11.17
သူက စီရွယ္ရဲ႕လက္ကို တမင္တကာ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း သူတို႔ရဲ႕ တင္းမာမႈေတြကို အနည္းငယ္ ေျဖေလ်ာ့လိုက္တယ္။
" ဘယ္ေခၚသြားေနတာလဲ။ " ယြင္ရွန႔္က စိတ္ရွည္စြာ ေမးလိုက္တယ္။
" ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္။ ခ်ယ္မန္းမွာ ကိုယ္တေယာက္တည္းကပဲ မင္းနဲ႔ ေရရွည္ေနႏိုင္မွာ" ေအာ့စ္ဘြန္းက တင္းမာေနမႈကို ၿဖိဳခြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
သူက အဲဒီလူရဲ႕ အိမ္ကိုသြားခဲ့ရင္ သူရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြအကုန္ သိႏိုင္ၿပီး ဂ်ိဳရႈအာ Heat ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ထြက္သြားတာကိုလည္း တားဆီးႏိုင္လိမ့္မယ္။
ယြင္ရွန႔္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ဒီစီစဥ္မႈကို သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သိခ်င္ေဇာနဲ႔ မေမးဘဲ မေနႏိုင္ေပ။
"ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္စြမ္းအားက အရမ္းသန္မာေနတဲ့အခါ အနာဂတ္ ပါတနာကို မခံစားေစဘူးလား။ တကယ္လို႔သာ ဂ်ိဳရႈအာ နဲ႔ ေန႔တိုင္း အိပ္မယ္ဆိုရင္ အဆုံးသတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ 3S အဆင့္ အယ္လ္ဖာ ရဲ႕ ပါတနာေတြက အသက္မရွည္ဘူးတဲ့။ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားသင့္တယ္ "
ဇာတ္လိုက္နဲ႔ ေအာ့စ္ဘြန္း အနာဂတ္မွာ အတူတူရွိႏိုင္ေရးအတြက္ သူလည္း ဒုကၡအမ်ားႀကီး ႀကဳံေတြ႕လိမ့္မယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔ကို ၾကည့္ေနၿပီး စကားမေျပာေပ။ ဒီလိုျပႆနာက ရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို သူ႔ပါတနာကလဲ 3S အဆင့္ ပဲေလ။ သူတို႔ေတြ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အတူတူရွိေနႏိုင္လိမ့္မယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ဥယ်ာဥ္က ႏွင္းဆီနီ၊ ႏွင္းဆီျဖဴ ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ပန္းေတြအကုန္လုံး အစြမ္းကုန္ ပြင့္လန္းေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက အရမ္းကို လွပေပတယ္။ ယြင္ရွန႔္က ႏွင္းဆီပန္း႐ုံေရွ႕ ရပ္ေနရင္း စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္ဘဲ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
" ႏွင္းဆီပန္း ႀကိဳက္လား။" ေအာ့စ္ဘြန္းက ဂ႐ုတစိုက္ ေမးလိုက္တယ္။
" အႀကိဳက္ဆုံးပန္းက အနီေရာင္ ႏွင္းဆီေလ " ယြင္ရွန႔္က လြမ္းေဆြးေနတဲ့ အၿပဳံးနဲ႔ ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။
သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ က်ီစားခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျပန္လည္ေအာက္ေမ့မိတယ္။ အန္တိုနီစ္ က သူ႔ဆီ ႏွင္းဆီနီေတြ ပို႔ရတာကို အၿမဲသေဘာက်ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတုန္းကဆို ဘုရားေက်ာင္း တခုလုံး ႏွင္းဆီ ပြင့္ခ်ပ္ေတြ ဖုံးလႊမ္းသြားခဲ့ဖူးတယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႕ ေနရာတိုင္းမွာ သူ႔အခ်စ္ကို ျပသခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက ျပင္းထန္လြန္းလို႔ ယြင္ရွန႔္ရဲ႕ ခႏၶာတခုလုံးက ႏွင္းဆီပန္း အရည္ေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းၿပီး ေတာက္ပေနတယ္။ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကို မူးယစ္ေစေလာက္တဲ့ အမူအရာနဲ႔အတူ လွ်ာေလးနဲ႔ လွ်က္ၿပီး သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးတယ္။
ႏွစ္ေတြရာခ်ီခဲ့တာေတာင္ ဒီမွတ္ဉာဏ္ေတြက အခုထိ စိတ္ထဲမွာ ရွင္းလင္းေနေသးတယ္။ ယြင္ရွန႔္က အလွဆုံးပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ပြင့္ခ်ပ္ေလးကို မပြတ္သပ္ဘဲ မေနႏိုင္ေပ။
ေအာ့စ္ဘြန္းက ေသြးလို နီရဲေနတဲ့မ်က္လုံးနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ အတိတ္ကို လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့တဲ့သူက ဘယ္သူလဲ ...
