11.23
သူတို႔ေတြက ေတာထဲ လွ်င္ျမန္စြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္။ ဂူဆီ သုံးရက္အၾကာမွာ တစ္ေခါက္ျပန္လာၾကည့္ခဲ့ေပမဲ့ ေဟာ္မုန္းနံ႔ေတြက အခုထိ ျပင္းေနဆဲျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ၿပီး ျပန္ထြက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔က တစ္ရက္ခ်င္း လာလာၾကည့္ခဲ့ၿပီး စုစုေပါင္း ခုႏွစ္ရက္ ၾကာျမင့္သြားခဲ့တယ္။
ေသြးသန႔္အိုမီဂါေတြက heat ျဖစ္တာ ပိုၾကာေလ့ရွိၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အယ္လ္ဖာေတြကို စြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းကလည္း ပိုျမင့္ေလတယ္။ ဒါကေတာ့ ကမာၻရဲ႕အသိစိတ္ကေန သူရဲ႕ သားေတာ္ကို ခ်ီးျမင့္ထားတဲ့ ေ႐ႊလက္ေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ေလတယ္။ သူက အထူးခြၽန္ဆုံးမ်ိဳးဆက္ကို ေမြးဖြားေပးႏိုင္လိမ့္မယ္။ ယြင္ရွန႔္က လုံးဝတည္ၿငိမ္သြားၿပီ ျဖစ္တယ္။ သူက ဂူေရွ႕ကေန ေစာင့္ေနရင္း အေတြးထဲ နစ္ေျမႇာေနေလတယ္။
ေဟာ္မုန္းေတြက တျဖည္းျဖည္း ကြယ္ေပ်ာက္လာၿပီျဖစ္တယ္။ ေအာ္ၿငီးသံေတြက ႐ုတ္တရက္ ပိုပိုၿပီး ျပင္းထန္လာၿပီးေနာက္ ႐ုတ္ခ်ည္း ရပ္သြားခဲ့ေလတယ္။ သိသာစြာပဲ အထဲက လူႏွစ္ေယာက္က ခုႏွစ္ရက္ ခုႏွစ္ည မိတ္လိုက္ၿပီးအဆုံးမွာေတာ့ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလၿပီ။
အဲလိူလူေတြကို ဘယ္လိုမ်ား လူသားလို႔ ေခၚပါလိမ့္။ သူတို႔က သားရဲမွန္း သိသာေနတာပဲ။
ယြင္ရွန႔္က တိတ္တဆိတ္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္တယ္။
အဝတ္ေတြ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကယ္လီက ေက်ာက္တုံးကို ဖြင့္ၿပီး ဂ်ိဳရႈအာကို လမ္းေလွ်ာက္လာႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္။ တကယ္လို႔သာ ပုံမွန္ အိုမီဂါ ဆိုရင္ ဒီေလာက္အခ်ိန္အၾကာႀကီး သာယာမႈ ခံစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လက္တေခ်ာင္းေတာင္ 'မ' ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေပ။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ိဳရႈအာရဲ႕ ခႏၶာႀကံ့ခိုင္မႈက အယ္လ္ဖာ နဲ႔ယွဥ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အခုထိ မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္တာ ျဖစ္တယ္။
ဂူရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ၿပီး ကယ္လီက ျဖဴေဖ်ာ့သြားခဲ့တယ္။ ဂ်ိဳရႈအာက သူ႔မုန္းတီးလွတဲ့ အမူအရာေတြ ျမင္မွာစိုးၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းကို ငုံ႔ထားလိုက္တယ္။ သူက ဒီအခိုက္အတန႔္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာ ျဖစ္တယ္။
စီရွယ္ ဘယ္လို တုံ႔ျပန္မလဲ။
ငိုမွာလား။ က်ိန္ဆဲမွာလား။ တိုက္ခိုက္မွာလား။
စီရွယ္ ပိုခံစားရေလ သူက ေပ်ာ္႐ႊင္ေလျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ သူ႔အထင္က လုံးဝလြဲမွားေနခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးက စိမ္ေျပနေျပ လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး ႐ုတ္တရက္ ကယ္လီရဲ႕ အက်ီကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး နမ္းဖို႔ရာ ေအာက္ကို ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့ၿပီး စိတ္သက္သာရာ ရသြားတဲ့ အမူအရာ ေပၚေနေလတယ္။
