*KEISHA ZEIN HUTTON's PoV*
"Is it really true that you're going to marry the Thistle Princess, brother?!" tanong ko saking nakakatatandang kapatid sa harapan ko na seryosong nakatingin sa malayo.
Nasa baba kami ng malaking puno dito sa Palace garden.
A simple tea time and alone time with my dear brother.
Kahit na busy siya sa Palace affairs, still he made sure to have time with his little sister which is very sweet of him kahit napaka suplado nito, still He's my precious brother.
"I have to marry someone anyways." sagot niya at humigop sa kanyang tea.
Napangisi ako. "Is that so?? I thought you agreed with father because you're interested with the Thistle Princess...." pang aasar ko sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo. "Tha..that's nonsense! Who said that?"
Natawa ako sa reaction ng mukha ng kapatid ko. "Oh brother." unang sambit ko. "Kilalang-kilala na kita. You're embarassed right now!" tinuro ko siya at humagalpak ng tawa but still in a Princess way of laughing so hard. "I knew it!"
Sumimangot lang siya at hindi ako pinansin. I pout. "And speaking of, bakit ka naman pumayag na isang sulat ng marriage proposal lang ang ipapadala sa Thistle, brother. Thistle might think that this marriage alliance is just a bluff!"
"Ano bang dapat kong ipapadala? Besides, it's father who says that I should write a letter." sumimangot na naman siya. "What's wrong with that?"
I rolled my eyes. "Gosh! Brother! Really?! What's wrong with it? Everythings wrong! You should have went to see the Thistle Princess face to face and ask her hand for marriage!"
"So kasalanan ko pa, ganon?"
Bumuntong hininga ako. "You're the Crown Prince of Hutton, brother. Protect your image as the next heir."
Tinignan niya ako. "You don't have to worry about those little things, Keisha. " unang sambit niya. "And I'll make sure to make it up with the Thistle Princess kapag dumating na siya bukas dito." nagulat ako ng napansin kong sandaling ngumiti ang aking kapatid. "I'll protect her here."
Tumili ako ng mahina kaya napalingon siya sakin. "Behave like a princess, Keisha." striktong sabi niya.
Pero hindi ko pinansin ang kanyang abiso at inasar parin siya. "Hindi ko alam na may gusto ka pala sa Prinsesa ng Thistle, brother!" ngumisi pa ako ng malawak. Natatawa na rin ako dahil sa kunot na kunot na noo ng kapatid ko. "But wait..." napaisip ako at seryoso ko siyang tinignan. "Have you ever met the Thistle Princess, brother?" because as far as I can remember, hindi naman sila nagkita. Ako lang naman ang nakakita sa Prinsesa ng Thistle as well as Aexir.
So how come, he already liked the Princess when He doesn't even know her yet?
Yumuko ang kapatid ko at tinitigan ang tea niyang malapit ng maubos tsaka bahagyang napangiti na naman bago ako sinagot. "I can't wait to meet her again."
*YANEXIA ARIANA THISTLE's PoV*
"Sigurado ka ba talaga sa desisyon mong yan, anak? I can still reject this marriage and peace alliance. It's not too late to back out, daughter. " sabi ng Hari at hinawakan ang aking kamay at inilalayan akong makapasok na sa karwaheng magdadala sakin patungo sa kaharian ng Hutton.
Nasa Palace gates na kami at papa-alis na ng maaga para sa byahe patungong Hutton.
I looked at the King. My father.
The kindest man I have ever know at ngumiti.
He was taken aback with my smile. Paminsan nga lang naman akong ngumiti, pinili ko pa itong ipakita sa araw pa ng pag-alis ko.
"It is too late to back out now, Father. Please do not worry about me and please tell Mother, I'm sorry." pabor ko sa kanya. The Queen is sick right now, at baka isa ako sa dahilan ng pagkasakit niya.
Because she doesn't want me to accept this marriage.
"Mag iingat ka doon,Yanexia. May our beloved White Wolf bless you." yumakap ako sa aking Ama at humalik sa kanyang pisngi.
"I will, Father. I'll visit when I have the chance, it's a promise." huling sabi ko at humayo na kami sa aming destinasyon.
