagamento na nakatakdang i-ship mamaya kaya nakipagtulungan na kami sa NBI. Gumawa kami ng plano kasama si Inspector Montenegro."
Nagulat siya dahil may alam pala itong si Percy pero hindi man lang siya nito nagawang sabihan na may palabas na magaganap sa may rooftop.
Pero ayos lang iyon. Ang mahalaga ay maayos na ang lahat, makukulong na ang mag-asawang Aragon at ligtas na si Vermont.
"Now I know where I get the idea of doing a dramatic entrance." Aniya at umiiling iling pa habang ngumingiti sa matanda.
Nagkatawanan naman silang tatlo dahil roon.
"Manang-mana nga sayo ang batang ito papa, matigas ang ulo at walang kinatatakutan." Anas ng tiyahin. "But that's what makes her beautiful and unique."
"Well, what can you say? She is a Tee, no doubt about that!" At tinapik siya nito sa balikat.
Nagyakapan silang tatlo at naputol lang iyon nang pumasok ang ina at kapatid ni Monti.
"Nanay Vi, Nice." Bati niya at lumapit sa dalawa.
"Sinundo ko agad sa bahay ni kuya si Nanay pagkatapos ng tawag mo sakin." Sabi ni Nice na lumapit sa gilid ng kama ng kapatid. "Totoo ba na ang ama ni Khaela ang bumaril sa kanya?"
Tumango naman siya.
"I was the one Dante's targeting, but Monti rushes in front of me and took the shot that was meant for me. He saved my life."
Sumunod namang lumapit ang ina sa kama.
"Lahat ay kayang gawin ng anak ko para sayo, Reese. Kahit pa buhay niya ay handa niyang ibigay para sayo." At ngumiti ito sa kanya bago nabaling ang atensyon nito sa kanyang lolo. "D-Don Manuel? Buhay po kayo?"
"Oo Vilma. Nagtago ako at nagpanggap na patay para mas makahanap ng ebidensiya laban sa mga Aragon. Malaki ang pasasalamat ko sa anak mong si Vermont, dahil siya ang tumulong sa akin sa nakaraang tatlong taon. Napakabuting tao at maaasahan sa lahat ng bagay. At alam ko na kapag iniwan ko si Reese sa kanya ay nasa mabuting lagay siya habang buhay."
"Paps!" Saway niya sa matanda. "Stop it, nakakahiya." Aniya dahil nahihiya sa sa mag-ina at baka kung ano pa ang isipin ng mga ito.
"Huwag ka nang mahiya pa dahil alam na nila ang susunod na mangyayari sa inyo. Saan pa ba tayo hahantong kung hindi sa kasalan niyong dalawa, diba?" Sagot naman nito na sinundan pa ng halakhak.
"Sa wakas at matutuloy na rin ang naudlot niyong kasal noon." Pagsali naman ni Nice. "Basta kasama ako sa abay ha!"
Napuno ng halakhak ang buong kwarto at alam niyang naririnig na iyon ng binata. Hiling na lang niya na sana ay magising na ito.
Dahil naroon na ang pamilya ni Monti ay nagpasya siyang umuwi muna saglit para makapagpalit ng damit. Naligo siya at saglit na nagpahinga sa bahay ng tiyahin bago muling bumalik sa ospital.
Nakasalubong niya sa lobby ang magpinsang Khaela at Faye, pati na rin ang magkapatid na Tyler at Tyron.
"Hi." Bati niya sa lahat.
"Hey." Bati sa kanya pabalik ni Tyler.
Kumaway lang din sa kanya si Tyron. Samantalang tango at tipid na ngiti lang ang ginawa ni Faye habang si Khaela naman ay napayuko.
"We came to visit Santillan." Si Tyler. "We didn't stayed too long coz he was still unconscious."
"Nagpaalam na kami nang may panibagong bisita na dumating." Si Tyron naman. "Tsaka nag-aaya na din umuwi tong sina Faye at Khaela eh kaya aalis na kami."
"Salamat sa pagdalaw." Sagot niya at lalagpasan na sana ang apat nang hawakan siya sa braso ni Khaela.
"I-I'm s-sorry for everything we've done." Nauutal na salita nito. "I didn't know that they can do such things just to have more power. Greed can turn someone into monsters, and it is sad that it has to be my parents." At naluha na ito. "Nakakulong na si Mommy, si Daddy naman naka-hospital arrest at kapag gumaling na ang tama niya ay ikukulong na din siya."
"I'm sorry too hear that. Pero kailangan nilang pagbayaran ang kasalan nila sa batas."
"I know. The company was now closed. Our house and other assets were taken too. Pag-aaralan nila kung alin sa mga ito ang hindi galing sa illegal na gawain ng mga magulang ko at iyon ang ibabalik nila sa akin. Sa ngayon ay kina Faye na muna ako titira." Anito at bumaling pa sa pinsan na hinigpitan pa ang pagkakahawak sa kamay niya.
"If you need anything, I can-" she cut her off.
"No need. I can manage. May mga naipon pa naman akong pera na hindi galing kina mommy, at iyon ang gagamitin ko para makapagsimulang muli." At ngumiti ito ng kaunti bago hinila na ang pinsan palayo. Pero bago ito tuluyang makalabas ay muli itong lumingon sa kanya. "Take care of Monti. You two deserved each other." Lumuluhang wika nito bago tumalikod at umalis.
Kahit papaano ay nakaramdam siya ng kaunting awa sa dalaga. Hindi nito dapat pinagdaraanan ang ganoon dahil ang mga magulang naman nito ang may kasalananan. Pero ganoon nga talaga siguro, damay ang anak sa kung ano ang ginagawa ng mga magulang. Kaya dapat talaga na pag-isipang mabuti ang lahat ng mga gagawin bago ito isagawa dahil baka ang mga mahal sa buhay ang maipahamak at masaktan.