အရွိန္ဟုန္ျပင္းျပင္း ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္ေနခဲ့တဲ့ အမူအရာ ေဖာ္ျပရေလာက္ေအာင္အထိေလ ... သူ႔ရဲ႕စိတ္ကို စိတ္စြမ္းအားသုံးၿပီး ဝင္ၾကည့္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြအကုန္လုံးကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္တယ္။
သူရဲ႕ သဝန္တိုေနတဲ့ ႏွလုံးသားေလးကို ခ်ဳပ္ထိန္းဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ပန္းပြင့္ကိုင္းေလးကို ခ်ိဳးၿပီး ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္တယ္။
" မင္း ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ဒါေလးကို ေပးမယ္ေလ"
ယြင္ရွန႔္က လက္ခံလိုက္ၿပီး ဟာသေႏွာေျပာလိုက္တယ္။
" ေက်းဇူးပါပဲ ဒါေပမဲ့ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ထပ္မေပးပါနဲ႔။ ပန္းစကားမွာ အနီေရာင္ႏွင္းဆီရဲ႕ အဓိပၸါယ္က စင္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတဲ့ေလ။ ငါ မင္းကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ခ်စ္တယ္တဲ့"
ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ႏွလုံးေသြးေၾကာေတြက ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ေနတယ္။
အဲဒီစကားက အရမ္းထူးဆန္းတဲ့ ေမွာ္ပါသလိုမ်ိဳး......
သူ ၾကားလိုက္တဲ့ခဏ စီရွယ္ကို ေထြးေပြ႕လိုတဲ့ သူရဲ႕ စိတ္ဆႏၵကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
ငါရဲ႕ အခ်စ္စစ္ ဒီပန္းက မင္းတေယာက္တည္းသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိတာပါ။ ဒီေႏြးေထြးလွတဲ့ အခ်စ္က မင္းပဲ အၿမဲပိုင္ဆိုင္ေနမွာျဖစ္ၿပီး သက္ဆုံးတိုင္ထိ ဘယ္သူကမွ မင္းကို အစားထိုးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက မင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႔နာမည္ကို သုံးခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဝိညာဥ္က မင္းကို မွတ္မိေနမွာပါ။
မင္း ကိုယ့္ေရွ႕က ထြက္ေပၚလာကတည္းက ဒီအခ်စ္စစ္က ပထမဆုံးအႀကိမ္ ႏိုးထလာခဲ့ရတာပါ။ ဒီမႏၲန္က အန္တိုနီစ္နဲ႔ အာဒရီနီ အတူတူခ်မွတ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔မွတ္ဉာဏ္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ရင္ေတာင္ သူ႔ရဲ႕မသိစိတ္ကေန သူ႔ခ်စ္သူကို မွတ္မိေနတာ ျဖစ္တယ္။ သူက လက္ကို ဆန႔္လိုက္ရင္း ေကာင္ေလးကို ဆြဲၿပီး ပုံမွန္လိုမ်ိဳး ဖက္ၿပီး (ပခုံးေပၚ လက္တင္ၿပီး ဖက္တာမ်ိဳး) အသံၾသၾသနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္
" အနီေရာင္ႏွင္းဆီက ပန္းစကားအရ ဒီလို အဓိပၸါယ္မ်ိဳးရွိတာကိုး။ ကိုယ္ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး..."
ဒီ ပန္းစကားဆိုတာက တျခား ကာလံေဒသံက ျဖစ္တဲ့အတြက္ မၾကားဖူးဘူးဆိုတာ ပုံမွန္သာ ျဖစ္တယ္။ ယြင္ရွန႔္က အားပါးတရ ရယ္လိုက္ၿပီး အလွပန္းအိုးထဲ ပန္းေလးထားဖို႔ ထြက္သြားတယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းကို အခန္းကပ္လ်က္ စီစဥ္ထားတယ္။ ေကာင္ေလးက ေရခ်ိဳးခန္းဆီ သူ႔အဝတ္ေတြ ကိုင္ၿပီးသြားတာ ျမင္ေတာ့ မရည္႐ြယ္ဘဲ ေျပာလိုက္မိတယ္ " မအိပ္ခင္ ေခါင္းေသခ်ာအေျခာက္ခံဦးေနာ္ ......"
" ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ" ယြင္ရွန႔္က ပ်င္းရိစြာ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ေနာက္တေန႔မနက္မွာ ဂ်ိဳရႈအာ မနက္စာ စားေနတုန္း ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ ေအာ့စ္ဘြန္း နဲ႔ စီရွယ္တို႔ရဲ႕ အတူတူေနတဲ့ သတင္းေျပာေနတာ ၾကားၿပီး သူ႔လက္ထဲက အေအးကို လြတ္ခ်လုမတတ္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သူက ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ႐ုံးခန္းဆီ အျမန္သြားခဲ့တယ္။
" အခ်စ္ကို ေျပာစရာရွိတယ္ " သူက အေမာတေကာ တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
" ဂ်ိဳရႈအာ အရင္ထိုင္ပါဦး။ ကိုယ္လည္း ေျပာစရာ ရွိတယ္" ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ အမူအရာက အရမ္းဂ႐ုစိုက္ေနတဲ့ ပုံေပၚေနတယ္။
ဂ်ိဳရႈအာက အဆက္မျပတ္ ေျပာလိုက္ၿပီး ရွင္းလိုက္တယ္။
" မဟုတ္ဘူး ... ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတာကို အရင္နားေထာင္ေပး။ တကယ္ေတာ့ေလ ဘီတာ မဟုတ္ဘူး။ အိုမီဂါပါ... အခု Heat ျဖစ္ဖို႔ အရမ္းနီးကပ္ေနၿပီ။ အမွတ္အသား ျပဳေပးပါ့လား "
သူရဲ႕ လိင္အမ်ိဳးအစားကို သုံးၿပီး သူ႔ခ်စ္သူကို ဆက္ထိန္းထားရမယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးမိေပ။ သူက သားဖြားႏိုင္တဲ့ အိုမီဂါ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်က္တစ္ခုတည္းကပဲ စီရွယ္ထက္ သာတာ ျဖစ္တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ဩသြားတယ္။ မိနစ္ဝက္ေလာက္ၾကာမွ သူက ထပ္အတည္ျပဳဖို႔ ေမးလိုက္တယ္။
" မင္းက အိုမီဂါလား "
သူက ႐ုတ္တရက္ ထရပ္ၿပီး ဂ်ိဳရႈအာ ရဲ႕ ေကာ္လံကို ဆြဲၿပီး သူ႔ဂုတ္ကို အနံ႔ခံၾကည့္လိုက္တယ္။
သူ႔အေရျပားကေန ေဟာ္မုန္းအနံ႔ မသိမသာ ထြက္ေပၚေနၿပီး အဲဒါက အရမ္းကို ခ်ိဳၿမိန္အရသာရွိၿပီး ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ေနတယ္။ ေအာ့စ္ဘြန္းကိုေတာ့ လုံးဝ မလႈပ္ရွားေစေပ။ သူ႔အျမင္အရ စီရွယ္ရဲ႕ေခြၽးနံ႔သင္းသင္းေလးေလာက္ ဘယ္အနံ႔ကမွ မယစ္မူးေစေပ။
သူက ဂ်ိဳရႈအာကို အေဝးတြန္းလိုက္ၿပီး ေအးစက္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္
" မင္း ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား။ အိုမီဂါတစ္ေယာက္ စစ္တပ္ထဲမွာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုအျဖစ္ဆိုးေတြ ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္ဆိုတာ မင္း မေတြးမိဘူးလား။ မင္း Heat ဝင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အယ္လ္ဖာေတြ အကုန္လုံး သားရဲေတြျဖစ္ကုန္ၿပီး သူတို႔ဟာ တိုက္ပြဲအတြင္းေရာက္ေရာက္၊ ယာဥ္ေတြေမာင္းႏွင္ဖို႔ပဲ ႀကိဳးစားစား၊ သူ႔တို႔ေမြးရပ္ေျမကို ကာကြယ္ကြယ္ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ မိတ္လိုက္ဖို႔ရာကလြဲၿပီး ဘာမွေတြးႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"