" စီရွယ္ ... ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါ......" ကယ္လီက ရွင္းျပဖို႔ အရဲစြန႔္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
" စိတ္မရွိနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္က တျခား အိုမီဂါ ကို အမွတ္အသား လုပ္ထားတဲ့ အယ္လ္ဖာကို ဒိတ္မလုပ္ဘူး "
ယြင္ရွန႔္က အခုလက္ရွိအေျခအေနကို ေဖာ္ျပရရင္ ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ကယ္လီက သူ႔ခ်စ္သူ မဟုတ္ေပ။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ဂ်ိဳရႈအာက လက္ဦးသြားလို႔ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ဒိတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီ ကံမေကာင္းတဲ့ အခ်စ္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ နည္းလမ္းကို မေတြးမိႏိုင္ေလာက္ေပ။
ကယ္လီက အင္ပါယာရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ဆက္ခံသူ ျဖစ္ၿပီး သူက ေတာ္ဝင္မိသားစုရဲ႕ ေမွးမွိန္ေနတဲ့ ဂုဏ္က်က္သေရကို ျပန္လည္ရရွိဖို႔အတြက္ ခ်ယ္မန္းဆီ စာလာသင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ သူက တခ်ိဳ႕စစ္တပ္အင္အားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္လိုတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူက အရည္ခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ လိုေပတယ္။ မူလဇာတ္ေၾကာင္း သူ႔ကံတရားအရ ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ေသဆုံးမႈအၿပီးမွာ သူက ဂ်ိဳရႈအာကေနတဆင့္ ပထမစစ္တပ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူက သူ႔အကိုကိုလည္း တိတ္တဆိတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး လန္ႏြန္း အင္ပါဟာရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ အင္အားအႀကီးဆုံး စစ္တပ္နဲ႔ ဘုရင္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
သူက အျပင္ဘက္မွာ ညင္သာၿပီး ရွက္တတ္တဲ့ပုံေပၚေပမဲ့ အတြင္းမွာ တြက္ခ်က္ေနတာ ျဖစ္ေလတယ္။ အမ်ားေရွ႕ႏွင့္ သီးသန႔္မွာေရာ သူက စီရွယ့္ကို ႀကီးမားတဲ့ အလားလာေၾကာင့္ လြယ္ကူစြာ လက္မလႊတ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အခု ဂ်ိဳရႈအာနဲ႔ ေဖာက္ျပန္တာ သက္ေသရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယြင္ရွန႔္က သူ႔ကို ေအာင္ျမင္စြာ ခါခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။
" ဂ်ိဳရႈအာက အိုမီဂါ လို႔ မေတြးခဲ့မိဘူး။ ေကာင္းေကာင္း ဖုံးထားႏိုင္တာပဲ " ယြင္ရွန႔္က အံ့ၾသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
" ဒါကို လ်ိဳ႕ဝွက္ေပးဖို႔ ကူညီေပးပါ။ မင္းလည္း အိုမီဂါပဲေလ။ ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကို မင္းနားလည္ႏိုင္မွာပါ။ အိုမီဂါ ေတြက အားမနည္းဘူး။ ငါတို႔ေတြက သားဖြားတဲ့စက္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔သာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ ေနရာပိုရလိမ့္မယ္။ အဲဒါ မင္း ေျပာခဲ့တာေတြပဲမလား။" ဂ်ိဳရႈအာက သူ႔ေခါင္းကို ေမာ့ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔သူ႔ကို ၾကည့္ေနတယ္။
ယြင္ရွန႔္က ဂ်ိဳရႈအာကို ထုတ္ေဖာ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိေပ။ သူက ယုံၾကည္ၿပီး အနည္းငယ္ ခံစားသြားရပုံ ဟန္ေဆာင္လိုက္ေလတယ္။ အဲဒီေနာက္ လွည့္ထြက္မသြားခင္ လူႏွစ္ေယာက္ကို နက္နက္နဲနဲ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းကလည္း ခ်က္ခ်င္း ေနာက္က လိုက္သြားခဲ့တယ္။