Pag-pasok niya sa kwarto ay nagulat siya sa nakitang bisita roon ng binata. Hindi niya inaasahan na dito sila magkikitang muli makalipas ang ilang taon. Hindi rin niya alam kung paano niya ito kakausapin o paano aakto sa harapan nito, lalo na't may napaka-laki siyang kasalanan na nagawa rito at sa pamilya nito.
"D-Ditas..." Halos mapiyok pa siya nang sambitin ang pangalan ng dalaga.
Nilingon siya ng babae pero blanko ang ekspresyon ng mukha nito.
"Dinalaw ko lang si Monti dahil narinig ko ang nangyari sa kanya. Ang asawa ko ang nagtanggal ng bala mula sa katawan niya." Anito sa pormal na pananalita.
Malayong-malayo na ang itsura nito sa dating Ditas na nakilala niya. Mukhang naging maganda na nga ang naging buhay nito ngayon.
"T-talaga?" Gusto niyang murahin ang sarili dahil sa nauutal utal niyang pananalita. "Can you extend my gratitude to your husband for saving Monti's life?"
"Sure." At saglit na hinawakan nito ang kaliwang kamay ng binata na nasa gilid nito.
Umiwas siya ng tingin at ibinalik lang ng naglakad na ang babae palabas.
"Nagkita na ba kayo nina Nanay Vi at Nice? Baka nasa cafeteria lang sila at pabalik na. Hintayin mo na lang." Awat niya.
"Hindi na. Kailangan ko na ding umuwi dahil baka hinahanap na ako ng mga anak ko." At dire-direcho nang lumabas.
Nagdalawang isip siya kung susundan ba niya ito sa labas o hindi na lang. Pero sa huli ay mas pinili niyang sundan ito.
"Ahmmm Ditas." Tawag niya kaya't huminto ang babae at dahan-dahang lumingon sa kanya. "G-gusto ko lang humingi ng tawad sa ginawa ko noon sayo at sa pamilya mo. Naging makasarili ako at walang ibang inisip kung hindi ang makuha si Monti. Hindi ko inisip ang maaaring maging kahihinatnatan ng mga ginawa ko. I'm really sorry. I tried to make things right by leaving but it didn't work out. Akala ko pag umalis ako ay magiging maayos na sa inyong dalawa."
Malalim na buntong hininga ang narinig niya mula rito.
"Kalimutan mo na iyon. Matagal nang nangyari kaya hindi na kailangan pang balikan. May mga bagay talaga tayong nagagawa kahit mali, dahil sa pagmamahal. Oo naging mahirap para sa amin ang ginawa mong pagpapaalis sa bayang kinalakihan namin pero nang dahil rin doon ay nagkaroon ng magandang bukas ang pamilya namin. Ang perang nakuha namin sa lolo mo ay ginamit ni tatay bilang puhunan sa pagpapatayo ng karinderya at isang machine shop. Dahil roon ay napagtapos ng pag-aaral ang mga kapatid ko at ganoon din ako. At kung hindi dahil sa ginawa naming paglayo ay hindi ko makikilala ang asawa ko." At ngumiti ito nang bahagya.
"I'm glad that something turned out great from the awful things I did." Sabi niya na tila nakahinga nang maluwag dahil sa narinig.
"Yeah, it was great for me and for my family. But not for Monti." Anito na nagpaseryoso na naman sa atmospera ng kapaligiran nila. "You've hurt him, you know? Hindi mo alam kung gaano mo siya sinaktan noon." May diin ang mga binitiwan nitong salita.
Napayuko siya dahil hindi niya kayang salubungin ang tingin nito.
"I know I've hurt him. And I can't undo the past to stop myself from hurting him that time."
"But you can do something right now. As you can see, you've hurt him again. Everything you do, leads to hurting Monti. And this time, it almost cost his life." Mariin nitong sabi sa kanya. "A piece of advice, Reese. If you really care and love him like you said, then you should stay away as far as you can. It's the only way so you can no longer hurt him." And then she just left her there, torn between staying or choosing to die.
Because leaving him is like taking her own life- dying over and over.
Bumalik siya sa loob ng kwarto at pinakatitigan ang binata. Naroon ang kapayapaan sa mukha nito habang natutulog. At doon lang niya lubusang naisip ang lahat nang nangyari sa buhay nila.
Puro sakit, paghihirap at kapahamakan lang ang dulot niya at ng pamilya niya rito. Nadamay ang ama nito sa nga magulang niya na ipinapatay. Pagkatapos ay siya naman ang nagpahamak rito dahil sa ginawang pagsalo nito sa bala na dapat ay sakanya.
Masyadong nang maraming nagawa ito para mailigtas ang pamilya niya, katulad ng pagtatago nito sa kanyang lolo at ang pakikipagtulungan nito para maipahuli ang mga Aragon.
Tama nga si Ditas. Hindi siya makakabuti para rito. Wala nga siyang nagawa kung hindi ang saktan ang binata simula noon hanggang ngayon. Kailangan na nga niyang lumayo para mapabuti na ito.
Oras na para siya naman ang may gawin, siya naman ang magliligtas rito. At magiging maayos lang ang buhay nito kapag nawala na siya.
She leans forward and steal a kiss on his lips, savoring this last moment with him. For when he wakes up, she will no longer be around to do this to him.
"Please be happy, Baby. And remember that I will always love you." She whispered as she slowly closing the door behind her, finally leaving him again for good.