Dawn: S-sige.
Di ko alam pero pumayag ako. Para kasing matagal ko nang kilala yung lalaki. Kahit na hindi ko pa sya kilala, palagay ko naman na mabait sya.
Pinagpalit na nya ako ng damit ko. Paglabas ko, inaayos nya na yung gamit ko.
Richard: Maupo ka muna Rachel. Malapit na rin akong matapos dito.
Tapos ngumiti sya sakin. Nginitian ko qdin sya pabalik. Habang inaayos nya yung gamit, tinitignan ko lang sya. Minsan nahuhuli ko syang sumusulyap sakin. Nginingitian nya na lang ako para siguro di ko mahalata. 😂
Dawn: A-ano nga pa lang pangalan mo?
Richard: Ahh. Richard. Richard Gomez *ngumiti kay Dawn with matching kindat 😉😂*
Dawn: *giggled* Ah. Eh, s-sige. Mr. Gomez. *smile*
Feeling ko pulang pula na 'ko. 😆 Kasi naman eh. Kinindatan nya pa 'ko.
Richard: Tapos na 'ko. Lika na Rachel. *offered his hands*
Hinawakan naman yun ni Dawn pero nahihiya sya.
**
Pagtapos bayaran ni Richard ang hospital bills, umuwi na din sila.
Tahimik lang silang dalawa sa loob ng sasakyan. Si Richard ang nagd-drive habang si Dawn naman ay nags-sightseeing.
Napalingon naman si Dawn nang magsalita si Richard.
Richard: Buti pumayag kang sumama sakin Rachel. *he glanced at Dawn*
Dawn: Eh, sabi naman kasi ng doctor na aalagaan mo ko eh. *medyo nahihiya*
Richard: Paniguradong matutuwa si Alex kapag nakita ka na nya.
Dawn: Alex? Sino yun?
Richard: Ahh. Si Alex, anak natin sya.
Dawn: Anak? 😳 M-may anak tayo?
Richard: Oo. 16 years old na sya. (16 na sya hahaha para masaya)
Dawn: May anak tayo. So ibigsabihin, asawa kita?
Richard: Hindi.
Dawn: Hindi kita asawa pero may anak tayo? Ang gulo naman yata. Pano nangyari yun?
Richard: Maaalala mo rin ang lahat sa tamang panahon. Sa ngayon, ang mahalaga lang ang kasalukuyan. Wag na muna nating intindihin ang nakaraan.
Dawn: P-pero teka saglit. Gusto ko lang malaman kung ano bang namamagitan sating dalawa. May anak tayo pero di tayo mag-asawa. Edi, boyfriend kita?
Richard: Hmmm. Siguro. Di ko rin alam eh. Gusto mo bang maging tayo? (Hahaha.. Teka teka.😂)
Dawn: H-ha? M-maging t-tayo? Pano yun? E-eh. Hindi pa nga kita kilala tapos t-tayo na? *nahihiya at the same time blushing*
Richard: Edi, manliligaw mo 'ko. *smiled*
Dawn: *blushed* Ha? Manliligaw pa lang kita pero may anak na tayo. Parang mas lalong magulo.
Richard: Para mas maganda, magpakasal na tayo.
Dawn: Kasal?! Agad? Eh, boyfriend nga di ako pumayag eh. Kasal pa kaya?
Richard: *chuckled* Alam mo, gutom lang yan. Lika, kain muna tayo.
Dawn: S-sige, pero wala 'kong pera eh.
Richard: Sino ba nagsabing ikaw ang magbabayad?
Dawn: W-wala. Pero kas--
Richard: Ako ang magbabayad. *smiled* Tsaka diba manliligaw mo 'ko? Dapat ako talaga ang magbayad.
Dawn: Hayy. Hahaha!
Bumaba na sila ng kotse at pumasok sa restaurant. Magkahawak ang mga kamay nila. Medyo komportable na rin si Dawn pero syempre naiilang pa din sya sa tuwing hahawakan ni Richard ang kamay nya.
Waiter: Good Afternoon sir. Table for how many? (ano daw?)
Richard: Table for two.
Waiter: This way sir.
Gin-uide (guided yun basta haha) sila ng waiter. Sumunod naman sila, magkahawak pa din ang kamay.
Umupo na sila at umorder.
Dawn: Eh, Richard. H-hindi ba masyadong mahal ang mga pagkain dito?
Richard: Hindi yan. Ako naman ang magbabayad diba, Rach? You have nothing to worry about. *laughed* Basta kumain ka ng marami para may lakas tayong maghugas ng plato kapag kulang ang pera ko.
Dawn: Ha?! Hala. Eh kung sa turo turo na lang tayo kaya kumain. Lika na.Richard. Kain na lang tayo ng isaw tsaka fishballs.
Richard: Bakit naman? Ayaw mo ba dito?
Dawn: Eh hindi namam kaso baka kulang yung pera mo eh.
Richard: Hahaha! Relax Rachel. Syempre hindi kulang yung pera ko. Magyayaya ba ako dito kung kulang yung pera ko?
Napasimangot naman si Dawn.
Richard: *chuckled* Ang cute mo Rachel.
Nagulat naman si Dawn at nagblush. Nakita naman yun ni Richard kaya tumawa ito. Maya-maya ay dumating na ang pagkain nila.