Sa paglabas ng karwaheng sinasakyan ko ay nagsilabasan din ang mga tao sa kaharian.
Ang ilan sa kanila'y kumakaway pa sa akin na para bang nagpaalam at ang ilan sa kanila'y naglakas loob pang sumigaw.
"Have a safe journey, our Only princess of Thistle!!"
"Blessed our Princess beloved Lupus!!"
"Princess Yanexia, be safe!!"
Pinikit ko ang aking mga mata at ngumiti ng palihim.
This is the best decision for my people.
" I don't know what awaits me on the other side of this journey, but please, Azure, guide me."
Maya-maya'y naging malamig ang loob ng karwaheng sinasakyan ko at bigla nalang tumabi si Azure sa akin.
Hinawakan ko ang kanyang balahibo at pinahiga ko siya saking gilid.
"I will always stay beside you, master."
Walang alinlangang sabi ni Azure sakin, hanggang sa Hindi ko na namalayang naka-idlip na pala ako ng tulog.
Naimulat ko nalang bigla ang aking mata dahil biglang may kumalampag sa karwaheng sinasakyan ko.
Nagkatinginan tuloy kami ngayon ni Azure.
"Ano yun?" tanong ko sa kanya.
"Hindi ko alam, master...titignan ko lang saglit." aalis na sana siya pero hinawakan ko ang kanyang isang paa.
"Hindi na Azure. Just hide again for now." utos ko sa kanya. Besides my parents and Lucas, wala ng ibang tao ang nakaka-alam na nasa tabi ko na ang Lupus. And that I have given him a name already.
Tumango si Azure at hindi na nagsalita pa at sumunod nalang sa sinabi ko.
Saktong pagkawala ni Azure ay bumukas ang pinto ng karwahe.
"Princess!! We have to go now!" seryosong sigaw ni Lucas. At nakita ko ang kamay niyang may dugo.
"Anong nangyayari Lucas?"
"We've been ambused by mountain bandits, Princess! Hindi lang sila normal bandits, i think they're ex-Hashikans!"
"Hashikans?" pag-ulit na sabi ko. Hashikans....parang narinig ko na yan sa mga...Ah, Hashikans, the people living in the Hashik kingdom.
"Princess, we need to hurry!!"
"Nasaan si Sena?" tanong ko kay Lucas ng makalabas na ako ng karwahe.
"She's with the other knights, Princess at nauna na silang lumayo. We need to catch up to them." hinawakan ni Lucas ang kamay ko. "Pardon me, Princess." tumango ako sa kanya at nagsimula na kaming tumakbo.
"Azure..." sambit ko at biglang lumitaw si Azure sa gilid ko at sumabay na rin sa pagtakbo namin ni Lucas.
"Yes, Master?"
"Please send a message to the Princess of Hutton that we are attacked by Mountain bandits and that our arrival might be late."
"Will do, master." sagot ni Azure sakin at nawala sa tabi ko.
Ramdam ko pa ang lamig ng temperatura bago siya umalis tabi ko.
"Thank you, Azure." bulong ko.
Lumingon ako sa likuran ko at nagbabakasakaling wala na akong makitang mga bandits na nakasunod sa amin ni Lucas.
Pero laking gulat ko nalang na isang naka pulang hood na lalake ang nasa likuran namin ni Lucas na para bang sumusunod samin.
"Lucas, may isa pang nakasunod sa atin." sabi ko sa kanya. "Parang hindi siya taga Hashik, Lucas." sambit ko pa.
"Tsk!" narinig kong mura ni Lucas at huminto kami sa pagtakbo. Hinarangan ako ni Lucas at tinignan niya yung lalakeng naka pula.
"Princess, when I unsceathe my sword, please run as fast and as far away from here."
"Ano?"
"Susunod ako sayo, Prinsesa Yanexia, just run!" pagkasigaw nun ni Lucas ay tila dinala nalang ako ng katawan at paa ko sa pagtakbo ng inilabas na ni Lucas ang kanyang espada at nakipag-away.
"Wait!! I mean no harm! I was ordered by the Crown prince to escort you to Hutton, Princess!!" malakas na sigaw nung lalakeng ka-away ni Lucas kaya napahinto ako pati na rin si Lucas.