" မင္းကို ရဖို႔ရာအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္း သူတို႔ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တိုက္ခိုက္ၾကလိမ့္မယ္။ လူအမ်ားႀကီး ေသဆုံးလိမ့္မယ္။ သူတို႔ကာကြယ္ေနတဲ့ ေျမ ၊ မ်ိဳးဆက္ေတြလည္း အပါအဝင္ပဲ။ ခ်ယ္မန္း က အိုမီဂါေတြကို ဝင္ခြင့္မပိတ္တာက သူတို႔ရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ဖို႔ပဲ။
ဒါေပမဲ့ မင္းအေနနဲ႔ ဒီျပႆနာကို ျပန္လည္ေတြးသင့္တယ္။ ဝန္ခံမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းအေနနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ထားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္း လိင္အမ်ိဳးအစားကို ဖုံးကြယ္ထားခဲ့တာက လူအမ်ားကို ဒုကၡျဖစ္ေစလိမ့္မယ္။ မင္းက ျပစ္မႈက်ဴးး လြန္ေနတာပဲ"
" တကယ္လို႔ အိုမီဂါ ျဖစ္ေၾကာင္းသာ ဝွက္မထားခဲ့ရင္ သူတို႔ေတြက တိုက္ပြဲကို လိုက္ခိုင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ဗ်ဴဟာဌာနကိုပဲ ေနရာခ်ပစ္မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ခ်င္တာက အဲဒီေလာက္ေတာင္ မွားလား"
" စိတ္ကူးက မွန္တယ္။ အျပဳအမူက မွားေနတာ။ တိုက္ပြဲအတြင္း heat ျဖစ္ခဲ့ရင္ မင္းရဲ႕ ေဟာ္မုန္းေတြက စစ္သားေတြကို ဆင္ျခင္တုံတရား ပ်က္ျပားေစၿပီး ေဘးေတြ႕ေစလိမ့္မယ္။ ဂ်ိဳရႈအာ ... ေက်ာင္းကို ငါ တိုင္ၾကားမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္း အရင္ထြက္လိုက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ " ေအာ့စ္ဘြန္းက အၿပီးသတ္ ေျပာလိုက္တယ္။
" အဲဒါေၾကာင့္ပဲ အကူအညီ လာေတာင္းတာေလ။ ေဆးဝါးေတြသုံးၿပီး ေဟာ္မုန္းေတြကို တားဆီးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ heat ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ အမွတ္အသား ျပဳေစခ်င္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေပါင္းစပ္ရေအာင္ေလ။ အဲဒါက မေကာင္းဘူးလား။ ဘယ္သူမွလဲ မသိေတာ့ဘူး။ သိခဲ့ရင္ေတာင္ အစ္ကိုရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ ေဟာ္မုန္းေၾကာင့္ အယ္လ္ဖာေတြ အနားကပ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲလိုဆို ျပႆနာေျဖရွင္းၿပီးၿပီေလ "
အရင္အခ်ိန္ေတာ္ၾကာကတည္းက သူက ဒီလိုျဖစ္ႏိုင္ေျခကို ေတြးထားၿပီးၿပီ ျဖစ္ၿပီး အင္ပါယာရဲ႕ အသန္မာဆုံး အယ္လ္ဖာ ကို ခ်စ္သူေတာ္ထားရတဲ့အတြက္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ သူကို အေႏွာင့္အယွက္ေတြကေန ကာကြယ္ဖို႔ရာ သန္မာၿပီး သူလဲ စစ္တပ္ထဲ ဟန႔္တားတဲ့အရာ မရွိဘဲ က်န္ရွိႏိုင္လိမ့္မယ္။
" မဟုတ္ဘူး။ ငါရဲ႕ အနံ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မင္းအေပၚ ခ်န္မွာမဟုတ္ဘူး" ေအာ့စ္ဘြန္းက ခက္ထန္စြာ ျငင္းပယ္တယ္။ ဂ်ိဳရႈအာ နဲ႔ေပါင္းစည္းဖို႔ အေတြးကေတာင္ သူ႔ကို ႐ြံရွာေစတယ္။
" အဲဒါဆို ဘယ္သူ႔ကို အမွတ္အသားလုပ္ဖို႔ ေတြးထားတာလဲ။ ခင္ဗ်ား အမွတ္အသားေပးခ်င္တဲ့လူက ဂလင္း မရွိတာ သနားဖို႔ေကာင္းတာပဲ" ဂ်ိဳရႈအာ က သူရဲ႕ မာနထိခိုက္တယ္ ခံစားရၿပီး ဆင္ျခင္မဲ့စြာ စတင္ေျပာလာတယ္။