Habang kumakain sila, tahimik lang sila. Tuloy-tuloy lang si Richard sa pagkain. Samantalang si Dawn naman ay nakatitig kay Richard. Napansin naman nya ito.
Richard: Ahh. Ayaw mo ba yung pagkain? Order na lang tayo ng iba.
Dawn: A-ahh. H-hindi. Okay lang to.
Richard: Sige. *smiled* Kain ka na.
Tumuloy na sa pagkain si Richard habang si Dawn ay sumubo ng kaunting pasta. Maya-maya ay tinitigan nya si Richard. Hindi kasi nya maiwasang hindi titigan ito.
Richard: Ikaw Rach ah. Nahahalata na kita. *chuckled*
Dawn: H-ha? B-bakit?
Richard: Crush mo 'ko noh?
Dawn: Hindi ah. Bakit mo naman nasabi yan?
Richard: Kanina mo pa 'ko tinititigan eh. Baka nga natunaw na 'ko e.
Dawn: Porket ba tinitignan kita, crush na kita? *masungit*
Richard: Oops. Sungit mode activated *pabulong*
Dawn: Ano kamo??
Richard: A-ahh. Ha? W-wala. S-sabi ko, nag-gwapuhan ka sakin noh? *winked*
Dawn: Tss. Yabang. *pabulong*
Richard: Ha?
Dawn: Ah. Wala wala. Sabi ko, ang gwapo mo.
Richard: Ang ganda mo. *smiled*
Nagblush naman si Dawn.
Pagtapos nilang kumain, agad naman silang sumakay sa kotse at nagtungo na sa bahay nila.
Nung pauwi na sila. Medyo maingay na din kasi nagaasaran sila sa loob. Minsan nagkakapikunan pero nagtatawanan na lang sila. Maya-maya ay huminto na sila sa tapat ng bahay nila.
Dawn: Dito na ba ang bahay mo?
Richard: Hindi.
Dawn: Eh, bakit tayo tumigil dito?
Richard: Hindi akin yung bahay na 'to. Satin. ☺
Dawn: Ts. Hahaha! Oh. Teka, may lumabas na lalaki. Yan ba si Alex?
Richard: *laughed* Hindi Rach. Babae si Alex. Alexandra.
Dawn: Eh sino yan?
Richard: Boyfriend nya. Si Rave.
Dawn: Boyfriend?! Ehh. Ilang taon na ngaulit si Alex?
Richard: 16.
Dawn: 16 pa lang pero may boyfriend na?
Richard: Ganun na talaga ngayon Rach.
Nagsalubong naman ang kilay ni Dawn kasi nagtaka sya.
Binuksan ni Richard ang bintana para kausapin si Rave. Pagbukas nito, hindi nakita ni Rave ang mukha ni Dawn dahil may hinahanap ito sa bag nya.
Rave: Hi tito.
Richard: Hi Rave. Kamusta si Alex?
Rave: Ah. Okay lang po sya tito. Eh, nakatulog na po pala sya. Hindi na po kasi nya kayo mahintay eh.
Richard: Ahh. Sige, aakyatin ko na lang sya mamaya. Salamat ha.
Rave: Wala ho yun tito. Eh, pwede po bang magtanong?
Richard: Nagtatanong ka na.
Rave: Ahh. Hehe! Sino po ba yung kasama nyo?
Richard: Ah. Secret. *smiled*
Rave: Kayo tito ah. Alam po ba yan ni Alex? (A/n: di nya alam na si Dawn yun 😂😊✌)
Richard: Hindi pa. Malalaman nya din naman eh.
Rave: Eh. Sige po tito. Uuwi na po ako
Richard: Sige. Salamat ulit.
Umalis na si Rave kaya napalingon si Richard kay Dawn.
Richard: Anong hinahanap mo?
Dawn: Ahh. Wala, kinuha ko lang yung suklay. Baka kasi magulo na yung buhok ko.
Richard: Hindi naman magulo yung buhok mo. Tsaka kahit na magulo yang buhok mo, maganda ka pa din.
Nginitian ni Richard si Dawn. Nailang naman si Dawn.
Dawn: Ahh, baba na tayo.
Bumaba naman na sila. Dahil nga tulog na si Alex. Umakyat na sila sa kwarto nila. Nagpalit na si Rachel ng night gown habang si Richard naman ay naligo.
Tinitignan ni Dawn ang tanawin habang yakap ang sarili. Medyo hindi rin sya komportable sa suot nya dahil nga manipis at maikli ito.
Nagulat sya nang may yumakap si likod nya. Si Richard ito.Naramdaman nya ang mainit na hininga nito.
Richard: Dawn.
Hindi makasagot si Dawn. Hindi rin sya makagalwa dahil para syang binuhusan ng malamig na tubig (ice bucket challenge haha, joke ✌)
Richard: Dawn, namiss kita.
Pinaharap ni Richard si Dawn at dahan-dahang hinaplos ang likod nito.
Dahan-dahang nilapit ni Richard ang mukha nya sa mukha ni Dawn. Bago magkadikit ang mga labi nila, nagsalita si Richard.
Richard: Mahal na mahal kita Dawn.
Mabilis ang mga pangyayari. They MADE LOVE that night.
***
Aaaaaaaaahhhhhhhhh! Omg. Hahaha! Ang bilis noh? Kakauwi pa lang tapos. Hayyy! Hahahah! Pagbigyan na. :))
Sorry po ulit sa matagal na update :)
~ORANGE ❤