ကယ္လီကလည္း သူတို႔ေနာက္ကို လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ိဳရႈအာရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အေျခအေန ေတြးမိၿပီး ဒီမွာပဲ ေနရစ္ခဲ့တယ္။ သူက ေသြးက အလြန္သန႔္စင္ၿပီး သန္မာတဲ့ ဂ်ိဳရႈအာကို အမွတ္အသားျပဳခဲ့မိတာ ျဖစ္တယ္။ သူက အလြန္သန္မာတဲ့ မ်ိဳးဆက္ကို ေမြးဖြားေပးႏိုင္လိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို တာဝန္ယူရမယ္လို႔ သူကိုယ္သူ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာေနေလတယ္။
ယြင္ရွန႔္က အမူအရာကင္းမဲ့စြာ ဓားကို ယမ္းၿပီး အတားအဆီးေတြကို ရွင္းလင္းေနတယ္။ ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔ေနာက္က လမ္းတေလွ်ာက္ တိတ္ဆိတ္စြာ လိုက္လာခဲ့တယ္။ ညေနေရာက္တဲ့အခါမွာ သူတို႔က ေခတၱနားေနဖို႔ ေနရာ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက ဇာ့ဂ္အသား ခ်က္ျပဳတ္ရာမွာ အာ႐ုံစိုက္ထားၿပီး ယြင္ရွန႔္က မီးပုံထဲ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးဆြေနတယ္။ သူက ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေမးလိုက္တယ္။
" ဘယ္လိုခံစားေနရလဲ။ အၾကာႀကီး တြဲေနခဲ့တဲ့ ဘီတာက အိုမီဂါ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး အံ့ၾသခြင့္ေတာင္မရခင္ အျခား အယ္လ္ဖာ နဲ႔မိတ္လိုက္ေနခဲ့တာေလ။ ခင္ဗ်ား နာက်င္မႈကို ဖုံးထားတာလား"
တကယ္ေတာ့ စိတ္အေျခအေနကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရရင္ ေအာ့စ္ဘြန္းက ကံအဆိုးဆုံး ျဖစ္ေနေလတယ္။ အဲဒီအေတြးနဲ႔ ယြင္ရွန႔္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးက ေကြးၫြတ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒါက စီရွယ္ကို ပစ္ပယ္လို႔ ျပန္ဆပ္ရတာပဲ။
ေအာ့စ္ဘြန္းက အမွန္အကန္ သူ႔နာက်င္မႈ ဖုံးကြယ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ဆက္ဆံေရးေတြ ျပတ္ဆဲၿပီးတာကို ဘာလို႔ ကယ္လီကို နမ္းလိုက္ရတာလဲ။ သူက ကယ္လီႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျဖတ္ထုတ္ပစ္ဖို႔ သူ႔စိတ္စြမ္းအားကို အသုံးျပဳလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ေလတယ္။
သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကို တိမ္မည္းေတြနဲ႔ လႊမ္းၿခဳံထားသလို ခံစားမႈ အေျခအေနဆိုးေနေလတယ္။
" တကယ္ကို ဖုံးကြယ္ထားတာလား။ ဂ်ိဳရႈအာကို အခုထိ ခ်စ္ေနေသးတာလား။ အနာဂတ္မွာေရာ သူ႔ေနာက္ လိုက္ေနဦးမွာလား။ အႀကံဉာဏ္ တစ္ခုေလာက္ ေပးခ်င္တယ္။ ဦးေႏွာက္ မရွိတဲ့သူလို မျဖစ္ေစနဲ႔။ သူက သူရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုေတြ႕ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ လက္လႊတ္ေပးသင့္တယ္ေလ။
သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔က ခင္ဗ်ားတာဝန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားက ပထမတန္းစားပါ။ ဂ်ိဳရႈအာထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ပါတနာကို ရွာေတြ႕ႏိုင္လိမ့္မယ္ "
ယြင္ရွန႔္က အေလးအနက္ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္။ စီရွယ္က ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ေသဆုံးမႈကို သူ႔ဘဝတေလွ်ာက္လုံး ေနာင္တရေနခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ယြင္ရွန႔္က သူ႔ကို ဂ်ိဳရႈအာအတြက္ ေနာက္တႀကိမ္ထပ္ၿပီး အရာအားလုံးကို လက္လႊတ္ဖို႔ ခြင့္မျပဳႏိုင္ေပ။