" ဂလင္း ဖယ္ထားရင္ေတာင္ သူ႔အေပၚမွာထားတဲ့ ငါရဲ႕ အခ်စ္ေတြက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး" ေအာ့စ္ဘြန္းက ဂ်ိဳရႈအာ ရဲ႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဝန္ခံမႈကို သတိျပဳမိခဲ့တယ္။
" ဂ်ိဳရႈအာ ... ဒီေန႔ မင္းကို ေျပာခ်င္တာက ငါတို႔ ဒီဆက္ဆံေရးကို အဆုံးသတ္ရေအာင္။ ငါ မင္းကို မခ်စ္ခဲ့ဘူး အဲဒါက စြဲလမ္းမႈတခုပဲ။ ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ဂ်ိဳရႈအာ က အံ့ကို ႀကိတ္ထားၿပီး စကားမေျပာေပ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဒီ ကြဲရွလြယ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးကို သတိထားမိခဲ့တာၾကာၿပီ ျဖစ္တယ္။ ေအာ့စ္ဘြန္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို နက္ရႈိင္းစြာ ခ်စ္ေနသလိုမ်ိဳး မၾကာခဏ ေငးၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အျပဳအမူေတြကိုက် အၿမဲ အရမ္းထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ သူ႔လက္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မကိုင္သလို နမ္းတာ ဖက္တာမ်ိဳးလည္း မရွိေပ။
သူက အေဝးကေနပဲ ၾကည့္ေနတာမ်ိဳး ... သူက သူ႔ ဝိညာဥ္ ထဲ အရာတခုကို ရွာေဖြေနသလိုမ်ိဳး.........
သူရဲ႕ ဝိညာဥ္ထဲမွာ သူလိုခ်င္တာ ရွာမေတြ႕တဲ့အခါ တစ္ရက္ သူႏိုးထသြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ႏိုးထဖို႔ ျမန္ျမန္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးခဲ့ဖူးဘူး။ သူရဲ႕မာနကို ခဝါခ်ၿပီး ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။
" ေအာ့စ္ဘြန္း တကယ္ ေတာင္းပန္တယ္ဆိုရင္ ခဏတာ အမွတ္အသားလုပ္ေပးၿပီး လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္မလား။ အရည္အခ်င္း ျပည့္မွီတဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔က အစကတည္းက အိမ္မက္ျဖစ္ခဲ့တာ။ အဲဒါကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေလာက္ေအာင္ထိ ႏွလုံးသားမရွိတဲ့သူ မဟုတ္ဘူးမလား"
ခဏတာ အမွတ္အသားက ေပါင္းစပ္ဖို႔ရာ မလိုအပ္ေပ။ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္တာနဲ႔ 7 ရက္ တႀကိမ္ ထပ္အမွတ္အသား လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ေပတယ္။ အဲလိုဆို ဂ်ိဳရႈအာ နဲ႔ RS က ၿပီးဆုံးေတာ့မွာ မဟုတ္ေပ။ ၿပီးေတာ့ ေအာ့စ္ဘြန္းက သူရဲ႕ အနံ႔ေတြကို စီရွယ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔အေပၚမွ ခ်န္မထားခဲ့ခ်င္ဘူး။
သူက ျပတ္သားစြာ ထပ္ျငင္းပယ္လိုက္တယ္ " မဟုတ္ဘူး။ ဂ်ိဳရႈအာ ငါမင္းကို မကူညီႏိုင္ဘူး။ မင္းရဲ႕ လိင္အမ်ိဳးအစား ကို ဖုံးကြယ္ကတည္းက အရည္အခ်င္းျပည့္မွီတဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ေတာ့ဘူး။ စစ္သားတစ္ေယာက္က သူတို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အေျခအေနဆီ တြန္းမပို႔ရဘူး။
