-SALGIN-

Olaylar ve olaylar.

Bir pazartesi sabahıydı. Erkenden kalkıp menemenimin yanında yemek için ekmek almaya çıktım. Neyse ekmeğimi aldım menemenimi yiyordum ki haberlerde kulağımı çeken bir ses. Tüm Türkiye çapında bir virüs yayılmıştı. Bu haberi alır almaz, kasadan beylik tabancamı ve iki kutu dolusu mermimi aldım. Bulduğum tüm sert ve metal malzemeler ile kapımın önüne bir barikat kurdum. Saat 12.30 gibi silahımı zırhımı kuşandım ve aşağıya indim aşağısı tıpkı cehennem gibiydi. Herkes birbirini yiyordu. Bir tanesi bana saldırmaya çalıştı ama hemen baltam ile aylağın kafası kopardım. Hemen çaprazdaki silah dükkânına koştum ama nafile içeride yalnızca bir tüfek ve birkaç kutu mermi vardı. Tüfeği ve mermileri hemen çantama koyup karşıdaki markete yöneldim. Alabildiğim kadar erzak aldım ve çantama yükledim. Hepsini evimin balkonuna kurduğum makara sistemi ile çıkardım. Sonra hırdavatçıya uğrayıp pil ve fenerleri yağmaladım. Neredeyse üç gün kadar sonra elektrikler kesildi. Hiçbir elektronik alet çalışmıyordu. Arabalar ve motorlar hariç. Bir gün falan boyunca kendime grup arkadaşı aramaya başladım. Ama nafile herkes sanki ölmüş, dünyada bir tek ben kalmış gibiydim. Ertesi gün anayolda bir polis aracı buldum. Arabayı hemen evimin garajına çektim. Radyo ve telsizi sök-üp evime getirdim. Şanslıydım ki ikisi de pil ile çalışıyordu. Akşama doğru telsizi kurmuştum. Telsizle birkaç kanalı gezdim ama hiç kimse yanıt vermedi. Gece yarısı telsizden bazı sesler gelmeye başladı "Alo beni duyan var mı? Ben polis şefi Furkan beni duyanlar K10 yolunda şafak vaktinde buluşabilir!" hemen kalktım ve telsizi elime aldım. Telsize haykırarak "Alo alo ben Ali Dilsiz! Sizi duyabiliyorum lütfen hala oradaysanız K10 yolunun altındaki 5 katlı eve gelin!" dedim. Geri cevap gelmesi 10 saniye kadar sürdü. "Evet, Ali seni duyabiliyorum yarım saate kadar yanında olurum!". Tekrardan silahımı ve zırhımı kuşandım taşınabilir telsizi arka cebime soktum ve dış kapının arkasında polis şerifi Furkan'ı bekledim.