(και όχι, δεν είναι το τελευταίο κεφάλαιο)
«Yoongi!»ψιθυροφώναξε η Hyerin ταρακουνώντας τον αλλά δεν είδε κάποια αντίδραση. «Yoongi!»
Το φως του ήλιου που εισήλθε μέσα στο δωμάτιό της καθώς ανέτειλε την έκανε να ξυπνήσει και να συνειδητοποιήσει ξαφνικά πως θα αργούσαν για το σχολείο. Εκτός αυτού, δεν ήθελε να μπει κάποιος μέσα στο δωμάτιο και να τους δει.
Πώς γίνεται να μην ξυπνάει έπειτα από τόσες φορές που τον ταρακούνησα;, σκέφτηκε απελπισμένη και σταμάτησε να τον κουνάει. Καθώς τον κοιτούσε, ο Yoongi κουνήθηκε λίγο και ανοιγόκλεισε μερικές φορές το στόμα του.
«Ξυπνά ντε, ξύπνα!»γκρίνιαξε αυτή καθώς δεν τους είχε μείνει και πολύ ώρα και δεν θα έφταναν εγκαίρως στο σχολείο. Σταμάτησε να τον κουνάει και κοίταξε όλο του το σώμα.
Μήπως γαργαλιέται κάπου;, αναρωτήθηκε και ακούμπησε το χέρι της στη κοιλιά του κάνοντάς τον να κουνηθεί λίγο και αμέσως μάζεψε το χέρι της.
«Yoongi ξύπνησες;»Ο Yoongi άνοιξε λίγο τα μάτια του και στήριξε το σώμα του στους αγκώνες του. Κοίταξε για λίγο γύρω του και μόλις αντάλλαξε το βλέμμα του με τη Hyerin χαμογέλασε.
«Καλημ-»
«Θα αργήσουμε, σήκω!»τον τράβηξε από τη μπλούζα και αυτός την κοίταξε περίεργα.
«Τι ώρα είναι;»απόρησε και έτριψε τα μάτια του.
«Παρά τέταρτο!»
«Καλά, κάτσε λίγο ακόμα…»παραπονέθηκε και πήγε να την τραβήξει στην αγκαλιά του αλλά αυτή τον τράβηξε πιο δυνατά και τον ανάγκασε να σηκωθεί. Το στέρνο του συγκρούστηκε με το σώμα της και αυτός κρατήθηκε από τους αγκώνες της.
«Hyerin…»ψιθύρισε κοντά στα χείλη της. Η Hyerin ξεροκατάπιε και άφησε αργά τη πιτζάμα του και το χέρι της να πέσει στο κρεβάτι.
«Y-Υoongi…»
Και η πόρτα χτύπησε.
«Hyerin; Είσαι ξύπνια; Ξυπνήσατε;»φώναξε η μητέρα της που βρισκόταν απ’έξω απ’ το δωμάτιο και η Hyerin έκλεισε τα μάτια της από αγανάκτηση.
«Γαμώτο…»ψιθύρισε ο Yoongi και απομακρύνθηκε από κοντά της. «Σήκω.»
Το κορίτσι έκανε όπως της είπε και πήγε να ανοίξει τη πόρτα του δωματίου της.
«Καλημέρα!»χαιρέτισε χαρωπά η μαμά της και κοίταξε διακριτικά μέσα στο δωμάτιο. «Δεν θα πάτε σχολείο; Έχω ετοιμάσει πρωινό κάτω. Έγινε κάτι; Μήπως δεν αισθάνεται καλά ο Yoongi;»
«Είμαστε εντάξει, απλώς πρέπει να βιαστούμε.»απάντησε η Hyerin καθώς έβγαζε μερικά ρούχα από τη ντουλάπα της και ο Yoongi σηκώθηκε από το κρεβάτι.
«Καλημέρα Yoongi! Κοιμήθηκες καλά;»
«Ναι, μία χαρά ευχαριστώ.»
Πώς να μην μπορέσω άλλωστε να κοιμηθώ καλά από τη στιγμή που βρίσκεται ένας άγγελος δίπλα μου;
[…]
Τελικά τα παιδιά κατέληξαν να πάνε τη 2η ώρα στο σχολείο καθώς η προετοιμασία του Yoongi θα έπαιρνε αρκετή ώρα εξαιτίας της κατάστασής του, με αποτέλεσμα να χάσουν την 1η ώρα. Είχαν λοιπόν αρκετή ώρα ώστε να φάνε πρωινό με την ηρεμία τους και να ετοιμαστούν.
Φυσικά, όταν έφτασαν εκεί, δεν έλειψε η περιέργεια του Hoseok ο οποίος όταν τους είδε μαζί, του κινήθηκαν υποψίες. Σκούντηξε τον Jimin με τον αγκώνα του καθώς στέκονταν πάνω στα ντουλαπάκια τους στη διάρκεια του διαλείμματος και αυτός γύρισε προς το μέρος του. «Τι;»
«Κοίτα τους.»είπε ο Hoseok και του έδειξε τη Hyerin με τον Yoongi που γελούσαν ο ένας στον άλλο καθώς διέσχιζαν τον διάδρομο.
