Chapter 5
Charlie
"Ano ba namang klaseng Refrigerator to! Walang kalaman-laman! Kahit tubig na malamig wala!"
Sinara ko ang ref.. kanina pa ako naghahanap ng kahit konting makakain...wala!... wala kasing nakatira dito sa resthouse ni kuya Zack kundi yung isang katiwala lang.. tinanong ko rin sya kung may stock sya kahit junk food man lang.. wala rin... huhuhuhuhu.. ano ba ito.. titirik na ata ang mata ko sa sobrang gutom! Nagtamtampo na sa kin talaga ang mga alaga ko!
"Naman kasi kuya Andrew! Dito pala tayo pupunta sa bundok na to.. sana man lang nag-stop over muna tayo sa convenience store..Gutom na gutom na ko! Hindi mo man lang ako pinagbaon!"
"BAON! Ano ka bata?! Saka isa pa… Anong Kuya Andrew ang pinagsasasabi mo dyan. Andrew lang.. mukha akong tumatanda sa 'yo.. Manahimik ka nga dyan… yaan mo darating na si Zack."
"Parang 10 years mo nang sinabi yun a wala pa rin sya! tawagan mo naman o.."
"Wala ngang signal dito! Ilang beses ka bang pinanganak? Bakit ba ang kulit mo!"
Hay nako, ayoko ng makipag-argue, walang patutunguhan, palagi na lang akong supalpal.
Parang wala na kami sa kabihasnan,, pero wala pang isang oras namin tinakbo itong bundok na to.. Pero hindi ko rin talaga masabi kung malapit lang talaga itong lugar na to dahil sa sobrang bilis magpatakbo ni Kuya Andrew! Parang hinahabol ng demonyo! Mabuti na lang at bata pa ako, kung hindi, kanina pa ako inatake sa puso!! I promised myself na hindi na ako sasakay kung sya lang ang driver, ever!!!
Malaki ang lupa ni kuya Zack.. pero maliit lang yung cottage.. maaliwalas.. cute.. cozy.. parang bahay kubo sa labas,, pero wag ka.. pagpasok mo, high tech! With matching home theater pa sa salas. pero kahit high tech,, native inspired pa rin ang interior… I’m impressed dahil maganda ang taste ni Kuya Zack.
Naupo na lang ako sa salas, wala naman akong magagawa kundi mag-intay, at ayaw ng lumabas ulit ni Kuya Andrew para bimili ng pagkain, hindi ko alam kung tinatamad o talagang gusto lang nya akong i-torture… I think it’s the latter….
Tinignan ko ang oras.. mag-a-alas Dos na ng madaling araw.. Nagkwentuhan na lang kaming dalawa, pampalipas oras, habang inaantay si Kuya Zack. Maski papano ay nakilala ko ng konti si Kuya Andrew, ang heartthrob ng bayan… May pagka presko but in fairness… kahit na pilyo pala yong taong yon, may tinatago din naman palang kabaitan.
"Hindi ka pa ba inaantok?" Sabi ni Kuya Andrew.
"Hindi nga ako makatulog, nagugutom nga ako... and besides, makakatulog ba naman ako ng walang nalalaman kung anong mga nangyari? Ano ba naman kasing klaseng lugar to, walang ka-signal-signal! Hindi naman tayo kalayuan sa kabihasnan!”
“Matulog ka na lang, ng hindi na ako nagbabantay ng batang makulit” pagbibirong sabi niya.
“Sinong bata? At sinong makulit… as far as I know.. ikaw dito ang makulit.”
He chuckled.
“Pagtiisan mo na lang ako dahil iintayin ko talaga si kuya Zack,, Baka naman joke joke lang to..Hmmm teka… I have a very good idea!”
“And that is?”
“Baka naman pwede mo na akong iuwi? nag-aalala na siguro sa kin si Daddy."
"After all the trouble I’ve been thru, iuuwi lang kita?!! Well sorry, You’re staying here.. And beside, I know you’re dying to talk to Zack." Sabi nya.
Ano ba tong taong to. Hindi matinag tinag!
May narinig silang pumarada sa garahe..
Yes! Yes! Alam kong si Kuya Zack na to!
"HAAAYYY SALAMAT!!!" at napatayo ako para buksan ang pinto! Sa wakas naman at dumating ka na!!
Zack
Almost 12 na rin ako naka-alis papuntang Antipolo..
