Άνοιξα τα μάτια μου και είδα την Ραφαέλα πάνω από το κεφάλι μου. Έτριψα τα μάτια μου και την ξανά κοίταξα, ήταν σαν να περίμενε κάτι.
«Μια, τι σου συμβαίνει;» με ρώτησε.
«Τίποτα Ραφαέλα, σαν τι να συμβαίνει;» την ρώτησα γεμάτη απορία! Μα καλά, τόσο καλά με ξέρει που κατάλαβε πως δεν είμαι στα καλύτερα μου; Αποκλείεται.
«Πες μου μικρή.» επέμενε.
«Απλά δεν θέλω να ξανά πατήσω το πόδι μου στο σχολείο, θέλω να αλλάξω περιοχή, όνομα και εμφάνιση, αν γίνετε.»
«Μπορείς να μου πεις τι έγινε. Σε παρακαλώ μικρή. Ανησυχώ.»
«Πως κατάλαβες πως έχω κάτι;» ρώτησα. Μου φαίνεται πολύ περίεργο όλο αυτό. Τόσο πολύ φαίνεται πια;
«Σήμερα δεν σηκώθηκες πρωί πρωί για να ετοιμαστείς.. Τον τελευταίο μισό χρόνο τρέχεις πρωί πρωί για να ετοιμαστείς, θέλοντας να σε δει πανέμορφη ο Ζέιν! Τώρα τι έγινε; Τσακωθήκατε;»
«Όχι Ραφ, άλλο είναι το πρόβλημα..» είπα βουρκώνοντας.
«Πες μου μικρή, τι έγινε;»
«Τον θυμάσαι τον Τζέισον; Που σου έλεγα ότι με κοιτάει περίεργα;» Την ρώτησα.. «Που σου έλεγα ότι με φοβίζει;»
«Ναι! Το αλητάκι.. Τον αδερφό του Ζέιν;» ρώτησε.
«Αυτός..»
«Αυτός τι;»
«Με φίλησε...» είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Είχα βουρκώσει με την έκφραση της. «Πες κάτι.» είπα ενώ τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους.
«Τι. Να. Πω; Θεέ μου!»
«Ραφαέλα έχω τύψεις...» είπα κλαίγοντας..
«Τον άφησες να σε φιλήσει;» ρώτησε σοκαρισμένη. «Εσύ υποτίθεται πως ήσουν ερωτευμένη με τον Ζέιν! Τρελά ερωτευμένη.»
«Ραφ η ζωή μου καταστρέφεται. Είμαι, ήμουν, είμαι, ερωτευμ.. Είμαι μπερδεμένη.»
«Τι εννοείς;»
«Από τότε που με φίλησε, θέλω να το ξανά κάνει. Ένιωσα περίεργα ασχέτως που τον χαστούκισα αλλά ένιωσα διαφορετικά. Και ζηλεύω Ραφαέλα. ΠΟΛΎ..»
«ΟΜG. Ζηλεύεις τι;» ρώτησε.
«Ο Τζέισον κάθε μέρα είναι με διαφορετική κοπέλα και νευριάζω. Χθες βγήκαμε ζευγαράκια με ένα από τα γκομενάκια του και το έπαιζε τόσο χαλαρός. Τι να κάνω;» ρώτησα κλαίγοντας.
«Έλα ηρέμησε γλυκιά μου, είσαι σε πολύ δύσκολη θέση μα πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Ο Ζέιν είναι από τα καλύτερα παιδιά που ξέρω και σου έχει φερθεί άψογα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το παίξεις και συ χαλαρή στον Τζέισον. Κάποια στιγμή θα σε ξεχάσει... Και συ θα πρέπει να τον βγάλεις από το μυαλό σου μικρή.» είπε..
«Εντάξει μα είναι τόσο δύσκολο..»
«Τίποτα δεν είναι δύσκολο Μια! Εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Όλα είναι πανεύκολα σε αυτήν την ζωή. Εμείς έχουμε κάνει τον εαυτό μας να τα φαντάζεται δύσκολα.» Πόσο δίκιο παίζει να είχε. «Τώρα σταμάτα να κλαις και ετοιμάσου, θα σε πάω εγώ σχολείο σήμερα..» είπε, με φίλησε στο μέτωπο και βγήκε από το δωμάτιο μου.
Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και ήμουν έτοιμη να κατέβω ώσπου η φωνή της αδερφής μου με σταμάτησε.
«Μικρή μου! Σίγουρα θα είσαι εντάξει;» με ρώτησε.
«Ναι Ραφ, μην ανησυχείς για μένα.» της απάντησα καθησυχάζοντας την.
«Πάντως αν γίνει το οτιδήποτε πάρε με και θα έρθω να σε πάρω.. Εντάξει;» μου χαμογέλασε συμπονετικά.