«Ναι τι;»αποκρίθηκε πάλι ο Jimin και ο Hoseok χτύπησε το μέτωπό του με τη παλάμη του.
«Δεν καταλαβαίνεις; Δεν γίνεται να μην συμβαίνει κάτι μεταξύ τους!»
«Πω, σταμάτα επιτέλους να ζηλεύεις! Δεν γίνεται να γυρίσει να κοιτάξει εσένα, έχει ήδη κολλήσει μαζί του. Αντιμετώπισε το.»τον κατηγόρησε και ο Hoseok έβγαλε όλον τον αέρα που κρατούσε μέσα του.
Ήξερε ότι έπρεπε να το αντιμετωπίσει όλο αυτό. Ήξερε ότι ποτέ δεν θα τον κοιτούσε ερωτικά. Ήξερε ότι δεν θα ήταν σωστό να πάει να της πει ό,τι ένιωθε, γιατί θα έκανε τη κατάσταση χειρότερα. Γενικά, ήταν άνθρωπος που δεν θα έκανε κάτι… ανήθικο.
«Καλημέρα!»χαιρέτισε η Hyerin και αφού χαιρέτισαν και οι άλλοι, έκανε νόημα στον Yoongi να της δώσει τη τσάντα του για να τη πάει αυτή μέσα στη τάξη. Της την έδωσε και αφού έφυγε μακριά τους, ο Hoseok τον πλησίασε με ένα σοβαρό βλέμμα και έσκυψε προς το αφτί του.
«Πρέπει να σου πω κάτι.»
[…]
Είχε χτυπήσει το κουδούνι για το τρίτο διάλειμμα και προτού η Hyerin προλάβει να σηκωθεί από το θρανίο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης της, ο Yoongi την τράβηξε από το πουκάμισό της και την ανάγκασε να κάτσει πάλι στη θέση της. Τον κοίταξε απορημένη και ο Yoongi της έγνεψε να μην ανησυχεί.
Φυσικά και ο Hoseok του είχε μιλήσει. Συγκεκριμένα του είχε αναφέρει για εκείνη τη μέρα, όταν είχε πετύχει τον Wonho και τη Hyerin έξω από τις τουαλέτες των αγοριών, αυτός να προσπαθεί να τη κρατάει σταθερή ενώ αυτή να τον χτυπάει για να του ξεφύγει.
Όταν του το είπε αυτό ο Hoseok, νευρίασε και ανησύχησε ακόμα περισσότερο για το τι άλλο μπορεί να είχε συμβεί τις τελευταίες μέρες που έλειπε.
Αφού όλη η τάξη άδειασε, ο Yoongi έστρεψε το βλέμμα του πάνω της.
«Θέλω να μιλήσουμε.»
Ωχ… Δεν μ’αρέσει αυτό… Συνήθως αυτή τη πρόταση λένε τα κορίτσια., σκέφτηκε η Hyerin.
«Συμβαίνει κάτι;»
«Ναι, συμβαίνει!»της απάντησε απότομα αυτός καθώς ήταν νευριασμένος που δεν του είχε αναφέρει αυτό το θέμα πιο νωρίς.
Η Hyerin τον κοίταξε φοβισμένη, ένιωθε πως ήταν έτοιμη να κλάψει γιατί πίστευε πως έκανε ή είπε κάτι που δεν έπρεπε.
«Μπορείς να μου πεις τι ακριβώς συμβαίνει;»του μίλησε ήρεμα προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την κατάσταση και του χάιδεψε το χέρι.
Ο Yoongi έφτιαξε τα μαλλιά του και στήριξε το κεφάλι του στη παλάμη του. «Γιατί δεν μου είπες αυτό για τον Wonho;»διευκρίνισε αυτός και η Hyerin τραβήχτηκε πίσω.
Η αλήθεια ήταν πως κάποια στιγμή θα του το έλεγε αλλά επειδή χρησιμοποιούσε ακόμα τις πατερίτσες για υποστήριξη, δεν ήθελε να μπλέξει σε μπελάδες και να τον βρει καμιά μέρα με καμία πατερίτσα στο κεφάλι οπότε σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα αν το κρατούσε κρυφό για ένα χρονικό διάστημα. Αλλά την πρόλαβε ο Hoseok.
Φαίνεται, ο Hoseok νοιαζόταν περισσότερο γι’αυτή, παρά αυτή για τον ίδιο της τον εαυτό.
«Yoongi… θα στο έλεγα…»
«Πότε; Όταν θα σου έκανε ξανά κάτι παρόμοιο; Ή μήπως θα το κρατούσες και αυτό κρυφό;»ειρωνεύτηκε αυτός και κάθισε προς τα πίσω σταυρώνοντας τα χέρια του στο στέρνο του.