Maraming pinadala si Mommy for Charlene which I did not even considered bringing any of it, like those sleep over things that she said are essentials for girls. Thank God for Moms like her.
Nagtake out na rin ako ng food,kaya medyo natagalan ako, siguradong gutom na si Andrew at Charlene.. unless nakatulog na. Alam kong di naman sila makaka contact sa kin dahil walang signal doon.. Sinadya ko talaga yun, kaya nga sa resthouse ko sa Antipolo sila pinapunta, dahil siguradong walang magkarating na balita kay Charlene.. Gusto kong ako muna ang kumausap sa kanya, dahil kapag nauna syang makausap ng pamilya nya, siguradong puro galit ang ma-f-feed sa kanya, and I cannot afford that. Masisira ang plano ko. She may not go thru with my plans.
Mag-aalas Dos na nang magpark ako sa garahe ng rest house ko at nakita kong dumungaw sa bintana si Charlene..
Ok here we go. Time to face Charlene… alam kong galit ito, dahil sa mga unexpected drama na nangyari kanina.But I know I can handle it. I handled the wrath of her family, ano pa ba ang galit ng isang anghel?
Hindi ko pa nahahawakan ang door knob ay binuksan na nya ito...
"Finally! why only now? May dala ka bang pagkain?" She said smiling as if she’s really glad to see me?
I was taken aback for that is not the greeting that I was expecting.
Hindi na ako nakapagsalita at inabot ko na lang sa kanya ang ang boxes na naglalaman ng pagkain.
Tuwang-tuwa naman ito ng kinuha at naupo sa salas..
Ok.. so that’s unexpected. I didn’t realize that I was staring at her. Natauhan na lang ako ng inoffer nya yung isang box kay Andrew.
"Hey! kuya Andrew,,,Let's eat!! " Nagtaka ako…Close na sila?
“Haaay salamat at matatahimik na rin ito! Pare, sa susunod kung may ipapakidnap ka sa kin, huwag yung makulit na katulad nito!” sabi ni Andrew na halata naman na inaasar si Charlene. Natawa naman ako.
Umupo ako sa tabi ni Andrew not knowing that I was still staring at her.
Napansin ata nya na tinitigan ko sya.
"Kuya Zack,, kumain ka na ba?? .. " ngingiti ngiting sabi nya na parang nahihiya..
"Go ahead.. I'm not hungry.."
Poise pa rin kahit obvious na gutom na gutom.. I admit, she really looks cute.. no she’s not cute, she’s far from it. I think she’s pretty… On second thoughts.. she’s not pretty…. I guess she’s beautiful!
Napailing ako sa takbo ng isip ko. Baka nga nagugutom ako. Itinuon ko na lang ang pansin ko kay Andrew..
"Thanks pare..I owe you one.."
"No big deal.. dineliver ko lang naman sya dito,, yun nga lang.. tip ko sa yo.. wag mong gugutumin yan... ang kulit! di ako tinantanan simula ng dumating kami dito" tatawa tawang sinabi nya..narinig yon ni Charlene..
"Ewan ko ba naman kasi sa 'yo.. sa bundok pala at malayo sa kabihasnan kami pupunta,, hindi man lang nagdala ng pagkain... e hindi nga nya ako pinatapos ng food ko kanina.. alam mo bang 10 years na akong hindi kumakain!"
Napatawa kaming dalawa habang pinapanood syang i-attack ang pagkain.. Pagkatapos ng ilang subo ay tumingin sya ng seryoso sa kin.
"Kuya Zack a.. may malaki kang kasalanan sa kin... ano bang nangyari??"
"Just finish your food and we'll have a serious talk later.. that is.. kung hindi ka pa inaantok..."
"I'd rather hear your explanation... dahil hindi rin naman ako makakatulog.." tinignan ako ng masama may konting taas pa ng kilay..
"Ikaw pare.. dito ka na rin matulog.. "sabi ko kay Andrew..
"Next time na lang.. I have a very important meeting tomorrow… you know how things are. And besides I know you two need some alone time… I’ll just get in your way. You might not get what you want from her if I’m here... Just be gentle, Ok… mukhang napaka inosente nyan " He said teasingly.
“Kahit kelan ka talaga! Ubusin mo na nga yan at umalis ka na!”
Natawa naman si Andrew. Loko talaga tong taong to, ang hilig sa double meaning. Pero kahit na ganyan yan, wala akong ibang pinagkakatiwalaan kundi sya. He is a true friend and I trust him.