«Φυσικά. Δεν θα αντέξω να το περάσω μόνη μου αυτό.» Πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα από το αυτοκίνητο. Ήξερα τι θα αντιμετωπίσω! Τον Τζέισον με κάποια καινούρια γκόμενα, τα μούτρα της Ελίζα καθώς είναι θυμωμένη μαζί μου και τον Ζέιν που πρέπει να μην του δείξω ότι κάτι δεν πάει καλά. Ευτυχώς που είχα την Ραφαέλα. Μπορεί να σκοτωνόμαστε ώρες ώρες μα σε αυτήν την φάση της ζωής μου την χρειάζομαι. Στον Ζέιν δεν μπορώ να μιλήσω. Να του πω τι δηλαδή; Ούτε στην Ελίζα μπορώ, αυτή είναι ερωτευμένη με τον Τζέισον.
Κοίταξα ευθεία μπροστά. Ότι και να γίνει δεν θα τα παρατήσω. Μπήκα στο προαύλιο ψάχνοντας τον Ζέιν. Κάποια στιγμή ένιωσα 2 χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου. Χαμογέλασα.
«Μωρό μου..» του είπα και γύρισα προς το μέρος του.
«Είσαι καλύτερα σήμερα;» με ρώτησε ανήσυχος.
«Έτσι νομίζω.» του απάντησα.
Πήγαμε προς το παγκάκι ‘μας’. Έκατσε πρώτος ο Ζέιν και ύστερα με τράβηξε στην αγκαλιά του καθώς κάθισα στα πόδια του. Με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που με έκανε να νιώσω ασφάλεια. Χαμογέλασα. Ήταν όλα τέλεια αυτήν την στιγμή. Ελπίζω να μην ξανά δω τον Τζέισον. Όχι ακόμα τουλάχιστον.
«Η Ελίζα που είναι; Είστε ακόμα τσακωμένες;» ρώτησε ο Ζέιν.
«Ναι! Δεν έχουμε μιλήσει καθόλου αυτές τις μέρες.» είπα αδιάφορα. Το έπαιζα αδιάφορη αλλά κατά βάθος με πείραζε πολύ... πάρα πολύ!
«Περίεργο..» αναφώνησε ο Ζέιν. Κοίταξα τριγύρω. Άφαντος ο Τζέισον. Πάλι καλά. Χαμογέλασα στον εαυτό μου ευχαριστημένη. Το κουδούνι χτύπησε και μπήκαμε στην τάξη μας. Εκεί περίμενα να δω την Ελίζα μα έλειπε, το ίδιο και ο Τζέισον. Κάτι δεν πάει καλά, σκέφτηκα!
Οι ώρες πέρασαν βασανιστικά. Όσο ήθελα να γυρίσω σπίτι μου άλλο τόσο ήμουν αναγκασμένη να υποστώ όλο αυτό. Βγήκαμε στο προαύλιο χεράκι χεράκι με το αγόρι μου. Κατευθυνθήκαμε προς το παγκάκι μας. Από μακριά είδα ένα ζευγαράκι να φιλιέται μα όταν πλησίασα..
«Ελίζα...» αναφώνησα. Αυτή γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε. Κοίταξα τον Τζέισον στα μάτια και αυτός μου χαμογέλασε ειρωνικά. Γιατί με μισεί τόσο; Θέλει να βάλει στην μέση την κολλητή μου; Θέλει να με τρελάνει; «Τι κάνεις εσύ εδώ; Με αυτόν;» ρώτησα έξαλλη από τα νεύρα μου. Δεν μπορούσα να τα κρύψω όσο και αν το ήθελα ήταν μάταιο.
«Αυτός έχει όνομα.» είπε ψυχρά ο Τζέισον.
«Εσένα καταρχάς δεν σου μίλησα.» του απάντησα με τον ίδιο τόνο. Δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ μαζί του.
«Μην σε απασχολεί τι κάνω και με ποιον.» μου απάντησε η Ελίζα. Είχα σοκαριστεί πλήρως και ο Τζέισον φαινόταν να το διασκεδάζει.
«Είσαι τελείως χαζή κοπέλα μου; Αυτός κάθεται και το διασκεδάζει και συ κάθεσαι και τσακώνεσαι μαζί μου!» φώναξα. Είχα τόσα νεύρα, πολλά νεύρα. Κοίταξα την Ελίζα με ψυχρό βλέμμα και ύστερα τον Τζέισον. Ελευθέρωσα το χέρι μου από το χέρι του Ζέιν και απομακρύνθηκα. Ο Ζέιν με ακολούθησε σταματώντας με.
«Μπορείς να μου πεις τι σε έπιασε;» ρώτησε ο Ζέιν.
«Σε παρακαλώ άσε με μόνη Ζέιν. Σε παρακαλώ.» είπα και ξέσπασα σε κλάματα. Με κοίταξε γουρλώνοντας τα μάτια. Αμέσως χωρίς να χάσει χρόνο με έβαλε στην αγκαλιά του.
«Μα πως μπορώ να σε αφήσω μόνη όταν σε βλέπω έτσι! Σε παρακαλώ ψυχή μου μην κλαις. Δεν μπορώ να σε βλέπω να κλαις.» είπε χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά. Νιώθω τόσο απαίσια.
«Δεν αξίζω την αγάπη σου Ζέιν. Φύγε.» είπα ξεσπώντας περισσότερο.