သူ႔နားက တိမ္မည္းေတြက တျဖည္းျဖည္း လြင့္ပ်ယ္သြားတယ္။ ေအာ့စ္ဘြန္းက စိတ္ပါလက္ပါ ေမးလိုက္တယ္
" တကယ္ကို ကိုယ့္ကို ပထမတန္းစားလို႔ ထင္လား။"
" ဒါေပါ့ ခင္ဗ်ားက ဂလက္ဆီထဲမွာ စြမ္းအားအႀကီးဆုံး စစ္သည္ေတာ္ပဲေလ " ယြင္ရွန႔္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
" ကိုယ့္အခ်စ္ဆုံးသူကိုေတာင္ မထိန္းသိမ္းထားႏိုင္တာ ဘယ္လိုလုပ္ ပထမတန္းစား ျဖစ္ပါ့မလဲ "
ေအာ့စ္ဘြန္းက ေသခ်ာေပါက္ ဂ်ိဳရႈအာကို ေျပာေနတာ မဟုတ္ေပ။ ဒါေပမဲ့ ယြင္ရွန႔္က ဒါကို မသိခဲ့ေပ။ သူက တျခားသူေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္တဲ့သူ မဟုတ္ေပ။ ညစာစားၿပီးတာနဲ႔ သူက ေအာ့စ္ဘြန္းကို ေတာထဲ ဇာ့ဂ္ေတြသတ္ဖို႔ ဆြဲေခၚလာခဲ့တယ္။ သူတို႔က ရက္အနည္းငယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အမဲလိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ အိပ္ဖို႔ရာ ဂူရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီး ႏိုးလာတာနဲ႔ ထပ္မံ အမဲလိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ မၾကာခင္မွာ ေတာ တစ္ဝက္လုံး ရွင္းလင္းၿပီးခဲ့တယ္။
ဂ်ိဳရႈအာက မိတ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အရမ္းအားနည္းေနခဲ့တယ္။ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အမဲျပန္မလိုက္ခင္ ႏွစ္ပတ္ၾကာ နားေနခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လုပ္ေဆာင္မႈ ၿပီးစီးဖို႔ က်ရႈံးခဲ့ေလတယ္။
အေတာ္ဆုံးေက်ာင္းသားက စီရွယ္က လြဲၿပီး တျခားသူ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ သူက ဇာ့ဂ္အေကာင္ေရ 20,000 သတ္ခဲ့ၿပီး ခ်ယ္မန္း စစ္အကယ္ဒမီေက်ာင္းရဲ႕ သမိုင္းတေလွ်ာက္ ထူးခြၽန္တဲ့ မွတ္တမ္း ထပ္တင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဆု ေၾကညာတဲ့အခါ ေအာ့စ္ဘြန္းက ဂုဏ္ယူစြာ ၿပဳံးလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးက ဆုဖလားေပၚ အနမ္းေပးတာကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ေအာက္ပိုင္းရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စီရွယ္က သူ႔ကို စြဲေဆာင္ဖို႔ရာ ေဟာ္မုန္း မလိုေပ။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးတည္ရွိမႈက အားအေကာင္းဆုံး ေဟာ္မုန္း ျဖစ္ေလတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို သူကို ႐ူးသြပ္စြဲလမ္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေလတယ္။
အင္ပါယာကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေအာ့စ္ဘြန္းက အသည္းကြဲေနတဲ့ပုံစံ ဆက္ဟန္ေဆာင္ေနေလတယ္။ ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ သူ စိတ္အေျခအေနကို တစ္ေယာက္ခ်င္း တိုက္ခိုက္မႈမွာပဲ ျမဳပ္ႏွံထားၿပီး သူရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ စိမ္ေခၚသူက စီရွယ္ပဲ ျဖစ္ေလတယ္။