ငါ ေျပာတာကို အရင္ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ တကယ္လို႔ ျငင္းမယ္ဆိုရင္ ငါကိုယ္တိုင္ မင္းကို ထုတ္ပစ္မွာ။ မင္းရဲ႕အိမ္မက္ကို သိတယ္ဆိုရင္ အဲဒါနဲ႔ ထိုက္တန္ဖို႔ရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ နဲ႔ သတၱိရွိရမယ္ေလ။ အခုက် မင္းက တကယ့္ဘဝကို ရင္မဆိုင္ရဲဘဲ သတၱိနည္းေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္ပဲ"
ဂ်ိဳရႈအာ ဟာ ႐ုတ္တရက္ ေၾကကြဲသြားၿပီး သူက ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေအာ္ဟစ္ေျပာလိုက္တယ္ " ဟုတ္တယ္ ငါက သတၱိနည္းၿပီး စီရွယ္က ရဲရင့္တယ္။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ သင္းကြပ္ခဲ့တယ္။ တကယ္ကို ရဲရင့္ပါေပတယ္။ အိုမီဂါ ေတြ အကုန္လုံး သူ႔လို လိင္မဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ေနတာလား။ အကုန္လုံးက အဲဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူက အယ္လ္ဖာေတြရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ကို ေမြးဖြားေပးမွာလဲ။ ေျပာရရင္ စီရွယ္က လူသားမ်ိဳးပြားမႈကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့အတြက္ အဖမ္းခံၿပီး ေသဒဏ္အထိ ေပးခံရသင့္တယ္"
ေသဒဏ္ေပးခံသင့္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ေအာ့စ္ဘြန္း က လူသတ္ခ်င္ေနတဲ့ အမူအရာေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႐ုံးခန္းတစ္ခုလုံး ဖိအားျပင္းေတြ ျပည့္လာခဲ့တယ္။ ဂ်ိဳရႈအာက မျမင္ရတဲ့ လက္တဖက္က သူ႔လည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အသက္ရႈမက်ပ္ခင္ေလး တစကၠန႔္ေလာက္အလိုမွ လြတ္သြားခဲ့တယ္။
ေအာ့စ္ဘြန္းရဲ႕ ေအးစက္စက္ အသံက သူ႔နားထဲ ဝင္လာတယ္။
" ဂ်ိဳရႈအာ ၇ ရက္အခ်ိန္ေပးမယ္။ မင္းေက်ာင္းထြက္ရင္ထြက္ မဟုတ္ရင္ ေက်ာင္းရဲ႕သက္ဆိုင္ရာဆီ မင္းရဲ႕ အေၾကာင္း အမွန္အတိုင္း တင္ျပၿပီး တျခားသင့္ေတာ္တဲ့ ဌာနကို ေျပာင္းလိုက္။ ငါ့ကို ယုံ ... မင္းက အင္ပါဟာကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဦးမွာပါ......"
ဂ်ိဳရႈအာ က ၿငိမ္က်သြားၿပီး ႐ုံးခန္းထဲကေန ေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္။ အရမ္းကို ရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ႏွလုံးသားက ပိုၿပီးေတာ့ အလိုမရွိေပ။ တိုက္ပြဲေတြတိုက္ၿပီး လန္ႏြန္း အင္ပါယာရဲ႕ ပထမဆုံး အိုမီဂါ ဗိုလ္ႀကီးျဖစ္လာဖို႔က ကေလးဘဝကတည္းက အိမ္မက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အသက္ႀကီးလာေတာ့လည္း မေျပာင္းလဲခဲ့ေပ။
တကယ္လို႔သာ ေက်ာင္းကို ဝန္ခံလိုက္ရင္ ဗ်ဴ ဟာဌာနကို ေရာက္သြားၿပီး သူအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း လက္ထပ္ ကေလးေမြးၿပီးပဲ သူ႔ဘဝကုန္ဆုံးရလိမ့္မယ္။ အိုမီဂါ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုံမွန္ ဘဝစက္ကြင္းထဲ ေရာက္သြားၿပီး သာမာန္ဘဝနဲ႔ မၿပီးျပည့္စုံမႈေတြ ျပည့္ႏွက္ေနလိမ့္မယ္။
ဒါက သူ အလိုရွိတဲ့ ဘဝမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။
ေအာ့စ္ဘြန္း မျငင္းႏိုင္ေလာက္တဲ့ နည္းလမ္းကို သူ ရွာကို ရွာရလိမ့္မယ္။ သူစိတ္ထဲမွာ စိတ္ကူးတစ္ခု ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာခဲ့တယ္။