«Σταμάτα να λες βλακείες Μια.» είπε καθώς δεν με άφησε καθόλου από την αγκαλιά του. «Πρέπει να δεχθείς την σχέση τους, εντάξει;» είπε απομακρύνοντας με έτσι ώστε να με κοιτάει στα μάτια. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και μου χαμογέλασε. «Έτσι μπράβο! Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημα σου..» αναφώνησε. Ωραία, τώρα τι θα του πω; Ότι νομίζω πως αρχίζω να ερωτεύομαι τον αδερφό του; Αυτό είναι τρελό.
«Απλά δεν θέλω να την πληγώσει.» είπα κοιτώντας τα δάχτυλα μου.
«Μην κάνεις έτσι, δεν νομίζω να την πληγώσει.» είπε χαμογελώντας μου.
* * *
«Να περάσω;» ρώτησε η Ραφαέλα χτυπώντας την πόρτα.
«Πέρνα..» της είπα. Μπήκε μέσα και με πλησίασε. Κάθισε την άκρη του κρεβατιού μου και μου χαμογέλασε.
«Πως πήγε σήμερα;» ρώτησε.
«Σκατά.» απάντησα χωρίς καν να το σκεφτώ. Τι να σκεφτώ δηλαδή;
«Δηλαδή;» ρώτησε ξανά. Ωραία! Από που να αρχίσω να της λέω.
«Nομίζω πως ερωτεύομαι τον Τζέισον..» παραδέχτηκα.
«Ερωτεύεσαι; Και ο Ζέιν;» Σοκαρίστηκε πραγματικά και με το δίκιο της. Και εγώ εκπλήσσομαι με τον εαυτό μου. Ο Τζέισον υποτίθεται με φόβιζε μα τώρα δεν ξέρω. Έχει κάτι πάνω του που με ελκύει.
«Δεν ξέρω, δεν νιώθω όπως παλιά. Όταν δεν βρίσκεται ο Τζέισον τριγύρω νιώθω ασφάλεια, νιώθω την στοργή του, την αγάπη του όμως..»
«Όμως;»
«Μόλις εμφανίζεται ο Τζέισον όλα αυτά δεν υπάρχουν..»
«Πω πω! Μικρή την έχεις πατήσει μου φαίνεται.» ομολόγησε. Ναι αυτήν περίμενα για να μου το πει. Τι να κάνω είναι το θέμα.
«Να σου πω και το καλύτερο;» την ρώτησα ειρωνικά.
«Α! Έχει και καλύτερο;» ρώτησε.
«Αμέ αμέ. Η Ελίζα είναι ερωτευμένη με τον Τζέισον και σήμερα τους είδα μαζί, να φιλιούνται.. Ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει, ζήλεψα την ίδια μου την κολλητή Ραφ το φαντάζεσαι αυτό;» Λυπάμαι τόσο πολύ για όλα μα ο Τζέισον τα προκάλεσε. Ήταν τόσο υπέροχη η ζωή μου μέχρι που ήρθε αυτός. Γιατί να το έκανε; Γιατί να έγιναν έτσι τα πράγματα;
«ΤΙ;» Είχε σοκαριστεί πλήρως.
«Αυτό που άκουσες.. Η ζωή μου έχει γίνει μπάχαλο. Όλα ήταν τόσο υπέροχα, ήμουν τόσο ευτυχισμένη..» είπα λυπημένα.
«Γιατί δεν μιλάς στον Ζέιν;» ρώτησε.
«Να του πω τι ρε συ Ραφαέλα; Ότι αρχίζω να ερωτεύομαι τον αδερφό του; Είσαι σοβαρή;»
«Τότε γιατί δεν μιλάς στον Τζέισον;»
«Αυτή είναι καλή ιδέα. Επίτηδες έκανε κάτι με την Ελίζα, είμαι σίγουρη! Επειδή του είπα πως είμαι ερωτευμένη με τον Ζέιν και επειδή τον χαστούκισα και επειδή με μισεί και..» με διέκοψε.
«Σταμάτα Μια! Κανείς δεν σε μισεί, απλά μίλα του.. για να ηρεμήσεις.» με συμβούλεψε.
«Ναι αυτό θα κάνω!» την είπα.. «Ευχαριστώ!» την αγκάλιασα.
«Παρακαλώ μικρή, και ξέρεις πως οτιδήποτε χρειαστείς εδώ είμαι εγώ. Πάντα να στηρίζεσαι πάνω μου και θυμήσου πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο..» είπε χαμογελώντας μου.
Είμαι αποφασισμένη για όλα, ή τώρα ή ποτέ. Είμαι έξω από το σπίτι τους, σκέφτομαι πολύ σοβαρά τι να κάνω. Ο Ζέιν έχει βγει με τα παιδιά ύστερα από πολύ καιρό οπότε ο Τζέισον θα είναι μόνος του σπίτι εκτός αν έχει κανένα από τα γκομενάκια του μέσα.
Χτύπησα το κουδούνι και η πόρτα άνοιξε. Εμφανίστηκε ο Τζέισον....................
* * *
Να ξέρετε πως μόλις ανεβάσω όλα τα παρτ από την ιστορία, ίσως γράψω και δεύτερο μέρος... ily