ယြင္ရွန႔္က ေအာ့စ္ဘြန္းနဲ႔ အဆတစ္ရာ ေျမဆြဲအားေအာက္မွာ ႏွစ္နာရီၾကာ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ သူခႏၶာက ၿပိဳလဲခါနီး အေျခအေန ျဖစ္ေနေလတယ္။ သူက ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ လက္သီးကို လွ်င္ျမန္စြာ ေရွာင္လိုက္ၿပီး ေအာ့စ္ဘြန္းကို ျပန္လွည့္ကန္လိုက္ေလတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူက ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ညာဘက္ေရာက္သြားၿပီး သူ႔တံေတာင္နဲ႔ ေခါင္းကို ထုေထာင္းလိုက္တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းကလည္း သူရဲ႕တိုက္ခိုက္မႈကို ေရွာင္လိုက္ရင္း လက္ေကာက္ဝတ္ကေန ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ဒူးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဖိထားလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ေခြၽးေတြ ႐ြဲနစ္ေနၿပီး ေမာပန္းေနၾကတယ္။
ယြင္ရွန႔္က ေန႔တိုင္း ရႈံးခဲ့ၿပီး ဒီေန႔ထပ္ရႈံးတာက သူ႔ကို ပိုကသိကေအာက္ ျဖစ္ေစတယ္။ သူခႏၶာကိုယ္ မလႈပ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ စိတ္စြမ္းအားကို စုစည္းၿပီး အာ့စ္ဘြန္းကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက အား တစ္ခု ခ်ည္းကပ္လာတာ သတိထားမိၿပီး သူ႔စိတ္စြမ္းအားကို တားဆီးဖို႔ရာ ထုတ္လြတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္စြမ္းအားႏွစ္ခု ပိုၿပီး အတိအက်ေျပာရရင္ သူတို႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြ ထိေတြ႕သြားက်ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေပါင္းစပ္သြားတယ္။ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ပြတ္သပ္ေနၿပီး လိုက္ဖက္ညီေနေလတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ သာယာမႈက ေရႀကီးလာသလိုမ်ိဳး လွ်ံက်လာရင္း လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေရာ စိတ္ေရာ လွ်င္ျမန္စြာ ႐ြဲ႐ြဲစိုသြားေစတယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္း မ်က္လုံးေတြက နီရဲလာၿပီး စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္တဲ့ ယြင္ရွန႔္က ေက်ာဘက္ လွည့္လာၿပီး ဖက္ထားလိုက္တယ္။ သူတို႔ေတြ ၾကားထဲ ေလမဝင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္ထားခဲ့ၿပီး သူတိုရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းေတြကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖိမိေနၾကတယ္။ သူတို႔ ဝိညာဥ္ ေတြ တိုက္႐ိုက္ေရာေႏွာသြားတဲ့ ခံစားခ်က္က အရမ္းအံ့အားသင့္ဖို႔ေကာင္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လုပ္ရွားဖို႔ ေမ့ေနေလတယ္။
သူတို႔ေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔ ဖိကပ္ထားရင္း ပင့္သက္ရႈိက္လိုက္ၿပီး က်ယ္ေလာင္စြာ မာန္ဖီရင္း နမ္းေနမိၾကတယ္။
တစ္နာရီၾကာတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္စြမ္းအား ေပါင္းစည္းေနတာက တျဖည္းျဖည္း ကြဲကြာလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျပင္းထန္တဲ့ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားတယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ နဖူးက ေသြးေၾကာေတြ ေထာင္မတ္ေနၿပီး သူရဲ႕ႀကီးမားတဲ့ လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ တင္ကို ပြတ္သပ္ေနေလတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ျပင္းထန္စြာ ၿငီးလိုက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ခြၾကားကလည္း စိုစြတ္ေနေလတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ အနံ႔က ေလထုကို ဖုံးအုပ္ထားေလတယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ ... ၿပီးေတာ့ သူက ငါ့ကို ထားပစ္ခဲ့တဲ့သူ......