I let them finish their dinner/midnight snack.. Inabot ko kay Charlene yung overnight bag na pinadala ni Mommy..
"Ano ito??" tanong nya..
"Things that you might need for the night... My Mom packed it for you, kaya medyo natagalan ako."
She looks at me questioningly.
"Ummm teka kuya.. hindi mo ba ako iuuwi?? pagagalitan na ako ng daddy ko.. saka uuwi na si Andrew.. tayong dalawa lang dito??" sabi nya na
"Takot ka ba sa 'kin?? " Biniro ko sya..
"Ako takot sa yo? Sino ka ba para katakutan? For your Info Kuya Zack… kaya kong i-defend ang sarili ko. Well at least I can try...” She said but I can sense na nagtatapang tapangan lang sya, in that, I am amused.. hindi pala sya yung tipo na nagpapaka-damsel in distress. “ at mukha namang hindi ka gagawa ng masama. Unless, you are a vampire in disguise?" aba, may character... "Well…. galit hmmm, slight.. and besides kauuwi lang ng Dad ko,, hindi ko pa nakukuha mga pasalubong ko! "
Haaay, may pagka-BI (Batang Isip) pa nga.. akala ko matured na.
I smiled at her… I can’t help it, she’s so cute for her own good. Hindi lang malakas ang appeal nito, malakas din ang charisma. It’s like you’ll be drawn to her kahit na ilang minute pa lang kayong magkakilala. Medyo nagulat nga ako at nakikipagbiruan na si Andrew sa kanya. Kahit na nagkita na sila noon ay hindi naman sila in speaking terms. Pero ngayon, parang magkasundong magkasundo na sila.. ilang oras pa lang silang magkasama… In this, I conclude that there really is something special about her. Dahil ang isang monster na katulad ni Andrew ay na-a-amuse sa kanya.
"Don't worry,, I have your parent's consent.. sabi ko bukas na kita iuuwi.. kahit siguro sa hapon na..."nandilat ang mga mata nya..
"Pumayag sila???!!!!" Gulat na gulat na tanong nya.
"Fortunately… Yes… “
Napanganga sya na parang hindi makapaniwala.
“I'll explaine later..you may want to freshen up a bit.. Hatid na kita sa guestroom."
Tumayo ako at inihatid ko si Charlene sa kwarto...
Bago nya isara ang pinto..
"Remember…. we need to talk.."
"I know, I know, and I'm dying to hear your side of the story.. " At isinara na nya ang pinto..
Bumalik ako sa salas kung saan nakatayo na si Andrew..
"Congratulations Pare, malaking gulo ata itong pinasok mo! Akala ko ako ang sira-ulo… mas malala ka pala sa kin!“
“Can’t I be insane for once in my life?”
“Ano bang nakain mo.. pero I have to give it to you.. ang bilis mong makaisip ng lusot,, parang kanina mo lang sa elevator pala nakita ulit si Charlene..she's very different now a.. kahit hindi pa sya full bloom, ang ganda na!. Mas maganda pa kay Marielle, pare.. and what more.. base from the few hours we've spent together,, mas may depth of character ito, kahit makulit. Mukhang down to earth at mabait.. kaso pare.. bata pa!.hindi ka ba kinikilabutan at 17 years old pa lang yang gusto mong pakasalan? Pwede ka pang isumbong sa bantay bata nyan!Hhahahaha!"
Natawa kaming dalawa. Loko talaga to kahit kelan.
"Don’t worry. I'll see to it that she'll be in good hands..base naman kasi sa observation ko that she's very neglected by her family. Besides, buti nga nagka-choice pa ako ngayon.. at hindi na kailangan pang pakasal kay Marielle.. I just have to pull all my convincing power para mapapayag ko si Charlene sa plano ko.."
"Kaya mo yan pare... pero wag mo lang paiiyakin yan.. masasapak kita.."
"hahahahahahaha!!! oo naman.. Teka, kelan ka pa naging over protective?"
“She’s different, that I can say.”
“I know… “
“Don’t you have second thoughts.”
“I’m dead set on this… It’s her or Marielle, and I’d rather choose the former.”
Tumango tango sya…
“Good choice… O paano, iwan na kita dito, don’t let her take advantage of you! Kayong dalawa lang nandito! Hahahahah!”
"Umalis ka na nga! Sige Pare thanks again.. I owe you one.."
"No problem.... Saka na ko maniningil."