Η Hyerin δεν του απάντησε και απλώς στριφογύρισε τα μάτια της καθώς έβγαζε τα βιβλία της επόμενης ώρας.
«Κοίτα, το ξέρω ότι είναι πρώην σου και τελείωσε όλο αυτό αλλά δεν θέλω να ασχολείται άλλο μαζί σου. Είναι ένας μαλάκας και αν πάθεις κάτι κακό εξαιτίας του, ορκίζομαι θα τον σκοτώσω.»είπε με νεύρο ο Yoongi και την κοίταξε με ένα βλέμμα που πετούσε σπίθες.
«Αν είναι να μαλώσουμε για αυτό, τότε χέστο Yoongi.»αποφάνθηκε αυτή ολίγον αδιάφορη κάτι που τον έκανε να νευριάζει ακόμα περισσότερο. Πρώτη φορά του είχε μιλήσει με τέτοιο τρόπο.
Την κοίταξε με ένα βλέμμα που δήλωνε δυσπιστία και κοίταξε πάλι αλλού.
«Δεν σου είπα ότι θέλω να μαλώσουμε και ούτε θέλω να μαλώσουμε, συζήτηση προσπαθώ να σου κάνω για ένα θέμα που αφορά εσένα και τη σωματική σου ακεραιότητα.»της εξήγησε και αυτή έβγαλε έναν αναστεναγμό.
«Και εγώ δεν θέλω να μιλήσω για αυτό γιατί μου γαμάει τη διάθεση και κάθε φορά που ακούω το όνομά του, θέλω απλώς να ουρλιάξω γιατί δεν αντέχω το πώς δεν άκουσα τη γνώμη κάποιου δεύτερου προσώπου και πληγώθηκα εξαιτίας του!»είπε αυτή ανεβάζοντας λίγο τον τόνο της φωνής της από τον θυμό χωρίς να το καταλάβει βέβαια και η φωνή της ακούστηκε σαν να σπάει στο τέλος.
Ο Yoongi γύρισε και τη κοίταξε έκπληκτος. Δεν περίμενε ότι ένα άτομο σαν τον Wonho θα την έκανε να νιώσει έτσι. Νόμιζε πως η Hyerin το είχε ξεχάσει.
Έπειτα από όλο αυτό ένιωθε τη τάση να τον σκοτώσει, να τον σπάσει στο ξύλο που οδήγησε ένα αγαπητό του άτομο σε μία τέτοια κατάσταση αλλά κάτι τον τραβούσε πίσω. Δεν περίμενε πάντως να βάλει τα κλάματα εκεί μπροστά του, όπως έκανε δηλαδή την επόμενη στιγμή.
«Μ-μη κλαις… Μα τι έπαθες ξαφνικά;»έκανε κάπως μπερδεμένος, γιατί τον άφησε απροετοίμαστο με αυτή την αντίδραση, και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της καθώς αυτή είχε χωμένο το πρόσωπό της στις παλάμες της για να μην τη βλέπει. «Δεν θέλω να κλαις για αυτόν τον μαλάκα, ό,τι ήταν να γίνει έγινε! Ένα λάθος έκανες, όλοι κάνουμε λάθη, Hyerin! Σιγα το πράγμα!»προσπάθησε να τη καθησυχάσει γελώντας και της χάιδεψε τα μαλλιά.
Αυτή σκούπισε τα δάκρυα που είχαν εξαπλωθεί στο πρόσωπό της και έφτιαξε τα μαλλιά της. Ο Yoongi χαμογέλασε όταν την είδε να κάνει αυτό και έκλεισε το πρόσωπό της μέσα στα μεγάλα χέρια του.
«Δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις. Απλώς θέλω το καλύτερο για εσένα. Θέλω να νιώθω ήρεμος και να ξέρω κάθε φορά που θα απουσιάζω από δίπλα σου πως είσαι καλά, όπου και αν είσαι. Και γι’αυτό το λόγο είμαι εδώ. Για να σε αγαπάω, να σου προσφέρω όση στοργή θες και να σε προστατεύω από οποιονδήποτε μαλάκα που κυκλοφορεί εκεί έξω.»συνέχισε και αυτή έγνεψε καταφατικά.
Δεν σταμάτησαν να κοιτάζονται μετά από αυτό και ξαφνικά ο Yoongi την τράβηξε έτσι όπως την κρατούσε από τα μάγουλα και τη φίλησε πεταχτά.
Και δεν σταματούσε.
Τη φιλούσε συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια…
Ήθελε να την κάνει να αισθανθεί καλύτερα μαζί του, να της καλύψει κάθε κενό που είχε δημιουργηθεί μέσα στη ψυχή της.
«Εντάξει Yoongi, σταμάτα, θα μας δουν!»είπε αυτή με τσιριχτή φωνή και ο Yoongi γέλασε αγνοώντας ό,τι του είπε.
«Βρείτε τους ενα δωμάτιο κάποιος!»