ေကာင္းတယ္။ ယြင္ရွန႔္ရဲ႕ မ်က္ခုံးေတြက ပင့္တက္သြားခဲ့ၿပီး သူတိုရဲ႕ ဝိညာဥ္ ေတြ ေရာယွက္သြားၿပီး ရင္းႏွီးေနတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုလုပ္ သတိမျပဳမိရတာလဲ။
သူက အျခားလူကို တြန္းခ်လိုက္ၿပီး အၾကင္နာမဲ့စြာ သူ႔ေျခေထာက္ၾကားက အရာကို ကန္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ရင္း ထြက္သြားခဲ့တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔အဖိုးတန္ေနရာကို အကန္ခံလိုက္ရၿပီး တြားမသြားခင္ သူ႔ခြၾကားကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ နာက်င္မႈ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ေနာက္မွာ သူက လွ်ာသပ္လိုက္ၿပီး သူ အခုႀကဳံေတြ႕လိုက္ရတဲ့ သာယာလြန္းတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ျပန္ေတြးေနေလတယ္။ သူ႔ခႏၶာက ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္လာခဲ့ေလတယ္။ သူစိတ္စြမ္းအားက အျခားသူဟာနဲ႔ တိုက္မိသြားတဲ့အခါမွာ ဒီလိုမ်ိဳး တခါမွ မခံစားဖူးေပ။ သူတို႔ေတြက တစ္ေယာက္ခ်င္း မၿပီးျပည့္စုံတဲ့ စက္ဝိုင္းျခမ္းေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး အတူတူေပါင္းစပ္ဖို႔ ေမြးဖြားလာတာ ျဖစ္တယ္။ ဝိညာဥ္ တုန္လႈပ္သြားခံလိုက္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘယ္လွပတဲ့ စကားနဲ႔မွ ၫႊန္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ေပ။
သူက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး စီရွယ္ရဲ႕ အိပ္ခန္းဆီ ေအာ္ေခၚေနရင္း ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္
" စီရွယ္ ... ကိုယ့္အခ်စ္ေလး ဒီအေၾကာင္းေျပာဖို႔ လိုတယ္ေလ။ ဒီအေျခအေနက ထူးဆန္းတယ္ မထင္မိဘူးလား။ ကိုယ္တို႔ေတြ ထပ္စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္ဆက္ျဖစ္မလဲ ရွာၾကည့္ရေအာင္ေလ "
ဒါေပါ့ ဒီတခါေတာ့ စီရွယ္ခႏၶာထဲ ဝင္ဖို႔ ေမ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ေပ။
ယြင္ရွန႔္က ေရခ်ိဳးၿပီးခါစျဖစ္ၿပီး ဆံပင္အေျခာက္ခံေနတယ္။ ေအာ့စ္ဘြန္း စကားေတြၾကားတဲ့အခါမွာ ႏွာေခါင္းမရႈံ႕ဘဲ မေနႏိုင္ေပ။ ဘဝေတြအမ်ားႀကီး ၾကာတာေတာင္ ဒီလူ အခုထိကို မေရာင့္ရဲတတ္ေသးဘူး။
ခ်စ္တင္းေႏွာခ်င္တယ္လို႔ ဘာလို႔တိုက္႐ိုက္မေျပာတာလဲ။ အၿမဲတမ္း တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ လာလာေပးေနတယ္။
သူက တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အဲဒီလူရဲ႕ ရွပ္အက်ီကို ဆြဲကိုင္လိုက္တယ္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆြဲေခၚလာၿပီး ကုတင္ေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္။
" ေျပာပါဦး။ ဂ်ိဳရႈအာနဲ႔ ကယ္လီ အျဖစ္အပ်က္က ခင္ဗ်ား စီစဥ္ထားတာမလား။ " သူက ေဘးက ဆိုဖာေပၚထိုင္လိုက္ၿပီး တိုက္႐ိုက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးလိုက္တယ္။ သူရဲ႕ ေရခ်ိဳးဝတ္႐ုံက တစ္ဝက္ ဟေနၿပီး သူရဲ႕ က်စ္လစ္တဲ့ဗိုက္သားနဲ႔ အဲဒီ လ်ိဳ႕ဝွက္အပ္တဲ့ ေနရာကိုလဲ ထုတ္ေဖာ္သလို ျဖစ္ေနတယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက စိုက္ၾကည့္ေနရင္း အၾကာႀကီး ေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္ေနၿပီး သူ႔ခြၾကားကလည္း တျဖည္းျဖည္း ေထာင္မတ္လာေနတယ္။
ယြင္ရွန႔္က အၿပဳံးတုေလးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အဲဒီလူရဲ႕ ခြၾကားေပၚကို တက္လာတယ္။ သူက အံ့ႀကိတ္လိုက္ရင္း ေမးလိုက္တယ္
" ဟိုးအရင္ထဲက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖ်ားေယာင္းဖို႔ အစီစဥ္ခ်ထားခဲ့တာေပါ့ ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကယ္လီ နဲ႔ ဂ်ိဳရႈအာကို ဖယ္ရွားဖို႔ heatကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဇာတ္လမ္းခင္းခဲ့တယ္ေပါ့ေလ။ ေကာင္းၿပီေလ ခင္ဗ်ား လုပ္ခဲ့တာမလား "
