Emir: Galiba adını öğrendim dövülecek insan!
Bilinmeyen Numara: Ne nasıl?
Emir: O okuduğun hikayelerdeki gibi uzun süre seni bulamayacağım mı sanıyordun?
Bilinmeyen Numara: Orda olan hiçbir şeyin olacağını düşünmüyorum zaten.
Emir: Evet adın Eymen'miş doğru mu?
Bilinmeyen Numara: Doğru.
Emir: Her an dayak yemeğe hazır ol.
Bilinmeyen Numara: Her zaman hazırdım zaten.
Emir okuduğu mesaja görüldü atmak ile yetindi. O çocuğu dövmek için sabırsızlanıyordu. Bu çocuğu dövmek için haklı bir sebebim var diye düşünüyordu. Çünkü bir erkekti ve kendisine aşık olmuştu.
Birini dövmek için başka ne sebep gerekir diye düşünüyordu. Yarın sabah okula gittiğinde onun işini hallederim diye düşünüyordu. Yatağına uzanmış, uyumak için gözlerini kapatmıştı. Kısa süre sonra zaten uykuya dalmıştı.
~~
Genç çocuk oturduğu banka uzanmıştı, yıldızları çok daha rahat görebiliyordu.
Aşık olduğu genç ona kendisini döveceğini defalarca söylemişti ki, zaten ona aşık olduğun da bunun farkındaydı.
Aşık olduğu insanın böyle biri olduğunu biliyordu. Hep ona uzaktan bakmıştı genç, insanlara sinirlenirken ki hallerine aşık olmuştu.
Sinirlenince titreyen ellerine aşık olmuştu, ve bağırırken boğazında belirginleşen damara.
Onun herşeyine aşık olmuştu, en ufak hareketi bile aşık olmasına yetmişti.
Ama herşeyin de farkındaydı, aşık olduğu gencin onu hiçbir zaman sevmeyeceğini biliyordu. Ona hiçbir zaman aşık olmayacağını biliyordu.
Gerçi umut etmemişti hiçbir zaman. Her zaman umutsuz davranmıştı bu konuda. Böyle en iyisini yaptığını düşünüyordu, eğer birşey umut edersem sadece üzülen ben olurum diyordu.
Çok haklıydı, bundan zararlı çıkan kendisi olurdu.
Biliyordu, birgün ondan gerçek anlamda bir dayak yiyecekti. Aslında bunu istiyordu, çünkü artık hayatımdaki amaçlarım bitti diyebilecekti.
Artık herşey bitti diyebilirdi. Bu aşktan kurtulamazdı belki ama bitti diyebilirdi.