တကယ္လို႔ သူသာ သူ႔ခ်စ္သူေနရာမွာဆိုရင္ သူ႔ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ေစာေစာ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိမွာပဲ ျဖစ္တယ္။
" ဟုတ္တယ္။ ဂ်ိဳရႈအာနဲ႔လမ္းခြဲထားတာ ၾကာၿပီ " ေအာ့စ္ဘြန္းက ျဖစ္ခဲ့သမွ် အကုန္လုံး ဝန္ခံေလတယ္။
ယြင္ရွန႔္က ငုံ႔ၾကည့္ေနၿပီး အခ်ိန္ေတာ္ၾကာ ဘာမွေျပာမေပ။ သူက ကုတင္စြန္းမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး အေလးအနက္ ေမးလိုက္တယ္
" ဂ်ိဳရႈအာကို ဘာလို႔ ခ်စ္မိသြားခဲ့တာလဲ "
" သူ႔ကို မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ နာမည္ေလးကိုပဲ ခ်စ္ခဲ့တာ ။ သူက ကိုယ္အၿမဲ မက္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔တူတယ္။ သူက ႏွင္းဆီပန္းၿခံထဲမွာ ရပ္ေနၿပီး ကိုယ့္ကို ၿပဳံးျပေနခဲ့တာ။
ခ်ယ္မန္းမွာ သူ႔ကို သတိျပဳမိေတာ့ ဒါက ကံတရားလို႔ ထင္ခဲ့မိတာ။ ဒါေပမဲ့ မင္း ေပၚလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ စြဲလမ္းမႈကေန ႏိုးထလာခဲ့တယ္။ အခု ကိုယ္ဘယ္သူကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိသြားၿပီ ...... စီရွယ္ မင္းက ကိုယ့္ရဲ႕ ဝိညာဥ္အေပၚ သက္ေရာက္ႏိုင္မႈ ရွိတယ္။ တကယ္လို႔ မယုံဘူးဆိုရင္ စြမ္းအားလႊတ္လိုက္ ... ကိုယ္သက္ေသျပမယ္ "
အစကေတာ့ တကယ္ကို ရင္ထဲ ထိသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးစကားက သူရဲ႕ sex ကို အလြန္အမင္းစြဲလမ္းတဲ့ သဘာဝအမွန္ကို ထုတ္ေဖာ္ေနတယ္။ ယြင္ရွန႔္က တစ္ဖက္လူရဲ႕ ဗိုက္ကို ထိုးခ်လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနာက္ သူက ညင္ညင္သာသာ ရယ္ေမာလိုက္တယ္။ ဒီလူက ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္စားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူမွတ္ဉာဏ္မႈန္ဝါးဝါး အနည္းငယ္ရလာခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ သူက အရာအားလုံးကိုလည္း မွတ္မိႏိုင္လာလိမ့္မယ္။
အဆုံးမဲ့ အေမွာင္ထုထဲမွာ သူက တစ္ခုတည္း အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေလတယ္။
ယြင္ရွန႔္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက အနည္းငယ္ စိုစြတ္လာခဲ့တယ္။ သူက ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚ ကိုင္လိုက္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းၾကားက အကြာအေဝးက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာခဲ့တယ္။ ေအာ့စ္ဘြန္းက အသက္ေအာင့္ထားၿပီး သူ႔အသည္းႏွလုံးေလးရဲ႕ အနမ္းကို ေမွ်ာ္လင့္ေနေလတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ႐ုတ္တရက္ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရၿပီး ေကာင္ေလး ေျပာတာ ၾကားလိုက္ရတယ္ " ထြက္သြားေတာ့ ။"
ေအာ့စ္ဘြန္းက ႏွင္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့အခါ ေၾကာင္သြားေလတယ္။ သူက ေကာင္ေလးကို ခ်က္ခ်င္းဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး သူ႔စိတ္ကေန ထြက္လာတဲ့ စိတ္စြမ္းအားနဲ႔ ေကာင္ေလးကို လႊမ္းၿခဳံထားလိုက္တယ္။ ဝိညာဥ္ ေတြက အႀကိမ္မ်ားစြာ ေရာေႏွာဖူးသလိုမ်ိဳး ခ်က္ခ်င္း ေပါင္းစပ္သြားေလတယ္။ ထိတိုက္မႈက တလက္လက္ ေတာက္ပေနေလတယ္။
ယြင္ရွန႔္က အသက္မရႈႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာဆိုေနရင္း အဲဒီလူရဲ႕ဗိုက္ေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ၿပီး မေက်ခ်မ္းမႈနဲ႔ အဝတ္ေတြ ၿဖဲပစ္ေတာ့တယ္။